Als ik Hubert Smeets spreek moet ik regelmatig denken aan de juistheid van de beschouwingen van Alexis de Tocqueville over de democratie. Zo schreef de Franse aristocraat: 'Het behoort tot het wezen van democratische staten dat de heerschappij van de meerderheid er absoluut is, in democratieen is er buiten de meerderheid namelijk niets dat standhoudt.' Volgens Tocqueville een levensgevaarlijk feit aangezien de massa dan bepaalt wat de waarheid is.
[PDF]
1 Hubert Smeets pleegt geschiedvervalsing (ingekort verschenen in ...
kenvak.hszuyd.nl/files/radicalen.pdf
Bestandsformaat: PDF/Adobe Acrobat - Snelle weergave7 aug 2011 – Hubert Smeets pleegt geschiedvervalsing (ingekort verschenen in NRC Handelsblad 6/7 augustus. 2011). In zijn poging linkse en rechtse ...'
Waar staat de modale opiniemaker van Derk Sauer's krant precies? Ik bedoel als onafhankelijke journalist? Zijn standpunten mogen niet afwijken van de opvattingen van de meerderheid, met als gevolg dat hij geneigd is het schijnbaar neutrale midden te zoeken door onder andere de geschiedenis te herschrijven.
'Hubert Smeets pleegt geschiedvervalsing (ingekort verschenen in NRC Handelsblad 6/7 augustus
2011)
In zijn poging linkse en rechtse radicalen over een kam te scheren, slaat Hubert Smeets in NRC OPINIE & DEBAT
van 30/31 juli meerdere malen de plank mis. Nog afgezien van het feit dat hij onbenullige overeenkomsten
tussen Anders Breivik en Andreas Baader aanhaalt, zoals het gebruik van drugs, zijn andere zogenaamde
overeenkomsten echt foutief.
De Rote Armee Fraktion (RAF) had, anders dan Smeets suggereert, niet dezelfde vijand. De RAF heeft geen
aanslagen gepleegd tegen leden van de SPD, de Duitse sociaaldemocratische partij. Anders dan Smeets
suggereert waren de middelen van de RAF en Breivik niet identiek. De RAF vermoordde geen onschuldige jonge
mensen, maar politieke kopstukken waarvan zij, al of niet terecht, veronderstelde dat zij de onderdrukkende
staat symboliseerden. De uitspraak van Breivik “dat nieuwe generaties in de grote steden opgroeien die
hebben geleden onder islamitische tirannie” en de communeslogan die Baader inspireerde “maak kapot, wat
jou kapot maakt” zijn onvergelijkbaar. De uitspraak van Breivik is bedoeld om de islamitische bevolkingsgroep
weg te jagen, de uitspraak van de RAF was bedoeld om de macht van de staat te breken. Wie Geert Wilders,
die een nationalisme voorstaat dat minderheden elimineert, vergelijkt met Rudi Dutschke, die zich engageerde
met minderheden uit de derde wereld, verliest de context uit het oog.
Ook de vergelijking tussen Otto Schilly en Bart Jan Spruyt gaat mank. Schilly was advocaat van de RAF, was een
tijd lid van Die Grünen en werd later, als lid van de SPD, minister van binnenlandse zaken. Bart Jan Spruyt is lid
van de conservatieve Edmund Burkestichting (EBS) en schreef zes jaar geleden dat de EBS een leger moet
vormen dat klaar staat als het systeem implodeert. Schilly deed, anders dan advocaat Horst Mahler, geen
verstrekkende politieke uitspraken in de lijn van de RAF, maar verdedigde de aangeklaagden. Spruyt
daarentegen, heeft in het verleden in militante zin stelling genomen en dwingt zichzelf ertoe, gezien het
gebeurde in Noorwegen, deze opstelling nu te nuanceren.
Smeets maakt de fout, door het vergelijken van middelen, de doelen buiten beschouwing te laten. Het verschil
tussen de doelen en de context waarin deze geuit worden doen er wel degelijk toe. Linkse terroristen streden
(met ontoelaatbare middelen) tegen een verwoestende oorlog in Vietnam, de indirecte betrokkenheid van
Duitsland bij deze oorlog, en een onverwerkt fascistisch verleden dat ertoe geleid had dat oud-nazi’s de
burelen van de overheid bevolkten. Links streed met geweld tegen westelijke staten die verantwoordelijk
waren voor verwoestend geweld in de derde wereld. De rechtse terrorist Breivik schoot onschuldige jonge
sociaaldemocraten overhoop op basis van de waanachtige veronderstelling dat de sociaaldemocratie de
maatschappij islamiseert. Wie het zwijgen van radicaal links destijds vergelijkt met het zwijgen van radicaal
rechts nu, miskent de politieke context. Wie met de verkeerde middelen humane doelen nastreeft is daarmee
nog niet gelijk aan degene die met verkeerde middelen inhumane doelen nastreeft. Alleen praten over de
middelen heeft tot gevolg dat deze buiten de context geplaatst worden en te gemakkelijk wordt voorgewend
alsof de doelen er niet toe doen. Smeets verzuimt door zijn geconstrueerde overeenkomsten van middelen de
doelen van elkaar te onderscheiden. Wie zo redeneert loopt het risico het geweld van nazi-Duitsland en het
geweld van de geallieerden dat ons van de nazi’s bevrijd heeft te vereenzelvigen.
De opvatting van Smeets dat “het doel kan worden herkend aan de middelen” en “in het doel zich de middelen
verschuilen”, is in zoverre correct dat humaniteit niet met inhumane middelen bereikt kan worden. Maar de
opvatting van Smeets is onjuist als daarmee gesteld wordt dat de verkeerde middelen de verschillen tussen de
doelen doen verbleken. Al met al pleegt de historicus Smeets door deze beschouwing geschiedvervalsing.
Dr. Henk Smeijsters
Lector Hogeschool Zuyd, Heerlen'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten