If we see that Germany is winning we ought to help Russia and if Russia is winning we ought to help Germany, and that way let them kill as many as possible…
Senator Harry S. Truman, naderhand president van de VS. 24 June 1941
Over de realpolitieke context waarbinnen het Westen, de VS en de EU, opereert zwijgt Mak in alle talen. Deels omdat de domineeszoon zich niet kan voorstellen hoe rücksichtlos een grootmacht dient te handelen wil ze een grootmacht blijven en deels omdat hij de feiten niet wil weten, zodat hij zijn publiek 'hoopvol' gestemd naar huis kan sturen. Of zoals hij mij in 2012 schreef:
Ik kan niet zonder hoop, Stan, dat klinkt misschien wat pathetisch, maar het is toch zo.
Ondanks het feit dat er volgens hem 'machten aan de gang [zijn] boven Europa,' waarin 'Ik nooit zo in geloofd [heb], maar nu wel,' die hij 'buitengewoon beklemmend' vindt, en ondanks het feit dat bovendien zijn 'gevoel' hem zegt dat 'iedereen die een beetje bij zinnen is moet nadenken over vormen waarmee je je daartegen kunt verweren,' verklaart hij met evenveel stelligheid vervolgens dat 'Jorwerd' zonder het neoliberale bolwerk 'Brussel' geen toekomst heeft, aangezien de 'EU een markt [is] van bijna een half miljard mensen… Alleen al voor Nederland is de Unie goed voor tweederde van onze totale export.' Kortom, de macht in Europa is weliswaar in handen van het 'grootkapitaal,' hetgeen Mak als 'buitengewoon beklemmend' ervaart, maar aangezien 'We nu een open toegang tot die markt [hebben],' moeten hij en zijn publiek noodgedwongen die macht als een voldongen feit accepteren. Het is de paradox waarin 'links' zichzelf de afgelopen drie decennia heeft gemanoeuvreerd. Mijn voorheen 'progressieve' generatiegenoten kunnen zich makkelijker een totale catastrophe verbeelden, die al het leven op aarde vernietigt, dan zich een fundamentele verandering van het kapitalistische systeem voorstellen. Dit is tekenend voor het totalitaire karakter van het huidige regime.
De kapitalistische democratie is een barokke facade geworden van de ware macht, de rijke elite. De oorspronkelijke impuls van de democratie, de gedachte dat de meerderheid de koers bepaalt, is uitgewerkt; wat is overgebleven is steeds meer versiering om te verhullen dat het publiek machteloos is en naar het decor kijkt van een toneelstuk. De regisseur en de acteurs, maar nu ook het publiek weten dat alles franje is, en dat niets en niemand in staat is zich aan de werkelijkheid aan te passen. En dus blijft iedereen zijn absurde rol spelen, de regisseur die van de regisseur, de acteurs die van de acteurs en het publiek die van het publiek. Ondertussen gaat buiten ook de almaar bedreigende werkelijkheid haar eigen gang, zonder dat het toneelstuk verandert. 's Werelds meest agressieve staat, de VS, die in de praktijk de soevereiniteit van geen enkele staat erkent, speelt op dit moment de rol van de verontwaardigde beschermer van de democratie, nu Rusland de Krim is binnengevallen om er zijn geleaste marinebases en de Russische meerderheid daar te beschermen. In de westerse mainstream media wordt al enige maanden een hetze gevoerd tegen de macht in Moskou, in de figuur van president Poetin, die, als in een Hollywood-film, wordt afgebeeld als het ultieme kwaad, Darth Vader. Zonder enige reserve fungeren de mainstream journalisten als spreekbuizen van de neoliberale macht:
Secretary of State John Kerry said he has consulted with other world leaders, and 'every single one of them are prepared to go to the hilt in order to isolate Russia with respect to this invasion.'
He was considering a stop in Kiev during his trip this week to Paris and Rome for discussions on Lebanon and Syria.
In Brussels, NATO's secretary-general, Anders Fogh Rasmussen, said Russia's actions have violated a U.N. charter. He said the alliance was re-evaluating its relationship with Russia.
'There are very serious repercussions that can flow out of this,' Kerry said.
Beyond economic sanctions and visa bans, freezing Russian assets, and trade and investment penalties, Kerry said Moscow risks being booted out of the powerful Group of Eight group of world powers as payback for the military incursion.
Top U.S. diplomat Victoria Nuland meets with neo-nazi Tyahnybok (left) and Yatsenyuk weeks before they were handed power under Ukraine’s new US-backed interim government.
Kerry dus. En dat terwijl bekend is dat de onlusten in Kiev financieel en logistiek gesteund worden door de macht in Washington die haar CIA overal ter wereld staatsgrepen laat organiseren die zelfs democratisch gekozen regeringen ten val brengen zodra de Amerikaanse elite vermoedt dat haar belangen bedreigd worden. Daarover schreef de Amerikaanse onderzoeksjournalist Tim Weiner het ook in het Nederlands vertaalde boek Legacy of Ashes: The History of the CIA. Tim Weiner: ‘(born June 20, 1956) is a New York Times reporter, author of three books and co-author of a fourth, and winner of the Pulitzer Prize and National Book Award.’ Zijn 720 pagina’s tellende analyse van het bloedspoor dat de CIA door de hele wereld trok werd door de recensent van The Washington Times beschreven als:
Een vernietigend rapport van een inlichtingendienst die meestal faalde bij het voorspellen van belangrijke politieke gebeurtenissen op de wereld, mensenrechten schond, Amerikanen bespioneerde, moordaanslagen op buitenlandse regeringsleiders beraamde en geld stak in klungelige doofpotacties dat hij niet toekwam aan zijn eigenlijke werk, het verzamelen en analyseren van informatie.
De titel is afkomstig van president Eisenhower, die
at the end of his two - terms of office… called into his office, the former legendary OSS officer and director of the CIA Allen Dulles, and said to him point- blank. ‘ After eight years you have left me, a legacy of ashes.’
Illustrerend is ook het feit dat de inmiddels overbodige NAVO, zonder af te wachten wat de reactie zal zijn van de parlementen van de diverse lidstaten, onmiddellijk het volgende bepaalde:
In Brussels, NATO's secretary-general, Anders Fogh Rasmussen, said Russia's actions have violated a U.N. charter. He said the alliance was re-evaluating its relationship with Russia.
Het militaire 'bondgenootschap' onder leiding van Washington gaat zijn eigen weg, ongecontroleerd door de Europese volksvertegenwoordigers van het type 'Geen Jorwerd zonder Brussel.' De commerciële massamedia spelen bij het legitimeren van dit systeem een centrale rol. Laat ik dit keer een illustrerend voorbeeld geven uit het, voormalige protestants-christelijke, dagblad Trouw. Donderdag 28 juni 2007 berichtte 'misschien wel de beste krant van Nederland,' zoals het zichzelf graag presenteert, het volgende:
'Oude streken CIA lijken soms verrassend actueel.
Van onze redactie buitenland
Afgeblazen aanslagen op staatshoofden, afluisterpraktijken, samenzweringen met de maffia, infiltratie van decennia her: spannend zat.
Maar echte verrassingen hebben specialisten nog niet ontdekt, in de dinsdag vrijgegeven documenten van de Amerikaanse geheime dienst CIA. Of het moest zijn hoe verrassend actueel sommige antieke memo’s zijn.
Wat opvalt is de terminologie: ‘streken’ en ‘spannend zat.’ Welke ‘streken’ zijn ‘spannend zat’? Allereerst het begrip ‘streken,’ meervoud van ‘streek.’ Van Dale: ‘verkeerde of schadelijke daad: een stomme streek.’ Uitgaande van deze omschrijving is de vraag: zou het dagblad Trouw de terroristische aanslag van 11 september 2001 in New York een ‘streek’ noemen? Nee, natuurlijk niet. Het Etymologisch Woordenboek van het Nederlands stelt ‘een streek leveren’ gelijk aan ‘flikken’ en ‘behendig klaarspelen.’
Ngô Đình Diệm, de pro-Amerikaanse door de CIA vermoorde president van Zuid Vietnam. De reden was simpel. Hij voldeed niet meer. Een van de talloze CIA-'streken,' die volgens Trouw 'spannend zat' zijn.
Gevoelsmatig zowel als feitelijk is het gebruik van ‘streken’ voor terroristische aanslagen absurd. En toch schrijft de redactie buitenland van Trouw: 'Oude streken CIA lijken soms verrassend actueel.' Over welke ‘streken’ gaat het? Niemand die ons daarover beter kan informeren dan Tim Weiner wiens boek over de CIA en het Amerikaanse 'inlichtingenwerk' door de New York Times als 'impressively reported' werd gekenmerkt, terwijl
The Wall Street Journal called it 'truly extraordinary . . . the best book ever written…' Here is the hidden history of the CIA: why eleven presidents and three generations of CIA officers have been unable to understand the world; why nearly every CIA director has left the agency in worse shape than he found it; and how these failures have profoundly jeopardized our national security.
Een Spoor van Vernieling. De geschiedenis van de CIA, zoals de Nederlandse titel van Weiner's boek luidt, bevat een opsomming van grootschalige schendingen van het internationaal recht overal op aarde, inclusief Europa, en laat zien dat hetgeen de CIA op dit moment doet in de Oekraïne de dienst onmiddellijk na de Tweede Wereldoorlog ook in West en Zuid Europa deed.
In Legacy of Ashes-The History of the CIA, Tim Weiner claims that early funding was solicited by James Forrestal and Allen Dulles from private Wall Street and Washington, D.C. sources. Next Forrestal convinced 'an old chum,' John W. Snyder, the U.S. Secretary of the Treasury and one of Truman's closest allies, to allow the use of the $200 million Exchange Stabilization Fund by CIA fronts to influence European elections, beginning with After the Marshall Plan was approved, appropriating $13.7 billion over five years, 5% of those funds or $685 million were made available to the CIA.
'Streken,' noemt de Trouw-redactie de grove schendingen van de democratie en het internationaal recht. Grootschalige terreuraanslagen betitelt als 'streken' van een kwajongen. Hoe diep kan een 'journalist' zinken? De VS is voor de mainstream opiniemakers boven de wet verheven. Zo liet de NRC-redactie op 20 maart 2003, de dag dat de illegale Amerikaanse en Britse inval in Irak begon het volgende weten:
Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun - en als het moet ook militaire.
Het is kenmerkend voor de zogeheten 'kwaliteitskrant' van Nederland dat het opriep een oorlogsmisdaad te plegen, namelijk het steunen van een agressieoorlog, en deel te nemen aan de grofst denkbare schendingen van het internationaal recht, het inbreuk maken op de soevereiniteit van een onafhankelijke staat, terwijl 'Er geen adequaat volkenrechtelijk mandaat [was] voor de inval in Irak,' zoals de Commissie-Davids begin 2010 concludeerde. Ondanks het feit dat burgers wereldwijd op grote schaal tegen de Amerikaanse 'shock and awe'-terreur demonstreerden, speelden de mainstream-journalisten de rol die hen officieel is toebedeeld: die van propagandisten van de gevestigde orde. Een 'orde,' die in werkelijkheid een wanorde is, maar die desalniettemin door een opiniemaker als de journalist Geert Mak voortdurend wordt gepropageerd.
Wanneer Geert Mak beweert in zijn boek Reizen zonder John dat de VS na 1945 'decennialang als ordebewaker en politieagent [fungeerde],’ dan valt daaruit op te maken dat hij, net als zijn vader destijds de 'ariërparagraaf' van de nazi's 'tolerabel' vond, het Amerikaanse geweld overal ter wereld acceptabel vindt aangezien het daarmee de kapitalistische 'orde' bewaakt. Hij ziet de VS 'als ordebewaker' van de consumptiecultuur en haar zogeheten 'vrije markt.' Dat de macht in Washington en op Wall Street daarvoor democratisch gekozen regeringen omver wierp, zoals in Iran in 1953, in Guatemala in 1954, in Congo in 1961, in Chili in 1973 etc. speelt voor de jurist Mak geen rol van betekenis, net zomin als voor zijn vader de tien geboden een morele rol speelden toen hij in de jaren dertig als evangelisatie-predikant op Sumatra niet alleen het gewelddadige kolonialisme verdedigde maar ook de nazi-rassenwetten waarbij joden in Duitsland uit het openbare leven werden gestoten. Het zijn niet zozeer de overtuigde terroristen die een gevaar vormen, maar vooral de opiniemakers die staatsterrorisme verzwijgen of goedpraten. Geert Mak is één van hen. Zijn aimabel klinkende vrijblijvende gebabbel gaat er bij de massa net zo moeiteloos in als Gods woord in een ouderling. Maar als we zijn beweringen aan de realiteit toetsen blijkt al snel waarvoor hij werkelijk staat. Laten we daarom eens kijken welke 'orde' de VS in de praktijk van alledag 'bewaakt' wanneer de supermacht het internationaal recht schendt, en trouwens ook haar eigen Grondwet. De Amerikaanse geleerde Noam Chomsky schreef naar aanleiding van de Amerikaanse terreur tegen Nicaragua dat
The fact was underscored by the World Court in June 1986 as it condemned the United States for its 'unlawful use of force' against Nicaragua and called upon it to desist from these crimes. Congress responded by voting $100 million of aid and freeing the CIA to direct the attack and to use its own funds on an unknown scale. The U.S. vetoed a UN Security Council resolution calling on all states to observe international law and voted against a General Assembly resolution to the same effect, joined by Israel and El Salvador. On Nov. 12, 1987, the General Assembly again called for 'full and immediate compliance' with the World Court decision. This time only Israel joined with the U.S. in opposing adherence to international law, another blow to the Central American accords, unreported by the national press as usual.
