Ahmed Aboutaleb en de Jordaan

Wie het bedacht heeft, weet ik niet, maar een opmerkelijke keuze is het wel om de politicus Ahmed Aboutaleb van de PVDA het voorwoord te laten schrijven van het pamflet Hoe Genees Je Een Fanaticus (2016), geschreven door de Joods-Israelische auteur Amos Oz, en uitgegeven door De Bezige Bij. Oz eindigt op aanmatigende toon met de opdracht dat

de Palestijnen gebied [zullen] moeten afstaan dat vóór 1948 Palestijns was en dat zal pijn doen. Vaarwel Haifa, vaarwel Jaffa, vaarwel Be'er Sheva en vele andere steden en dorpen die vroeger Arabisch waren en die nu geen deel van Palestina meer zijn en er ook nooit meer deel van zullen uitmaken. Dat zal gruwelijk veel pijn doen. Dus als u een onsje hulp of medeleven te bieden hebt, is nu het moment daar om dat aan beide patienten te verstrekken. De keuze is niet langer of je pro-Israel bent of pro-Palestina, je moet pro-vrede zijn. 

Ik stel met nadruk dat deze woorden pedant zijn, vooral ook omdat die uit de pen komen van een auteur van een staat die vanaf het allereerste begin de Palestijnse bevolking heeft geterroriseerd, want Oz heeft het hier over 'steden en dorpen' die in 1947 en 1948 met maximaal geweld etnisch gezuiverd werden door Joodse milities. De Palestijnse bevolking werd in strijd met het internationaal recht en uitspraken van de Verenigde Naties door Israel met geweld tegen gehouden toen zij na het einde van de gewelddadigheden naar hun rechtmatig grondgebied wilde terugkeren. Dit is geen mening van mij, maar een feit, zoals zelfs de huidige generatie Joods-Israelische historici gedocumenteerd hebben aangetoond. Het is als het ware alsof een inbreker van een gedupeerde eist dat hij een deel van de buit niet terug zal eisen. 

Met andere woorden: Amos Oz zou er beter aan hebben gedaan om een toontje lager te zingen. De politieke leiding van de 'Joodse staat' mag dan wel de mening zijn toegedaan dat Israel meer 'Lebensraum' nodig heeft, maar wanneer dit in strijd is met het internationaal recht, dient zij van die vurige wens af te zien. Kortom, zijn hoogdravende slotzin mag dan wel mooi klinken, maar zolang 'vrede' niet gebaseerd is op rechtvaardigheid, is de mogelijkheid van echte 'vrede' uitgesloten. Ook dat is een feit en geen mening, zoals de geschiedenis aantoont. 

Bovendien doet Oz het voorkomen alsof de Palestijnse bevolking nog steeds niet akkoord is gegaan met het feit dat de veroverde 25 procent land, dat de Verenigde Naties in 1947 had bestemd voor een Palestijnse staat, sinds de Akkoorden van Oslo aan Israel is gegeven. Daar draait het de overgrote meerderheid van de Palestijnse bevolking allang niet meer om. Waar het werkelijk om gaat is dat de verdreven Palestijnen op de een of andere wijze gecompenseerd worden voor het verlies aan land, huizen, en alle andere eigendommen die ze door het Israelisch geweld hebben verloren. Het belangrijkste punt is evenwel, dat Israel zich uit de in 1967 veroverde Palestijnse gebieden terugtrekt, dat het ophoudt met nog meer Palestijns land te stelen, en dat er een definitieve regeling voor Jeruzalem komt. 50 jaar zionistische onderdrukking en vervolging is genoeg geweest. Dat zou ook Amos Oz moeten begrijpen.

Nu Ahmed Aboutaleb, een politicus die -- zo maak uit zijn voorwoord op -- onvoldoende over de situatie is geïnformeerd, wat niet vreemd is aangezien bijna alle Nederlandse politici aan dit euvel lijden. De burgemeester van Rotterdam schrijft bijvoorbeeld dat 

het vijanddenken al zo [is] geïnstitutionaliseerd dat zelfs de kinderen aan beide zijden van de Jordaan op school niet kennismaken met de verhalen en de geschiedenis van medemensen die hemelsbreed zeer nabij zijn, van leeftijdsgenoten die speelkameraadjes hadden kunnen zijn.

Ik concludeer hieruit dat de heer Aboutaleb zelfs de geografie van de regio niet kent, want de rivier de Jordaan scheidt voor het merendeel de Westbank van Jordanië en is geen grensrivier tussen Joods en Palestijns gebied, waarop de Palestijnse staat is gepland. De eindredacteur bij De Bezige Bij moet zo épris zijn geweest van de burgemeester's woorden dat het ook hem of haar niet opviel dat hier wartaal staat. Dit is slechts één blunder. Later meer.