'Ondanks onze inspanningen voelt u zich blijkbaar onvoldoende bediend en zet u het stadsdeel in uw blog zelfs neer als ‘een overheid die oorlogsmisdaden bewust verzwijgt’. Deze gang van zaken betreuren wij zeer.
Het stadsdeel is van mening dat het tekstvoorstel dat er ligt de lading voldoende dekt en laat het daar voor nu bij.
Stephan van der Hoek
Afdeling Communicatie
Stadsdeel Nieuw-West'
Of ik heb mijn tamelijk gebrekkig uitgedrukt of hier wordt een politiek spelletje gespeeld door Els Verdonk aangezien deze PVDA-wethouder Beheer Openbare Ruimte mij eerder schreef dat ze 'op dit moment niet kan instemmen met een ander voorstel' van mij om de bekentenis van Colijn zelf dat hij vrouwen en kinderen had laten vermoorden in de tekst van de deelraad op te nemen.
http://stanvanhoucke.blogspot.it/search?q='op+dit+moment+niet+kan+instemmen+met+een+ander+voorstel.'
Verdonk motiveert deze weigering met het argument dat zij
''niet wil overgaan tot toevoegingen die een waarde oordeel bevatten.'
Op mijn reactie dat het stadsdeelbestuur wel degelijk 'een waarde oordeel' uitspreekt door de straatnaam Hendrikus Colijn te handhaven en door de weigering zijn eigen bekentenis te citeren heeft mevrouw Verdonk niet gereageerd. Uit dit verzuim maak ik op dat ze geen antwoord heeft. Kortom, 'deze gang van zaken betreuren wij zeer.' Ik schrijf 'wij' omdat er meer Amsterdamse ingezetenen zich aan de houding van wethouder Verdonk storen. Dus, Stephan van der Hoek, als communicatiedeskundige van het Stadsdeel Nieuw-West, zal u toch met een verklaring moeten komen waarom deze sociaal-democratische wethouder weigert het citaat van Hendrikus Colijn in de gemeentelijke tekst op te nemen. Ik vrees dat uw huidige reactie onvoldoende is, ook al vanwege het feit dat op dit moment de Nederlandse terreur in het toenmalige 'Ons-Indie' steeds meer aandacht krijgt. En terecht.
In afwachting op uw antwoord,
vriendelijke groet,
Stan van Houcke,
journalist/schrijver,
Amsterdam.
Even voor alle duidelijkheid: Hendrikus Colijn schreef aan zijn echtgenote:
'Ik heb er een vrouw gezien die, met een kind van ongeveer 1/2 jaar op den linkerarm, en een lange lans in de rechterhand op ons aanstormde. Een kogel van ons doodde moeder en kind. We mochten toen geen genade meer geven. Ik heb 9 vrouwen en 3 kinderen, die genade vroegen, op een hoop moeten zetten, en zoo dood laten schieten. Het was onaangenaam werk, maar 't kon niet anders. De soldaten regen ze met genot aan hun bajonetten. 't Was een verschrikkelijk werk.'
http://nl.wikipedia.org/wiki/Hendrikus_Colijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten