Het grote probleem van de moderne samenleving is de dwingende macht van wat de 'publieke opinie' heet te zijn. een diffuus subjectief fenomeen 'accountable to nothing but itself,' zoals een vooraanstaande angelsaksische sociale wetenschapper dit ooit eens omschreef. Een bijkomend probleem van deze zogeheten 'publieke opinie,' gefabriceerd door betaalde opiniemakers van de commerciele massamedia, is dat het de 'force of authority' bezit, voornamelijk omdat het 't enige is waaraan de moderne mens zich conformeert. Op die manier worden de mentaliteit en het gedrag van de massamens bepaald, waarbij ervan uit wordt gegaan dat men het recht heeft zelfs een mening te hebben die niet door feiten onderbouwd wordt, waardoor de zogenaamde 'democratie' beheerst wordt door wat Tocqueville noemde de 'tirannie van de meerderheid.' En zo is alles een mening geworden in de belevingswereld van zowel de journalist als zijn publiek. Feiten spelen daarbij geen rol van betekenis. De legitimiteit van een mening is eerder gebaseerd op sentimenten dan op verstand, emoties in plaats van ratio. Wat de mens voelt is belangrijker dan de feiten waarmee hij geconfronteerd wordt, en zo leven we nu temidden van de virtuele dictatuur van de meerderheid die individuele vrijheid totaal vernietigd heeft.
In die wereld bestaat al helemaal geen ruimte voor feiten van dissidenten die de gepropageerde meningen weerleggen. In elk systeem, socialistisch dan wel neoliberaal, wordt de dissident gemarginaliseerd. Een voorbeeld is de opinieredactie van de NRC, bestaande uit 5 mannen, te weten Maarten Huygen (chef), Derk Walters (plv. chef), Marc Chavannes, Hubert Smeets, en Marcel aan de Brugh, die de dissident mededelen: 'Wij verzoeken u het e-mailadres opinie@nrc.nl te verwijderen uit uw mailinglijst voor persberichten.' De feiten die ik de opiniemakers toezond zijn niet welkom en wel omdat de betreffende informatie de officiele versie van de werkelijkheid ondermijnen. Daarom verzwijgt de NRC dat een van de belangrijkste geopolitieke redenen dat de VS de Stille Oceaan militariseert het feit is dat er aanzienlijke olie- en gasreserves zijn onder de bodem van de Zuid Chinese Zee. Ook die informatie past niet in het pro-westerse plaatje waarbij de VS het recht heeft te bepalen wat in de rest van de wereld moet gebeuren. Daarom is de NRC ook niet geinteresseerd in de feitelijke reden waarom de VS het olierijke Irak aanviel. Op de dag van de illegale inval in Irak, 20 maart 2003, gaf de NRC in een redactioneel commentaar het volgende advies:
Nu de oorlog is begonnen, moeten president Bush en premier Blair worden gesteund. Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun - en als het moet ook militaire.
Het resultaat is inmiddels bekend, de westerse inval in Irak is uitgelopen op een ramp voor zowel de Irakese bevolking als de Amerikaanse. Het geweld heeft de Amerikaanse gemeenschap meer dan 3 biljoen dollar gekost (3 keer een miljoen maal een miljoen) zie: http://www.npr.org/templates/story/story.php?storyId=87801279, terwijl het Irak heeft versplinterd tot etnisch gezuiverde gebieden en daarnaast de gewelddadige dood heeft veroorzaakt van meer dan een miljoen Irakezen en van 2,5 miljoen Irakezen vluchtelingen heeft gemaakt. Dankzij ondermeer de adviezen van opiniemakers die schreven: 'Die steun kan niet blijven steken in verbale vrijblijvendheid. Dat betekent dus politieke steun - en als het moet ook militaire.' Ruimte voor dissidente visies was er niet. Nog voor het begin van de invasie schreef ik voor het tijdschrift De Humanist een serie verhalen waarvoor ik van het Humanistisch Vredesberaad in 2003 de 'Journalist voor de Vrede '-prijs kreeg en waarin ik gedocumenteerd aantoonde dat het westers geweld olie als inzet had, en de VS een hoge prijs voor het geweld zou moeten betalen. Ik eindigde de serie met de volgende woorden:
'Na de Golfoorlog van 1991 schreef
Thomas Friedman, vooraanstaand
columnist van de New York Times: ‘De
VS heeft
geen troepen naar de Saoe-
dische
woestijn gestuurd om demo-
cratische
principes te handhaven.De
Saoedische
monarchie is een feodaal
regime dat
vrouwen zelfs verbiedt
om auto te
rijden. Het is zeker niet
de
politiek van Amerika om de
wereld te
beschermen tegen feoda-
lisme. Het
gaat hier om geld, om
het
beschermen van regeringen
die loyaal
zijn aan Amerika en om
het
bestraffen van degenen die
dat niet
zijn en om de vraag wie
de
olieprijs bepaalt… het belang
waar het
om draait is het veilig
stellen
van de wereld voor degenen
die olie
verzwelgen,’ waarbij centraal
staat dat ‘de verborgen hand van de
markt
nooit zal werken zonder een
verborgen
vuist.’ Het
is olie, almaar
meer olie om een imperium met een
dreigend begrotingstekort van 1,8
biljoen dollar,een handelstekort van
meer dan 500 miljard dollar en een
buitenlandse schuld van ruim 2 bil-
joen dollar in stand te houden. Een
moreel en financieel failliet imperi-
um, bezig met een vlucht vooruit, in
een poging zijn hegemonie te hand-
haven.'
‘het politiek niet van pas komt om te erkennen wat iedereen weet: de Irak oorlog draait grotendeels om olie.’
Een feit dat andermaal werd erkend toen in de herfst van 2011 de Amerikaanse oud-ambassadeur bij de Verenigde Naties, de jurist John Bolton, op Fox News een mogelijke aanval op Iran rechtvaardigde met de opmerking dat
‘Iran er nauwelijks een geheim van maakt dat het naar de hegemonie streeft in de regio van de Perzische Golf, het cruciale olie en gas producerende gebied waarover wij zovele oorlogen hebben gevoerd om onze economie te beschermen tegen de nadelige impact van het verlies van deze voorraden of wanneer we er alleen maar over kunnen beschikken tegen zeer hoge prijzen.’
‘Iran er nauwelijks een geheim van maakt dat het naar de hegemonie streeft in de regio van de Perzische Golf, het cruciale olie en gas producerende gebied waarover wij zovele oorlogen hebben gevoerd om onze economie te beschermen tegen de nadelige impact van het verlies van deze voorraden of wanneer we er alleen maar over kunnen beschikken tegen zeer hoge prijzen.’
De NRC zweeg over het argument olie en bleef de leugens van het westerse establishment herhalen. De krant heeft in tegenstelling tot de New York Times nooit haar excuses aangeboden voor het foutief informeren van haar lezers. Sterker nog: tot aan de dag van vandaag beweert NRC-redacteur Raymond van den Boogaard dat olie geen enkele rol speelde bij de Amerikaanse illegale inval in Irak, maar dat het verspreiden van de democratie de ware reden is, want die bewering past binnen de consensus die wordt verspreid door de spreekbuizen van de gevestigde orde.
In hun uitgebreid gedocumenteerde studie Manufacturing Consent. The political economy of the Mass Media die voor een aanzienlijk deel is gebaseerd op een landurige bestudering van de berichtgeving van de ‘beste krant van de wereld,’ constateren de Amerikaanse geleerden Edward S. Herman en Noam Chomsky het volgende:
‘In contrast to the standard conception of the media as cantankerous, obstinate, and ubiquitous in their search for truth and their independence of authority, we have spelled out and applied a propaganda model that indeed sees the media as serving a "societal purpose," but not that of enabling the public to assert meaningful control over the political process by providing them with the information needed for the intelligent discharge of political responsibilities. On the contrary, a propaganda model suggests that the "societal purpose" of the media is to inculcate and defend the economic, social, and political agenda of privileged groups that dominate the domestic society and the state. The media serve this purpose in many ways: through selection of topics, distribution of concerns, framing of issues, filtering of information, emphasis and tone, and by keeping debate within the bounds of acceptable premises.’
Om tenslotte tot de conclusie te komen dat:
‘As we have stressed throughout this book, the U.S. media do not function in the manner of the propaganda system of a totalitarian state. Rather, they permit -- indeed, encourage -- spirited debate, criticism, and dissent, as long as these remain faithfully within the system of presuppositions and principles that constitute an elite consensus, a system so powerful as to be internalized largely without awareness.'
'Onwelgevallige' feiten en daarop gebaseerde dissidente visies worden onmiddellijk gemarginaliseerd dan wel verzwegen. Dat is het totalitaire aspect van de zogeheten 'vrije pers' is het Westen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten