Waldo Emerson: 'Words are also actions, and actions are a kind of words.'
Op 2 maart 2013 liet de jurist en NRC-opiniemaker Folkert Jensma zijn lezerspubliek het volgende weten:
De mens past zijn moraal aan zijn sociale omgeving aan. Echt nieuw is dat niet. Het zijn allemaal varianten van ‘Erst kommt das Fressen und dan die Moral’. Waarbij onder ‘das Fressen’ behalve eigenbelang, ook hoog gestemde belangen als loyaliteit, goede zorg of tijdige rechtspraak geschaard kan worden...
De journalistiek was een sterk bondgenootschap, waar de normen onderling werden bepaald. Inclusief dubbele moraal. Rechters hebben er dus ook last van. Deugen doet het niet, maar begrijpen doe ik het wel.
Mooi zo, met 1 voorbehoud, de commerciele journalistiek was niet alleen 'een sterk bondgenootschap, waar de normen onderling werden bepaald,' maar is dat nog steeds. En dan heb ik het niet, zoals Jensma, over het sjoemelen met declaraties, of een ander onbenullig iets, maar over het feit dat dit 'bondgenootschap' van mainstream journalisten via consensus te werk gaat, waarbij 'de normen onderling' worden 'bepaald.' Daarbij zien mijn collega's erop toe dat er niet wordt afgeweken van de officieel gesanctioneerde versie van de werkelijkheid en dat 'dissidente meningen' of 'onwelgevallige feiten' zo snel mogelijk gemarginaliseerd worden. Al ruim een jaar of zeven geef ik op deze weblog en in boeken een eindeloze reeks voorbeelden daarvan. Hoe sterk die consensus is van dit 'bondgenootschap' blijkt ook uit de volgende feitelijke beschrijving van de auteur Milan Kundera die journalisten de 'termieten van de reductie' heeft betiteld die zelfs de grootste liefde weten terug te brengen tot een geraamte van schrale herinneringen. Kundera:
het is niet zo belangrijk dat in de verschillende organen van de media de verschillende politieke belangen tot uiting komen. Achter het uiterlijke verschil heerst een en dezelfde geest. Je hoeft de Amerikaanse en Europese opiniebladen maar door te kijken, van rechts zowel als links, van Time tot Der Spiegel: in al die bladen tref je dezelfde kijk op het leven aan, die zich in dezelfde volgorde waarin hun inhoudsopgave is opgebouwd weerspiegelt, in dezelfde rubrieken, dezelfde journalistieke aanpak, dezelfde woordkeus en stijl, in dezelfde artistieke voorkeuren en in dezelfde hierarchie van wat ze belangrijk en onbeduidend achten. De gemeenschappelijke geestesgesteldheid van de massamedia, die schuilgaat achter hun politieke verscheidenheid is de geest van de tijd.
En dus adviseerde de NRC, onder hoofdredacteurschap van Folkert Jensma, op 20 maart 2003, de dag dat de Amerikaanse en Britse illegale inval in Irak begon:
Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun - en als het moet ook militaire.
Conformisme, inderdaad: 'De mens past zijn moraal aan zijn sociale omgeving aan.' Deelname aan een ernstige schending van het internationale recht, namelijk een westerse agressie-oorlog, was voor het journalistieke 'bondgenootschap' van de westerse mainstream doodnormaal, zelfs voor een jurist als Jensma, die wist dat tijdens de Processen van Neurenberg 'the chief American prosecutor, Robert H. Jackson, stated':
- To initiate a war of aggression, therefore, is not only an international crime; it is the supreme international crime differing only from other war crimes in that it contains within itself the accumulated evil of the whole.
- Hoe weinig respect Jensma heeft voor niet alleen het internationaal recht, maar ook de democratie blijkt wel uit het feit dat hij weigert in te gaan op mijn vraag: Folkert Jensma, in hoeverre voel jij je persoonlijk mede verantwoordelijk voor het bloedbad en de chaos die het resultaat is van de schending van het recht waarvoor jij tien jaar geleden pleitte?
- ‘Erst kommt das Fressen und dan die Moral’. Waarbij onder ‘das Fressen’ behalve eigenbelang, ook hoog gestemde belangen als loyaliteit, goede zorg of tijdige rechtspraak geschaard kan worden.'
- Jensma, ik had het niet beter kunnen verwoorden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten