'Waakhond of schoothond?
een onderzoek naar de Nederlandse berichtgeving over de steun
van het kabinet Balkenende aan de oorlog in Irak.'
De conclusie van de onderzoekster Ester Gould, die
Journalistiek en Media (MA) studeert is deze:
'Al met al geeft dit onderzoek aan dat zowel interne als externe factoren tot een vorm van
zelfcensuur hebben geleid in de berichtgeving over de Nederlandse steun aan de aanval op Irak.
Het is opvallend te noemen dat drie van de vier geïnterviewde journalisten tegelijkertijd hun
ergernis hebben uitgesproken over de stilte in de politiek en in de media rondom dit onderwerp.
Bij de geïnterviewden zelf is dus eerder sprake van verontwaardiging over de kwestie dan een
gebrek aan verontwaardiging. Hun ergernis richt zich vooral op de houding van de politiek, die de journalistiek over dit thema bijna tot stilte heeft weten te dwingen en daarom de belangrijkste factor van invloed is op de “oorverdovende stilte”.'
een onderzoek naar de Nederlandse berichtgeving over de steun
van het kabinet Balkenende aan de oorlog in Irak.'
De conclusie van de onderzoekster Ester Gould, die
Journalistiek en Media (MA) studeert is deze:
'Al met al geeft dit onderzoek aan dat zowel interne als externe factoren tot een vorm van
zelfcensuur hebben geleid in de berichtgeving over de Nederlandse steun aan de aanval op Irak.
Het is opvallend te noemen dat drie van de vier geïnterviewde journalisten tegelijkertijd hun
ergernis hebben uitgesproken over de stilte in de politiek en in de media rondom dit onderwerp.
Bij de geïnterviewden zelf is dus eerder sprake van verontwaardiging over de kwestie dan een
gebrek aan verontwaardiging. Hun ergernis richt zich vooral op de houding van de politiek, die de journalistiek over dit thema bijna tot stilte heeft weten te dwingen en daarom de belangrijkste factor van invloed is op de “oorverdovende stilte”.'
Lees verder: http://www.denieuwereporter.nl/wp-content/uploads/2007/04/Waakhond%20of%20schoothond_.pdf
De politiek is volgens de journalistiek de grote boosdoener. Maar beste dames en heren, dan is de vraag waarom een Nederlandse journalist als ik me destijds niet in een "oorverdovende stilte" heb laten dwingen? En een journalist als Sy Hersh in de VS of John Pilger en Robert Fisk in de Britse media? Probeer dit eens te veklaren, desnoods alleen voor jezelf!
1 opmerking:
Mooie scriptie voor een studente. Ik wil er nog even uitlichten:
In 2000 publiceerde de Columbia Journalism Review de resultaten van een onderzoek naar zelfcensuur, in samenwerking met de Pew Research Center for the People and the Press. De onderzoekers omschrijven zelfcensuur als ‘een in essentie nieuwswaardig onderwerp niet behandelen’ en onderscheidden acht door journalisten gehanteerde argumenten voor het toepassen van zelfcensuur:
1 - het onderwerp is te saai
2 - het onderwerp is te complex
3 - het is potentieel beschadigend voor (de belangen van) de uitgever
4 - het is potentieel beschadigend voor (de belangen van) de adverteerder
5 - het is potentieel beschadigend voor (de belangen van) vrienden van de chef/hoofdredactie
6 - het is schadelijk voor de relatie met de bron
7 - het is schadelijk voor het aanzien onder en de waardering van collega’s
8 - het is schadelijk voor de eigen carrière
Een reactie posten