Terwijl de desastreuze gevolgen van de klimaatverandering steeds merkbaarder worden, is de NAVO onder aanvoering van de VS druk doende met de voorbereidingen van massaal geweld dat kan uitmonden in een Derde Wereldoorlog. De kritische Amerikaanse website Truthout berichtte op dinsdag 31 mei 2016:
It's not news that anthropogenic climate disruption (ACD) is accelerating at unprecedented rates, according to climate scientists. Fifteen of the 16 hottest years ever recorded have occurred since 2000, and this year is on track to be the hottest year ever recorded -- by far. And the pace of planetary warming is only increasing, as is made dramatically clear in this recently published graphic.
Hence, the need to do everything possible to work towards mitigating this crisis is obvious.
Op dezelfde dag meldde de International New York Times op de voorpagina onder de kop ‘NATO seeks consensus on standing up to Russia. Uneven commitments eerst alliance as Kremlin raises tensions in East’:
Six weeks before a critical summit meeting aimed at bolstering NATO's deterrence against a resurgent Russia, the alliance is having trouble finding a country to lead a fourth battalion of troops to deploy in Poland and the three Baltic nations. Yet while NATO leaders insist that a fourth nation will be found, the alliance's troubles run far deeper than that, analysts say, at a time when Europe's defenses are being tested as they haven't been in a generation.
Despite years of talk about countering a growing Russian threat, European nations have been slow to increase defense spending, while some, like Italy, are still cutting back. France is reverting to its ild skepticism toward the alliance, while Russia talks openly about the utility of tactical nuclear weapons.
And that is not to mention the declarations of the presumptive Republican presidential nominee, Donald J. Trump, that NATO is ‘obsolete,' that the allies are ‘ripping off’ the United State and that he would not really be concerned if the alliance broke up. While that may be campaign bluster, it does reflect a growing unwillingness in the United States to shoulder a disproportionate share of the NATO burden, militarily and financially.
Dat dit artikel van Steven Erlanger propaganda is, blijkt ondermeer uit het feit dat de strekking ervan naadloos spoort met het artikel in de propagandistische weblog ‘InMilitary,’ een ‘portal that features information, tips, resources, and advice for military-affiliated individuals including active-duty service members, veterans, and civilians supporting military efforts.’ Deze stem van het militair-industrieel complex opent zelfs met exact dezelfde kop, namelijk: ‘NATO seeks consensus on standing up to Russia.’
In de Amerikaanse editie van de New York Times was sprake van een opmerkelijke verandering in de kop:
A version of this article appears in print on June 1, 2016, on page A4 of the New York edition with the headline: Tested by the Russians, NATO Struggles to Maintain Its Credibility.
Hoewel hier nog een poging werd gedaan om enigszins geloofwaardig over te komen door niet letterlijk de berichten van het militair-industrieel complex over te nemen, was de strekking van het artikel hetzelfde: het Westen wordt bedreigd door gewelddadig expansionisme van Rusland. En dus volgden al snel alarmerende mededelingen als:
Despite the growing threats, many European countries still resist strong measures to strengthen NATO. Many remain reluctant to increase military spending, despite past pledges.
Ook de éminence grise van de Atlantische polderpers, H.J.A. Hofland, schaamt zich geenszins om propaganda te maken voor het militair-industrieel complex door in De Groene Amsterdammer van 18 februari 2015 onder de opmaat 'Een smeulende oorlog' zijn publiek te waarschuwen voor de ‘salamitactiek’ van de Russen, een tactiek die hij voor de eenvoudigen van geest onder zijn publiek als volgt toelichtte: ‘Niet proberen de hele worst in één keer te grijpen maar telkens een plakje eraf, tot het geheel van eigenaar veranderd is.’ Volgens het tot ‘beste journalist’van de twintigste eeuw uitgeroepen orakel:
beschouwt Poetin het Westen [in feite] als de vijand. Die vijandschap heeft steeds meer vorm gekregen. Het is begonnen met de oorlog in Georgië. Toen kregen we de annexatie van de Krim die zonder slag of stoot is verlopen,
en spreekt Hofland nadrukkelijk van ‘de agressieve expansiepolitiek van Poetin.’ De woordvoerder van het polder-establishment waarschuwt in De Groene Amsterdammer van 11 februari 2015 dat:
President Poetin geen compromis [wil], zoals de praktijk van deze oorlog aantoont, en het dus noodzaak [is] voor het Westen om grenzen aan de Russische expansie te stellen. We naderen het stadium waarin van Poetin alles te verwachten valt. Eerst werd de Krim geannexeerd, nu is er deze burgeroorlog in Oekraïne' terwijl het daardoor 'niet meer dan redelijk [is] je af te vragen wat daarna op de agenda van Moskou staat.’ De gepensioneerde broodschrijver Hofland die op zijn oude dag nog bij schnabbelt bij de Atlantische Commissie, de propaganda-tak van de NAVO, zaait paniek door met grote stelligheid te beweren dat ‘Oekraïne splijt het Westen.’
Op zijn beurt liet mainstream-opiniemaker Geert Mak weten dat ‘meneer Poetin’ aan 'landjepik’ doet en dat Rusland daardoor Europa 'dwingt' om 'meer aan defensie uit te geven,' en dat men ‘dus defensie niet helemáál’ kan ‘afbreken,’ een overtuiging die hij twee jaar later ineens liet vallen door ditmaal te stellen dat
Oekraïne was en is een ontzettend labiel land, op de rand van een failed state, en nog altijd extreem corrupt. En of we dat nu leuk vinden of niet, het is een deel van de Russische invloedssfeer. Als president van Rusland kon Poetin zich niet permitteren niet op het verlies van de Krim te reageren. Als je nog maar een middag de geschiedenis van Rusland en Oekraïne bestudeert, snap je dat. Er is veel te lichthartig met dat probleem omgesprongen.
Inmiddels was evenwel het kwaad al geschied. De commandant van de Nederlandse strijdkrachten was met Mak’s paniek zaaiende opmerkingen aan de haal gegaan.
Deze schaamteloze propagandisten voor nog meer NAVO-agressie en steun aan het militair-industrieel complex, dat jaarlijks meer dan 50 procent van de Amerikaanse ‘discretionary’ federale begroting opslokt, verzwijgen de volgende feiten:
1. The data are from SIPRI (Stockholm) quoted in Wikipedia. The 2013 Russian military budget was $91 billion. The NATO countries total was $990 billion, a factor of 10 times larger. The main parts of NATO are the US at $682 billion, and the EU at $274 billion. China had the next largest budget at $166 billion.
The leading EU countries are the UK at $91 billion, France at $59 billion, Germany at $46 billion, and Italy at $34 billion.
In 2014 spendeerde de Russische Federatie bijna 70 miljard dollar aan defensie terwijl de NAVO-landen in totaal rond een biljoen dollar aan het militair-industrieel complex besteedde, dus ruim veertien keer meer dan Rusland. Afgaande van de concrete cijfers is het ronduit absurd te stellen dat Rusland nu het Westen bedreigd.
2. Zomer 2015 verklaarde de Amerikaanse voormalige Nationale Veiligheids Adviseur en oud minister van Buitenlandse Zaken, de goed geïnformeerde Henry Kissinger, dat ‘breaking Russia has become an objective’ van de Amerikaanse elite. Kortom, de VS bedreigd Rusland en niet andersom.
3. Na de val van de Sovjet-Unie is het Warschau-Pact ontbonden, terwijl de NAVO in ledenaantal is verdubbeld. Tegelijkertijd zijn haar militaire bases steeds verder oostwaarts opgerukt, waardoor de Russische Federatie nu van alle kanten wordt omsingeld. Alleen al de VS beschikt over tenminste 800 militaire bases, verspreid over de hele wereld.
4. Al enige tijd is sprake van ‘NATO exercises on Russian border,’ waardoor de spanning tussen het Westen en de Russische Federatie toeneemt. Zo begonnen
Less than a week after Russia marked its annual Victory Day commemoration of the end of the Second World War, NATO troops planned military exercises in Estonia all the way up to Russia’s border. It begs the question — are these people actually mad? […]
No country suffered more than the Soviet Union over the course of the war, and no people suffered more than the Russian people, who made up the vast bulk of the Soviet population. It is estimated that between 25-30 million Russian and Soviet citizens perished, while the country itself was devastated, turned upside down and inside out.
Consequently, this is a conflict that left deep and eternal scars on the Russian psyche. It is something that Western ideologues either fail to understand, or do understand and don’t care.
Door deze feiten te verzwijgen geven ‘warmongers’ als Steven Erlanger en Henk Hofland een volkomen vertekend beeld van de werkelijkheid om zodoende de belangen van de elite in Washington en op Wall Street te kunnen dienen. In dit verband zijn de opmerkingen die Hofland in 2013 maakte op zijn minst aanmatigend, toen hij onder de kop ‘In de oorlog heeft onze generatie zichzelf opgevoed’ opmerkte:
De Tweede Wereldoorlog zal verdwijnen met mijn generatie. Eens in de vijf jaar word ik geïnterviewd samen met Jan Blokker en Harry Mulisch. Dan gaat het, onvermijdelijk, veel over de oorlog. Die is ons referentiekader. Zoals ik altijd wanneer ik met lijn 9 in Amsterdam langs de Hollandse Schouwburg kom, moet denken aan de gruwelijke tocht die daar begon voor de joden. Gelukkig is er weer meer aandacht voor de plekken die ons herinneren aan de oorlog, zoals de brandgrens die sinds enkele jaren geleden in Rotterdam herinnert aan het bombardement op 14 mei 1940. En de barakken die teruggaan naar Westerbork. Wat een onhistorische onzin dat die ooit zijn weggehaald. Maar onze erfenis zal onherroepelijk verdwijnen. Alles wat we hebben meegemaakt en wat we hebben opgeschreven wordt legende, een zwart-witfoto. Niemand die het nog kan vertellen.
Maar wat kan de hoogbejaarde nu eigenlijk ‘vertellen’? Dat ‘de joden’ werden vermoord? Dat Rotterdam onder een ‘bombardement’ heeft geleden? Dat zijn ‘generatie zichzelf [heeft] opgevoed’? Dat weten ‘we’ allemaal wel; met die informatie is mijn naoorlogse generatie dood gegooid. Daardoor is Hoflands bewering dat met zijn ‘generatie’ de ‘Tweede Wereldoorlog zal verdwijnen,’ klinkklare nonsens. Veel interessanter is zijn opmerking dat die oorlog zijn ‘referentiekader’ is. Wat bedoelt hij daar precies mee? 'Referentiekader' betekent officieel een ‘persoonlijk uitgangspunt waaraan je kunt afmeten of iets goed of slecht is,’ of het ‘geheel van waarden, normen, overtuigingen en gedragingen dat men zich eigen heeft gemaakt.’
