Animal Farm

Vriend en collega Ronald van den Boogaard emailde me dit. Lees het even voordat u gaat stemmen:

‘Ha Stan

Bijgaand stukje is geschreven door mijn vriend Henk Weltevreden. Hij is ook auteur van het boekje Congo Blues. Dat gaat over zijn pleegdochtder Naomi, negen jaar geleden in Nederland geboren. Moeder uit Kongo vluchtte dat land uit, nadat haar man vermoord was. In Nederland werkte zij als hoer en werd diverse malen voor allerlei vergrijpen gevangen gezet. Henk & z'n vrouw hebben zich over dit meisje ontfermd. Zij woont al acht jaar bij hen.

En wat deed Verdonk. Zij wilde dit meisje uitzetten. Terug naar de Kongo, want dat was volgens de Nederlandse ambassade wel veilig. Henk heeft die uitzetting met steun van vrienden , die actie voerden kunnen voorkomen. Hij reisde naar de Kongo en maakte hartverscheurende dingen mee.

Maar het meisje heeft nog steeds geen permanente verblijfsvergunning.

Henk stuurde het boekje naar Verdonk. Haar antwoord: Hartelijk voor uw cd'tje.'

Dit is het bijgaande stukje:

'Animal Farm’
Door Henk Weltevreden
november 2006


Het is donderdag 23 november 2006. De uitslag van onze parlementsverkiezingen. Er blijken 274.124 stemmen ongeldig te zijn. Vooral in Amsterdam heerste fraude. Er liggen dozen met stembiljetten tussen het ochtendvuil op de Stadhouderskade. De rode kruisjes drijven in de Ringvaart in Transvaal en tussen de Amstelsluizen ter hoogte van Carré loopt het langzaam vast. Papier.
Het theater is weer voorbij. Bijna driehonderdduizend mensen hebben te vergeefs gestemd. Balkenende blijft, Bos is woedend en Verdonk wrijft in haar handen. Ook Agnes van Ardennen glimlacht, dit geeft een hoop lucht en het scheelt haar een flinke verantwoording inzake de onlangs niet-beloofde overheidssubsidies.
Zelfs in Weesp en Goes ligt te veel papier op straat op die regenachtige ochtend van 23 november 2006.
Kunt u zich dat voorstellen? Waarom niet, we hebben immers een democratie hier.
In die orde is Congo ook een democratie. Van de 16.937.534 stemmen tijdens de eerste presidentsverkiezingsronde blijken er 993.704 stemmen ongeldig. Wel heeft 70,5 % van de ingeschreven kiezers gestemd in de 50.000 stemcentra op 30 juli 2006. Dat stelt de in Brussel gevestigde onafhankelijke, niet regeringsgebonden International Crisis Group op 2 oktober 2006. Het is een organisatie die haar feiten baseert op veldwerk.
Velen eisen dat Jean Pierre Bemba geen president zal worden, het zou een schande zijn, alleen al op humanitaire gronden. Ook hopen velen dat de volgende president van Congo een rechtvaardiger en een meer open beleid voert dan tot nu toe. Maar met zulke fraude, zoals gesignaleerd door de ICG zijn de geweldvolle schermutselingen in Kinshasa op 11 november absoluut niet te rechtvaardigen maar wel te begrijpen. De gefrustreerde Bembakliek heeft helaas een punt.
Het is vrijdag 24 november 2006. Eind van de middag. Opnieuw zijn er 284 mensen omgekomen in Nederland door veelal politiek geweld. Vandaag vooral in Kerkrade en omstreken, vanaf cafetaria Angelo op de hoek Holzstraat en Aachenerstraat tot aan het riviertje de Wurm. De slachtoffers zijn vluchtelingen in het gemengde naald en loofbos van het Wurmtal, de streek tussen Maubach en Herzogenrath in de Bundesrepublik Deutschland. Ook vandaag slaat men elkaar de koppen in. Een losgeslagen Wildersgroep vergreep zich aan Halsema-voorstanders. Nog meer vrouwen en kinderen op de vlucht. Intimidatie.
Kunt u zich dat voorstellen? Moeilijk. Wij doen het veel rustiger. Wij blijven heel lang hangen bij de Bijlmerramp van zondagavond 4 oktober 1992 met een El Al vrachtvliegtuig. Een tragisch bericht met 43 doden. Het werd een parlementaire enquêtecommissie. Els Borst moest zich verantwoorden. Daar teren de media jaren op. Alle details werden uitgekamd. Om vijf over half zeven ploegde de El Al Boeing zich vrijwel verticaal vliegend met de rechtervleugel naar beneden door twee hoogbouwcomplexen in de Bijlmermeer, precies op het hoekpunt waar de galerijflat Groeneveen overging in Klein-Kruitberg. De cockpit kwam oostelijk van de flats terecht, tussen de gebouwen en het viaduct van metrolijn 53. Op maandagochtend 5 oktober liepen er mannen met witte pakken op de rampplek, aldus Trouw. Ze kwamen uit auto’s met een Frans kenteken. Wie zijn dat, wat betekent dat? Volgens Hanja Maij-Weggen zat er fruit en parfum in het vliegtuig.
We willen alles weten in dit achter dijken verscholen, door reuma verkleumde domineeskinderenland.
Onze herdenkingen smeren we uit, we nemen alle tijd om het te ritualiseren, te stileren, of sterker het te esthetiseren, en dat is maar goed ook. We vragen Jan Wolkers om een glazen kunstwerk te maken Nooit meer Auschwitz, gebroken spiegels, om de verschrikkingen van de holocaust te symboliseren. En terecht.
Hoe zouden we dat doen als we 291 dodelijke slachtoffers per dag hadden in Nederland anno 2006?
In die orde is Congo ook een land. Van de bijna zestig miljoen inwoners sterven er per dag meer dan 1000 mensen aan veelal politiek geweld, en als tragisch neveneffect hiervan vaak ook ziekte en ondervoeding.
‘De Congolese stabiliteit staat na de verkiezingen op het spel,’ stelt Caty Clement, de ICG Centraal Afrika projectmanager. ‘De echte stabiliteit kan pas komen wanneer democratische instellingen zoals rechtbanken, media en parlement echte invloed krijgen en wetten uitgevoerd worden.’
Het is de vraag of Clement hier gelijk heeft. Immers, Congo zit vol corruptie en zakkenvullers, die eerst behoorlijk getraind zouden moeten worden om hun werk goed en rechtvaardig uit te voeren.
Regeringen en organisaties hebben deze Congolese verkiezingen doorgezet, je zou kunnen zeggen door de strot gedrukt van de Congolese bevolking. Via trotse Westerse technologische hoogstand liep iedereen rond met een identiteitskaart met foto. Zelfs de Batwa van het Grote Merengebied, de Pygmeeën kraste hun keuze in de stemlokalen en waren trots dat hun stem via een heuse computer zou worden opgeslagen.
Over het vervoeren van de stembiljetten na het stemmen. De voorzitter van elk stembureau moest die biljetten naar het vergaarcentrum brengen. Maar daar was niemand om dat materiaal in ontvangst te nemen en het veilig op te bergen. Sommige hebben gewoon de boel gedumpt. Chauffeurs hebben hele hopen dozen en stapels biljetten afgeleverd zonder dat er iets georganiseerd werd voor de ontvangst. Veel dozen gingen open en de inhoud lag verspreid over de vloer. Zo was een nieuwe telling onmogelijk geworden. Vooral in Kinshasa was de chaos groot. Dat is democratie in Congo. Dat zijn verkiezingen.
Je wil geen parallel leggen met Irak, het is een andere situatie, maar de intentie van veel landen, de US voorop, om in een ander land de zaken te moeten regelen vanuit het idee zelf het enige juiste mensbeeld en correcte wereldinzicht te hebben, die houding is in Irak uitgelopen op een humanitaire en politieke chaos. Een morele culturele schadepost die lang, veel te lang zal nadreunen.
Hoe zal dat in Congo gaan?
Je hoopt één ding, dat als het fout gaat dat dan de landen en organisaties niet beweren dat Congo het fout heeft gedaan. Je zou ook de verantwoordelijkheid bij jezelf kunnen zoeken.
Op zijn minst.
Het was veel te vroeg die verkiezingen, veel te veel zaken, letterlijk business, stonken nog te hard in Congo. Hoe groot is het westers belang in dit land? Is in de Congo Vrij Staat van Belgische Koning Leopold II uit 1884, die onder zijn hoogste persoonlijke heerschappij koper, diamanten en rubber kapitaliseerde, is in dit rijke land anno 2006 deze ontginning eigenlijk wel gestopt?
De verkiezingsstrategie van december 2005 tot januari 2007 in Congo is vreemd. Je mag eerst kiezen wie de macht krijgt: de president en de partijen in de nationale volksvertegenwoordiging. Pas aan het eind van de rit komen de plaatselijke verkiezingen, maar dan zijn de lakens al uitgedeeld vanuit het centrum van de macht. Wat verandert er met een andere president of nieuwe parlementsleden? De bevolking zwoegt dan domweg verder in hun strijd om hun dagelijks bestaan.
Op zaterdagmorgen 11 november viel de politie van Kinshasa uit naar straatkinderen, de shégués. Maar al de dag ervoor was de spanning in het zakencentrum gevaarlijk opgelopen en haastten de expats en Congolezen zich de kantoren uit en naar huis, bang voor weer een uitbarsting van geweld.
De politie dreigden de shégués op te pakken. De shégués begonnen hen met stenen te bekogelen. De politie kreeg versterking van ons Europese leger EUFOR met ‘blindés’ en vrachtwagens en die dreef de jongeren uiteen. Het escaleerde in een politiek gevecht op straat. Er knalden machinegeweren, werpraketten vlogen door de lucht vlakbij de begraafplaats in de wijk noord Gombe op schietafstand van de residentie van vice-president Jean Pierre Bemba. Kabila versus Bemba. Waar zal dat eindigen?
Krijgt de bevolking van Congo zo nog wel een kans zich uit te spreken over haar belangen in januari 2007?
Leiders in het zadel zijn meestal niet te vertrouwen, waarom in Congo dan wel?
Ik zie opnieuw dat beeld van George Orwell voor me. Animal Farm. Alle beesten zijn gelijk, maar sommige beesten zijn meer gelijk dan anderen.


© Henk Weltevreden
november 2006 '