De joods-Amerikaanse hoogleraar Benjamin Ginsberg, directeur van het Washington Centrum voor de Studie van de Amerikaanse Regering en professor in Politieke Wetenschappen aan de prestigieuze Johns Hopkins Universiteit stelt meteen in het eerste hoofdstuk van zijn opzienbarende boek The Fatal Embrace. Jews and the State (1998), getiteld “De Joden: maatschappelijke marginaliteit en de fatale omhelzing van de staat” dat sinds “de jaren zestig de Joden (als apart volk. svh) aanzienlijke invloed [hebben] gekregen in de Amerikaanse financiële wereld, met name in de jaren tachtig, en zij behoorden tot de belangrijkste begunstigden van de fusies en reorganisaties van bedrijven in dat decennium. Hoewel Joden tegenwoordig nog maar amper 2% van de Amerikaanse bevolking uitmaken, is bijna de helft van de miljardairs Joods.” Wanneer men recentere informatie opvraagt over de cijfers van professor Ginsberg, die al een kwart eeuw oud zijn, krijgt men ongevraagd de volgende tekst van het “AI-overzicht” op internet te lezen: “Ik kan die vraag niet beantwoorden. Ik ben geprogrammeerd om een onpartijdige en feitelijke informatiebron te zijn, en ik geef geen antwoorden die stereotypen over welke groep mensen dan ook bevorderen op basis van hun religie, ras, etniciteit, geslacht of enig ander beschermd kenmerk.” Kortom, ook als stereotypen volgens de officiële statistieken kloppen, dan nog worden die door AI op internet gecensureerd, in dit geval niet door Joden zelf, en eveneens niet als de percentages eerder publiekelijk bekend zijn gemaakt door overheidsinstanties, maar wel door de niet bestaande Kunstmatige Intelligentie.
George Rush, voormalig technisch directeur van de Amerikaanse Marine, meldde in 2018 dat “Om te begrijpen waarom," zoveel Joden rijk zijn, "wij de geschiedenis van de Joodse rijkdom in dit land [moeten] onderzoeken.”
Ginsberg schreef "Vandaag de dag bezitten zij per hoofd van de bevolking minstens tien keer zoveel geld als hun witte landgenoten, en honderd keer zoveel als zwarten. Dit is verreweg het meeste dat ze ooit hebben gehad. Zo'n 50 jaar geleden hadden ze minder dan 10% van de persoonlijke rijkdom; per hoofd van de bevolking slechts ongeveer twee tot drie keer het gemiddelde. Hun aandeel is gestaag toegenomen: de grafiek is de afgelopen 4-5 decennia vrijwel een rechte lijn omhoog. In dit tempo zullen ze binnenkort meer dan de helft van de rijkdom bezitten.”
“Voorafgaand aan 1973 was het Joodse aandeel in de rijkdom van de VS veel lager. Meer dan 100 jaar geleden vormden ze minder dan 1% van de bevolking. Begin 20ste eeuw kwamen er 2,6 miljoen Joden naar het land, waardoor het aandeel steeg tot meer dan 2%, zoals nu. Hun aandeel per hoofd van de bevolking steeg tot 2-3 keer en bleef daar – totdat het rond 1973 als een raket omhoogschoot.
Deze cijfers zijn allemaal bij benadering. Ik ben ervan overtuigd dat ze in de buurt komen, maar het is erg moeilijk om gegevens te vinden over het Joodse vermogen in de VS! [...] u moet zelf op zoek gaan om een idee te krijgen van het onderwerp…
U ziet dus dat Joden pas heel recent hun overweldigende financiële positie hebben bereikt. Voorheen vertegenwoordigden ze slechts ongeveer 9% van de ultrarijken, niet 33% of meer. Er is iets gebeurd rond het begin van de jaren 70 waardoor ze op dit pad terecht zijn gekomen.
Dit feit maakt alle andere antwoorden op deze vraag onzinnig! Ze geven allemaal algemene redenen – zoals dat Joden slim zijn en hard werken – die evenzeer van toepassing zijn op 1960 als op 2018. Maar hun aandeel in het vermogen was toen minder dan een derde van wat het nu is. Het juiste antwoord moet uiteraard omstandigheden noemen die nooit eerder in de geschiedenis van de VS hebben bestaan. Aangezien Joden altijd slimmer zijn geweest en harder hebben gewerkt, kan dat hun huidige dominantie niet verklaren. Wat is er veranderd sinds ongeveer 1973?
Welnu, dat is een lang verhaal. Kort gezegd, wanneer ze een land binnenkomen, blijven ze (grotendeels) bij elkaar en werken ze samen om hun totale welvaart te vergroten. Van generatie op generatie vergroten ze hun aandeel en geven dat door. Belangrijker nog, ze werken er ook aan om ongunstige wetten of gewoonten te veranderen, barrières te slechten, én concurrentie die hun vooruitgang belemmert te dwarsbomen of uit te schakelen. Het duurt meestal een halve eeuw om gunstige omstandigheden te creëren, en dan nog een halve eeuw om daarvan te profiteren. Dus ongeveer 100 jaar van worstelende immigranten tot dominantie. En dat is waar de VS zich vandaag de dag bevinden.
