vrijdag 18 oktober 2013

De Mainstream Pers 52



De New York Times:

PARIS — More than a decade before the international agency that monitors chemical weapons won the Nobel Peace Prize, John R. Bolton marched into the office of its boss to inform him that he would be fired.

“He told me I had 24 hours to resign,” said José Bustani, who was director general of the agency, the Organization for the Prohibition of Chemical Weapons in The Hague. “And if I didn’t I would have to face the consequences.”
Mr. Bolton, then an under secretary of state and later the American ambassador to the United Nations, told Mr. Bustani that the Bush administration was unhappy with his management style.
But Mr. Bustani, 68, who had been re-elected unanimously just 11 months earlier, refused, and weeks later, on April 22, 2002, he was ousted in a special session of the 145-nation chemical weapons watchdog.
The story behind his ouster has been the subject of interpretation and speculation for years, and Mr. Bustani, a Brazilian diplomat, has kept a low profile since then. But with the agency thrust into the spotlight with news of the Nobel Prize last week, Mr. Bustani agreed to discuss what he said was the real reason: the Bush administration’s fear that chemical weapons inspections in Iraq would conflict with Washington’s rationale for invading it. Several officials involved in the events, some speaking publicly about them for the first time, confirmed his account.
Dit bericht is geschreven door een oude vriendin van mijn vrouw en mij, de New York Times-correspondente in Parijs, Marlise Simons, en verscheen maandag 14 oktober 2013 op de voorpagina van de global edition’ van haar krant. Omdat de Braziliaanse diplomaat en ongetwijfeld zijn regering liever niet nog meer interventies van Washington wilden, zweeg men. Tot nu toe. De Nobelprijs was een reden om te praten. Maar er speelde tevens een andere zaak:

The NSA's mass and indiscriminate spying on Brazilians

As it does in many non-adversarial countries, the surveillance agency is bulk collecting the communications of millions of citizens of Brazil

En:

N.S.A. Said to Have Spied on Leaders of Brazil and Mexico
By THE ASSOCIATED PRESS
Published: September 1, 2013
Updated: September 2, 2013 at 12:02 AM ET

En:

Dilma Rousseff's UN Speech: Brazilian President Calls U.S. Spying 'Meddling'
UNITED NATIONS, Sept 24 (Reuters) - Brazilian President Dilma Rousseff on Tuesday criticized the United States for spying, using the opening speech at the U.N. General Assembly to announce Brazil would adopt legislation and technology to protect it from illegal interception of communications.

Rousseff last week called off a high-profile state visit to the United States scheduled for October over reports that the U.S. National Security Agency had been spying on Brazil and Rousseff's email.

Brazilie behoort tot de BRIC-landen en vormt een opkomende regionale macht die niet langer meer beheerst wil worden door de willekeur van Washington:
The Brazilian President Dilma Rousseff announced Sunday that the Brazilian government would be creating its own secure email system to shield official communications from spying by the US and other countries.
"We need more security on our messages to prevent possible espionage," Rousseff wrote in Twitter posts on Sunday. She ordered the Federal Data Processing Service, SERPRO, to design a safe email system for use throughout the federal government. The agency is currently responsible for developing secure systems for online tax returns and also creates new passports.
Rousseff had earlier condemned spying against Brazilian government agencies attributed to the United States and Canada.
"This is the first step toward extending the privacy and inviolability of official posts," Rousseff said.
After voicing complaints against US intelligence agencies to the United Nations General Assembly last month, as well as canceling a state visit to Washington, Rousseff announced that the country would host an international conference on Internet governance in April.
Brazilian media outlets in recent months have published documents detailing how the NSA has spied on Rousseff's official communications, her associates and state-controlled oil giant Petrobras.
Recently, Brazilian TV network Globo reported based on documents leaked by Snowden, Canada's Communications Security Establishment (CSE) collected metadata for phone calls and emails to and from Brazil's Ministry of Mines and Energy.

Rousseff announced last week that Brazil would host an international meeting with governments, businesses, NGOs, civil society, and academia in April 2014 on Internet governance.
The Brazilian government is looking to go as far as laying an underwater fiber optic cable directly to Europe so as to avoid routing the country's Internet connections through the US, while legislation to force US online service providers like Facebook and Google to  host information on Brazilian citizens solely in Brazilian data centers is also being considered.


The Brazilian President Dilma Rousseff. De Braziliaanse elite durft voor het eerst sinds de VS in 1776 werd gesticht het geweld en de eeuwenlange onderdrukking door de macht in Washington te weerstaan. 


Wereldwijd mogen kritische journalisten dan wel serieus onderzoeken welke illegale activiteiten de VS allemaal achter de schermen onderneemt, de polderpers heeft daar geen behoefte aan. Zo schreef ik op 3 juli 2013:

De Volkskrant berichtte gisteren het volgende:

De onrust over de afluisterpraktijken van de Amerikanen groeit nog altijd. Maar hoe verrassend is het nu helemaal dat de VS alles nalopen?

De suggestie wordt gewekt dat het niet 'verrassend' is dat de VS 'alles nalopen.' Waar maakt de burger in een democratische rechtstaat zich nu toch 'helemaal' druk om? Het bespioneren door de staat is een doodnormale zaak, nietwaar? Het is goed dat voor onze veiligheid onze veiligheid wordt geschonden. Laten we het kenmerkend woord 'nalopen' eens nader beschouwen.

nalopen... bekijken of alles is zoals het moet zijn

Met andere woorden: volgens de Volkskrant doet de Amerikaanse inlichtingendienst NSA niets anders dan even checken 'of alles is zoals het moet zijn.' […] het bespioneren van miljarden telefoongesprekken en e-mailverkeer is volgens de Volkskrant niet meer dan even checken 'of alles is zoals het moet zijn.' De vraag is nu volgens wie in een democratische rechtstaat dit zo 'moet zijn'? Volgens de volksvertegenwoordiging? Of volgens een niet democratisch gekozen bureaucratische elite binnen een machtige inlichtingendienst? De Sovjet KGB is altijd door het Westen gezien en geportretteerd als het grote kwaad van een totalitair systeem. Maar nu geldt dit volgens de Volkskrant niet meer. Immers, waarom zou een Amerikaanse inlichtingendienst niet zijn bondgenoten massaal mogen bespioneren? De opiniemaker Paul Brill van dezelfde Volkskrant stelde eerder al het volgende:

Nog steeds geldt: liever een spiedende Amerikaan dan een Chinees of Iraniër.

Dit moeten democratische burgers van een rechtstaat goed in hun oren knopen, want Paul Brill verklaart dit ongevraagd namens ons allen.


Dit alles is natuurlijk geen journalistiek meer, maar propaganda voor de macht. De berichtgeving in deze zaak toont de grote mate van minachting van de Hollandse mainstream voor democratische spelregels. Het totalitarisme wordt door de Volkskrant enthousiast omarmd. Op het Ministerie van Waarheid in de roman 1984 stond: WAR IS PEACE, FREEDOM IS SLAVERY, IGNORANCE IS STRENGTH. Orwell gaat alsnog gelijk krijgen. De last van de vrijheid is te zwaar voor propagandisten als Brill cum suis. 

Misschien wel het meest absurde is dat Paul Brill als opiniemaker in deze zaak schreef dat het

geen zin [heef] om de werkelijkheid te ontkennen: Moskou is veeleer tegenpartij dan bondgenoot.

Maar beste Paul Brill, wat betekent vandaag de dag het begrip 'bondgenoot' nog, wanneer onze 'bondgenoot' de VS ons massaal bespioneert? Wat is het verschil tussen vriend en vijand wanneer de VS op grote schaal economische spionage verricht waarmee het Europa financieel kan benadelen en prive informatie inwint waarmee het later zijn bevriende autoriteiten politiek kan chanteren? Dan maar liever meteen duidelijkheid, namelijk dat voor de Amerikaanse machthebbers Europa een tegenpartij is. Begrijp je Brill?

Paul Brill, opiniemaker van de Volkskrant: 'hoe verrassend is het nu helemaal dat de VS alles nalopen?'


Duidelijk zal zijn dat Brill geen klokkenluider is, maar een schaakstuk in pro-Washington machtsspel. De Makkianen weten precies wat ze moeten weten, meer niet. Een illustratie van hoe het wel moet is het artikel van Marlise Simons in de New York Times. Echte journalisten onderzoeken en vinden het niet normaal dat een geheime dienst in de VS industriele spionage bedrijft, en het privé-leven van vele honderden miljoenen bondgenoten dan wel vijanden plus de eigen bevolking nauwlettend in de gaten houdt. Echte journalisten als Simons zijn geenszins van mening, zoals Volkskrant-opiniemaker Paul Brilldat het normaal is dat in een democratie een geheime dienst alles moet ‘nalopen’ om te controleren of 'alles is zoals het moet zijn,' volgens de elite in Washington. Dat Brill en de andere Makkianen het acceptabel vinden dat de NSA ongecontroleerd Europese volksvertegenwoordigers en concerns bespioneert, is tekenend voor hun minachting voor de democratie. Die collaborateurs-mentaliteit blijkt ook uit het feit dat Geert Mak in zijn Reizen zonder John hoog op geeft van ‘de Amerikaanse diplomaten,’ die ‘tot de beste ter wereld horen,’ zonder dat hij concrete voorbeelden verstrekt, omdat hij in tegenstelling tot bijvoorbeeld Marlise Simons domweg niet over de juiste contacten beschikt, zoals ik maar al te goed weet uit gesprekken met hem. Op wat anders dan propaganda berust zijn kwalificatie ‘de beste ter wereld’? Op wat anders dan propaganda berust Brill’s kwalificatie dat Mak’s Reizen zonder John ‘een monumentaal boek’ is dat het ‘qua betrouwbaarheid wint’ van Travels with Charley van Nobelprijswinnaar John Steinbeck? 

De polderpers ontbreekt het aan universele criteria en aan kennis om werkelijk te kunnen oordelen. De opiniemaker’s in het kleine Nederland, waar de ‘leden’ van iedere kongsi elkaar’s meningen weerspiegelen en hun gemeenschappelijk belang bewaken, zijn geen kosmopolieten maar petite bourgeois die hun provinciaalse opvattingen niet verstoord willen zien. Vanwege het feit dat Mak niet de kennis en de contacten bezit om te kunnen beoordelen of de ‘Amerikaanse diplomaten’ tot ‘de beste van de wereld’ behoren, is ook hier opnieuw sprake van bedrog. Toen mijn vrouw in 1998 in Rome tijdens de Conferentie ter oprichting van het International Strafhof met het hoofd van de Amerikaanse delegatie, de topdiplomaat David John Scheffer, sprak, luisterde ik mee en viel me op hoe bot de Amerikaanse houding was. Hoewel de Clinton-regering het Rome Statuut van het ICC in 200o tekende, legde het Witte Huis het niet ter ratificatie voor aan de Senaat. De Amerikanen willen niet dat hun militairen en politiek verantwoordelijken vervolgd zullen worden voor oorlogsmisdaden. Begrijpelijk, want dan zouden ze in de toekomst niet meer een agressieoorlog kunnen beginnen, zoals tegen Vietnam, Irak, en zelfs Afghanistan, om slechts drie voorbeelden te geven. De jurist Scheffer wond er geen doekjes om dat de VS de enige supermacht was, en als zodanig zich niet zou neerleggen bij het internationaal recht. Een ander voorbeeld: voor mijn boek 11 september. het keerpunt citeerde ik op dinsdag 4 oktober 2001 het volgende bericht uit de Volkskrant:

Nederland heeft dinsdag in de NAVO-raad vergeefs bedenktijd gevraagd om het bewijsmateriaal over de betrokkenheid van Bin Laden bij de aanslagen in de VS te bestuderen. NAVO-ambassadeur Patijn kreeg nul op het rekest. Volgens diplomaten in Brussel beschikken de VS niet over harde bewijzen tegen Bin Laden, hooguit over sterke aanwijzingen... Patijn vroeg dinsdag op verzoek van minister Van Aartsen van Buitenlandse Zaken een uur bedenktijd nadat de Amerikaanse gezant Frank Taylor de NAVO-raad bewijzen had overlegd van de betrokkenheid van Bin Laden bij de terroristische aanslagen. Ook enkele andere landen, waaronder Luxemburg, vroegen om een ‘stilte-procedure’ [... ] Volgens goed geinformeerde bronnen wees NAVO-chef Robertson het verzoek meteen af met de woorden dat een NAVO-bondgenoot om onvoorwaardelijk vertrouwen vroeg en dat dit onverwijld gehonoreerd moest worden. [.…] Het ‘bewijs’ tegen Bin Laden dat Taylor de NAVO-raad presenteerde, zou in een rechtzaal nooit standhouden... Dit stellen diplomaten en ambtenaren bij de NAVO en ministers van Buitenlandse Zaken die de presentatie bijwoonden. […] Bij de NAVO brengen diplomaten daar tegenin dat ‘we op dit moment geen rechtzaak aan het voeren zijn. Dus juridisch spijkerhard hoeft het ook niet te zijn. We staan voor een politiek besluit, dat politieke argumenten behoeft. En die hebben we voldoende gekregen,’ meent een diplomaat. […] Dat is ook het verweer van de Amerikaanse regering. ‘Het is niet terecht om een puur juridisch criterium te hanteren,’ zegt een Amerikaanse functionaris. […] De Amerikaanse regering wil de beschikbare gegevens niet openbaar maken.

La Cosa Nostra. Bush junior die CIA-baas George Tenet de Presidential Medal of Freedom omhangt. 'According to a report by veteran investigative journalist Bob Woodward in his book Plan of Attack, Tenet privately lent his personal authority to the intelligence reports about weapons of mass destruction in Iraq.'

Nog een voorbeeld van de diplomatieke stijl van de VS. Ditmaal bekend gemaakt door Carla del Ponte, de oud hoofd-aanklaagster bij het Joegoslavie Tribunaal. In haar boek Madame Prosecutor: Confrontations with Humanity's Worst Criminals and the Culture of Impunity doet ze verslag van een gesprek met George Tenet, de toenmalige directeur van de CIA, mede-verantwoordelijk voor de leugen dat Saddam Hoessein over massavernietigingswapens beschikte. Del Ponte:
He knew I was there to discuss how to secure the arrests of Karadžić and Mladić. I knew by now that he had thrown up the muro di gomma at our first meeting the previous September, telling me Karadžić was a priority on a par with bin Laden. But if the CIA director tells me that arresting Karadžić is a priority, I assume the CIA's operatives are competent enough to achieve its director's goals in a timely fashion. ‘What measures are being taken to ensure arrests?’ I asked. ‘How can the CIA cooperate with the Tribunal?’ The Office of the Prosecutor wants to assemble a team to track fugitives, I told him. Then I suggested that we elaborate a new strategy on how to apprehend Karadžić. I thought that, within the bounds of United States law, we would be able to share information and work together with the intelligence agencies of other countries, especially France, Great Britain, and Germany. I said, if you won't do anything, I think you should at least support our efforts.

‘Look, Madame,’ Tenet replied. ‘I don't give a shit what you think.’

Of te wel in goed Nederlands: ‘Luister mevrouw, ik heb schijt aan wat u denkt.’  En waarom had Tenet ‘schijt’ aan Del Ponte’s verzoek aan de CIA om mee te helpen oorlogsmisdadigers op te sporen? Dat is vrij simpel, de VS was al in 2000 van plan grootscheeps geweld elders te beginnen, Washington had het voormalige Joegoslavie niet meer nodig om zijn militair industrieel complex op volle toeren te laten draaien. Het Witte Huis had op dat moment andere belangen, en was in het geheim al druk doende een illegale inval in Irak voor te bereiden, zoals inmiddels bekend is geworden. 

Two years before the September 11 attacks, presidential candidate George W. Bush was already talking privately about the political benefits of attacking Iraq, according to his former ghost writer, who held many conversations with then-Texas Governor Bush in preparation for a planned autobiography. http://www.commondreams.org/headlines04/1028-01.htm Vandaar Tenet’s grofheid. 
Del Ponte’s boek verscheen in 2008 in de Nederlandse vertaling, vier jaar voordat Mak’s Reizen zonder John werd uitgegeven, waarin hij claimt ‘op zoek naar Amerika’ te zijn. Desondanks heeft Mak haar boek niet gelezen. Geen kennis, wel een mening, het is kenmerkend voor de Nederlandse journalistiek. Ook het volgende weet de polderpers niet:


How US Pressure Bends UN Agencies

Thursday, 17 October 2013 09:56
By Robert ParryConsortium News | News Analysis
Lost in the celebration over the Nobel Peace Prize to the UN agency eliminating the Syrian government’s chemical weapons is the question of who was really behind the August 21 poison-gas attack near Damascus. Relevant to that mystery is the recent US pressure to control key UN agencies including the prize recipient, reports Robert Parry.

For at least the past dozen years, the U.S. government has aggressively sought to gain control of the leadership of key United Nations agencies, including the Organization for the Prohibition of Chemical Weapons (OPCW) which is central to the dispute over the Syrian government’s alleged use of Sarin gas on Aug. 21.

Yet, despite evidence that this U.S. manipulation can twist the findings of these UN groups in ways favored by Official Washington, the mainstream American press usually leaves out this context and treats UN findings — or at least those that side with the U.S. government – as independent and beyond reproach, including the OPCW’s recent reporting on the Syrian dispute.



Een bestseller-auteur in de polder heeft van de mainstream een vrijbrief gekregen om van alles en nog wat te beweren, want zijn autoriteit wordt afgemeten aan het aantal boeken dat hij/zij verkoopt of hoe vaak zijn/haar hoofd op televisie verschijnt. De grootste praatjesmaker kan in no time wereldberoemd worden in de polder. Het kan ook niet verbazingwekkend zijn dat de Makkianen zelden of nooit een kritische Amerikaanse journalist als Chris Hedges of Stephen Kinzer interviewen, terwijl beiden vele jaren lang gerenommeerde correspondenten zijn geweest van de New York Times in brandhaarden overal ter wereld, van het Midden Oosten tot Latijns Amerika. Ik noem expres deze twee omdat ik uit mijn contact met hen weet hoeveel zij weten wat achter de schermen gebeurt en waarom dit uit de commerciele massamedia wordt gehouden, met andere woorden: hoe gezagsgetrouw en gehoorzaam de  ‘vrije pers’ is. Ik vrees dat ook hier Tenet’s woorden opgaan: ze hebben er ‘schijt aan,’ zolang ze hun producten maar verkopen en hun hoofden maar op televisie verschijnen. Niet de werkelijkheid, maar de ideologie van de macht is voor hen doorslaggevend. Onze Makkianen zullen nooit het volgende schrijven:
The mechanics that deepen inequalities and intensify insecurity for most of the world’s population are precisely the same ones that create a crisis in legitimacy in global capitalism. Neo-liberal governments are set to fall back upon market patriotism more frequently as a means of legitimising a literally bankrupt economic system, as a means of justifying the intensification of state attacks upon individual liberties and as a means of excusing the extreme violence used against subordinate population to secure the ‘national interest’ at home and abroad. Yet it is not market patriotism that is behind the brutal turn in neo-liberalism; market patriotism is merely a surface reflection of the need for ruling elites to find new ways to justify policies that are increasingly being seen as unjust, 
aldus de Britse socioloog en wetenschappelijk onderzoeker David Whyte. Maar de Makkianen zullen nog eerder hun eigen kranten en boeken opeten dan de werkelijkheid beschrijven. Aan de realiteit hebben ze, excusez le mot, ‘schijt.’ En juist dat maakt hen zo populair bij de massa. De voormalige communist Meindert Fennema, emeritus hoogleraar Politieke Theorie van Etnische Verhoudingen, die in van alles en nog wat heeft geloofd, merkte in 2009 terloops op dat 'het geheim van Marcus Bakker,' de beroemdste CPN-leider, het feit was dat

wij  hem zo graag [wilden] geloven.
En hij voegde hieraan toe:
En dat is ook het geheim van Geert Mak.
Het is een eerlijke ontboezeming van de gepensioneerde professor. Inderdaad, de meeste Nederlanders en zeker de voormalige christenen en communisten, zoeken altijd een profeet om hen naar het beloofde land te leiden, want alles is beter dan zelf het kruis van de persoonlijke verantwoordelijkheid te moeten dragen. 


Meindert Fennema: 'Dat was het geheim van Marcus Bakker: wij wilden hem zo graag geloven... En dat is ook het geheim van Geert Mak.'




1 opmerking:

Anoniem zei

Opmerkelijk is dat terwijl de Volkskrant er wel aandacht aan heeft besteedt de NRC helemaal niks heeft bericht over het OPCW verhaal. De NRC was fel voorstander van de illegale VS inval in Irak, "We kunnen niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid.Dat betekent politieke steun,als 't moet militaire.

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...