Vluchtelingenstroom 98

For globalism to work, America can’t be afraid to act like the almighty superpower that it is… The hidden hand of the market will never work without a hidden fist — McDonald’s cannot flourish without McDonnell Douglas, the designer of the F-15. And the hidden fist that keeps the world safe for Silicon Valley’s technologies is called the United States Army, Air Force, Navy and Marine Corps.

— Thomas Friedman. What the World Needs Now. New York Times. 28 maart 1999. 

today, as never before, we need to tear away the mask of lies and disclose the real goals of this ‘new world order’ imperialism and see clearly how it hurts workers and the poor within our own borders and globally. We need to see the ways in which military dominance increasingly works in close tandem with economic globalization, privatization and the drive for corporate super profits. This basic understanding is essential for paving the road to a powerful united worldwide resistance movement. Already the U.S./NATO war against Yugoslavia has awakened millions of people to the ferocious nature of the U.S. corporate drive for world dominance. That process needs to be accelerated by exposing the palliatives designed to mislead the public and getting down to a true diagnosis which can help lead the peace and justice movement to an effective response. So let's examine some of the rationales for the war and then look at some of the real motives.

Karen Talbot. Covert Action Quarterly. Najaar 1999

Desondanks blijven opiniemakers als Geert Mak propaganda maken voor de agressieve politiek van ‘Backing Up Globalization with Military Might.’ In zijn in 2012 verschenen bestseller Reizen zonder John stelde hij dat de VS na 1945 ‘decennialang als ordebewaker en politieagent’ van de wereld fungeerde. In strijd met de werkelijkheid houdt hij bovendien vol dat de 'soft power' van Washington ‘nog altijd sterk aanwezig' is. Om zijn mainstream-publiek duidelijk te maken wat hij bedoelde, voegde Mak hieraan toe:

Soft power is, in de kern, de overtuigingskracht van een staat, de kracht om het debat naar zich toe te trekken, om de agenda van de wereldpolitiek te bepalen.

En wanneer men weet dat de ‘chroniqueur van Europa’ eveneens in 2012 verklaarde: 

Ik vind Friedman altijd wel leuk om te lezen, lekker upbeat, hij is zo’n man die altijd wel een gat ziet om een probleem op te lossen,

dan weet de lezer meteen waar Mak staat, namelijk aan de kant van de neoconservatieve Amerikaanse beleidsbepalers onder zowel president Bush junior als onder Obama, die ervan doordrongen zijn dat hun ‘hidden hand of the market, will never work without a hidden fist,’ te weten: de ‘Army, Air Force, Navy and Marine Corps.’ Niet voor niets zijn de uitgaven aan het Amerikaans militair-industrieel complex van het zwaarst bewapende land in de geschiedenis, ook onder Barack Obama astronomisch hoog, meer dan de helft van de ‘discretionary federal budget,’ waardoor de oorlogsvoorbereidingen van Washington en Wall Street volgens de The Huffington Post van 6 oktober 2012 ‘Dwarfs Rest Of The World.’ De geenszins radicale website berichtte:

The United States spends 58 percent of the total defense dollars paid out by the world's top 10 military powers, which combined for $1.19 trillion in military funding in 2011. With its unparalleled global reach, the US outspends China, the next-biggest military power, by nearly 6-to-1.

http://www.huffingtonpost.com/2012/08/06/defense-spending-fact-of-the-day_n_1746685.html  

Het zal duidelijk zijn dat niet alleen God uit Jorwert verdween, maar ook datgene wat in de volksmond ‘het gezond verstand’ heet. En niet alleen uit Jorwert, maar uit de hele wereld. Misschien wel het meest absurde is dat — op de gevestigde orde na — de overgrote meerderheid van de mensheid dit ook beseft. Terwijl Mak en de rest van de mainstream-pers het doen voorkomen alsof de westerse economische en financiële elite democratie en mensenrechten wil verspreiden weten geïnformeerde westerse strategen maar al te goed welke belangen in werkelijkheid achter het politieke beleid schuilgaan. Lang voordat uiterst naïeve dan wel corrupte opiniemakers hun meningen beginnen te ventileren, zijn de ideologen en strategen van de gevestigde orde al bezig met het uitdenken van de toekomstige koers. Een illustrerend voorbeeld is bijvoorbeeld het doortrapte politieke spel rond Oekraïne. De voormalige Nationale Veiligheidsadviseur onder president Carter en een top-adviseur van president Obama, Zbigniew Brzezinski, schreef in zijn boek al in 1997 verschenen The Grand Chessboard. American Primacy and Its Geostrategic Imperatives:

Ukraine, a new and important space on the Eurasian chessboard, is a geopolitical pivot because its very existence as an independent country helps to transform Russia. Without Ukraine, Russia ceases to be a Eurasian empire.

However, if Moscow regains control over Ukraine, with its 52 million people and major resources as well as access to the Black Sea, Russia automatically again regains the wherewithal to become a powerful imperial state, spanning Europe and Asia.

Volgens de invloedrijke Brzezinski moet de Amerikaanse buitenlandse politiek 'unapologetic' zijn in het voortzetten van 'America’s own dominant position for at least a generation and preferably longer still,’ dat wil dus zeggen met zoveel mogelijk geweld. Hij legde uit dat 

Geopolitical pivots (zoals Oekraine. svh) are the states whose importance is derived not from their power and motivation but rather from their sensitive location… which in some cases gives them a special role in either defining access to important areas or in denying resources to a significant player.

Vandaar dat de neoconservatieve beleidsbepalers in Obama’s regering 5 miljard dollar uittrokken om in Oekraïne een zogenaamde ‘democratische oppositie’ te creëren, die in werkelijkheid bestaat uit extreem nationalistische figuren van wie een deel openlijk neo-nazi-opvattingen uitdragen. 'Ukraine, Azerbaijan, South Korea, Turkey and Iran play the role of critically important geopolitical pivots (spil. svh),’ aldus Brzezinski in The Grand Chessboard, dat door velen wordt gezien als een blauwdruk voor het handhaven van de Amerikaanse hegemonie in de wereld. Eurazië vormt daarbij 

the chessboard on which the struggle for global primacy continues to be played,' en dat 'it is imperative that no Eurasian challenger emerges, capable of dominating Eurasia and thus also of challenging America.

Dit verklaart waarom de VS na de val van de Sovjet Unie, en de ontbinding van het Warschau-Pact, de NAVO niet ophief, maar bijna liet verdubbelen in ledenaantal, terwijl het imperium zijn militaire bases steeds verder oostwaarts verplaatste, waardoor de Russische Federatie nu volledig in ingesloten, en de nieuwe NAVO-opperbevelhebber, de Amerikaanse generaal Philip Breedlove, steeds dreigendere taal uitslaat en begin maart 2015 de Russische president Vladimir Poetin beschuldigde van het ‘met opzet creëren' van ‘een vluchtelingencrisis om Europa in moeilijkheden te brengen.’ Op die manier probeert deze militair die politieke uitspraken doet een toekomstig gewelddadig conflict met de kernmacht Rusland alvast te legitimeren. Zonder enig concreet bewijs te leveren namen de westerse mainstream-media deze zware beschuldiging klakkeloos over. De basis van elke oorlog is propaganda, en dit bewijst waarom de afgelopen twee jaar de VS en haar woordvoerders van de commerciële pers zo koortsachtig de anti-Rusland hetze op gang houden, en president Poetin demoniseren. In dit verband is het interessant te weten dat het Brzezinski was

who first compared Putin to Hitler in a March 3 (2014. svh) Washington Post Editorial. Hillary Clinton followed-up the next day with her comments comparing the two, followed by John McCain and Marco Rubio who on March 5 agreed with Clinton’s comments comparing Putin and Hitler. Apparently Brzezinski still continues to influence US political speak.

http://www.globalresearch.ca/the-eurasian-chessboard-brzezinski-mapped-out-the-battle-for-ukraine-in-1997/5373707?print=1

Centraal in Brzezinski’s 'rechtvaardiging' van de Amerikaanse heerschappij over de wereld staat zijn overtuiging that 'America stands supreme in the four decisive domains of global power: militarily… economically… technologically… and culturally,’ maar zelfs hij beseft inmiddels, 19 jaar na het verschijnen van zijn destijds alom geprezen boek The Grand Chessboard. American Primacy and Its Geostrategic Imperatives dat het ‘Amerikaans primaat’ voorbij is, aangezien de VS  sinds de Korea Oorlog zelfs niet in staat is geweest zijn oorlogen te winnen.   

http://original.antiwar.com/Chris_Ernesto/2014/03/14/brzezinski-mapped-out-the-battle-for-ukraine-in-1997/  

Was eind vorige eeuw Brzezinski nog diep ervan overtuigd dat zowel Rusland en China: 

Lacking the ability to project forces over long distances in order to impose their political will ands being technologically much more backward than America, they do not have the means to exercise — nor soon attain — sustained political clout (macht. svh) worldwide, 

in 2014 was hij minder zeker van zijn gelijk en adviseerde hij tijdens de Oekraïne-crisis dat

NATO forces, consistent with the organization’s contingency planning, should be put on alert. High readiness for some immediate airlift to Europe of U.S. airborne units would be politically and militarily meaningful. If the West wants to avoid a conflict, there should be no ambiguity in the Kremlin as to what might be precipitated by further adventurist use of force in the middle of Europe.

https://www.washingtonpost.com/opinions/zbigniew-brzezinski-after-putins-aggression-in-ukraine-the-west-must-be-ready-to-respond/2014/03/03/25b3f928-a2f5-11e3-84d4-e59b1709222c_story.html

Weer twee jaar later begon ook bij de presidentiële adviseur Brzezinski het inzicht te dagen dat ‘the emerging redistribution of global political power and the violent political awakening in the Middle East are signaling the coming of a new global realignment’ en dat gezien de ‘given complex geopolitical shifts in regional balances,’ de VS ‘no longer the globally imperial power’ is. In het tweemaandelijks verschijnende neoconservatieve tijdschrift The American Interest zette hij uiteen dat ‘As its era of global dominance ends, the United States needs to take the lead in realigning the global power architecture.’ De zogeheten ‘herschikking’ van de macht in de wereld is niet minder gevaarlijk dan de Koude Oorlog was, een periode waarin de mensheid op het nippertje aan een nucleair armageddon ontsnapte, zoals mijn generatiegenoten weten. Het begrip ‘new global realignment’ is even eufemistisch als de nazi-propaganda over ‘Frontbegradigung,’ of ‘Frontverkürzung,’ waarmee het 1000-jarige Derde Rijk vergeefs probeerde te verhullen dat zijn strijdkrachten begonnen te verliezen en de geallieerden naar Berlijn oprukten. Een werkelijke grootmacht hoeft zijn hegemonie nooit te ‘herschikken.’ De satellietlanden doen wat het imperium dicteert, of worden genadeloos gestraft voor hun ongehoorzaamheid. Zodra het front moet worden ‘verkürzt' of wanneer de noodzaak ontstaat voor een ‘global realignment’ is de centrale macht te zwak geworden om haar directieven met geweld te kunnen afdwingen. Feit is dat de VS astronomisch hoge bedragen besteedt aan het militair-industrieel complex, en in staat is met Shock and Awe ontzagwekkende schade aan de burgerbevolking toe te brengen, maar geen enkel gewapend conflict succesvol weet te beëindigen. En dit weten de vijanden, in tegenstelling tot de westerse opiniemakers die à la Henk Hofland 'nog altijd bij voorkeur onder Amerikaanse leiding,’ de toekomst in willen, tenminste wanneer de president ‘een Democraat is,’ zoals ‘Hillary,’ die volgens hem ‘de ideale kandidaat’ is, gezien het feit dat zij de stem is van het establishment, dat overigens de illegale inval in Irak politiek en moreel steunde.  

http://www.the-american-interest.com/2016/04/17/toward-a-global-realignment/ 

Om de omvang van de onnozelheid van degenen die de mensheid leiden werkelijk te doorgronden dient de lezer het volgende te weten. In 1998 verklaarde Brzezinski tegenover het Franse kwaliteitsweekblad Le Nouvel Observateur dat de Verenigde Staten vóór 1980 de voormalige Sovjet Unie bewust had geprovoceerd om Afghanistan binnen te vallen door in het geheim islamitische extremisten in dat land financieel en militair te steunen, waardoor ze een gewapende strijd tegen de pro-Sovjet regering konden beginnen. Op de vraag of hij daar geen spijt van had, antwoordde Brzezinski:

Spijt waarover? Die geheime operatie was een uitstekend idee. Het had als resultaat dat de Russen in de Afghaanse val trapten en wil je dat ik dat betreur? De dag dat de Sovjets officieel de grens waren over gestoken, schreef ik aan president Carter, in essentie: ‘We hebben nu de gelegenheid om de USSR zijn eigen Vietnam Oorlog te geven.’ 

Deze geopolitieke strategie kostte een miljoen Afghanen het leven, maakte drieënhalf miljoen Afghanen tot vluchteling en verwoeste de infrastructuur van het toch al zo arme land. Brzezinski merkte tevens op:

Indeed for ten years Moscow had to conduct a war that was intolerable for the regime, a conflict which involved the demoralization and finally the breakup of the Soviet Empire. 

Le Nouvel Observateur: And also, don't you regret having helped future terrorists, having given them weapons and advice?

Zbigniew Brzezinski: What is most important for world history? The Taliban or the fall of the Soviet Empire? Some Islamic hotheads or the liberation of Central Europe and the end of the cold war? 

Le Nouvel Observateur: ‘Some hotheads?’ But it has been said time and time again: today Islamic fundamentalism represents a world-wide threat.

Zbigniew Brzezinski: Rubbish! It's said that the West has a global policy regarding Islam. That's hogwash: there is no global Islam.

Nog geen twee decennia nadat de alom in het Westen gerespecteerde adviseur van de ’s werelds machtigste politici had beweert dat ‘enkele islamitische heethoofden’ een te verwaarlozen element waren in het geopolitieke machtspel, bekende dezelfde Brzezinski dat mede als gevolg van het geweld van ‘enkele islamitische heethoofden’ de Amerikaanse elite in Washington en op Wall Street nu genoodzaakt is de werkelijkheid onder ogen te zien, namelijk dat

the emerging redistribution of global political power and the violent political awakening in the Middle East are signaling the coming of a new global realignment,

waarbij de VS ‘no longer the globally imperial power’ is. Was deze constatering volgens hem eerst nog ‘hogwash,’ vandaag de dag vertelt Brzezinski de westerse beleidsbepalers dat dit alles geenszins ‘onzin’ is. Dit is een verstrekkende constatering gezien het feit dat ‘There is only one party in the United States, the Property Party … and it has two right wings: Republican and Democrat,’ zoals de beroemde Amerikaanse auteur Gore Vidal ooit krachtig samenvatte. Men moet niet vergeten dat

toen de Republikeinse senator John McCain in 2000 in de race was om de conservatieve presidentskandidaat te worden, Brzezinski zijn buitenlandse adviseur was,’ terwijl hij ‘Acht jaar later, in 2008,’ als ‘buitenlandse adviseur van de nieuwe Amerikaanse president’ optrad, ‘de Democraat Barack Obama, die het in de verkiezingen opnam tegen dezelfde John McCain.’ https://nl.wikipedia.org/wiki/Zbigniew_Brzeziński 

Dit alles kan omdat de VS, in de woorden van oud-president Carter, een ‘oligarchy with unlimited political bribary,’ is, een feit dat in mindere of meerdere mate altijd al het geval is geweest, en in de nabije toekomst zo zal blijven. Daarom zijn de huidige machtsverschuiving zo bedreigend voor de status-quo, de hegemonie van Washington en Wall Street, dat een neoliberaal systeem met propaganda en geweld verdedigt, waarbij 62 individuen even rijk zijn als de helft van de hele mensheid tezamen. 

http://russia-insider.com/en/zbigniew-brzezinsky-downsizes-imperial-ambitions/ri14037

Nu  de VS ‘no longer the globally imperial power,’ spreekt het voor zich dat de vraag urgent is geworden wat de westerse elite gaat doen om haar slinkende macht op zijn minst af te remmen. In het gezaghebbende tijdschrift Foreign Affairs, gepubliceerd door de invloedrijke Council of Foreign Affairs, waarvan David Rockefeller de ‘Honorary Chairman’ is, en als spreekbuis functioneert van 

the world’s foremost policymakers, business leaders and public intellectuals to discuss the most important global, regional and industry developments of our day. Each event and conference draws on our unique network of experts who shape opinion, influence policy and move markets,

betoogde Brzezinski nog in 1996 onder de kop 'A Geostrategy for Eurasia’ het volgende:

America's emergence as the sole global superpower now makes an integrated and comprehensive strategy for Eurasia imperative.

Eurasia is home to most of the world's politically assertive and dynamic states. All the historical pretenders to global power originated in Eurasia. The world's most populous aspirants to regional hegemony, China and India, are in Eurasia, as are all the potential political or economic challengers to American primacy. After the United States, the next six largest economies and military spenders are there, as are all but one of the world's overt nuclear powers, and all but one of the covert ones. Eurasia accounts for 75 percent of the world's population, 60 percent of its GNP, and 75 percent of its energy resources. Collectively, Eurasia's potential power overshadows even America’s.

Eurasia is the world's axial supercontinent. A power that dominated Eurasia would exercise decisive influence over two of the world's three most economically productive regions, Western Europe and East Asia. A glance at the map also suggests that a country dominant in Eurasia would almost automatically control the Middle East and Africa. With Eurasia now serving as the decisive geopolitical chessboard, it no longer suffices to fashion one policy for Europe and another for Asia. What happens with the distribution of power on the Eurasian landmass will be of decisive importance to America's global primacy and historical legacy.

http://www.foreignaffairs.com/articles/53392/zbigniew-brzezinski/a-geostrategy-for-eurasia

Vanuit dit geopolitiek feit blijft ook vandaag de dag nog voor Brzezinski gelden dat

Europe is not now and is not likely to become a global power. But it can play a constructive role in taking the lead in regard to transnational threats to global wellbeing and even human survival. Additionally, Europe is politically and culturally aligned with and supportive of core U.S. interests in the Middle East, and European steadfastness within NATO is essential to an eventually constructive resolution of the Russia-Ukraine crisis…

the currently violent political awakening among post-colonial Muslims is, in part, a belated reaction to their occasionally brutal suppression mostly by European powers. It fuses a delayed but deeply felt sense of injustice with a religious motivation that is unifying large numbers of Muslims against the outside world; but at the same time, because of historic sectarian schisms within Islam that have nothing to do with the West, the recent welling up of historical grievances is also divisive within Islam.

Juist omdat de VS ‘no longer the globally imperial power’ is, benadrukt Brzezinski dat

the United States must take the lead in realigning the global power architecture in such a way that the violence erupting within and occasionally projected beyond the Muslim world — and in the future possibly from other parts of what used to be called the Third World — can be contained without destroying the global order.

Die ‘orde’ is nogmaals — het kan niet vaak genoeg herhaald worden — de neoliberale ‘orde’ die de huidige chaos heeft veroorzaakt, waarbij het westen in een permanente staat van oorlog verkeert met mens en natuur, de kloof tussen arm en rijk almaar toeneemt, het Amerikaanse militair-industrieel complex het meeste belastinggeld als subsidies ontvangt, en 62 individuen nu even rijk zijn als de helft van de mensheid tezamen. Hoewel Brzezinski zich inmiddels realiseert dat de VS niet meer de ‘only superpower,’ is -- die volgens de Amerikaanse neoconservatieven in de regering Reagan, pa en zoon Bush en Obama,‘the end of history’ had veroorzaakt -- kan ook hij geen afstand nemen van de gedachte dat Washington en Wall Street de toekomst van de hele mensheid dienen te bepalen. Naar aanleiding van het feit dat ‘Zbigniew Brzezinsky Forced to Downsize US Imperial Ambitions’ nam de goed geïnformeerde website Russia Insider een artikel over dat eerder was gepubliceerd door de website van de ‘thinktank’ Katehon: 

an independent organization consisting of an international network of people - from a wide variety of fields and disciplines - who specialize in the geopolitical, geostrategic and political analysis of world events. The group consists of political thinkers, international relations (IR) researchers, experts in security and counter-terrorism, and journalists concerned with international affairs, geopolitics, ethno-politics and inter-religious dialogue.

De schrijvers van het artikel stellen:

Famous American political scientist Zbigniew Brzezinski once again frightened mankind by saying that ‘the end of America's global role ... would most probably be global chaos.’ To avoid this, the supporter of the American hegemony of the United States suggested Global Realignment. That's the name of his article in the JournalThe American Interest. So, what is the American Interest according to Brzezinski?

To briefly summarize the content of Brzezinski’s article it boils down to two theses:

1) The United States is no longer a global imperial power.

2)  As was already mentioned above - the probable chaos as a result of the collapse of the US imperial hegemony. In order for the United States to maintain its power, Brzezinski offers several recipes:

a) Make the main geopolitical rivals of America - Russia and China - work towards US interests. This is supposed to use the crisis in the Middle East as a source of supposed common threats to all three powers.

‘America can only be effective in dealing with the current Middle Eastern violence if it forges a coalition that involves, in varying degrees, also Russia and China.’

‘The political prospect for China in the near future is to become America's principal partner in containing global chaos, of the sort that is spreading outward (including to the northeast) from the Middle East. If it is not contained, it will contaminate Russia's southern and eastern territories as well as the western portions of China.’

b)  Making the Islamic world work towards US interests. To do this, Brzezinski once again recalls his doctrine of ‘global democratic awakening,’ which justifies US involvement in Arab Springs. The gist of it is simple: use the anti-American forces to strengthen US domination through the various mechanisms of influence and direct infiltration. 

Brzezinski states that special attention should be focused on the non-Western world's newly politically aroused masses, and this can be understood only in the context of his theory of global democratic awakening. The emergence of ISIS, and before that the color revolutions of the Muslim Brotherhood, in the Islamic world can be regarded as the practical application of this particular strategy. These forces ‘surprisingly’ create problems for anyone except the United States.

c) To maintain the US military presence in the Middle East by any means. The text states that this is crucial for the United States, as withdrawal will immediately trigger the collapse of American hegemony:

‘A comprehensive US pullout from the Muslim world favored by domestic isolationists, could give rise to new wars (for example, Israel vs. Iran, Saudi Arabia vs. Iran, a major Egyptian intervention in Libya) and would generate an even deeper crisis of confidence in America's globally stabilizing role. In different but dramatically unpredictable ways, Russia and China could be the geopolitical beneficiaries of such a development even as global order itself becomes the more immediate geopolitical casualty. Last but not least, in such circumstances a divided and fearful Europe would see its current member states searching for patrons and competing with one another in alternative but separate arrangements among the more powerful trio.’

In other words, Brzezinski offers the following strategy, where the Middle East is playing a key role:

1. To foment chaos and war in the region, relying on the strength of ‘global democratic awakening.’

2. Declare war on terrorism and to shift the burden onto Russia and China, drawing them into a hopeless conflict in the region.

3.  Maintain or even increase its military presence under the pretext of preserving stability in the Middle East.

Of course, all of this is masked by the theses of the struggle against terrorism and paying attention to the suffering of Muslims and the inhabitants of the Third World in general, and because the main actors in the crisis in the Middle East chessboard of Eurasia — Russia, China, Iran, Turkey, Israel, Egypt, Europe, and Saudi Arabia — are invited to participate in it. The pretext is that they are all interested in resolving the conflict, but in fact it will only lead to a conflict of interest and increase the chaos.

‘The overall threat of Islamic terrorism’ is not a ‘threat’ per se. The US were seriously hit by Islamism only once in its history, on September 11th, 2001. In the US, Muslims consist of around 1% of all citizens, as opposed to the multi-million Muslim populations of Russia and China. And unlike these two countries, there is no region in the US where the threat of Islamist separatism may emerge.

The US is separated from the conflict region by the Atlantic Ocean. Thus, the US can afford to play at two tables at once - to covertly support extremists and combat terrorism, drawing Russia and China into the conflict and subsequently weakening the Islamic world as well.

America hopes to use the US-grown Islamic extremists to re-engage Russia into their orbit, as has been noted - probably post-Putin. It will be the threat of Islamism that will be used in order to engage Russia in an America-centric system. Brzezinski openly declared that this pro-Western strategy relies on Russian nationalism, or on Russia’s transition from the Byzantine imperial expansionist ideology to the concept of Russian national bourgeois European states as part of the Western world:

‘Russia's own future depends on its ability to become a major and influential nation-state that is part of a unifying Europe.’

It is significant that Brzezinski, in accordance with the classical geopolitical tradition, considers the main US enemy to be Russia, not China:

‘And that is why it behooves the United States to fashion a policy in which at least one of the two potentially threatening states becomes a partner in the quest for regional and then wider global stability, and thus in containing the least predictable but potentially the most likely rival to overreach. Currently, the more likely to overreach is Russia, but in the longer run it could be China.’

Brzezinski’s analysis is based on a manipulation of facts and outright lies, designed to hide the rough edges of his vision.

Firstly, he is absolutely wrong when he assesses Russia's position. From the point of view of Brzezinski, this country is in the latest convulsive phase of its imperial devolution. Meanwhile, Russia reunified with Crimea in 2014, and before that in 2008, conducted a successful military campaign in Georgia. In 2015-2016, for the first time since the collapse of the USSR, Russia launched a military campaign overseas - in Syria. Russia demonstrates not imperial devolution, but imperial renaissance. Even if Russia tries to become a nation-state, is will only push it to expand, as millions of Russians live in the territories of Ukraine, Belarus, the Baltic countries, and Kazakhstan. Both imperial and truly national versions of Russia do not fit into the Brzezinski’s vision of Russia - as one of the states of the European Union.

Secondly, Brzezinski did not take into account the new rising superpowers: India, Brazil, and South Africa. Indirectly, this may mean that the United States dropped them off, hoping to overthrow their independent elite by color revolutions and coups, like what is currently happening in Brazil. However, their demographic, economic, and, as in the case of India, ideologically anti-Western potential is extremely high.

Thirdly, he overlooks the potential for disintegration within the ‘European Union.’ The migration crisis, the collapse of the Schengen, diametrically opposite positions between leaders of states on key issues, and the growth of Euroscepticism, are all problems in the euro zone. This is not a Union that Russia would like to enter. This is not a Union where Brzezinski's ideas may promote the globalist agenda: ‘play a constructive role in taking the lead in regard to transnational threats to global wellbeing and even human survival.’

Fourthly, Brzezinski demonstrates thinking within the neorealist paradigm of ‘hegemonic stability.’ The collapse of US hegemony in his opinion would mean the collapse of the world order as such. But, first of all, the US does in no way contribute to the preservation of world order, turning the whole world into a zone of controlled chaos using the theory by another American analyst — Steven Mann. Why would it be a factor of stability in the future? Secondly, a number of neo-realists believe that the bipolar world will have a greater equilibrium than a unipolar one. Thirdly, there is a model of a multipolar world as a world divided by the imperial ‘big spaces,’ which takes into account the diversity of the world’s civilizations. It is also not chaos, but the most adequate alternative to American unilateralism.

It may be concluded that Brzezinski’s article demonstrates the desperate attempts of the American elite to maintain its hegemony in the world. At the same time it is full of propaganda clichés, and in many cases its assessment of the situation does not correspond to reality.

http://russia-insider.com/en/zbigniew-brzezinsky-downsizes-imperial-ambitions/ri14037 

http://katehon.com/node/25730 

Belangrijk is te weten dat de redactie van Katehon en Russia Insider weten dat de Russische beleidsbepalers in staat zijn dwars door de ideologische visie van Brzezinski heen te prikken en op de hoogte zijn van welke belangen de man dient, wiens ‘arrogance’ in zijn ‘famous 1998 book 'The Grand Chessboard breathtaking’ was. De hierboven overgenomen scherpzinnige geopolitieke analyse is in de Nederlandse media volstrekt ondenkbaar. Daar manifesteren zich alleen Atlantici als bijvoorbeeld Geert Mak, Hubert Smeets, Ko Colijn, etc., veelal voormalige sociaal-democratische propagandisten die in in de loop van hun carrière de neoconservatieve ideologie begonnen aan te hangen. Het voorbeeld bij uitstek is mijn oude vriend Geert Mak die op bevrijdingsdag, 5 mei 2014, in het televisieprogramma Eén op Eén de huidige situatie in de Europese Unie vergeleek met die in de VS vóór 1861:

Als je kijkt naar Amerika, dat heeft ook in zo'n soort fase gezeten, vlak voor de burgeroorlog. Nou wil ik niet gelijk met oorlog beginnen hoor, maar…

Programmamaker Sven Kockelmann sprong er onmiddellijk gretig op in door Mak te onderbreken met de opmerking:

U zegt het! Daar was een burgeroorlog nodig om een federatie tot stand te brengen. Wij hebben toch geen burgeroorlog gehad?

En alsof hij op zijn wenken werd bediend, reageerde Mak, zonder te hoeven nadenken, met het volgende antwoord:

Nou, wij hebben nu meneer Poetin bijvoorbeeld, hė!

Volgens Mak vormt 'Poetin' een even grote bedreiging voor de EU als de Amerikaanse economische belangenstrijd tussen Noordelijke en Zuidelijke staten in de eerste helft van de negentiende eeuw dit was voor de VS. 'Poetin' dus, niet Rusland maar 'Poetin,' het vlees geworden Kwaad, de hedendaagse Duivel. Een heel volk demonieren is moeilijker dan een enkeling. Daarom suggereert Mak dat een machtige Europese Federatie absoluut noodzakelijk is, willen 'wij' voorkomen dat de troepen van Poetin de 'vrijheid' in Europa zullen vernietigen. Eindelijk heeft Mak weer een argument om zijn propaganda voor het neoliberale bolwerk 'Brussel' te legitimeren. Het één-tweetje tussen Mak en Kockelmann bereikte een absoluut hoogtepunt toen laatstgenoemde opmerkte:

Terug naar de werkelijkheid! U had het net over Poetin. De meeste Europese landen besteden véél te weinig aan hun defensie-uitgaven. Dat is een belangrijk politiek onderwerp op dit moment. We dragen véél te weinig bij aan de NAVO, in ieder geval in verhouding tot de afspraken die zijn gemaakt. Als wij straks te maken krijgen met agressie uit het Oosten, wat we nog maar moeten afwachten, maar sommigen vrezen daarvoor, en het ziet er in ieder geval tamelijk eng uit, dan kunnen wij niet zonder de hulp van de Amerikanen, en de Amerikanen vinden Europa minder belangrijk tegenwoordig dan de Pacific.

Omdat Geert Mak als de 'Europa-' en 'Amerika-deskundige' van de mainstream bevestigend mee zat te knikken is het belangrijk Kockelmann's meningen en suggesties tegen het licht te houden. Allereerst worden de opinies ingeleid met de mededeling dat hier 'de werkelijkheid' wordt gepresenteerd. Hoe ziet die beweerde 'werkelijkheid' er precies uit? Allereerst zo: 'De meeste Europese landen besteden véél te weinig aan hun defensie-uitgaven.’ Klopt dit? Niet volgens de officiële cijfers. Afgaande op de 'List of countries by military expenditures,' een lijst die gebaseerd is op de gezaghebbende 'Stockholm International Peace Research Institute (SIPRI) Yearbook 2014 which includes a list on the world's top 15 military spenders in 2013, based on current market exchange rates,' spendeerden in 2013 alleen al Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk, Duitsland en Italië tezamen meer dan 200 miljard dollar aan militaire uitgaven, dat is ruim twee keer zoveel als Rusland met 87.8 miljard dollar aan bewapening uitgaf. http://en.wikipedia.org/wiki/Military_budget  En dat terwijl Rusland zich uitstrekt van Europa tot de 'Pacific,' en van de Noordpoolcirkel tot de Kaukasus, dus een landoppervlakte moet verdedigen dat vier maal zo groot is als dat van alle EU-landen bijeen. Bovendien geeft de NAVO in haar geheel ruim dertien keer meer uit aan het militair-industrieel complex dan de Russische Federatie. De logica gebiedt dus te constateren dat Kockelmann's en Mak's voorstelling van zaken een ernstige vertekening van de werkelijkheid is. Daar staat tegenover dat zonder hun leugens beide opiniemakers geen propaganda zouden kunnen maken voor het Europese en Amerikaanse militair-industrieel complex, dat in samenwerking met de NAVO en beschikkend over meer belastinggeld zijn macht nog verder kan uitbreiden. Daarnaast is een feit dat sinds de val van de  Sovjet Unie opmerkelijk genoeg het aantal NAVO-leden bijna is verdubbeld, en dat een deel van de ruim 800 buitenlandse Amerikaanse/NAVO-bases Rusland nu volledig omsingelen. Begrijpelijk dat de politieke macht in Moskou dit westers expansionisme vreest, ook omdat Rusland tot drie maal toe ten koste van tientallen miljoenen doden en massale verwoestingen vanuit Europa werd aangevallen en in 1918 zelfs ook nog vanuit de VS. Maar dat verzwijgen propagandisten als Mak en Kockelmann. Zonder in te gaan op Kockelmann's propagandistische voorstelling van zaken verklaarde Mak:

De Amerikanen zullen Europa waarschijnlijk wel helpen, strategisch is dat te belangrijk, maar  met steeds grotere tegenzin. Het dwingt Europa om meer aan defensie uit te geven en ook om dat onafhankelijk van Amerika te doen, en veel meer onderling samen te werken…

Kockelmann reageerde minzaam glimlachend: 

Zegt de voormalige fractiemedewerker van de PSP (Pacifistische Socialistische Partij. svh).

Mak ongemakkelijk kijkend:

Een mens denkt wel eens door, er gebeurt wel eens wat in die kop.

http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1415030   

En wat er zich in zijn ‘kop,’ en in de koppen van de andere Makkianen, is gebeurd, heb ik decennialang van nabij kunnen volgen. In verband met de lengte stop ik. Over het opportunisme van de identiteitslozen de volgende keer meer. Dan tevens meer over de redenen waarom de door Mak zo bewonderde Friedman op een cynische manier gelijk heeft wanneer hij stelt dat

For globalism to work, America can’t be afraid to act like the almighty superpower that it is… The hidden hand of the market will never work without a hidden fist — McDonald’s cannot flourish without McDonnell Douglas, the designer of the F-15. And the hidden fist that keeps the world safe for Silicon Valley’s technologies is called the United States Army, Air Force, Navy and Marine Corps.