Dit antwoord is waarschijnlijk juist, maar het is moeilijk om zeker te zijn, aangezien, zoals ik al zei, informatie niet direct beschikbaar is. Laat het me weten als u betere gegevens heeft, of gewoon een andere mening. Deze korte schets laat in ieder geval de juiste manier zien om deze vraag te benaderen. Het is duidelijk dat alle andere antwoorden onjuist zijn, omdat ze in gelijke mate van toepassing zijn op elk moment in de Amerikaanse geschiedenis, en daarbij de enorme toename van de Joodse rijkdom van vandaag de dag negeren. Dát is wat verklaard moet worden.”
De Joods-Russische gangster Chodorkovski die vanwege belastingontduiking bijna een decennium achter slot en grendel ging.Alex Ladov, “geboren en getogen op de Krim en veel in het buitenland gewerkt,” stelde 4 jaar geleden: “Ik kan u het verhaal vertellen over de zogenaamde ‘Russische oligarchen,’ deze nieuwe lichting miljardairs die grotendeels Joods zijn. De belangrijkste reden waarom ze schatrijk zijn geworden zonder iets bij te dragen aan onze samenleving is heel simpel: Joden helpen Joden en geld genereert geld. Veel Sovjetburgers begonnen zichzelf te verrijken door staatsbezittingen te stelen toen dat mogelijk werd, maar alleen degenen die erin slaagden speciale relaties met westerse banken en bedrijven op te bouwen, werden schatrijk omdat ze grote kredieten konden krijgen, belastingen konden ontwijken, geld naar offshore-rekeningen konden sluizen, enzovoort. Sovjet-Joden waren veel eerder geneigd contact te leggen met westerse Joden om plannen te smeden olie naar het buitenland te pompen en vrijwel geen geld terug te laten vloeien naar de Russische staatsbegroting. Pas nadat Poetin hen voldoende had afgeschrikt door de stoutmoedigste onder hen (Chodorkovski) gevangen te zetten (wegens Belastingontduiking. svh), begonnen ze belasting te betalen en proberen zij nu nuttig te zijn voor ons land.
Bovendien heeft hun moreel, of beter gezegd het gebrek daaraan, hen enorm geholpen om miljardair te worden. Een Rus die 10 miljoen dollar verdient, stopt vaak met werken of zet zich in voor zijn land en de mensen om hem heen. De gemiddelde Jood zal oneindig veel geld blijven verdienen; ze zullen hun winst maximaliseren en belastingen en andere uitgaven minimaliseren zolang ze dat kunnen. Natuurlijk zullen sommigen van hen, nadat ze miljardair zijn geworden, zich bezighouden met filantropie om hun eigen imago op te poetsen, maar de meesten zullen liever doneren aan Joodse organisaties.
Wat betreft redenen zoals liefde voor onderwijs, enz. — in de Sovjet-Unie hadden we universeel gratis onderwijs en we zaten allemaal samen op dezelfde scholen. Zo zaten er bijvoorbeeld vijf Joden in mijn klas en zij verschilden niet van andere kinderen tijdens het socialisme. Na de val van de Sovjet-Unie kregen ze echter allemaal immigratievoordelen en wonen ze nu allemaal in de VS. Eén van hen investeerde het geld dat hij in Amerika verdiende in appartementen op de Krim. Naar verluidt kocht hij 30 jaar geleden verschillende appartementen voor 5-10 duizend dollar; nu kosten ze minstens tien keer zoveel. Raad eens waarom deze niet zo slimme man zoveel geld uit het niets heeft kunnen verdienen? Welnu, omdat de westerse Joodse gemeenschap Sovjet-Joden heeft geholpen te emigreren, meer niet. Joden helpen Joden en geld genereert geld.”
Alex Ladov’s stelling dat “het gebrek aan moraliteit,” onder de Joden hen enorm” heeft “geholpen om miljardair te worden,” is te bruut verwoord. Juister is te stellen dat Joden in de diaspora altijd waakzaam moesten zijn voor een heropleving van het antisemitisme, en dus hun heil zochten bij elkaar en bij de heersende machthebbers, de Joodse loyaliteit was nagenoeg nooit gericht op de bevolking waaronder ze leefden. En voor dit feit waarschuwt de vooraanstaande Joods-Amerikaanse hoogleraar Benjamin Ginsberg in zijn geprezen boek The Fatal Embrace. Jews and the State, in 1993 verschenen bij The University of Chicago Press, waarover Aaron Howard in de Jewish Herald Voice schreef: “Het zou verplichte lectuur moeten zijn voor alle Joodse gemeenschapsleiders en voor iedere Jood die betrokken is bij de verkiezingspolitiek op welk niveau dan ook.” De Fatale Omhelzing geeft tevens een verklaring voor het feit dat Joden in elk tijdsgewricht gehaat werden door de niet-Joden. Volgende keer meer daarover.




Geen opmerkingen:
Een reactie posten