Wanneer Hofland vanuit zijn comfortabele werkkamer in Amsterdam op hoge toon stelt dat het een ‘noodzaak [is] voor het Westen om grenzen aan de Russische expansie te stellen,’ dan is voor iedereen duidelijk dat hij refereert aan NAVO-geweld, met bombardementen waarbij het bombardement op Rotterdam een bagatel zal blijken te zijn geweest, zeker wanneer het geweld tenslotte uitloopt op een nucleaire mutual assured destruction. Met andere woorden: de oude man, die als 12-jarige het bombardement van Rotterdam meemaakte heeft werkelijk niets hiervan geleerd, en de Tweede Wereldoorlog mag van alles en nog wat voor hem betekenen, maar is zeker niet een ‘referentiekader’ dat hem ook maar een greintje verstandiger en humaner heeft gemaakt. Integendeel zelfs, ook hier belazert de 88-jarige zijn publiek, en wanneer hij de lezer wil doen geloven dat ‘Alles wat we hebben meegemaakt en wat we hebben opgeschreven legende [wordt], een zwart-witfoto,’ dan is dit niet veel meer dan pathetisch gezever van een oude dwaas die meent dat met zijn heengaan de wereld ophoudt te bestaan. IJdelheid, alles is ijdelheid, ook de ‘legendes’ die hij in zijn lange leven heeft verspreidt over god mag weten wat allemaal. Het is ook een ware Fehlleistung dat H.J.A. het woord ‘legende’ gebruikt voor ‘alles’ wat hij heeft ‘meegemaakt’ en heeft ‘opgeschreven,’ want het begrip ‘legende’ is ‘in de volksmond uitgebreid naar allerlei soorten verhalen die als waar gebeurd doorverteld worden, hoewel ze niet historisch of wetenschappelijk te bewijzen zijn.’ Ik bedoel, nu al is duidelijk hoe vaak de waarheid in zijn opinies flinterdun was, en niet zozeer gebaseerd was op rationele argumenten, maar vooral op emotionele ressentimenten die zo kenmerkend blijven voor het milieu dat hij bedient. Hofland produceert de waan van de dag. Zo schreef hij in De Groene Amsterdammer van 19 februari 2014 met grote stelligheid:
Afgezien van de Amerikaanse oorlog in Vietnam en de aanval van de Sovjet-Unie op Afghanistan is de Koude Oorlog, van 1949 tot 1989, misschien wel de vreedzaamste periode die de moderne mensheid gekend heeft. De diepste oorzaak daarvan is de kernbom.
Hoe ‘vreedzaam,’ dus 'sereen, vredelievend, rustig, vredig’ is de wereld geweest tijdens Hoflands ‘vreedzaamste periode die de’ hele ‘moderne mensheid gekend heeft’? Het antwoord is kort, maar krachtig: NIET! Tenminste als de inwoners van Nigeria tot de mensheid worden gerekend, en die van Cambodja, Somalië, Bangladesh, Algerije, Angola, Eritrea, Zimbabwe, Zuid-Afrika, Côte d'Ivoire, Guinea, Chad, Uganda, Kenia, Congo-Brazzaville, Centraal Afrikaanse Republiek, Senegal-Casamance, Westelijke Sahara, Guinea-Bissau, Mozambique, Madagaskar, Chili, Argentinië, Brazilië, Oost-Timor, Soedan, Congo-Léopoldville, Guatemala en andere Latijns-Amerikaanse regio, Irak, Afghanistan, Libië, want in al deze landen vonden massamoorden plaats waarbij ontelbare burgers om het leven kwamen. Alleen geredeneerd vanuit het eurocentrische wereldbeeld van een witte man uit het christelijk Avondland die zelfs de bloedige onafhankelijkheidsstrijd van de gekoloniseerden tegen het Westen buiten beschouwing laat, klopt de opmerking. Hoflands bewering zegt meer over zijn ideologische kijk op de realiteit dan over de werkelijkheid zelf.
Wat betreft de 'kernbom' als 'diepste oorzaak' van de vreedzaamheid van de 'Koude Oorlog’: tijdens de Cuba Crisis werd op 27 oktober 1962 de hele mensheid gered door het beheerste optreden van één enkele Sovjet-officier aan boord van een B-59 onderzeeboot, uitgerust met nucleaire raketten, die vóor de kust van de VS voer. De gebeurtenissen aan boord van deze Sovjet-onderzeeër werden naderhand door de prominente Amerikaanse historicus Arthur Schlessinger beschreven als
not only the most dangerous moment of the Cold War. It was the most dangerous moment in human history.
Doordat de B-59 door de Amerikaanse marine werd bestookt met dieptebommen, waarvan enkele dichtbij de romp van de onderzeeboot tot ontploffing kwamen, was hij gedwongen lang onder water te blijven waardoor het volgende gebeurde:
The temperature rose sharply, especially inside the submarine's engine room. The ship went dark, with only emergency lights continuing to function. Carbon dioxide in the air reached near-lethal levels. People could barely breathe. 'One of the duty officers fainted and fell down. Then another one followed, then the third one… They were falling like dominoes. But we were still holding on, trying to escape. We were suffering like this for about four hours.' Then 'the Americans hit us with something stronger… We thought — that's it — the end.'
Panic ensued. Commander Valentin Savitsky tried unsuccessfully to reach the general staff. He then ordered the officer in charge of the nuclear torpedo to prepare it for battle and shouted. 'Maybe the war has already started up there, while we are doing somersaults here. We're going to blast them now! We will die, but we will sink them all — we will not disgrace our Navy.' Savitsky turned to the other two officers aboard for their approval. One agreed, but political officer Vasili Arkhipov refused to launch, single-handedly preventing nuclear war,
aldus het relaas gepubliceerd in The Concise Untold History of the United States (2014) van de Amerikaanse filmmaker Oliver Stone en de historicus, professor Peter Kuznick, directeur van de Nuclear Studies Institute at American University.
Zie tevens: The man who saved the world: The Soviet submariner who single-handedly averted WWIII at height of the Cuban Missile Crisis. Averted war: Vasili Arkhipoy saved the world by single-handedly averting World War Three with one decision 50 years ago, yet he died humiliated, outcast and an unknown
De filmmaker Oliver Stone en de historicus Peter Kuznick melden in hun boek ook dat:
U.S. Military leaders were furious when the crisis ended without an attack on Cuba. On several occasions, they had as much as accused Kennedy of cowardice for resisting their recommendations. McNamara recalled their bitterness at a meeting with Kennedy the day after the Soviets agreed to remove their missiles: 'The President invited the chiefs to thank them for their support during the crisis, and there was one hell of a scene.’
De vanzelfsprekendheid waarmee Amerikaanse Congresleden meer dan een halve eeuw na Eisenhower's waarschuwing zich nu tegen bezuinigingen op het militair-industrieel complex keren, weerspiegelt zich ook in de woorden van mainstream-opiniemaker Henk Hofland. In De Groene Amsterdammer van 12 maart 2014 constateerde de man, die zelf nooit gevochten heeft, ontstemd dat 'In Europa en Amerika eerzucht en strijdlust verloren [zijn] gegaan.' In 2013 probeerde hij -- onder de kop 'De volgende oorlog' -- zijn lezers moed in te spreken door zijn lezers te verzekeren dat de VS een 'vernietigende stok achter de deur' gereed hield. Een lezer van al zijn proza kan niet aan de indruk ontkomen dat de opiniemaker van de 'politiek-literaire elite' weinig tot niets van de Tweede Wereldoorlog heeft geleerd. Afgaande op zijn gemankeerde logica moet de lezer ervan uitgaan dat het Westen het internationaal recht mag schenden door ‘preventief ingrijpen,’ zoals de columnist van De Groeneeen agressieoorlog betitelt. De verklaring voor deze grove mentaliteit is simpelweg dat hij, net als de meeste westerse mainstream-opiniemakers, lijdt aan wat in de gedragswetenschappen cognitieve dissonantie heet. Ter verduidelijking:
Cognitieve dissonantie is een psychologische term voor de onaangename spanning die ontstaat bij het kennis nemen van feiten of opvattingen die strijdig zijn met een eigen overtuiging of mening, of bij gedrag dat strijdig is met de eigen overtuiging, waarden en normen. Het gaat met andere woorden om de perceptie van onverenigbaarheid tussen twee cognities, waarbij het woord cognitie kan slaan op kennis, houding, emotie, geloof of gedrag. Volgens de theorie voelen mensen een sterke drang om dissonanties te verkleinen door hun opvattingen of gedrag aan te passen of te rationaliseren.
Kortom, bij Hofland en zijn Groene-publiek zien we het verschijnsel dat ‘when two beliefs are inconsistent dissonance is created and thus fear, which has to be neutralized by denial of the facts.’
Walter Benjamin had gelijk toen hij vlak voor zijn dood in Thesis on the Philosophy of History (1939) stelde: ‘In every era the attempt must be made anew to wrest tradition away from a conformism that is about to overpower it.’ Het Westen kan zich vandaag de dag de waanzin van cognitieve dissonantie -- waaraan de economische/financiële en politieke macht lijdt -- niet meer permitteren, wat de Hoflanden van de mainstream pers ook mogen beweren. De tijd is definitief voorbij dat de Amerikaanse elite zonder implicaties datgene kan doen wat haar uitkomt. Hoewel de oude garde nog steeds meent dat de Koude Oorlogsretoriek voldoende is om de westerse hegemonie te rechtvaardigen, is het superioriteitsgevoel van de elite lachwekkend geworden, zoals ondermeer Vassilis K. Fouskas en Bülent Gökay in het in 2012 verschenen boek The Fall Of The US Empire. Global Fault-Lines and the Shifting Imperial Order gedocumenteerd aantonen:
This book has argued that the international political economy of the US empire has been in a continuous decline since the late 1960s, and that its new policies of globalization/financialization and neoliberalism — what we have labeled as financial statecraft — have failed to arrest this decline. In the 1960s and 1970s the sterling-dollar bloc was outcompeted by Japan and West Germany; in the 1990s and 2000s by China and other emerging political economies. At the roots of this problem stands the tendency of the rate of profit to fall, resulting in the outsourcing of manufacturing and labour-power, as well as the migration from industry to ‘haute finance’. Thus, as we have shown, financialization and neoliberalism are great vulnerabilities, especially in the context of US and UK financial systems and political economies: they have proved to have little contact with the real economy and development, let alone green development and growth.
Apparently, Western capitalism has found no empirical/political ways to escape its structural crises of over-accumulation, theoretically analyzed by Marx in Capital. Further, as we have maintained, US neo-imperialism, via its ‘shock therapy’ East European policy, failed to appropriate enough international value from the collapsing socialist markets to restore its profitability and industrial might.
Een imperium dat in 2016 ruim 18 biljoen dollar schuld heeft (1 biljoen is een miljoen maal een miljoen) en alleen kan bestaan door elke dag weer 2,7 miljard dollar te lenen van onder andere de opkomende grootmacht China, heeft zijn langste tijd als supermacht gehad. Zij kan alleen nog chaos veroorzaken. De gezaghebbende Amerikaanse journalist Chris Hedges schreef in het geïllustreerde boek Days of Destruction. Days of Revolt (2014), (met illustraties van Joe Sacco),
We wanted to show in words and drawings what life looks like when the marketplace rules without constraints, where human beings and the natural world are used and then discarded to maximize profit. We wanted to look at what the ideology of unfettered capitalism means for families, communities, workers and the ecosystem.
The rise of corporatism began with the industrial revolution, westward expansion, and the genocide carried out in the name of progress and Western civilization against Native Americans. It does not denote (duiden op. svh)simply an economic system but an ideology, a way of looking and dealing with each other and the world around us. This ideology embraces the belief that societies and cultures can be regenerated through violence. It glorifies profit and wealth. This is why we went to Pine Ridge, South Dakota. It was there that the disease of empire and American exceptionalism took root. The belief that we have a divine right to resources, land, and power, and a right to displace and kill others to obtain personal and national wealth, has left in its wake a trail of ravaged landscapes and incalculable human suffering, not only in Pine Ridge but across the country and the planet. What was done to Native Americans was the template. It would be done to people in the Philippines, Cuba, Vietnam, Iraq, and Afghanistan, and it is now finally done to us. This tyranny and exploitation have become our own.
Dat die feiten door de mainstream-pers worden genegeerd, illustreert alleen hoe gevaarlijk diep de 'cognitieve dissonantie' in de psyche van de 'vrije pers' is verankerd geraakt. Een 'Amerika-deskundige' als Geert Mak kan in zijn boek Reizen zonder John. Op zoek naar Amerika (2012) probleemloos beweren dat de 'Amerikaanse politiek'lange tijd 'sterk antikolonialistisch [bleef],’ Henk Hofland mag blijven volhouden dat 'het Westen,’ onder aanvoering van de VS, ‘vredestichtend]’ is, en een docent geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam als dr. Ruud van Dijk kan — zonder enige ophef te veroorzaken onder zijn vakbroeders — stellen dat de VS ‘zich bedreigd voelt’ en dat daardoor ‘de kans [bestaat dat het meer aan het eigen belang gaat denken,’ waardoor ‘een van de belangrijkste doelstellingen van het Europese en Nederlandse beleid [moet] zijn te voorkomen dat Amerika niet langer verantwoordelijk wil zijn voor het functioneren van het internationale systeem,’ maar al dezegemakkelijk weerlegbare nonsens wordt alleen in Nederland klakkeloos geslikt. Hier is namelijk de zogenaamde intelligentsia dermate gecorrumpeerd geraakt door het naar binnen gekeerde poldermodel dat niemand die wil meetellen zijn mond durft open te doen. In het buitenland worden ze evenwel als lichtgewichten weggehoond. Daar worden intellectuelen als Fouskas en Gökay niet gehinderd door de mainstream-hersenspoeling. In The Fall Of The US Empire. Global Fault-Lines and the Shifting Imperial Order stellen zij vast:
This study distinguishes three… developments and considers them as being the key vulnerabilities not only of the US empire-state, but of all new rising and aspiring global powers:
· A historically unusual and complicated type of globalization (for example, pension funds in Texas and Montana hold Greek debt…).
· The world is on the verge of environmental catastrophe (for example, the climate change problem).
· The finite nature of raw materials is in full swing...
These three observable developments are systemic. The explosive growth of the financial system relative to manufacturing and the economy as a whole, and the proliferation of speculative and destabilizing financial instruments of parasitic wealth accumulation, have shattered the Anglo-American heartland. Eventually, however, this vulnerability is becoming manifest in the West, but it should not be surprising if it appears in the global East too, in the event that it adopts similar instruments and methods for dealing with a possible crisis of profitability in its industrial sector in the future.
In terms of their long-term effects, the greatest vulnerabilities of the world system as a whole are probably resource depletion and environmental degradation. The availability and distribution of critical resources such as oil, food and water, and the continuing degradation of the ecosystem at least from the 1970s onwards, speak volumes about the inability of the ruling classes around the world to control the discursive structural powers of global fault-lines.
Hoewel de bestseller-auteur in de polder, Geert Mak, beweert dat
De Amerikaanse softpower is… nog altijd sterk aanwezig… Soft power is, in de kern, de overtuigingskracht van een staat, de kracht om het debat naar zich toe te trekken, om de agenda van de wereldpolitiek te bepalen,
wees al veertien jaar eerder, in 1998, de Uruguayaanse auteur van wereldnaam Eduardo Galeano in zijn ook in het Nederlands vertaalde boek Ondersteboven op het volgende:
De door de modellen van de consumptiemaatschappij opgelegde culturele gelijkschakeling kan niet tot statistieken worden herleid. De economische gelijkschakeling, daarentegen, is wel meetbaar en deze meting wordt verricht door de Wereldbank, die zoveel voor die gelijkschakeling doet, en wordt bevestigd door de verschillende organisaties van de Verenigde Naties. De wereldeconomie is nooit minder democratisch geweest, nooit is de wereld zo schandalig onrechtvaardig geweest. In 1960 bezat twintig procent van de mensheid, het rijkste deel, dertig keer zoveel als de armste twintig procent. In 1990 was het verschil zestig keer zo groot. Sindsdien is de schaar alleen maar verder opengegaan: in 2000 was het opgelopen tot negentig keer…
De directeur van het United Nations Development Program, James Gustave Speth, verklaarde in 1997 dat het aantal rijken in de wereld in de afgelopen halve eeuw was verdubbeld, maar dat het aantal armen was verdrievoudigd en dat zestienhonderd miljoen mensen het slechter hebben dan vijftien jaar eerder…
in ieder land wordt het onrecht gereproduceerd dat de betrekkingen tussen de landen bepaalt en wordt de kloof tussen wie alles hebben en wie niets hebben jaar na jaar steeds breder. Op het Amerikaanse continent weten wij dat heel goed. In het noorden, in de Verenigde Staten, beschikten de rijken een halve eeuw geleden over twintig procent van het nationaal inkomen. Nu is dat veertig procent…
Intussen claimt de NAVO dat haar inzet van massaal geweld erop gericht is democratie en mensenrechten te verspreiden. In werkelijkheid steunt het militaire bondgenootschap van de rijken de staat Israel die onbelemmerd doorgaat met het uitbreiden van de talloze illegale Joodse nederzettingen op Palestijns gebied en met de militaire terreur tegen de Palestijnse bevolking. De ‘Joodse staat’ werd voor het permanent schenden van het internationaal recht zelfs beloond met een EU-Associatieverdrag, en het de facto lidmaatschap van de NAVO. Ondanks het feit dat de Israelische generaal-majoor Yair Golan tijdens een holocaust herdenkingstoespraak in mei 2016 verklaarde dat ‘It’s scary to see horrifying developments that took place in Europe begin to unfold here,’ mag de Israëlische marine met nucleaire onderzeeboten deelnemen aan NAVO-oefeningen in het Midden-Oosten. Omdat de NAVO allereerst de belangen dient van de militaire en financiële elite in het Westen worden de waarschuwingen van de ‘deputy chief of staff’ van het Israelische leger domweg genegeerd als zijnde irrelevant. En ook de EU van ‘Geen Jorwert zonder Brussel’ heeft geen belangstelling getoond voor Golan’s opmerkingen dat
The Holocaust should bring us to ponder our public lives and, furthermore, it must lead anyone who is capable of taking public responsibility to do so.
