The clock is ticking. Every second, it seems, someone in the world takes on more debt. The idea of a debt clock for an individual nation is familiar to anyone who has been to Times Square in New York, where the American public shortfall is revealed. Our clock (updated September 2012) shows the global figure for almost all government debts in dollar terms.
Does it matter? After all, world governments owe the money to their own citizens, not to the Martians. But the rising total is important for two reasons. First, when debt rises faster than economic output (as it has been doing in recent years), higher government debt implies more state interference in the economy and higher taxes in the future. Second, debt must be rolled over at regular intervals. This creates a recurring popularity test for individual governments, rather as reality TV show contestants face a public phone vote every week. Fail that vote, as various euro-zone governments have done, and the country (and its neighbours) can be plunged into crisis.
Notes:
  • This interactive graphic displays gross government debt for the globe. The clock covers 99% of the world based upon GDP. It uses latest available data and assumes that the fiscal year ends in December.
  • Debt figures are derived from national definitions and therefore may vary from country to country.
  • The clock shows the estimated debt at the point corresponding to the current date and time in whatever year you are viewing; this is why it increases even when you view past or future years.
  • All data is mapped on modern borders (Montenegro split from Serbia in 2006, Kosovo in 2008. South Sudan split from Sudan in 2011. Data for these countries are included in their parent nations' prior to these dates).


Zoals oa Steve Keen betoogt is overheidsschuld niet vergelijkbaar met privéschuld.

Zowel de overheid als de banken maken geld uit het niets. De banken maken het geld om klanten schulden (hypotheken) te verkopen. De overheid kan zorgen (dient te zorgen) voor productieve investeringen. Zoals Michael Hudson zegt: de moderne economie is hoe dan ook een geplande economie. De vraag is: wie mag de planning doen, de banken of de overheid? Door overheidstekorten te verbieden valt de planningsfunctie automatisch toe aan de banken. Het resultaat is de zeepbeleconomie met torenhoge privéschulden die uiteindelijk de vraagkant van de markt verzieken.

Overheidsschuld in je eigen valuta kan geen probleem zijn omdat de de overheid als uitgever van de valuta onbeperkt de beschikking heeft over die valuta. Dus de hysterie over overheidsschulden is nergens voor nodig. (Dat betekent niet dat overheidsschulden tot in het oneindige moeten worden opgevoerd want dan wordt inflatie een probleem. Wat nodig is een verantwoord beleid gebaseerd op de erkenning dat de overheidsschulden heel vaak nodig zijn en (bijna) nooit een probleem. De 3% en 60% regel binnen de Euro zone is een daarom een heel slecht idee.)

Modern Money Theory gaat over hoe het echt werkt met overheidstekorten en hun verhouding tot de privésector. Omdat de overheid de uitgever is van de valuta is, anders dan vrijwel iedereen denkt, de overheid voor haar uitgaven niet afhankelijk van belastinginkomsten. Warren Mosler en Stephanie Kelton leggen dit allemaal heel helder uit in deze video: http://www.youtube.com/watch?v=ba8XdDqZ-Jg

De video duurt bijna 2 uur maar is de moeite meer dan waard. Hij helpt je begrijpen hoe slecht het gesteld is met het inzicht in de economie van het grote merendeel van de economen.

Voor de Euro geldt overigens dat individuele landen niet meer de uitgever zijn van de valuta. Door de gestelde regels zijn individuele Euro-landen wel afhankelijk van kapitaalmarkten voor financiering van overheidstekorten. Om dit te begrijpen bv deze video (de eerste spreker Randall Wray):

http://www.youtube.com/watch?v=0zEbo8PIPSc