Nogmaals, in De Groene Amsterdammer van 25 mei 2016 stelt de alom geprezen opiniemaker van het establishment, Henk Hofland, het volgende:
Verstandige kiezers denken dat president Trump een ramp zal zijn, maar het is mogelijk dat zij een minderheid zijn geworden. Amerika is veranderd, niet meer de machtigste natie ter wereld, maar wel een klassenmaatschappij in aanbouw, met groeiende ongelijkheid in welvaart, gezondheidszorg, rechtspleging. Onder de kiezers neemt het onbehagen toe, en dat wordt door Trump met zijn rauwe taal en optreden het best onder woorden gebracht. In dit opzicht is Amerika vergelijkbaar met Europa. Hier zijn de politieke partijen in verval, de bureaucratie woekert, de openbare orde kalft af, Brussel heeft zijn geloofwaardigheid verloren en er is geen politicus of partij die een overtuigende uitweg weet. Behalve de populisten die door een politieke toverkracht bezield lijken en daardoor steeds sterker worden. De tijd nadert dat de proef op de som wordt genomen.
http://www.groene.nl/artikel/populistisch-oostenrijk
Wat Hofland hier doet is niet meer dan een beschrijving geven van de huidige situatie. Maar de oorzaken die tot deze sociale, politieke, economische en culturele malaise hebben geleid, verzwijgt de 88-jarige, die zijn hele werkzame leven lang woordvoerder is geweest van de gevestigde orde. En ook de context waarin deze ontwikkeling mogelijk werd, verdwijnt bij Hofland achter een brij van woorden. Tegelijkertijd legt de zo geprezen opiniemaker uit het polderland het probleem niet bij de oorzaken van het verval, maar bij de gevolgen ervan, te weten: de opkomst van extreem rechtse populisten. Dit benadrukt paradoxaal genoeg meteen het belang van een serieuze analyse, en het gebrek aan inzicht van mainstream-opiniemakers als Henk Hofland. Dit manco demonstreert het feit dat de Hoflanden van de zogeheten 'vrije pers' tijdens en vooral ook na de Koude Oorlog niets anders zijn geweest dan propagandisten voor het voorheen kapitalistische- en nu neoliberale bestel dat 62 individuen op aarde zo obsceen rijk heeft gemaakt dat zij nu evenveel bezitten als de helft van de hele mensheid tezamen.
En nog hebben de 'punditi,' zoals Norman Mailer de Hoflanden in de wereld noemde, niet door dat de houdbaarheidsdatum van hun propaganda ruimschoots is overschreden, en dat de overgrote meerderheid van de bevolking niet meer in hun praatjes gelooft. De zelfgenoegzame 'politiek-literaire elite' mag dan wel in tijdschriftjes als De Groene Amsterdammer haar simplistische ideologische opvattingen blijven herhalen, maar het enige dat zij daarmee aantoont is een schrijnend gebrek aan verbeeldingskracht. H.J.A. Hofland mag dan wel constateren dat in het Westen 'de politieke partijen in verval' zijn, maar veel belangrijker is dat zijn zelfbenoemde 'politiek-literaire elite' al sinds het begin van de jaren tachtig gecorrumpeerd is geraakt door met het neoliberale marktdenken mee te drijven, en dat zeker hijzelf daarvan in Nederland een sprekend voorbeeld is.
Zo op de drempel van de dood zou het hem sieren als Hofland publiekelijk aan introspectie zou doen. Per slot van rekening heeft hij meer dan een halve eeuw lang in het openbaar zijn zegje kunnen doen, zonder te beseffen waarin het door hem gepropageerde systeem van consumptie en geweld onvermijdelijk zou uitmonden. Dat het fout is gegaan is een feit dat zelfs het grootste warhoofd aanvoelt, daar heeft men Hofland niet voor nodig, maar hij zou gezien zijn eigen foute opstelling kunnen beschrijven waar, wanneer en hoe het in al die jaren dat hij overal te horen was, fout is gegaan. Bovendien zou H.J.A. kunnen uitleggen waarom hij als 'beste journalist' van de twintigste eeuw nu pas tot de ontdekking komt dat het Westen in een culturele cul-de-sac is beland, terwijl toch genoeg buitenlandse intellectuelen en denkers al zeker een eeuw lang hiervoor hebben gewaarschuwd. Weliswaar allemaal vergeefs, maar toch, waarom hebben praatjesmakers als hij hier niets van opgestoken? Dat in het Westen 'de politieke partijen in verval [zijn],' en 'de bureaucratie woekert,' terwijl 'de openbare orde [af]kalft,' en 'Brussel zijn geloofwaardigheid [heeft] verloren en er geen politicus of partij [is] die een overtuigende uitweg weet' is oud nieuws, en dus geen nieuws. Al bijna een eeuw geleden waarschuwden auteurs als Scott Fitzgerald, T.S. Eliot, W.H. Auden, Ortega y Gasset, W.B. Yeats, etcetera voor deze ontwikkeling, en nog eerder onder andere Schopenhauer, Nietzsche en Herman Melville.
Wanneer Hofland zijn gal spuugt over 'populisten die door een politieke toverkracht bezield lijken en daardoor steeds sterker worden,' is deze eenvoudige constatering een zwaktebod voor iemand die uit een onverzadigbare behoefte aan aandacht al decennialang zijn opinies over van alles en nog wat heeft verspreid. Ik bedoel, wat Hofland nu ontdekt weet iedere enigszins geletterde ziel al héél lang. Veel belangrijker en zinniger zou zijn uit te zoeken hoe het systeem dat Hofland al ruim zes decennia steunt dit heeft veroorzaakt, ondanks alles dat voorafging in de bloedigste eeuw van de geschiedenis. De populisten komen niet van Mars, maar zijn producten van de al even onverzadigbare kapitalistische/neoliberale cultuur. Het toppunt, of beter nog het dieptepunt van Hoflands brutaliteit is de opmerking dat 'De tijd nadert dat de proef op de som wordt genomen,' dat wil zeggen: niet zijn systeem moet worden ontmaskerd, maar het bestel van degenen die het kapitalisme/neoliberalisme als van nature heeft voortgebracht. Brutalen mogen dan wel de halve wereld hebben, maar wij hebben de andere helft, en dit dwingt ons om charlatans als Henk Hofland te ontmaskeren. Op de een of andere manier moeten zij ter verantwoording worden geroepen, anders blijven in de toekomst de keizers in hun blote bips rond paraderen, terwijl het volk hen vanwege hun prachtige kleren luidkeels bewondert.
2 opmerkingen:
Dat hele citaat gaat alleen over de elite, over macht, over de politiek.
Geen woord, geen syllabe, geen enkele notie over de bevolkingen, miljoenen
en miljoenen -- door de myopische Hofland worden ze niet opgemerkt.
Dat, waarmee Hofland zichzelf associeert, is daarmee duidelijk. Dat ver-
klaart ook zijn blinde perplexie. Maar een verklaring is nog geen excuus.
Noblesse oblige, maar terwijl Hofland zich zelfgenoegzaam vertilde aan een
afgietseltje, zagen velen van de onopgemerkten al geruime tijd glashelder
wie hun vijanden zijn.
Straks zal Hofland ze te laat opmerken.
Hoe jeugdige baldadigheid leidt tot gewelddadige mishandeling door NOS cameraman en onder toeziend oog van reporter Gerri Eyckhof die achteraf verklaart niets te hebben gezien. De opgetrommelde politie weigert de aangifte van geweld op te nemen ondanks dat het hele gebeuren op film is vastgelegd. De staatsomroep NOS denkt niet alleen een vrijbrief te hebben om mensen te instrueren waar ze moeten gaan en staan maar tevens schuwen ze het geweld niet als de bevelen niet worden opgevolgd.
https://youtu.be/dMl_UzB3N6o
Een reactie posten