If there is one thing that is scary in remembering the Holocaust, it is noticing horrific processes which developed in Europe – particularly in Germany – 70, 80, and 90 years ago, and finding remnants of that here among us in the year 2016.
Het feit dat zelfs de
Israeli Defense Minister Defends IDF Deputy Who Likened Trends in Israeli Society to 1930s Germany,
en
en
Moshe Ya'alon said he had ‘full confidence’ in Yair Golan, adding that attacks on him are aimed at inflicting political damage on the Israeli military,
liet de NAVO-top volkomen onberoerd. En ook het volgende laat de westerse militaire en politieke machthebbers koud:
Former Prime Minister Ehud Barak, who was Ya’alon’s predecessor as defense minister under Netanyahu, angrily reinforced Ya’alon’s message on television later that night. Israel 'has been infected by the seeds of fascism,' Barak said. 'This government needs to be brought down before it brings all of us down,'
aldus notabene een havik van de Arbeiderspartij. Fascisme of nazisme maakt de beleidsbepalers in Brussel niet uit, zoals ook blijkt uit de situatie in Oekraïne, waar bewapende neo-nazi groeperingen met steun van het Westen tegen de Russische bevolking in het Oosten van het land vechten.
Former Prime Minister Ehud Barak, who was Ya’alon’s predecessor as defense minister under Netanyahu, angrily reinforced Ya’alon’s message on television later that night. Israel 'has been infected by the seeds of fascism,' Barak said. 'This government needs to be brought down before it brings all of us down,'
aldus notabene een havik van de Arbeiderspartij. Fascisme of nazisme maakt de beleidsbepalers in Brussel niet uit, zoals ook blijkt uit de situatie in Oekraïne, waar bewapende neo-nazi groeperingen met steun van het Westen tegen de Russische bevolking in het Oosten van het land vechten.
Democratie en mensenrechten zijn voor Brussel, waar ook het NAVO-hoofdkwartier is gevestigd, slechts politieke slogans om grootschalige terreur te rechtvaardigen. Tegelijkertijd wordt het fascisme, nazisme dan wel totalitarisme, het maakt niet uit hoe men het noemt, in Nederland gesteund door de ideologische propaganda van opiniemakers als Hofland, Mak en Van Dijk. Kortom, geen Jorwert zonder het Brussel van EU en NAVO. En dat terwijl de prominente Joods-Israelische intellectueel Uri Avnery naar aanleiding van de kritiek van generaal-majoor Golan op het volgende wees:
The discrimination against the Palestinians in practically all spheres of life can be compared to the treatment of the Jews in the first phase of Nazi Germany. (The oppression of the Palestinians in the occupied territories resembles more the treatment of the Czechs in the ‘protectorate’ after the Munich betrayal.)
The rain of racist bills in the Knesset, those already adopted and those in the works, strongly resembles the laws adopted by the Reichstag in the early days of the Nazi regime. Some rabbis call for a boycott of Arab shops. Like then. The call ‘Death to the Arabs’ (‘Judah verrecke’?) is regularly heard at soccer matches. A member of parliament has called for the separation between Jewish and Arab newborns in hospital. A Chief Rabbi has declared that Goyim (non-Jews) were created by God to serve the Jews.
Our Ministers of Education and Culture are busy subduing the schools, theater and arts to the extreme rightist line, something known in German as Gleichschaltung. The Supreme Court, the pride of Israel, is being relentlessly attacked by the Minister of Justice. The Gaza Strip is a huge ghetto… The political riffraff peopling the present Netanyahu government could easily have found their place in the first Nazi government.
One of the main slogans of our present government is to replace the ‘old elite,’ considered too liberal, with a new one. One of the main Nazi slogans was to replace ‘das System.’
BY THE WAY, when the Nazis came to power, almost all high-ranking officers of the German army were staunch anti-Nazis. They were even considering a putsch against Hitler . Their political leader was summarily executed a year later, when Hitler liquidated his opponents in his own party. We are told that General Golan is now protected by a personal bodyguard, something that has never happened to a general in the annals of Israel.
The general did not mention the occupation and the settlements, which are under army rule. But he did mention the episode which occurred shortly before he gave this speech, and which is still shaking Israel now: in occupied Hebron, under army rule, a soldier saw a seriously wounded Palestinian lying helplessly on the ground, approached him and killed him with a shot to the head. The victim had tried to attack some soldiers with a knife, but did not constitute a threat to anyone any more. This was a clear contravention of army standing orders, and the soldier has been hauled before a court martial.
A cry went up around the country: the soldier is a hero! He should be decorated! Netanyahu called his father to assure him of his support. Avigdor Lieberman entered the crowded courtroom in order to express his solidarity with the soldier. A few days later Netanyahu appointed Lieberman as Minister of Defense, the second most important office in Israel.
Before that, General Golan received robust support both from the Minister of Defense, Moshe Ya'alon, and the Chief of Staff, Gadi Eisenkot. Probably this was the immediate reason for the kicking out of Ya'alon and the appointment of Lieberman in his place. It resembled a putsch.
It seems that Golan is not only a courageous officer, but a prophet, too. The inclusion of Lieberman's party in the government coalition confirms Golan's blackest fears. This is another fatal blow to the Israeli democracy.
Am I condemned to witness the same process for the second time in my life?
Uri Avnery is an Israeli writer and founder of the Gush Shalom peace movement. A member of the Irgun as a teenager, Avnery sat in the Knesset from 1965 to 1974 and from 1979 to 1981.
Ondertussen werd bekend dat
Israel’s defence minister has officially stepped down, capping a tumultuous week of politics in the country. The former military chief is expected to be replaced with an inexperienced hardliner in the sensitive post.
Moshe Yaalon’s departure cleared the way for Avigdor Lieberman, one of Israel’s most polarising politicians, to take over as defence chief…
Yaalon angrily announced his resignation on Friday, saying the government had been taken over by ‘extremist and dangerous elements.’ […]
Yaalon was one of the last moderate voices in Netanyahu’s Likud party.
Op 20 mei 2016 Amerikaanse tijdschrift The Atlantic dat oud-minister Ya’alon had gewaarschuwd dat:
to my great regret extremist and dangerous elements have overrun Israel as well as the Likud party, shaking up the national home and threatening harm to those in it.
Hoe gevaarlijk de situatie is geworden blijkt ondermeer uit het feit dat oud-minister Moshe Ya’alon tegenwoordig wordt gezien als een ‘gematigde’ autoriteit, terwijl toch ‘Ya'alon's public pronouncements have often been controversial.’ Zo noemde hij de Palestijnen een ‘cancer.’
On 27 August 2002, he told the Haaretz newspaper: ‘The Palestinian threat harbors cancer-like attributes that have to be severed. There are all kinds of solutions to cancer. Some say it's necessary to amputate organs but at the moment I am applying chemotherapy.’ In January 2004, he publicly stated that the thirteen Sayeret Matkal soldiers who refused to serve in the Israeli-occupied territories were taking the unit's name in vain.
On the need to confront Iran
In January 2008, during a discussion at IDC Herzliya, Ya'alon said ‘There is no way to stabilize the situation all over the world and especially in the Middle East without confronting Iran.’ According to The Sydney Morning Herald Ya'alon said: ‘We have to confront the Iranian revolution immediately. There is no way to stabilize the Middle East today without defeating the Iranian regime. The Iranian nuclear program must be stopped.’
When asked whether ‘all options’ included a military deposition of Ahmadinejad and the rest of Iran's current leadership, Ya'alon told The Herald: ‘We have to consider killing him. All options must be considered.’
The Peace Now/'virus' incident
In August 2009, Ya'alon visited the ruins of Homesh, a settlement that was evacuated in Israel's unilateral disengagement plan in 2005 and toured Israeli settlements in the north of the West Bank, considered as un-authorized outposts. He said that these communities are all legitimate and should not be called ‘illegal.’ In addition, he participated in a convention of Manhigut Yehudit (‘Jewish Leadership’), the more right-wing Settlers' segment within the Likud right-wing Party, in which he condemned the disengagement plan, called Peace Now a ‘virus’ and said that ‘We become accustomed to Arabs being permitted to live everywhere, in the Negev, Galilee, Nablus, Jenin, and [on the other hand] there are areas where Jews are not allowed to live. We caused this.’ He also stated that, ‘regarding the issue of the settlements, in my opinion Jews can and should live everywhere in the Land of Israel. Now... first of all, every settlement needs to get the approval of the authorities, and what goes up on the spot, in contradiction to these decisions and so on is not legitimate. It's against the law.’
Desondanks steunde het kabinet Rutte/Asscher zonder enige terughoudendheid de schendingen van het internationaal recht en de oproepen van Ya’alon om daarmee door te gaan. Zo onderhandelde in 2014 minister van Defensie van de Volkspartij voor Vrijheid en Democratie, Jeanine Hennis-Plasschaert, tijdens haar bezoek aan Israel haar zionistische collega om de onderlinge samenwerking te versterken. Volgens de Rijksoverheid was het ‘doel’van deze ontmoeting: 'het markeren van de goede betrekkingen met Israël op het gebied van Defensie. Hennis arriveerde gisteren.
Vanmorgen sprak zij met haar ambtgenoot minister Moshe Ya’alon over de lopende militaire samenwerking.
Beide Defensieministers ondertekenden een verklaring dat zij streven naar afspraken over de status van ingezette militairen en over uitvoeringsaspecten, zoals de financiën.
Geen woord van de bewindslieden van het Nederlandse VVD/PVDA kabinet -- die anders de mond vol hebben van mensenrechten, democratie, beschaving -- over het opkomend fascisme in de zionistische staat. Integendeel zelfs. De politieke en militaire top zwijgen, en gaan onverstoorbaar door met hun doorgaans geheime agenda. In 2013 werd bekend dat:
NATO Secretary General Anders Fogh Rasmussen received Israel’s president Shimon Peres at NATO headquarters in Brussels on March 7.
The order of the day: to enhance military cooperation between Israel and the Atlantic Alliance focusing on issues of counter-terrorism.
'Israel will be happy to share the knowledge it has gained and its technological abilities with NATO. Israel has experience in contending with complex situations, and we must strengthen the cooperation so we can fight global terror together and assist NATO with the complex threats it faces including in Afghanistan.'
Israel is already involved in covert operations and non-conventional warfare in liaison with the US and NATO.
Deze immorele politiek is tot stand gekomen zonder enige democratische besluitvorming in de aangesloten landen en zonder enige publieke discussie in de mainstream media. Zodoende worden de westerse NAVO-landen meegezogen in een geweldsspiraal die het gevaar van een Derde Wereldoorlog in zich draagt:
NATO's Strategic Concept recognizes the risks to the Alliance posed by terrorism. Article 5 is at the basis of a fundamental principle of the North Atlantic Treaty Organization. It provides that if a NATO Ally is the victim of an armed attack, each and every other member of the Alliance will consider this act of violence as an armed attack against all members and will take the actions it deems necessary to assist the Ally attacked. This is the principle of collective defense.
Van alle kanten wordt gewaarschuwd voor de gewelddadige en agressieve opbouw van de NAVO. Zo schreef de kritische Amerikaanse ‘editor and senior columnist for Black Agenda Report,’ Margaret Kimberley, onder de kop‘America’s Aggressions Rewarded’ op 29 maart 2014 dat ‘The U.S. faces the constant economic crises brought on by collapsing capitalism and uses its muscle to keep others in line.’ Zij merkte op dat:
The United States is a military superpower in economic decline. Consequently, its foreign policy resembles that of the mafia extortionist who ‘offers protection when it is in fact the only threat in the neighborhood.’ Old bullies do not fade away; they must be confronted. ‘Who will insist on punishing the United States?’ – by far the ‘greatest purveyor of violence in the world, today.’
The United States continues to be the worst and most persistent aggressor on the planet in large part because it has paid no price for its crimes. Our government has acted with complete impunity even as it has ravaged countries as disparate as Iraq, Haiti, and Libya with military force and occupations. It has supported proxies to destabilize an elected government in Venezuela and thwart the will of the people in that country. It has ruined the Iranian economy with harsh sanctions and now seeks to do the same with Russia. America has no shame in asserting its right to intervene anywhere it chooses to on the planet, and to punish any other nation with a mistaken belief that it will be allowed to act in its best interests.
In 2003 the United States invaded Iraq under the pretext of bringing democracy and eliminating weapons of mass destruction. The charge that Saddam Hussein was in possession of Weapons of Mass Destruction was proven to be a bald faced lie and the intent to uphold democracy was an equally atrocious fabrication. Yet America suffered not at all for its deceit or its role in killing hundreds of thousands of people.
After America’s interference overthrew an elected Ukrainian president, Russian president Vladimir Putin drew a red line around his country. Because he stood up to the bully, the United States has decreed that he must be punished. The G8 nations are now the G7 because the United Kingdom, Canada, Japan, Germany, Italy and France all submitted to America’s demand that Putin be kicked out of their club house. The G8 meeting scheduled to be hosted by Putin in Sochi will now be held at the European Union headquarters in Belgium and will have no Russian presence for the first time since 1998.
The appalling arrogance and bullying of the United States is matched only by the obsequiousness (kruiperigheid. svh) of its allies, who never dare take America to task. They certainly could have used the same logic to toss the United States out of the G8 group after the invasion of Iraq, or the occupation of Haiti, or the destruction of Libya, or the ongoing destruction of Syria, but the big criminal goes untouched. They are both afraid of American power and also complicit in its crimes. Their hypocrisy is matched by their cowardice.
Unfortunately, the United States is the most powerful country in the world and it uses its power to crush anyone who dares to stand in its way and Vladimir Putin is the demon du jour. His government gave temporary asylum to another wanted man, Edward Snowden, who committed the crime of revealing the extent of the American security state. When Obama and other NATO leaders sought to intervene directly in Syria and make their ‘rebels’ victorious it was Putin who stood in their way. When NATO subverted the democratically elected president of Ukraine, Russia’s neighbor to the east, Putin told NATO in no uncertain terms that he was having none of it and that defiance made him persona non grata to the United States and its lackeys.
Who will insist on punishing the United States? Where are the calls for boycotts and sanctions? Of course the G7 nations are often partners in crime but they also know that a wounded predator is very dangerous. The U.S. faces the constant economic crises brought on by collapsing capitalism and uses its muscle to keep others in line. It can prevent other countries from dropping the dollar as a reserve currency or exercising their abilities to sell their resources but it isn’t weak enough yet to be opposed without serious consequence.
In popular vernacular, it can be said that the United States is ‘gangsta.’ Like a mafia extortionist it offers protection when it is in fact the only threat in the neighborhood. Russia doesn’t threaten any of the G7 countries. None of them have any reason to fear Putin but they do have reason to fear the orchestrator of the coups and the occupations unless they go along with the shake down.
Not only is Putin punished for stopping the criminality but America is rewarded for committing the crimes. Sanctions and isolation are meant to turn Russia into another Iran, an energy rich nation unable to sell its energy resources. The ultimate winner will be the United States which will have the dubious distinction of dispatching yet another competitor for influence in the world. It also has the distinction of bringing the world to the brink of catastrophic violence. Even in the cold war era the Soviet Union’s prerogatives were accepted as pragmatic realpolitik. Those niceties are no longer respected and American meddling may bring about the conflict which was feared but not realized in the past.
Margaret Kimberley‘s Freedom Rider column appears weekly in BAR, and is widely reprinted elsewhere. She maintains a frequently updated blog as well as at http://freedomrider.blogspot.com. Ms. Kimberley lives in New York City, and can be reached via e-Mail at margaret.Kimberley@BlackAgendaReport.com
Ondertussen gaat de VS ongestoord door met de totale vernieuwing van zijn nucleaire wapenarsenaal, waarbij Europa als eerste het slachtoffer zal worden zodra er een nucleaire oorlog uitbreekt.
America's new, more 'usable,' nuclear bomb in Europe
Referring to the B61-12’s enhanced accuracy on a recent PBS Newshour television programme, the former head of US Strategic Command, General James Cartwright, made this striking remark:
'If I can drive down the yield, drive down, therefore, the likelihood of fallout, etc, does that make it more usable in the eyes of some — some president or national security decision-making process? And the answer is, it likely could be more usable.'
In general, it is not a good thing to see the words ‘nuclear bomb’ and ‘usable’ anywhere near each other. Yet they seem to share space in the minds of some of America’s military leaders, as Hans Kristensen of the Federation of American Scientists, points out.
Silencing America as it prepares for war...
The equivalent in the US are the politically correct warmongers on the New York Times, the Washington Post and network TV who dominate political debate. I watched a furious debate on CNN about Trump's infidelities. It was clear, they said, a man like that could not be trusted in the White House. No issues were raised. Nothing on the 80 per cent of Americans whose income has collapsed to 1970s levels. Nothing on the drift to war. The received wisdom seems to be 'hold your nose' and vote for Clinton: anyone but Trump. That way, you stop the monster and preserve a system gagging for another war.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten