De NRC bericht:'Seegers is de man die bij Barclays met straffe hand het bankbedrijf voor consumenten en bedrijven leidt. Sinds vorig jaar zit de Nederlander in de raad van bestuur. Hij wordt in de beoogde nieuwe combinatie met ABN Amro de baas van de divisie retail and commercial banking (bankieren voor consumenten en bedrijven), de afdeling waar hij bij Barclays, en eerder bij Citibank, naam heeft gemaakt.
Een manager van de Europese divisie van ABN Amro kent zijn methodes. „Seegers is iemand die graag de verschillende kantoren opzoekt. Hij begint doorgaans om zes uur. Wie er niet zit, de cijfers niet uit z’n hoofd kent of niet al wat klanten heeft gebeld, heeft wat uit te leggen.” Seegers houdt dagelijks per sms in de gaten hoeveel nieuwe omzet de verschillende vestigingen hebben geboekt. Valt die tegen, dan roept hij de verantwoordelijke manager op het matje.
Geen wonder dat de corporate bankers van ABN Amro huiveren bij de gedachte. Eén van hen probeert het eufemistisch: „Het wordt een interessante botsing van culturen. We zullen wat minder gezapig moeten werken.” …
Angst voor hun baan, angst voor harder werken. Er is nóg iets waar veel ABN-bankiers in pak in negatieve zin verbaasd over zijn: de voorwaarden van het als fusie gepresenteerde huwelijk tussen ABN Amro en Barclays. „Dit is natuurlijk niet de fusie op voet van gelijkwaardigheid die Groenink alsmaar heeft beloofd. Dit is een keiharde overname. Kijk maar naar de nieuwe raad van bestuur.” … De meeste sceptische bankmedewerkers delen de mening van Johan Cruijff die er gisteren in De Telegraaf schande van schreef dat Groenink „met kapitaal” de bank gaat verlaten, terwijl hij er „een enorme puinhoop” van heeft gemaakt. Een manager kan even geen ander woord bedenken. „We zijn gewoon genaaid. Door Groenink en Scott-Barrett [de scheidend financieel bestuurder, red.]. Zij hebben niet hard genoeg gevochten om onze bank zelfstandig te houden, en vertrekken nu met een behoorlijke zak geld.”
Topman Groenink, die in de nieuwe combinatie commissaris wordt, kan voor zijn huidige optie- en aandelenpakket ruim 10 miljoen euro opstrijken, Hugh Scott-Barrett een kleine 8 miljoen.
Lees verder: http://www.nrc.nl/economie/article698638.ece/Bankiers_vrezen_de_wekker_en_de_baas
Slagwoorden: 'straffe hand, wat uit te leggen, op het matje, angst voor hun baan, angst voor harder werken, keiharde overname, schande, met kapitaal, een enorme puinhoop, we zijn gewoon genaaid, niet hard genoeg gevochten, vertrekken nu met een behoorlijke zak geld, ruim 10 miljoen euro opstrijken.'
Een korte illustratie van het neoliberaal geloof. En het systeem dat deze zelfverrijking ten koste van een enorm banenverlies sanctioneert, heet parlementaire democratie. Overigens kunnen en willen de aanhangers van de parlementaire democratie hierin niets wezenlijks veranderen. De meeste mensen is een rotsvast geloof in dit systeem bijgebracht. En degenen die het hardst lachen, zijn de mannen in maatpak op de foto.
Met straffe hand worden de werknemers gecontroleerd en voldoen ze niet dan hebben ze wat uit te leggen zodra ze op het matje worden geroepn. Ondertussen zijn ze bevangen door angst het werk te verliezen en om nog meer te moeten scoren. Op hun beurt maken de bazen er een puinhoop van maar worden vervolgens met een behoorlijke zak geld afgekocht. Vreemd dat volwassen mensen geknecht worden en tegelijkertijd bang zijn straks niet langer meer geknecht te worden. Ze kussen hun ketenen. Verlichtingsidealen? Rationalisme? Beschaving? Democratie? Ik zou in navolging van de Amerikaanse socioloog C. Wright Mills willen zeggen: dit systeem is 'rationaliteit zonder rede'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten