De bovenste tekening is onjuist, de onderste is als metafoor wel juist. In de bovenste tekening is de moderne blanke mens ongewapend, terwijl zijn twee voorgangers wel bewapend zijn. Dat is dus onjuist. De moderne blanke zou juist met een machinegeweer moeten zijn uitgerust. Dat we ons in toenemense mate als irrationele barbaren gedragen zoals op de onderste tekening wordt uitgebeeld lijkt me wel juist.
Vanochtend stelde ik de volgende vraag op mijn weblog: Waar is toch die overtuiging op gebaseerd dat het Westen de rest van de wereld mag dicteren hoe te leven?
Een aanzet tot een antwoord las ik vanmiddag in het nieuwe boek van de Zweedse journalist Sven Lindqvist Een reis door niemandsland. Hoe de Aboriginals Australie verloren. Over de geemigreerde of verbannen Europeanen die de Aboriginals in Australie handmatig uitmoordden, schreef hij: De meeste blanken waren ervan overtuigd dat de mensen die vermoord waren toch tot een lager ras behoorden, dat tot de ondergang gedoemd was. Hierbij konden ze zich beroepen op de indertijd hoogste autoriteit op het gebied van de biologie: Charles Darwin. Hij beweert in de hoofdstukken 5 en 6 van The Descent of Man (1871) dat de uitroeiing van inheemse volken een natuurlijk evolutionair proces is. Diersoorten hebben elkaar altijd uitgemoord, wilde volken hebben elkaar altijd uitgeroeid, en nu er geciviliseerde volkeren zijn zullen de wilde volken voorgoed worden uitgeroeid: 'Overal waar de geciviliseerde naties met barbaren in contact komen zal de strijd van korte duur zijn, behalve daar waar een dodelijk klimaat het inheemse ras bijstaat.' Maar zelfs daar kan de inheemse bevolking zich niet zeker voelen van haar zaak: 'In een toekomst, die gerekend in eeuwen niet eens zo erg ver weg is, zullen de geciviliseerde rassen vrijwel zeker overal ter wereld de wilde rassen uitroeien en vervangen. Darwin was hier persoonlijk getuige van geweest - in Argentinie, Tasmanie, Australie - en hij keerde zich hier fel tegen. Maar een onderdeel van zijn ontwikkelingsleer was ook dat men de uitroeiing van inheemse volken niet langer als een misdrijf moest beschouwen maar veeleer als het onvermijdelijke gevolg van natuurlijke processen en zelfs als een voorwaarde voor verdere vooruitgang. Na Darwin was uitroeiing iets waar je je schouders over kon ophalen. Mensen die hier met afschuw op reageerden gaven alleen maar blij van hun ongeschooldheid.
Hoeveel is er sindsdien niet vernietigd uit naam van de Vooruitgang. Het knappe van de boeken van Lindqvist is dat ze onder andere haarscherp aantonen dat de joodse holocaust in de negentiende eeuw omstandig voorbereid werd op wat heette 'primitieve volkeren' in wat nu de Derde Wereld wordt genoemd. In dat licht gezien was de joodse holocaust niet onverklaarbaar of ondenkbaar. Het was slechts een kwestie van wachten voordat de blanke Europeaan een groep in hun nabije omgeving uitkoos om alle schuld te geven van hun eigen onvermogen. Een goedgeplande jarenlange hetze via de massamedia waarbij de ander wordt ontmenselijkt en ieder volk is na verloop van tijd rotsvast ervan overtuigd dat de ander inferieur is. Vroeger kregen de joden die rol toebedeeld in het christelijke westen dat zich superieur aan al het andere leven beschouwde. Met desastreuze gevolgen zoals we weten. Het enige verschil met toen is dat nu een ander semitisch volk, de arabieren, wordt gestigmatiseerd als het grote kwaad. De survival of the fittest rechtvaardigde de genocide en doet dat in feite nog steeds. Wij zijn de goeden, de beschaafden, zij zijn de slechten, de barbaren.
Wat dat betreft is de mens nog even onbeschaafd als toen hij zijn eerste stappen deed als rechtoplopende primaat, de homo erectus. Technologisch is er sprake van vooruitgang, maar moreel natuurlijk niet. De mens is nog even bloeddorstig en angstig als drie miljoen jaar geleden. De blanke westerling heeft alleen veel meer praatjes gekregen en een veel grotere borstkast, zo te horen aan het borstgeroffel over onze eigen voortreffelijkheid. Ondertussen gaat de strijd om te overleven gewoon verder, de sterkste wint, zoals Darwin aantoonde. Alleen is de vraag nu: wie is straks de sterkste? Degene die het best kan moorden? Of juist niet?
1 opmerking:
Zo raakte ik onlangs verzeild in een discussie waarin mensen bepleitten dat de Westerse technologie toch wel zo geavanceerd is dat deze altijd beter is dan 'primitieve' manieren van oorlogvoeren, als ontvoeren, onthoofden of jezelf ergens opblazen. Toen ik aantoonde dat dat larie was, aangezien 'precisiebombardementen' vanuit Apaches e.d. vele keren meer burgerslachtoffers maken, dat bombardementen ook mensen letterlijk onthoofden, en dat gevangenen maken en laten verdwijnen zonder vorm van proces ook 'ontvoeren' is, kreeg ik hele boze reacties. Voor je het weet zit je dan op een soort Westerse geloofsmeter ergens tussen 'ongenuanceerd' en 'terrorist'.
Ik heb nooit een oorlog meegemaakt, ik weet niet wat voor hel dat werkelijk is. Wel ben ik met het idee van oorlog opgegroeid. Bijvoorbeeld mijn grootmoeder heeft tot aan haar dood in '92 'de moffen' gehaat. Thuis in de boekenkast stonden boeken over de holocaust, maar ook de Eerste Wereldoorlog, en kwamen daar later boeken over Vietnam bij.
Ik denk niet dat mijn inlevingsvermogen uniek groot is, maar wanneer ik lees, of foto's en video's zie (die de reguliere pers niet toont), dan kan ik me enigzins voorstellen hoe oorlog moet zijn voor de mensen die er, soms generaties lang, in moeten leven. En wanneer je meemaakt wat de dood van een familielid door een ongeluk al teweeg brengt, wat gebeurt er met iemands leven en denkbeelden wanneer deze vermoord wordt door een bezetter...
En dan word ik altijd heel erg boos wanneer iemand luchtigjes zit te beweren dat bepaalde groepen of volkeren, zowel in onze samenleving als in de wereld, gewoon niet deugen en hun lijden daarom stukken minder erg is dan het onze. Zelfs hoor je zogenaamd culturele argumenten over dat 'die mensen' anders met de dood omgaan dan wij. Alsof ze het hebben over onkruid of lastige insekten. Dit naast de bekende dooddoeners als "tja, in oorlog vallen nu eenmaal slachtoffers".
Grote schuldigen achter deze propaganda zijn de media en de politiek in Den Haag. In de Tweede Kamer durft bijvoorbeeld niemand naar voren te brengen dat we Israël sancties moeten opleggen voor grotere misdaden dan die van Saddam Hoessein. Nee, we blijven zaken doen met Israël, zelfs bouwen we mee aan de illegale afscheidingsmuur die door het Internationaal Gerechtshof is veroordeeld omdat deze tegen het Volkenrecht is. Zet Verhagen eens tegen die muur aan, en zijn pleidooi voor vrijheid brengen en democratie afdwingen past opeens naadloos in de ideologie van Het Land van Ooit.
Is onze Westerse zogenaamd Verlichte beschaving nu echt ontwikkeld sinds de middeleeuwen? Onze technologie wel, maar verder handelen we nog volgens dezelfde principes. We hebben met mes en vork leren eten en onze bips leren afvegen, maar hoe we aan dat eten komen is nog precies hetzelfde. Onze cultuur was en is er een van moord en plundering, en of je dat nu eigenhandig uitvoert of landen assisteert die dat doen - iemand die oorlogsmisdadigers assisteert is ook een oorlogsmisdadiger. Voor de vorm veroordelen we zo af en toe een individu als Van Anraat, of staan we te juichen rond het schavot van een dictator 'gone bad', om nog formeel een zweem van internationaal recht en rechtvaardigheid op te houden. Maar dat is louter poppenkast.
Een reactie posten