dinsdag 23 oktober 2012

'Deskundigen' 8


Om zijn stelling te bewijzen dat er zich momenteel een sterke ‘polarisatie’ voltrekt tussen Democraten en Republikeinen, met andere woorden dat er grote ideologische verschillen bestaan tussen de politici van beide partijen, beweerde Geert Mak tijdens de uitzending van Pauw en Witteman dat het er tijdens het eerste debat tussen Obama en Romney ‘pittig’ aan toe zou gaan, een foutieve voorspelling, zoals we nu weten, aangezien Obama de kritiek van Romney lijdzaam over zich heen liet komen. Obama had geen weerwoord omdat zijn politiek niet wezenlijk anders is dan die van een Republikeinse president, zo tonen ook de volgende feiten  aan:

With 86% of Americans convinced that the offshoring of jobs contributes significantly to the nation’s economic problems, the 2012 election’s outcome may very well hinge on the perception of Obama as the defender of the public interest versus Romney the “vulture capitalist” and offshorer.  But is Obama’s record much better? Obama has aggressively promoted a set of new “free-trade” agreements that foster the shift of production from the United States to low-wage offshore sites—often in authoritarian nations denying basic labor rights. At the same time, these agreements directly and severely constrain democratically elected governments under an emerging doctrine of global corporate supremacy privileging maximum investor profits over protections for workers, consumers, and the environment. Instead of challenging the corporate prerogative to relocate family- and community-sustaining U.S. jobs to low-wage dictatorships, Obama has resorted to high-profile but hollow gestures.’

De verschillen zijn dermate minimaal dat een beroep doen op ‘change we can believe in’ onmiddellijk als humbug zou worden gezien door de iets meer dan de helft van de Amerikaanse kiezers die nog de moeite neemt te gaan stemmen. Geen enkele Amerikaanse president kan een beleid voeren waarbij de belangen van de rijken wezenlijk gecontroleerd worden, laat staan aan banden worden gelegd. Dit feit wordt keer op keer onderstreept in het werk van Amerikaanse historici van links zowel als rechts, van Howard Zinn tot de neoconservatief Victor Davis Hanson. Mak en zijn tafelgenoten daarentegen bleven volhouden dat de verschillen tussen beide partijen zo groot zijn dat er vandaag de dag sprake is van een geweldige ‘polarisatie,’ overigens zonder dat hij met op feiten gestoelde bewijzen hiervoor kwam. Wel vertelde hij het overbekende verhaal dat Nixon destijds het televisiedebat met Kennedy verloor omdat hij niet ‘goed geschoren’ was. Een beter bewijs dat het in de Amerikaanse verkiezingen niet om inhoud, maar om vorm ging  en nog steeds gaat, is nauwelijks denkbaar. Packaging, marketing en branding, of dit nu Coca Cola betreft of een nieuwe president, de ‘Real Thing’ is doorslaggevend. Wat ook Mak opviel was dat ‘die twee het behoorlijk met elkaar eens waren.’ Maar tussen Obama en Romney zou dit absoluut niet het geval zijn. Opnieuw wisten de ‘Amerika-deskundigen’ aan tafel bij Pauw en Witteman niet door de facade heen te prikken, waarbij voor de meesten Obama de held leek en Romney de schurk. En dat terwijl ze eerder hadden geconcludeerd dat wezenlijke zaken als armoede, het militair-industrieel complex en het particulier wapenbezit geen enkele rol van betekenis speelden in deze verkiezing. De virtuele werkelijkheid van het televisiedebat werd door hen aangezien voor de echte werkelijkheid, overigens, de enige functie van dergelijke 'debatten,' die in feite geen 'debatten' zijn, maar zoals de Amerikaanse pers meldt: een serie 'oneliners.'  Die absurditeit wordt herhaaldelijk door Amerikaanse intellectuelen aan de kaak gesteld. Zo las ik gisteren op de Amerikaanse weblog Truthout:

‘Public opinion polls today indicate that, on most issues, the majority of registered Democrats and Democrat-leaning independents are closer to McGovern than to either Clinton or Obama. Yet, the idea of someone like McGovern getting the presidential nomination today seems quite remote since, in McGovern's words, both parties "are now feeding out of the same trough" of special interest money when it comes to campaign financing.’

Maar voor deze beschrijving van de werkelijkheid is in de Nederlandse commerciele massamedia geen plaats, omdat de ‘deskundigen’ dan  fundamentele kritiek zouden moeten leveren op de poppenkast die zij aanzien voor wezenlijke politieke verschillen en ‘polarisatie,’ kenmerkende verschijnselen van een ware democratie. Enige tijd geleden sprak ik Geert Mak tijdens een verjaardagsfeest van een wederzijdse vriendin van ons. Ik wees hem erop dat de Founding Fathers altijd bang zijn geweest voor de democratie zoals wij die ons voorstellen, waarbij niet een minderheid maar een meerderheid de  koers van de gemeenschap bepaalt. Hij keek me verrast aan en vroeg: ‘Hoe zo? Wat wilden de grondleggers dan?’ Omdat ik het werk van Richard Hofstadter aan het herlezen ben verwees ik naar het werk van deze gezaghebbende Amerikaanse historicus, die onder andere benadrukte dat algemeen wordt verondersteld

‘that democracy and liberty are all but identical, and when democratic writers take the trouble to make the distinction, they usually assume that democracy is necessary to liberty. But the Founding Fathers thought that the liberty with which they were most concerned was menaced by democracy. In their minds liberty was linked not to democracy but to property.’

Iedere Amerikaanse eerstejaars student Geschiedenis zal desgevraagd ook antwoorden dat de VS niet als democratie is opgezet, maar als republiek, een staatsvorm waarbij de rijke elite niet meer ondergeschikt was aan de Britse koning die telkens nieuwe belastingen oplegde om zijn oorlogen met Frankrijk te kunnen bekostigen. Hofstadter voegt hieraan toe dat

‘certainly the men who met at Philadelphia (waar de Grondwet werd besproken) were not interested in extending liberty to those classes in America, the Negro slaves and the indentured servants (arme blanken die niet veel beter werden behandeld dan zwarte slaven), who were most in need of it, for slavery was recognized in the organic structure of the Constitution and indentured servitude was no concern of the Convention... A cardinal tenet in the faith of all men who made the Constitution was the belief that democracy can never be more than a transitional stage in government, that it always evolves into either a tyranny (the rule of the rich demagogue who has patronized the mob) or an aristocracy (the original leaders of the democratic elements).’ 

Om ervoor te zorgen dat de meerderheid van de bevolking de macht zou krijgen, en er in de ogen van de rijken een 'tyranny of the majority' zou ontstaan mochten zwarten, indianen, vrouwen en arme blanken geen stemrecht krijgen. 'The Fathers, of course, were especially fearful that the poor would plunder the rich, but most of them would probably have admitted that the rich, unrestrained, would plunder the poor. Even Gouverneur Morris, who stood as close to the extreme aristocratic position as candor and intelligence would allow, told the Convention (waar de Grondwet werd besproken): "Wealth tends to corrupt the mind and to nourish its love of power, and to stimultate it to oppression. History proves this to be the spirit of the opulent."' 

En inderdaad, 'de geest van de schatrijken' heeft gewonnen. Hoewel de Grondwet uitging van zogeheten 'checks and balances' waarbij de belangen van de rijken nauwlettend werden beschermd tegen de eisen van de bevolking, zonder dat de plutocratie de alleenheerschappij kreeg, wisten uiteindelijk de rijken toch alle macht in handen te krijgen, zodat nu de onverzadigbare 1 procent obsceen rijken onder de bevolking 40 procent van alle rijkdommen van het land in handen heeft, waarmee onder andere politici worden gekocht en verkocht, terwijl bijna de helft van de kiezers zo weinig vertrouwen in dit systeem van indirecte 'democratie'  heeft  dat ze niet meer stemt. Na vier jaar Obama's 'change we can believe in ' zijn de 'tax rates for the 1/10th of the 1% lower than ever.'  De rijken zijn rijker dan ooit tevoren.
http://www.informationclearinghouse.info/article32821.htm

De hele Amerikaanse geschiedenis door is het beschermen en uitbreiden van de belangen van de plutocraten het belangrijkste politieke dogma gebleven van zowel de Democratische als de Republikeinse partij. De tegenstellingen waarover Mak spreekt zijn in de praktijk schijntegenstellingen, maar bij gebrek aan historische kennis dringt dit besef niet werkelijk bij hem door. Het was de uiterst pessimistische John Adams, de tweede president van de VS en een van de grote denkers achter de onafhankelijkheid, die in een van zijn brieven schreef:

‘democracy never lasts long. It soon wastes, exhausts, and murders itself. There never was a democracy yet that did not commit suicide.’

Na meer dan twee eeuwen sinds de stichting van de staat zijn we op dit moment getuige van de wijze waarop de Amerikaanse democratie ‘zelfmoord’ pleegt. Het gebeurt voor onze ogen, maar de ‘deskundigen’ op tv zien het niet. Het probleem met de ideologische kijk op de wereld is dat de werkelijkheid zich niet aanpast aan de ideologie. Vandaar dat een ideologie per definitie geen logica kent. En daar waren wij als kijkers getuige van in het programma van Pauw en Witteman op 3 oktober jongstleden. http://pauwenwitteman.vara.nl/Uitzending-detail.113.0.html?&tx_ttnews%5BbackPid%5D=1546&tx_ttnews%5Btt_news%5D=27127&cHash=70f1cb0b1075286e2f72424bc02126bb  

Later meer.

Geen opmerkingen:

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...