The media had dismissed the World Court as a 'hostile forum' whose decisions are irrelevant, while liberal advocates of world order explained that the U.S. must disregard the Court decision. With this reaction, U.S. elites clearly articulate their self-image: the United States is a lawless terrorist state, which stands above the law and is entitled to undertake violence, as it chooses, in support of its objectives. The reaction to the 'indispensable element' of the Central America accords merely reiterated that conviction.
To ensure that the accords would be undermined, the U.S. at once directed its proxy forces to escalate military actions, also increasing the regular supply flights that are required to keep them in the field. These had passed the level of one a day in the preceding months in support of the 'spring offensive,' designed to achieve sufficient levels of terror and disruption to impress Congress. The proxy army followed Washington orders to attack 'soft targets' such as farm cooperatives and health clinics instead of 'trying to duke it out with the Sandinistas directly,' as explained by General John Galvin, commander of the U.S. Southern Command, who added that with these tactics, aimed at civilians lacking means of defense against armed terrorist bands, prospects for the contras should improve. The State Department officially authorized such attacks, with the support of media doves. There are other terrorist states, but to my knowledge, the United States is alone today in officially endorsing international terrorism. We see here another illustration of the self-image of U.S. elites: in a terrorist culture, all that counts is the success of violence. Accordingly, debate in Congress and the media focused on the question of whether the violence could succeed, with 'doves' arguing that the proxy army was inept and hawks replying that it must be given more time and aid to prove itself as a successful terrorist force -- putting euphemisms aside.
De door de VS opgeleide Latijns Amerikaanse doodseskaders, die in opdracht van Washington terreur zaaiden onder de burgerbevolking in ondermeer El Salvador, Nicaragua, Brazilie, Argentinie, Chili, Guatemala etc.
Chomsky wees bovendien op het volgende:
US State Department legal adviser Abraham Sofaer explained the rationale. Since most of the world cannot be 'counted on to share our view,' we must 'reserve to ourselves the power to determine' how we will act and which matters fall 'essentially within the domestic jurisdiction of the United States, as determined by the United States' - in this case the actions in Nicaragua that the court condemned.
Washington's disregard of the court decree and its arrogance towards the international community are perhaps relevant to the current situation in Iraq. The campaign in Nicaragua left a dependent democracy, at an incalculable cost. Civilian deaths have been estimated at tens of thousands - proportionately, a death toll 'significantly higher than the number of US persons killed in the US Civil War and all the wars of the 20th century combined,' writes Thomas Carothers, a leading historian of the democratization of Latin America.
De willekeur tegen de burgerbevolking waarmee de in de VS getrainde doodseskaders in Latijns-Amerika optraden was bedoeld om angst onder de bevolking te verspreiden zodat men niet voor de eigen sociale rechten opkwam, omdat dan de westerse beleggers lang niet zoveel winst uit die regio konden persen. 'Four American nuns are killed by a death squad in El Salvador. The country was financed and armed by the USA. Three members of the death squad were trained by the USA run School of the Americas.'
http://snippits-and-slappits.blogspot.nl/2010/10/revisionism-very-dark-side-of-us.html
Met andere woorden, het feit dat de VS als enig land door het hoogste rechtscollege ter wereld is veroordeeld vanwege 'international terrorism,' is voor de meester in de rechten Geert Mak een te verwaarlozen detail, wanneer hij stelt dat de Amerikaanse economische en politieke elite 'decennialang als ordebewaker en politieagent' optrad. En dat na 1945 ook de Europese koloniale machten zoals Nederland, Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk met grof geweld en terreur het onafhankelijkheidsstreven van de inheemse bevolking probeerden de kop in te drukken is geen argument voor Mak geweest om niet met grote stelligheid te beweren dat 'Europa als vredesproces een eclatant succes [was].' Gekleurde volkeren spelen in zijn blanke, christelijke, eurocentrische beschouwingen geen rol. Geert Mak is een representant van de altijd angstige kleinburgerij, het milieu waarin hij opgroeide en dat alleen de eigen belangen in acht neemt. Wanneer het erop aankomt heeft zijn klasse alleen maar ontzag voor geweld, en laat het zich meetrekken in het gewelddadige westerse expansionisme, dat zichzelf afficheert als de verspreiders van democratie en mensenrechten. Vandaar dat Mak zich graag opwerpt als opiniemaker. Dat geeft de onzekere zoon van een even onzekere dominee een rol, een houvast, een identiteit die hij aan niets anders kan ontlenen. En aangezien de publieke opinie voortdurend moet worden gemanipuleerd om de belangen van de dominante elite te waarborgen, is de voornaamste taak van de opiniemakers het rechtvaardigen van grootschalige terreur. Men kan dit elke dag weer zien, als men tenminste nog niet helemaal is gehersenspoeld. Alles dat nu bericht wordt via de mainstream-media is propaganda. Wij kijken naar een levensgevaarlijk geopolitiek spel, waarbij geen enkel moreel argument van belang is, zoals in 1941 zo helder werd geformuleerd door de latere Amerikaanse president Harry Truman toen deze voormalige fournituren-winkelier verklaarde:
If we see that Germany is winning we ought to help Russia and if Russia is winning we ought to help Germany, and that way let them kill as many as possible…
De rest is propaganda, het werk van de massamedia. Hun functie is het legitimeren van de macht. Ondertussen wordt steeds duidelijker wie het Westen aan de macht heeft geholpen:
We are the 1%! Kiev gives oligarchs top jobs
De willekeur tegen de burgerbevolking waarmee de in de VS getrainde doodseskaders in Latijns-Amerika optraden was bedoeld om angst onder de bevolking te verspreiden zodat men niet voor de eigen sociale rechten opkwam, omdat dan de westerse beleggers lang niet zoveel winst uit die regio konden persen. 'Four American nuns are killed by a death squad in El Salvador. The country was financed and armed by the USA. Three members of the death squad were trained by the USA run School of the Americas.'
http://snippits-and-slappits.blogspot.nl/2010/10/revisionism-very-dark-side-of-us.html
We are the 1%! Kiev gives oligarchs top jobs
WAR RISING
De vanzelfsprekendheid waarmee ook de Nederlandse mainstream pers ervan uitgaat dat het Westen het recht heeft de Russen de les te lezen. Het financieele dagblad van zaterdag 1 maart 2014 had als kop op de voorpagina:
Poetin heeft vrij spel op de Krim. Westen is politiek niet bij machte om Russische invasie schiereiland tegen te houden.
Kennelijk is het de taak van het Westen om de rest van de wereld desnoods met geweld te dwingen het neoliberale systeem te accepteren. De met westerse steun verdreven democratisch gekozen president van de Oekraïne stond aan het hoofd van een regering die niet lid van de EU wilde worden en daardoor ook geen NAVO-lid zou worden. Dat zijn de ware motieven achter de financiële en logistieke steun aan ondermeer Oekraïense neo-nazi's. Daarbij speelt de wil van de bevolking binnen de EU geen enkele rol.
Daar komt nog het volgende bij: het expansionisme van het neoliberale regime wordt mogelijk gemaakt door miljarden aan staatsteun in de vorm van subsidies, belastingvoordelen, en vooral ook het financieren met belastinggeld van onderzoek en ontwikkeling van nieuwe technieken, waarmee vervolgens de economische elite haar winsten kan maken. De staat financiert veel meer research and development dan de grote concerns, terwijl het beeld wordt geschapen dat de terugtredende staat het beste is voor de economie. Het tegenovergestelde is evenwel waar. De uitkeringen aan werklozen etc. worden gekort om de economische macht te kunnen subsidiëren. In de Angelsaksische wereld heet dit: 'Socializing the costs and privatizing the profits.' De in Italië geboren Britse hoogleraar Mariana Mazzucato heeft over dit onderwerp een onthullend boek geschreven, getiteld The Entrepreneurial State, waarin ze dit proces gedocumenteerd aantoont:
Daar komt nog het volgende bij: het expansionisme van het neoliberale regime wordt mogelijk gemaakt door miljarden aan staatsteun in de vorm van subsidies, belastingvoordelen, en vooral ook het financieren met belastinggeld van onderzoek en ontwikkeling van nieuwe technieken, waarmee vervolgens de economische elite haar winsten kan maken. De staat financiert veel meer research and development dan de grote concerns, terwijl het beeld wordt geschapen dat de terugtredende staat het beste is voor de economie. Het tegenovergestelde is evenwel waar. De uitkeringen aan werklozen etc. worden gekort om de economische macht te kunnen subsidiëren. In de Angelsaksische wereld heet dit: 'Socializing the costs and privatizing the profits.' De in Italië geboren Britse hoogleraar Mariana Mazzucato heeft over dit onderwerp een onthullend boek geschreven, getiteld The Entrepreneurial State, waarin ze dit proces gedocumenteerd aantoont:
Mariana Mazzucato is RM Phillips Professor in the Economics of Innovation, SPRU, University of Sussex. Named one of the ‘three most important thinkers about innovation’ by the ‘New Republic’, she lectures widely and advises the UK government and the European Commission on innovation-led growth.
The Entrepreneurial State
Debunking Public vs. Private Sector Myths
‘This is a book whose time has come. Mariana Mazzucato documents how the state played a crucial role behind some of the landmark innovations of our time. For many, the “entrepreneurial state” is a contradiction in terms. For Mazzucato, it is both a reality and a requirement for future prosperity.’ —Dani Rodrik, Rafiq Hariri Professor of International Political Economy, John F. Kennedy School of Government, Harvard University
For more information please see the book website:
www.entrepreneurialstate.anthempressblog.com
www.entrepreneurialstate.anthempressblog.com
This new bestseller from leading economist Mariana Mazzucato – named by the ‘New Republic’ as one of the 'most important innovation thinkers' today – is stirring up much-needed debates worldwide about the role of the State in innovation. Debunking the myth of a laggard State at odds with a dynamic private sector, Mazzucato reveals in case study after case study that in fact the opposite situation is true, with the private sector only finding the courage to invest after the entrepreneurial State has made the high-risk investments. Case studies include examples of the State’s role in the ‘green revolution’, in biotech and pharmaceuticals, as well as several detailed examples from Silicon Valley. In an intensely researched chapter, she reveals that every technology that makes the iPhone so ‘smart’ was government funded: the Internet, GPS, its touch-screen display and the voice-activated Siri. Mazzucato also controversially argues that in the history of modern capitalism the State has not only fixed market failures, but has also shaped and created markets, paving the way for new technologies and sectors that the private sector only ventures into once the initial risk has been assumed. And yet by not admitting the State’s role we are socializing only the risks, while privatizing the rewards in fewer hands. This, she argues, hurts both future innovation and equity in modern-day capitalism. Named one of the‘2013 Books of the Year’ by the ‘Financial Times’ and recommended by ‘Forbes’ in its 2013 ‘creative leaders’ list, this book is a must-read for those interested in a refreshing and long-awaited take on the public vs. private sector debate.
Ondanks de schat aan informatie die de alom gerespecteerde Mazzucato presenteert zult u vergeefs haar naam zoeken in de boeken van de publicaties van Nederlandse Makkianen. Morgen meer.
Vietnam. My Lai Bloedbad.
Irak. Abu Ghraib.
Geert Mak over de VS na 1945: 'Het land fungeerde... decennialang als ordebewaker en politieagent -- om maar te zwijgen van alle hulp die het uitdeelde.'
'Pray that they will never liberate you!' NRC: 'Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun - en als het moet ook militaire.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten