6 augustus 2015 publiceerde het dagblad Trouw een interview met SP-multimiljonair Derk Sauer, een voormalige marxist-leninist, die in het decennium na de ineenstorting van de Sovjet-Unie in Moskou rond de 150 miljoen wist te vergaren, terwijl de mafia er de dienst uitmaakte. Onder de kop: 'Derk Sauer: Media zijn onder Poetin terug bij af,' kon de lezer het volgende vernemen:
INTERVIEW Media-ondernemer Derk Sauer is na 25 jaar in Rusland ineens onderdeel van 'politiek gedoe.' De ramp met de MH17 heeft de relatie tussen Nederland en Rusland ernstig verslechterd en daar heeft Sauer last van. Daarom stopt hij op als directeur van het invloedrijke Russische mediabedrijf RBK, dat eigenaar is van de grootste onafhankelijke nieuwssite van Rusland.
De extreem-nationalistische oppositiepoliticus Vladimir Zjirinovski, die pro-Poetin is, zei begin vorige maand dat Sauer het land moet worden uitgezet. Hij zou een 'schadelijke invloed' op Rusland hebben omdat hij enkel critici van de regering aan het woord laat, aldus Zjirinovski. Andere nationalisten demonstreerden in dezelfde week voor het kantoor van RBK.
Waren deze ontwikkelingen voor u aanleiding om uw functie neer te leggen?
'Deels. Ik ben opgestapt om twee redenen. Ten eerste liep mijn contract na drie jaar af. Ik heb een heel goed Russisch team en vond dat het tijd werd dat iemand anders de dagelijkse leiding van me overnam.
Ten tweede dreigde mijn persoon te gaan fungeren als rode lap op een stier. Ik werd onderwerp van politiek gedoe. Ik wil niet dat mijn bedrijf daaronder lijdt. Als ik als directeur een sta-in-de-weg word, kan ik maar beter een stapje terugdoen, want het draait uiteindelijk om RBK. Dat heb ik aangekaart bij de directie, maar de aandeelhouders wilden niet dat ik weg zou gaan uit Rusland. Dus hebben ze mij een nieuwe functie aangeboden. Ik word voor het eerst in mijn leven een vicepresident. Ik ga werken bij financieringsfonds Oneksim, dat RBK in bezit heeft.'
U blijft dus betrokken?
'Jazeker. Maar het is de bedoeling dat ik niet meer zo zichtbaar ben. Dat de Russische politiek me niet meer kan aanmerken als buitenlandse spion.'
http://www.trouw.nl/tr/nl/4496/Buitenland/article/detail/4114698/2015/08/06/Derk-Sauer-Media-zijn-onder-Poetin-terug-bij-af.dhtml
Omdat, zoals gebruikelijk, de mainstream-journalistiek van Trouw slechts een klein deel van het ware verhaal vertelt, en daardoor de context, waarin de werkelijkheid zich volstrekt, onbelicht blijft, zal ik kort de achtergrond schetsen van Derk's avonturen in het Wilde Oosten. Vrijdag 6 juli 2012 schreef ik op deze weblog:
Feiten spreken voor zichzelf. Ik ken Derk Sauer uit de tijd dat wij beiden voor de Nieuwe Revu werkten, een voormalig katholiek tijdschrift dat in handen was gekomen van linkse journalisten die de lezers sociaal bewust probeerden te maken en waar Sauer‘regelmatig positieve artikelen schreef over de SP, de partij waar hij mee sympathiseert.’ Hij was een uitgesproken linkse joviale en uitgeslapen activist die eerder in zijn vrije tijd samen met zijn al even radicale maat Fons Burger als een soort Jehova-getuige met linkse lectuur langs de deur ging. ‘In 1989 vertrekt Sauer naar Rusland waar hij samen met enkele Russische journalisten die later KGB-agenten bleken te zijn, de eerste glossy-magazine van de Sovjet-Uniestartte.’
Daar wist Sauer in korte tijd multimiljonair te worden. Al enige tijd zoekt hij met een persoonlijk geschat vermogen van 67 miljoen in de polder 'erkenning,' zo meldt het tijdschrift Quote:
Derk Sauer zoekt erkenning
Op het moment dat Derk Sauer de bezem door de top van NRC Media haalde, moesten ook de directeuren van zijn boekenuitgever Nieuw Amsterdam hun bureau leeghalen. Volgens geruchten omdat de financiële verslaggeving niet zou deugen, maar een kleine maand later ontkent de uitgever dat. En ondertussen doet een nieuw verhaal de ronde over het conflict: Sauer vindt Nieuw Amsterdam niet prestigieus genoeg... Derk Sauer (Quote 500 nr. 277, €67 miljoen) vindt Nieuw Amsterdam niet chique genoeg.’
Het is een bekend fenomeen dat nieuwe rijken die zich à la Soros eerst ten koste van anderen hebben verrijkt uiteindelijk voor salonfähig willen doorgaan, en vandaar dat Sauer ‘zich juist op feestjes als mecenas van het intellectualisme wilde etaleren. Begrijp u ook meteen zijn recente “slechtste investering ooit”.’
Om als voormalig marxist-leninist, die mede dankzij de hulp van KGB-agenten in het keiharde kapitalistische milieu in Rusland multimiljonair was geworden, voortaan door te kunnen gaan voor een keurig lid van de gezeten burgerij doet Sauer van alles om zijn imago op te poetsen. De commerciële media en zelfs het IDFA, dat naam heeft gemaakt met het vertonen van kritische documentaires, is maar al te graag bereid daaraan mee te werken zoals ondermeer blijkt uit het volgende bericht:
Derk Sauer opent FORUM
De nieuwe IDFA-bestuursvoorzitter Derk Sauer heeft de vijftiende editie geopend van het FORUM, de co-financieringsmarkt op IDFA, waar filmmakers hun ideeën kunnen pitchen bij potentiële geldschieters.’
Eind 2009 berichtte NRC Handelsblad onder de kop: ‘Egeria en Sauer winnen veiling om NRC’ ondermeer het volgende:
‘Enkele redacteuren van NRC Handelsblad hebben afgelopen week hun zorgen uitgesproken over de manier waarop de aankoop wordt gefinancierd.’
Kortom, ‘enkele redacteuren’ dus, een te verwaarlozen minderheid, die zich straks muisstil moet houden, wil zij niet de laan uitvliegen. Opvallend is dat het slechts ‘een minderheid’ is, want de NRC-redacteuren wisten wie Sauer was, getuige de volgende informatie uit het tijdschrift Intermediair:
Eind jaren tachtig besluit VNU een kans te wagen in Rusland, dat dan net open is voor buitenlandse investeerders. Sauer was meteen de gedoodverfde kandidaat. 'Omdat hij maoïst was', zegt uitgeefster Annemarie van Gaal, die tien jaar met hem samenwerkte in Moskou... Koos Guis, directeur van de internationale bladendivisie van Sanoma... destijds de baas van Sauer, 'We hadden een brutaal mannetje nodig. De Sovjetunie, want zo heette het toen nog, was het onontgonnen Wilde Oosten. Wij hadden het idee dat men daar bepaald niet zachtzinnig zaken deed, en het karakter van Sauer paste daarbij. Hij is op zijn zachtst gezegd geen verlegen man. Derk is iemand die door roeien en ruiten gaat om mensen te pakken te krijgen...
Het Moskouse project zou volledig mislukt zijn als Sauer en Van Gaal geen steun hadden gekregen van vrienden die toevallig links én rijk waren. Boudewijn Poelmann, Frank Leeman, Herman de Jong en Simon Jelsma hadden miljoenen verdiend met Novamedia, dat allerlei liefdadige doelen via de media probeerde te spekken. Met hun grootste succes, de Nationale Postcode Loterij, hadden ze al miljoenen verdiend. Sauer vond deze 'rooie miljonairs' in 1992 bereid om vier miljoen gulden in Independent Media te investeren, de uitgeverij die hij inmiddels met Van Gaal had opgericht. Velen vragen zich af hoe het mogelijk is dat Sauer in al die jaren relatief weinig last heeft gehad van de Russische overheid en de georganiseerde misdaad. Zonder steekpenningen en een hooggeplaatste beschermheer is dat volgens insiders onmogelijk. Koos Guis: 'Je moet er onorthodox zakendoen. In gewone taal heet dat inderdaad vuile handen maken. Daarom was Sauer zo geschikt. Hij heeft, op z'n Hollands gezegd, schijt aan autoriteiten. We wisten dat hij iemand was die op het scherp van de snede opereert. Dat je daar ook wel eens af kan donderen, was een risico voor ons ja, maar dat namen we bewust. Zo'n karakter heb je nodig anders red je het daar niet.' [...] Joop van der Reijden, destijds directeur van Veronica, dat in 1993 probeerde een radiozender op te zetten met Independent Media, had korte tijd intensief contact met Sauer in Moskou. Hij memoreert hoe de deal stukliep, omdat het Russische advertentiebureau liefst tachtig procent van de opbrengsten eiste. 'Dat bureau was in handen van de maffia. Ik herinner me nog een gesprek met die heren in een Moskou's luxe restaurant dat voor ons totaal leeg werd gehouden. Ze hadden nota bene stukken bij zich die ze een dag tevoren uit onze hotelkamer hadden gestolen. Onze vertegenwoordigster werd nog bedreigd.' […]
'Hij is gewoon erg goed in het omgaan met de heersende klasse. Dat hele televisie-idee was bijvoorbeeld ontstaan, omdat hij een ministerszoon kende die iets van 175 radiofrequenties te verdelen had, maar die zelf niks van radio-maken wist. Sauer woont in die datsja tussen allemaal hoge Russen en hij nodigde die mensen ook regelmatig uit. Ik durf te wedden dat Jeltsin destijds ook bij hem geweest is. Zijn vrouw Ellen speelde daarbij een heel belangrijke rol, die is sociaal erg goed.' [...] Maar geheel vrij van bedreigingen bleef ook Sauer niet. Nadat de hoofdredacteur van Playboy in 2001 werd neergeschoten, moet hij zichzelf en zijn gezin ook met bodyguards bewaken. Hij steunt nog steeds de SP en noemt zichzelf nog steeds socialist. Zie: http://www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=117028
Het Moskouse project zou volledig mislukt zijn als Sauer en Van Gaal geen steun hadden gekregen van vrienden die toevallig links én rijk waren. Boudewijn Poelmann, Frank Leeman, Herman de Jong en Simon Jelsma hadden miljoenen verdiend met Novamedia, dat allerlei liefdadige doelen via de media probeerde te spekken. Met hun grootste succes, de Nationale Postcode Loterij, hadden ze al miljoenen verdiend. Sauer vond deze 'rooie miljonairs' in 1992 bereid om vier miljoen gulden in Independent Media te investeren, de uitgeverij die hij inmiddels met Van Gaal had opgericht. Velen vragen zich af hoe het mogelijk is dat Sauer in al die jaren relatief weinig last heeft gehad van de Russische overheid en de georganiseerde misdaad. Zonder steekpenningen en een hooggeplaatste beschermheer is dat volgens insiders onmogelijk. Koos Guis: 'Je moet er onorthodox zakendoen. In gewone taal heet dat inderdaad vuile handen maken. Daarom was Sauer zo geschikt. Hij heeft, op z'n Hollands gezegd, schijt aan autoriteiten. We wisten dat hij iemand was die op het scherp van de snede opereert. Dat je daar ook wel eens af kan donderen, was een risico voor ons ja, maar dat namen we bewust. Zo'n karakter heb je nodig anders red je het daar niet.' [...] Joop van der Reijden, destijds directeur van Veronica, dat in 1993 probeerde een radiozender op te zetten met Independent Media, had korte tijd intensief contact met Sauer in Moskou. Hij memoreert hoe de deal stukliep, omdat het Russische advertentiebureau liefst tachtig procent van de opbrengsten eiste. 'Dat bureau was in handen van de maffia. Ik herinner me nog een gesprek met die heren in een Moskou's luxe restaurant dat voor ons totaal leeg werd gehouden. Ze hadden nota bene stukken bij zich die ze een dag tevoren uit onze hotelkamer hadden gestolen. Onze vertegenwoordigster werd nog bedreigd.' […]
'Hij is gewoon erg goed in het omgaan met de heersende klasse. Dat hele televisie-idee was bijvoorbeeld ontstaan, omdat hij een ministerszoon kende die iets van 175 radiofrequenties te verdelen had, maar die zelf niks van radio-maken wist. Sauer woont in die datsja tussen allemaal hoge Russen en hij nodigde die mensen ook regelmatig uit. Ik durf te wedden dat Jeltsin destijds ook bij hem geweest is. Zijn vrouw Ellen speelde daarbij een heel belangrijke rol, die is sociaal erg goed.' [...] Maar geheel vrij van bedreigingen bleef ook Sauer niet. Nadat de hoofdredacteur van Playboy in 2001 werd neergeschoten, moet hij zichzelf en zijn gezin ook met bodyguards bewaken. Hij steunt nog steeds de SP en noemt zichzelf nog steeds socialist. Zie: http://www.intermediair.nl/artikel.jsp?id=117028
Dat ritselaars als Sauer niet bang moesten zijn om ‘vuile handen’ te maken werd nog eens in 2005 benadrukt door de voormalige NRC-correspondente in Moskou, Laura Starink. Na een bezoek aan Rusland schreef ze in haar krant:
De meeste intellectuelen die ik spreek steunen Chodorkovski. Als ik vraagtekens plaats bij zijn illegale handel en wandel, zegt iemand: 'Luister, iedereen die de laatste 15 jaar in Rusland heeft gewoond en gewerkt, heeft de wet overtreden en kan op elk moment gearresteerd worden.' Een vriendin formuleert het zo: 'Wij hebben allemaal boter op ons hoofd. Daarom begrijpen wij Chodorkovski zo goed.' Dit waren de feiten in het jaar dat in Rusland de Miljonair Fair werd gehouden, in samenwerking met Independent Media van uitgever Derk Sauer. Volgens de bronnen in het artikel van Laura Starink was het een feit dat
'iedereen die de laatste 15 jaar in Rusland heeft gewoond en gewerkt, heeft de wet overtreden en kan op elk moment gearresteerd worden.' Een vriendin formuleert het zo: 'Wij hebben allemaal boter op ons hoofd.'
Inclusief dus Derk Sauer, als we afgaan op de Russen zelf. Desondanks protesteerde de meerderheid van de NRC-redactie niet tijdens de op handen zijnde overname. En zolang genoeg journalisten zwijgen is er niets aan de hand. Corruptie en Mafia zijn vervelende zaken, zo vervelend dat zelfs Derk Sauer in zijn column in Het Parool schreef: 'We hebben ons portie Rusland-ellende wel weer gehad in 2009... de reeks moorden op journalisten en burgerrechtenactivisten, de corruptie in het land -- genoeg redenen om de koffers te pakken.' Maar toch weer niet voldoende redenen voor de kleine grote man om uit Moskou te vertrekken. Begrijpelijk ook vanuit zijn standpunt gezien want Rusland heeft de nieuwe rijke veel te bieden. Een greep uit de opsomming van Sauer zelf: de 'service in de horeca [is] hier vanzelfsprekend' en 'iedereen [is] enthousiast over onze uitgeverij en men [gunt] ons het succes van harte. Er is in al die jaren zelden een negatief woord over ons geschreven.' Sauer verzwijgt nu ineens dat er geen echte persvrijheid bestaat in Rusland, kritiek op de macht daar is de verklaring voor 'de reeks moorden op journalisten.' In een maatschappij waar volgens hem 'de economie in elkaar geklapt [is] en nog geen enkel teken van herstel toont' geldt nog meer dan hier in de polder dat alleen geld telt en dat een rijke parasiet daar verheerlijkt wordt. Rusland is voor dat slag mensen een paradijs, zeker als voor de Sauertjes 'de winkels en restaurants 24 uur per dag open zijn' en 'mijn vrouw Ellen hier een ster is,' zelfs in die kanariegele outfit. Bovendien vertelt Sauer ons dat de 'Russen de kunst van het genieten verstaan.' Zo goed zelfs dat door het alcoholisme en de uitzichtloosheid de gemiddelde leeftijd van de Russische man gedaald is naar 58 jaar, het niveau van de Derde Wereld.
Overigens zullen de NRC-journalisten die tezamen ‘de slijpsteen voor de geest’ vormen, zoals de krant zich trots afficheerde, ook over de informatie hebben beschikt van
John Helmer, the longest continuously serving foreign correspondent in Russia, and the only western journalist to direct his own bureau independent of single national or commercial ties. He first set up his bureau in 1989, making him today the doyen of the foreign press corps in Russia.
Helmer meldde het volgende:
MOSCOW – The Moscow Times published an editorial Friday, which could only have been written by Judas Iscariot. The editorial is a wholesale denunciation of Mikhail Khodorkovsky, demonizing the man as he faces a likely prison sentence if the charges brought against him by Russian prosecutors are proven to be true. Talk about hitting a man when he is down.
The editorial comes in the wake of a decade-long relationship between Khodorkovsky’s Menatep and Yukos companies and Moscow Times.
Moscow Times is published by a former Dutch communist Derk Sauer who came to Russia as a reporter back in early 1990s. The early origins of financing for Moscow Times are still shrouded in a mystery buried deep in the files of a well-known organization in McLean, Virginia. But the newspaper found its niche promoting the privatization programs of President Boris Yeltsin, his favorite Anatoly Chubais, and his favorite in the U.S. Treasury, Lawrence Summers. Naturally, it became the favorite of the beneficiaries of that privatization. The editorials back then literally thanked God for people like Chubais and other prime beneficiaries of Russian privatization that saw mass looting of the country. At the peak of this sell off, the Moscow Times publisher applied for and landed himself a new patron – Khodorkovsky. Sauer needed his money to publish Playboy and Cosmopolitan. The methods, terms and scale of that cash injection into Sauer’s business remain almost secret to date. One of Khodorkovsky’s investment advisors at the time has said that Sauer wanted to sell 20 percent of his publishing group; Khodorkovsky, acting through an outfit called Menatep Lausanne, agreed to just half, 10 percent. It is not known if the money Khodorkovsky paid Sauer is among the funds, which Khodorkovsky is now accused of laundering abroad. What is known, however, is that Sauer’s closest associates and partners have admitted selling their shares to Menatep for political protection in Russia. They never mentioned, however, how much money they got for that transaction. Nor did they ever announce the subsequent largesse the company kept on receiving for the following decade. Yukos was one of the first sponsors of the new newspaper by Sauer, Vedomosti.
His renamed banks and oil companies remained generous advertisers and sponsors. Moscow Times returned the favors by never asking any difficult questions about Menatep or Khodorkovsky, who attacked the Times of London group for daring to report that he was connected to Menatep Bank at the time of its default and collapse in 1998. That suit was settled by the Times of London with a confidential agreement that has deterred it from ever investigating Khodorkovsky again. The Moscow Times was already on retainer, and didn’t need a lawyers’ warning. Never once did Moscow Times notice wrongdoing at Menatep and Yukos; never once did the newspaper ask a difficult question; instead, it dispatched its reporters to brave sub-zero Siberian temperatures to do warm-up articles on how Yukos was changing Russia and Russian oil.
All that changed a few weeks after the July 2003 arrest of Platon Lebedev. Within days of the arrest, Moscow Times ran a front-page story accusing Lebedev of systematically intimidating reporters and curbing free speech. The reporters’ names were never mentioned. What Moscow Times did not reveal was that in a highly secretive deal, Sauer and his ironically named Independent Media had bought back the shares from Menatep and sold them, plus the stake held by VNU of the Netherlands, to Vladimir Potanin. The deal was arranged by Leonid Rozhetskin, a founding shareholder of Moscow investment bank Renaissance Capital and dealmaker
On contract to Potanin through Norilsk Nickel, where Rozhetskin is In November 2003, Potanin was the first big businessman to abandon Khodorkovsky, and to save himself offer tokens of his obedience to the Kremlin. The Moscow Times suddenly discovered the evil in Yukos and Khodorkovsky. Leading Moscow expatriates have told The Russia Journal how dismayed they were at the about turn by Moscow Times. “The newspaper never had any credibility, but the manner in which they turned on Khodorkovsky is just shameful,” said a leading American business leader in Moscow.
Few noticed that Moscow Times had begun to provide the same services to Potanin and his Norilsk Nickel and Interros holdings it had been giving to Yukos. No difficult questions about Potanin’s over-hyped investment deal with Hank Greenberg of AIG; no investigative stories of Potanin’s lobbying for favour from Finance Minister Alexei Kudrin; no truthful reports of the Norilsk Nickel miners’ strike against Potanin and his co-shareholder, Mikhail Prokhorov; no record of Potanin’s defeat in manipulating the Norilsk mayoral election won by a mine union leader.
Moscow Times and its parent company are hugely in debt to Potanin. At least, about 45 percent of their shares are owned by Potanin, and because of inherited debts, the Potanin interests have effective control.
The latest editorial by Moscow Times, biting the Khodorkovsky hand that once fed it while concealing Potanin’s hand, is a first, even for the newspaper known for its lack of openness and professional standards.
Judas would be ashamed. He was paid to betray his master, it is well known. Judas took sides, but then in remorse took his life. Sauer isn’t in that class.
by John Helmer Friday, April 2nd, 2004
Inmiddels heeft onder het bewind van Derk Sauer een nieuwe generatie, doorgaans slecht geïnformeerde journalisten bij de NRC de kans gekregen naam te maken. Ze moeten zich zo goedkoop mogelijk laten inhuren, het liefst via flexwerk, stukloon, zodat ze als ze te oud zijn weer snel kunnen worden afgevoerd van de loonlijst. Want één ding is zeker: Derk Sauer is een parasiet in zijn meest extreme vorm, een levend organisme dat zijn gastheer tenslotte vernietigt. Als marxistisch geschoolde zakenman weet Sauer hoe hij ten koste van alles en iedereen maximale winsten moet binnenslepen. Als opportunist in hart en nieren is hij alleen aan zichzelf loyaal. Het is dit parasitaire gedrag waarop de Russische oud-wereldkampioen schaken Garri Kasparov doelde toen hij
Sauer [verweet] dat hij met zijn glossy bladen Rusland uitbuit. 'Voor u is Rusland business. Voor mij is het leven.' Een gevoelig punt voor SP-aanhanger Sauer, die Kasparov op zijn beurt een elitaire instelling verweet. Een handgemeen dreigde, gelukkig moest Kasparov snel naar de overkant voor de première van de aan hem gewijde documentaire In the Holy Fire of the Revolution in bioscoop Tuschinski.
Dat meldde ik drie jaar geleden. Al deze achtergrond-informatie wordt door Trouwverzwegen, waardoor de indruk ontstaat dat een goudeerlijke Nederlandse zakenman, een dapper voorvechter van het vrije woord, die nooit 'onorthodox' te werk ging, oftewel in gewoon Nederlands, nooit 'vuile handen' heeft gemaakt, plotseling door de hetze van Russische 'extreem-nationalistische' elementen die ook nog eens 'pro-Poetin' zijn'het land' dreigt te worden 'uitgezet,' terwijl hij toch volstrekt niet 'op het scherp van de snede opereert,' maar integendeel telkens weer een diep respect toonde voor Russische 'autoriteiten,' zodat Sauer's keurige staat van dienst allemaal vergeefs is geweest, want nu wordt hij gedwongen op te stappen 'als directeur van het invloedrijke Russische mediabedrijf RBK, dat eigenaar is van de grootste onafhankelijke nieuwssite van Rusland.' Let wel, net zo 'onafhankelijk' als de'vrije pers' in het Westen, die zoals bekend nooit aan de leiband loopt van de politieke en economische elite, ondanks het feit dat de mainstream-journalistiek door de advertentie-inkomsten voor meer dan de helft direct financieel afhankelijk is van de economische macht. 'Daarom was Sauer zo geschikt. Hij heeft, op z'n Hollands gezegd, schijt aan autoriteiten. We wisten dat hij iemand was die op het scherp van de snede opereert. Dat je daar ook wel eens af kan donderen, was een risico voor ons ja, maar dat namen we bewust. Zo'n karakter heb je nodig anders red je het daar niet.'
Het bericht van Trouw is zo'n treffende illustratie van de intellectuele corruptie van de commerciële polderpers, die als belangrijkste taak heeft het maken van zoveel mogelijk winst en die daarom geen andere waarheid bezit dan de waan van de dag. Een voorbeeld: in 2014 beweerde de televisie-journalist Sven Kockelmann tegenover Geert Mak dat met het oog op de grote bedreiging die 'Poetin'voor Europa zou vormen de 'meeste Europese landen véél te weinig aan hun defensie-uitgaven [besteden]' en 'we,' zo benadrukte hij nog eens om de urgentie aan te geven, 'véél te weinig bij[dragen] aan de NAVO.' Om niet achter te blijven verklaarde mijn oude vriend Mak dat inderdaad het 'landjepik' van 'meneer Poetin,' Europa 'dwingt' om 'meer aan defensie uit te geven,' en 'je' dus 'defensie niet helemáál' kunt 'afbreken.' Hoewel de NAVO-landen tezamen ruim 11 keer meer uitgeven aan het militair-industrieel complex dan de Russische Federatie, deed Mak het op televisie voorkomen alsof de vrede in Jorwert én Brussel werd bedreigd door de Russische Beer, en dit allemaal terwijl 'we zo bezig [waren] met die soft power en met een andere manier om een internationale orde te scheppen, en Europa is daar heel succesvol in geweest.' Maar 'kijk, er is iets heel geks gebeurt,' aldus Mak, die de NAVO-betrokkenheid bij het veroorzaken van totale chaos in Afghanistan, Irak, Libië, Syrië en Oekraïne gemakshalve verzweeg, 'Alleen Poetin doet dat weer op een negentiende eeuwse manier. Het is een andere manier van denken die hij ineens weer de Europeanen door de strot douwt. Wij moeten er wel op voorbereid zijn dat her en der de negentiende eeuw ook nog heerst.' En dus was zijn advies nog meer wapens, aangezien -- om ditmaal de woorden te citeren van een ander groot polderlicht, H.J.A. Hofland --
door de expansieve buitenlandse politiek van Poetin wel een nieuw stadium in de internationale politiek [is] bereikt… om de zekerheid te vergroten is nu onder auspiciën van de NAVO de flitsmacht opgericht, waaraan Nederland met tweehonderd man zal meedoen, voorlopig met Duitsland en Noorwegen. Een strijdmacht die in geval van nood bliksemsnel kan worden ingezet. Hoe de militaire deskundigen zich dat voorstellen weten we nog niet,
want, zo liet de krijgshaftige 88-jarige opiniemaker naderhand nog eens weten:
Het is dus noodzaak voor het Westen om grenzen aan de Russische expansie te stellen. We naderen het stadium waarin van Poetin alles te verwachten valt.
De eerste drones konden al opstijgen, de eerste kruisraketten worden gelanceerd, de eerste F-117 Nighthawk's stonden al klaar om hun heilzame stealth-werk te verrichten, maar ziedaar, een jaar later, op 19 november 2015, moeten deze paniekzaaiers toch vreemd hebben opgekeken toen ze in Trouw onder de kop 'Poetin salonfähig' het volgende vernamen:
Een op het oog gemoedelijk onderonsje in Turkije tussen Vladimir Poetin en Barack Obama, steun aan de onderhandelingstafel in Wenen voor het Russische stappenplan voor Syrië, en de Franse president Hollande die zich opmaakt voor een bezoek aan Moskou. Het zijn allemaal tekenen dat de aanslagen in Parijs een keerpunt lijken in de betrekkingen tussen Rusland en het Westen, waar het Kremlin tot voor kort niet op had durven hopen.
Boven:© ap. Obama en Poetin tijdens een ontspannen onderonsje in Antalya.
Onder: De Makjes op hun paasbest na gedane arbeid.
De extra miljarden die miljonair Geert Mak met instemming naar de oorlogsvoorbereidingen zag gaan, ten koste van onderwijs, gezondheidszorg, volkshuisvesting, de kunsten, sociale voorzieningen, etc., blijken ineens overbodig te zijn, nu 'het grote gevaar' niet Rusland is, maar een door de agressieve Amerikaanse Midden-Oosten politiek in het leven geroepen bende krijgers, waarvan zelfs de naam tot verwarring leidt: ISIS of ISIL of IS, dan wel DAESH, of gewoon al-Qaida. Het kan verkeren, ziehier de waan van de dag, aangewakkerd door de hysterie van oude impotente mannen die niet genoeg van geweld kunnen krijgen. Tot die kongsi behoort ook Derk Sauer. Na vele jaren lang onder 'Poetin' tot zijn volle tevredenheid veel geld te hebben gemaakt, klaagt 'onze' kleine grote man in Rusland anno 2015 dat de 'Media onder Poetin terug bij af [zijn].' Gezien de situatie in de wereld mag mijn oude kameraad nog in zijn handjes knijpen dat hij het er tot nu toe heelhuids heeft afgebracht. Bovendien mag het 'robber baron' tijdperk, waarin Russische oligarchen en buitenlandse 'op het scherp van de snede' opererende gelukzoekers vele miljoenen of zelfs miljarden binnensleepten, onder 'Poetin' nu definitief voorbij zijn, maar daar staat tegenover dat Derk volgens eigen zeggen 'voor het eerst in mijn leven een vicepresident [wordt]. Ik ga werken bij financieringsfonds Oneksim, dat RBK in bezit heeft.' Ik bedoel maar, Oneksim's 'Company's line of business includes providing management consulting services,' terwijl toen Sauer voor het eerst in Moskou arriveerde, hij nog geen cent te makke had, en vandaag de dag hij net als Dagobert Duck in het geld kan zwemmen. 'It's either fortune or fame, You must pick one or the other, Though neither of them are what they claim, If you’re looking to get silly, You better go back to from where you came.' En dit laatste zou betekenen dat Sauer op zijn 63ste met SP-pamfletten had moeten leuren. Hij dient dus niet te zeuren, met een beetje mazzel kan hij met gemak een ministerspost kopen als de SP in een regering zou stappen. Dat zou een waardig slot zijn aan een succesvolle carrière van de man die die zo arm als een kerkrat zijn marxistisch-leninistische carrière begon. Of niet soms? Meer over mij oud-collega's, voormalige vrienden en vroegere kameraden later.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten