Zoals te verwachten is er tussen tussen Iran en de zogenaamde P5 + 1 een akkoord gesloten over het Iraanse nucleaire programma. Een erg goede zaak die een boel spanning en vooral misverstanden uit de weg helpt ruimen. De P5 + 1 zijn de vijf permanente leden van de VN-Veiligheidsraad, zijnde de VS, het Verenigd Koninkrijk, Frankrijk, China en Rusland. Het andere lid is Duitsland. Merk op dat Japan niet vertegenwoordigd is. Het is nochtans economisch zeker zo belangrijk als Duitsland.
De aanvallen van 11 september 2001
Het in het hotel Beau Rivage in het Zwitserse Lausanne gesloten pact begraaft eindelijk het door de Amerikaanse vicepresident Dick Cheney en president George W. Bush eerder in 2001 uitgestippelde beleid voor het Midden-Oosten dat de regio een feitelijk onvoorstelbaar pak ellende bracht met o.m. de bezetting van Irak. Het zorgde voor vermoedelijk meer dan 1 miljoen doden.
Wat er in die periode juist allemaal achter de schermen in Washington gebeurde is ook nu nog niet geheel duidelijk. Zeker is dat de aanvallen op het World Trade Center in New York en het Pentagon van 11 september 2001 gebeurden met hulp van Saoedi Arabië en dat de VS er zelf ongetwijfeld bij betrokken was. Dat staat vast.
Na dagenlange onderhandelingen aan een stuk bereikte met op 2 april in Lausanne eindelijk een akkoord over het Iraanse nucleaire programma.
Die terreurdaden waren het startschot voor de aanval op Afghanistan eind 2001 en op Irak in 2003. En dat Israël hier mee achter het stuur zat hoeft men niet te betwijfelen. Zoals Allan Greenspan, de vroegere voorzitter van de Federal Reserve, de Amerikaanse nationale bank, in zijn memoires schreef gebeurde die aanval op Irak om reden van de olie en daarnaast vooral om Israël te dienen.
Sektarisme voeden
Het is geen toeval of dwaasheid van de VS geweest om daar in Irak vrienden van Iran aan de macht te brengen en gelijktijdig alle nationale instellingen te vernielen. Het idee was duidelijk om Irak voor veel jaren onstabiel te maken en mede zo de kansen op groot sectair geweld in het Midden-Oosten te laten toenemen.
Nooit waren er in de regio veel grote problemen geweest tussen soennieten en sjiieten en nu al meer dan tien jaar wel. De geschillen voorheen waren vooral tussen het Perzische (Iraanse) rijk, het Ottomaanse en de aspiraties van allerlei Arabische clans en later staten. Meer niet.
Onder invloed van het Saoedische salafisme nam het sectaire geweld de voorbije tien jaar in de regio echter steeds meer toe. En het Huis van Saoed werkt nauw samen met Israël, zelfs al lijken het ogenschijnlijk aartsvijanden. Joden mogen officieel Saoedi Arabië zelfs niet eens binnen.
Alirezak Jafarzadeh
Het is in de periode van de nasleep van die aanvallen van 11 september 2001 dat men in de VS plots ‘ontdekt’ dat Iran plannen aan het uitwerken is om aan nucleaire verrijking te doen. Een tot dan toe nobele onbekende Alirezak Jafarzadeh stapt op 14 augustus 2002, het jaar na de aanval op het WTC en het Pentagon, met een ogenschijnlijk erg schokkend verhaal naar de wereldpers.
Volgens zijn toenmalige verklaring werkte Iran in het geheim aan een kernverrijkingsprogramma en wil het de atoombom bemachtigen. Hij vertelt daarbij over de bouwplannen in Natanz en Arak die, stelt hij, een overtreding zijn van het door Iran ondertekende verdrag tegen de verspreiding van kernwapens.
Hier de vorige Iraanse president Mahmoud Ahmadinejad op bezoek in de uraniumverrijkingsinstallaties van Natanz. Voorgesteld als een bloeddorstige extremist en antisemiet was het de man met wie de VS in 2013 in het grootste geheim begon te onderhandelen. Blijkbaar was hij toch niet zo bloeddorstig als Washington toen nog in het openbaar verklaarde.
En zoals westerse politici en de westerse massamedia als een hersenloze massa achter het verhaal over de massavernietigingswapens van Irak liepen zo ook loopt diezelfde groep zonder nadenken achter dit Iraanse verhaal.
Had men eventjes nagedacht, het kritisch bekeken dan had men geweten dat hier helemaal niets aan de hand was. Iran was inderdaad bezig met de bouw van installaties in beide steden, een voor de verrijking van uranium in Natanz en een voor de productie van zwaar water in Arak.
Regelgeving IAEA
Maar Iran hoefde over die bouwprojecten toen publiek nog helemaal niets te zeggen. Dat moest het maar doen zes maanden voor ze operationeel werden. Het staat zo in de regelgeving van het Internationaal Agentschap voor Atoomenergie (IAEA) in Wenen. En die regelgeving is publiek gekend. Men moet het natuurlijk wel willen lezen.
Maar Bush & Cheney waren helemaal niet geïnteresseerd in de feiten of wat voor regelgeving ook. Het kwam er voor Bush & Cheney, en voor hun Israëlische en Saoedische vrienden, op aan Iran zwart te maken, klaar om zoals Irak en Afghanistan aangevallen te worden en vernield.
En dus stelde men het in de VS voor alsof Iran bezig was om atoombommen te maken en een zéér groot gevaar was voor de regio, Israël en de wereldvrede. Een land wiens leiders men liefst de nek moest omwringen zoals men dat dan later met Saddam Hoessein en Kadhaffi deed.
Maar men was in Washington voorzichtig. Zo stelde men dat men vermoedde dat Iran de technologie wou verwerven om mogelijks een kernwapen te maken. Sluw gezien natuurlijk want probeer maar eens te bewijzen dat je die bedoeling niet hebt. Het gaat uiteraard niet, nooit. Maar om zoiets te bedenken heb je natuurlijk PR-bureaus.
Moedjahedien e-Khalqn
Nu is geweten dat Alirezak Jafarzadeh door Bush en Cheney is gebruikt om een bepaald verhaal te lanceren, dat van het op kernwapens beluste Iran. Jafarzadeh, een in Iran geboren Amerikaan die minstens sympathiseerde met de Iraanse terreurbeweging Moedjahedien e-Khalq, beweerde die info via die groep en hun Iraans netwerk te hebben gekregen.
Een cartoon van 26 november 2014 uit de Britse krant The Times die typerend is voor de (sic) informatie die men in de westerse media ooit over Iran verspreidde. Ayatollah Ali Khamenei als een nucleaire paddenstoel. The Times is niet toevallig een der laatste grote westerse kranten die met modder naar Iran blijft gooien. Zelfs nu nog. Ze is dan ook eigendom van Rupert Murdoch.
Een leugen bleek, de info kwam van de Amerikaanse en Israëlische veiligheidsdiensten die perfect wisten wat er in Natanz en Arak aan de hand was. En uiteraard kenden zij ook de regels van het IAEA. Maar daarover ging het niet. Washington wou namelijk nog meer oorlog en dus gaf men die groep, die voor de VS officieel een stelletje terroristen waren, dit materiaal om mee te stoefen.
Alirezak Jafarzadeh mag dan misschien wel verbonden zijn met een groep die de VS als gevaarlijke terroristen zag, men legde hem geen strobreed in de weg. Integendeel want de man maakte nadien een mooie carrière en werd zelfs journalist bij Fox News, de ultraconservatieve televisiezender van Rupert Murdoch die mede met Saoedisch geld werd uitgebouwd en die trouw Israël steunt.
En de media en onze politici namen die verhaaltjes voor waar, ook nu nog steeds. Nog geen seconde stond men er bij stil. En dit bijna 13 jaar lang. Fantastisch. Maar Iran deed op dit vlak niets fout. Het echte maar verhulde probleem was dat het in de kwestie van Palestina dwars lag en daarom verder zwart werd gemaakt. Elk verzet tegen Israël moest gewoon kapot.
Vijanden van Israël
Het is geen toeval dat iedereen in het Midden-Oosten die Israël vijandig gezind is van de westerse regeringen en hun media de stempel van terrorist of dictator krijgt. Hamas, Hezbollah, Assad en de Ayatollahs, allen vertegenwoordigen zij het kwaad die het goede wil vernielen.
In 2013 keerde echter het tij en begon de VS die ruzie over de Iraanse kernverrijking op te bergen. Eerst in het uiterste geheim in de woestijnstaat Oman, gekend om zijn goede relaties met Iran, later in het openbaar in Zwitserland.
Het is ook geen toeval dat de VS na de gifgasaanval bij Damascus van 21 augustus in september 2013 plots besloot om Syrië niet te bombarderen. Tot woede van Saoedi Arabië en Israël en ook, opvallend, Frankrijk dat verworden is tot de spreekbuis van de Saoedi’s en Israël. Alles wat nu in deze regio gebeurt hangt gewoon aan elkaar.
De bevolking voorbereiden
Het duurde echter tot eergisteren 2 april, dus een 18 maanden, om van die geheim begonnen onderhandelingen dit concreet verdrag te maken. De reden voor die lange duur is simpel: Men moest wereldwijd de publieke opinie klaar maken. En dus speelde men ook hier nog maar eens diplomatiek theater. Zij het van de betere kwalitatieve soort.
De Iraanse president Hassan Rouhani. Wie de foto’s op zijn Twitteraccount bekijkt, wat pure propaganda is, en die in de westerse media ziet een opvallende gelijkenis. Het is overal die lieve opa.
Sinds 2002 verkoopt de VS immers het verhaal van met atoombommen spelende ayatollahs die de wereldvrede en het geliefde Israël bedreigen. En nu plots mogen die stoute Iraanse jongens verder werken aan hun kernverrijkingsplannen. Hoe in ‘s hemelsnaam maak je dat aan je onderdanen wijs?
Om dat verklaarbaar te maken was het nodig om eerst de publieke opinie te kneden. En dat gebeurde dan ook in alle stilte, zoals het hoort bijna onopgemerkt. Gedaan is herrie rond de Groene Revolutie van 2009 toen men ter gelegenheid van de Iraanse presidentsverkiezingen de bestuurders van dit land voorstelde als een stelletje terreur zaaiende fanatici die plezier scheppen in het moorden en folteren.
Sympathieke Iraniërs
Typerend bijna was de recente televisiereportage over het land op de NPO met Thomas Erdbrink, de Nederlandse correspondent in Tehran die werkt voor de NRC en The New York Times. Het werd een vrij sympathiek beeld van een land waar natuurlijk alles niet goed gaat maar waar het toch ook weer niet slecht is om te leven. Een merkwaardige poging van onze media tot realisme.
Typerend waren ook de persfoto’s die de voorbije maanden verschenen van de Iraanse president Hassan Rouhani en diens minister van Buitenlandse Zaken Javad Zarif die men beiden zo afschilderde als zijnde sympathieke steeds breed glimlachende heren, de perfecte gentlemen en figuren die men best wel als opa zou willen.
En als er verhalen over wanpraktijken over de regio in onze media verschijnen dan is dat over… Qatar en Saoedi Arabië. Vroeger toen Iran een pedofiel opknoopte begon men onmiddellijk in onze media met een campagne over de discriminatie van Iraanse homo’s. Nu niets meer. Het kan verkeren is een wijsheid die ook al de Nederlandse schrijver Gerbrand Adriaenszoon Bredero kende.
Maar dankzij onder meer het Pentagon die een zoveelste oorlog niet alleen niet zag zitten maar ook niet aankon, werden de oorlogsplannen van Bush & Cheney na een interne revolte begraven. Nu in Lausanne begroef men de rest van dit beleid met zijn As van het Kwade. Feitelijk was dit aspect ervan een anachronisme geworden, een overblijfsel uit de periode van Bush & Cheney.
Opiniepeiling
Maar dat laatste deel van dit beleid opdoeken ging nu. Zo toonde een recente opiniepeiling dat een overgrote meerderheid van de Amerikaanse bevolking achter dit verdrag met Iran staat. De mediacampagne wierp dus zoals te verwachten was haar vruchten af. De Republikeinen in de VS pogen van die zaak een partijpolitiek spelletje te maken maar lijken daardoor geen kans te hebben.
De Saoedische koning Salman mag dan wel eens glimlachend een Amerikaans politicus ontmoeten, hier staat hij te pronken met een andere vriend, de Indiër Dr. Zakir Nalk. Die stelde dat hij aan de kant staat van diegenen die de VS aanvallen want de VS is ‘s werelds grootste terrorist. Hij krijgt hier ‘s lands grootste onderscheiding die voor zijn ‘dienst aan de islam’.
Ze zullen er de presidentsverkiezingen van 2016 niet mee winnen, integendeel. Vermoedelijk zullen ze wel nog veel herrie maken maar daar zal het bij blijven. Ze gaan bijna zeker in het parlement wel een wet tegen dit verdrag stemmen maar Obama zal zijn veto gebruiken en daarmee zal de kous af zijn. Het is een politiek spelletje, een achterhoedegevecht.
Uiteraard dient dit verdrag tegen officieel 30 juni in verder detail nog uitgewerkt te worden maar dat lijkt geen enkel serieus probleem meer te vormen. Natuurlijk kan er in een later stadium nog veel gebeuren. Zo kan een volgende Amerikaanse regering een nieuwe Alirezak Jafarzadeh tevoorschijn toveren die dan komt met een ander ‘schokkend’ Iraans verhaal.
Je weet met de VS immers nooit. Ooit vernielde men zo een akkoord met Noord-Korea over hun kernprogramma dat inderdaad gericht was op de bouw van een kernwapen. Het resultaat is dat Noord-Korea nu wel een atoomwapen heeft en uit het IAEA stapte. Zodat controles wegvielen. Van een flater gesproken.
Hoever dit voor de regio gevolgen gaat hebben valt nu nog te bezien. De VS gaat Israël zeker niet laten vallen, verre van. Maar wat we vermoedelijk frequenter gaan zien is het nemen van meer afstand van zowel Israël als Saoedi Arabië. En dit ook wederzijds.
Een evolutie die al een tijd goed merkbaar is. Zo kreeg een zekere Dr. Zakir Nalk, een islamitisch theoloog, vorige maand in Saoedi Arabië van koning Salman ‘s lands hoogste onderscheiding. Een man die de VS “de grootste terrorist” noemde die men mag aanvallen en voor wie dans en muziek best verboden worden.
Tikrit
Typerend zijn de gevechten rond de Iraakse stad Tikrit. Die was door de Islamitische Staat van Irak en Al Sham (ISIS) sinds ongeveer juni bezet en werd enkele dagen geleden bevrijd. Het was vooral het werk van milities die buiten het reguliere leger vielen en behoorden tot allerlei sjiitische clans.
De door ISIS bezette stad werd begin maart met steun van lokale groepen aangevallen en al na enkele dagen omsingeld en deels bevrijd. Alleen in het stadscentrum zelf en in enkele wijken bood ISIS nog enkele weken weerstand. De VS bleven in de zaak geheel afwezig. Tot men vanuit de Iraakse regering na lang aarzelen de Amerikaanse luchtmacht toch ter hulp riep.
En dan begon de herrie. In Irak zijn massa’s er van overtuigd dat de VS ISIS nog steeds blijft steunen en zelfs bewapenen. Met als gevolg dat met het verschijnen van de VS op het strijdtoneel in Tikrit, de milities die grotendeels het werk deden protesteerden en niet meer wilden vechten tot de VS haar vliegtuigen terugtrok.
De Iraanse generaal Qassem Soeleimani die een grote rol speelde bij de successen van zowel het Syrische als Iraakse leger en in het Midden-Oosten op veel plaatsen enorm populair is. Hij vecht in Irak samen met de VS. Voorheen was hij voor Washington een van ‘s werelds gevaarlijkste terroristen.
In de VS klonk echter juist het tegenovergestelde. Daar stelde men dat men eerst het vertrek van die milities eiste voor men wou tussenkomen. Het gevolg was dat die milities zich plots terugtrokken. Pas toen die milities toch terugkeerden en de VS gewoon bleef verder bombarderen wijzigde de toestand in Tikrit bliksemsnel. Al na een paar dagen viel de rest van het stadscentrum.
Qassem Soeleimani
Bovendien was een van de leiders van de aanval op Tikrit de Iraanse generaal Qassem Soeleimani die dus mee met de VS zorgde voor de bevrijding van die grote stad. Maar Soeleimani mag volgens een VN-resolutie die er kwam op vraag van de VS zijn land niet eens verlaten. Juist zoals Iran van de VN ook geen wapens mag uitvoeren dus ook niet naar Irak. De VS keek gewoon de andere kant op. Erg simpel.
Nu met het akkoord van Lausanne kan de stoet van westerse ministers, diplomaten, perslui en zakenmensen naar Iran echt op gang komen. Iran is economisch een grootmacht die ook technologisch veel te bieden heeft. De druk vanuit het Amerikaanse bedrijfsleven op de Amerikaanse regering om de handel met Tehran te hernemen zal dan ook enorm toenemen. Tot ze onhoudbaar wordt en Washington ook hier toegeeft.
Tot woede van Israël en Saoedi Arabië. Hun hoop dat de VS op hun vraag Iran ging vernietigen is echter in rook opgegaan. En de media? Ach, als hersenloze kippen liepen ze de leugens van Bush & Cheney achterna, eerst de Iraakse massavernietigingswapens en dan de Iraanse atoombom. Ze gaven zich allen een brevet van onbekwaamheid. Dertien jaar lang!
Willy Van Damme
Ziehier Yoeri Albrecht, die door een jonge journalist van het mediakanaal Left Laser betrapt werd tijdens een privé-onderonsje met twee ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten