Heleen Mees van de NRC 30

Een paar dagen geleden ontving ik deze reactie:

Anoniem heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Heleen Mees van de NRC 27" achtergelaten:

Het enige waar ik wat moeite mee heb zijn die foto's van Heleen Mees. Voegen die iets toe? Sommige foto's lijken bewerkt om haar er zo plastisch mogelijk lelijk te laten uitzien, een HDR-filter in photoshop, of zoiets.

Als voorlopig antwoord schreef ik dit:

Zie: http://stanvanhoucke.blogspot.it/search?q=heleen+mees%2Badr

+ 1 foto zegt meer dan 1000 woorden wanneer men goed kijkt. ik kom hierop terug.

Allereerst: Reculer pour mieux sauter, anders blijft het antwoord te ééndimensionaal; een beantwoording zonder context is verwarrend en daarmee nutteloos. Dus eerst dit: de oorspronkelijke gedachte achter de democratie is dat deze bestuursvorm de mens zichtbaar maakt door hem een stem te geven. Door ieder individu een stem te geven zou de samenleving rechtvaardiger en fatsoenlijker georganiseerd kunnen worden. Precies het tegenovergestelde is gebeurd. Dat is op zich niet vreemd. Het christelijke Westen heeft nooit werkelijk gehandeld naar het met de mond beleden respect voor de mens, die volgens monotheistische religies is geschapen naar God’s evenbeeld. In de naam van de Allerhoogste wordt nog steeds gemoord, verkracht, geroofd en uitgebuit, zoals elk slachtoffer van het kapitalistische systeem weet. Van de vrouw tot de slaaf, van de arme tot de arbeider, van de oorspronkelijke bewoner van de Nieuwe Wereld tot de Aziaat en Afrikaan. Al meer dan vijf eeuwen heeft eerst Europa en vervolgens de VS met massaal en meedogenloos geweld de hegemonie in de wereld afgedwongen, zoals in elke serieuze historische studie gedocumenteerd wordt beschreven. Desondanks beweerde Geert Mak vorig jaar in zijn Reizen zonder John. Op zoek naar Amerika dat de VS ‘decennialang als ordebewaker en politieagent [fungeerde] – om maar te zwijgen van alle hulp doe het uitdeelde.’ De enige die hierop publiekelijk kritiek heeft geleverd ben ik, althans, zover ik weet. Kennelijk wordt Mak’s opvatting gedeeld door de Nederlanse intelligentsia en door Mak’s publiek. Hoe kan dat? Hoe is het mogelijk dat de in de mainstreammedia als ‘Amerikadeskundige’ opgevoerde Geert Mak vele miljoenen slachtoffers van het Amerikaans expansionisme na de Tweede Wereldoorlog in slechts één zin onzichtbaar kan maken zonder dat het iemand opvalt? Met zijn kenmerkende minachting voor niet westerse bevolkingen verdraait hij met deze zin de geschiedenis. Het is alsof het leven van de vele miljoenen slachtoffers, mannen, vrouwen, kinderen geen enkele betekenis heeft gehad, alsof ze niet meetelden, alsof hun bestaan op aarde geen zin heeft gekend, ze zijn als wolken, verdwenen in het niets, zonder een herinnering te hebben achtergelaten. Hun gewelddadige dood is nog minder dan ‘collateral damage.’ Zonder een greintje respect heeft Geert Mak, zoon van een Gereformeerde evangelisatie dominee, miljoenen individuen uit de geschiedenis weg geschreven. Het tekent zijn onverschilligheid ten aanzien van mensen die kennelijk te verwaarlozen zijn. Op die manier negeert hij bewust de continuiteit van de terreur waarop het westerse imperialism, sinds het tijdens de reformatie goed op gang kwam, gebaseerd is geweest.

De Zweedse auteur Sven Lindqvist constateert terecht in zijn boek Exterminate all the Brutes, dat

Auschwitz de moderne industriële toepassing [was] van een uitroeiingspolitiek waarop de Europese overheersing van de wereld […] lang heeft gesteund.

De titel van zijn boek verwijst naar de zin uit Joseph Conrads Hart of Darkness  ‘verdelg al het gespuis’. Lindqvist werpt de vraag op waarom de westerse protagonist

Kurtz zijn rapport over de beschavingstaak van de blanke man in Afrika met deze woorden eindigt?

en schrijft dan:

Ik las Conrad als een profetische auteur die alle gruwelijkheden die in het verschiet lagen, voorzien had. Hannah Arendt wist beter. Zij zag dat Conrad over de genocides van zijn eigen tijd schreef. In haar eigen boek The Origens of Totalitarianism (1951), toonde ze hoe imperialisme racisme noodzakelijk maakte als het enig mogelijke excuus voor zijn daden […] Haar these dat nazisme en communisme van dezelfde stam komen is algemeen bekend. Maar velen vergeten dat zij ook de ‘verschrikkelijke slachtpartijen’ en het ‘barbaarse moorden’ van Europese imperialisten verantwoordelijk hield voor ‘de zegevierende introductie van dergelijke pacificatiemiddelen in de alledaagse, respectabele buitenlandse politiek,’ daarmee totalitarisme en zijn genocides producerend.

Lindqvist ontdekt gaandeweg dat de

Europese vernietiging van de ‘inferieure rassen’ van vier continenten de grond voorbereidde voor Hitlers vernietiging van zes miljoen joden in Europa […] Het Europese expansionisme, vergezeld als het was door een schaamteloze verdediging van het uitroeien, schiep manieren van denken en politieke precedenten die de weg baanden voor nieuwe wandaden, die uiteindelijk culmineerden in de gruwelijkste van alle: de Holocaust […] En toen hetgeen was gebeurd in het hart der duisternis werd herhaald in het hart van Europa, herkende niemand het. Niemand wilde toegeven wat iedereen wist. Overal in de wereld waar kennis wordt onderdrukt, kennis die als ze bekend zou worden gemaakt ons beeld van de wereld aan gruzelementen zou slaan en ons zou dwingen om onszelf ter discussie te stellen – daar wordt overal het Hart der Duisternis opgevoerd. U weet   dat al. Net als ik. Het is geen kennis die ons ontbreekt. Wat gemist wordt is de moed om te begrijpen wat we weten en daaruit conclusies te trekken.

De westerse terreur werd gelegitimeerd door het diep in de christelijke cultuur verankerde racisme. En nog steeds is dit blanke racisme manifest, alleen nu onderhuids, omdat het inmiddels politiek incorrect is geworden om het publiekelijk expliciet te uiten.  Ik geef een voorbeeld hiervan. In 1995 schreef de Amerikaanse oud-minister van Defensie, Robert McNamara, dat als gevolg van het Vietnam-beleid van ‘de regeringen Kennedy, Johnson en Nixon… verschrikkelijk leed’ hadden toegebracht aan miljoenen mensen, omdat ‘wij de macht onderschatten van het nationalisme teneinde een volk te motiveren… om te vechten en te sterven voor hun overtuigingen en waarden- en we blijven dat vandaag de dag nog steeds doen in vele delen van de wereld,’ terwijl ‘wij niet het door God gegeven recht hebben om elke natie naar ons eigen beeld te scheppen.’ Volgens hem zijn tijdens de Vietnam-oorlog 3,4 miljoen Zuidoost Aziaten om het leven gekomen, onder wie talloze burgers van Laos, het zwaarst gebombardeerde land in de geschiedenis als we uitgaan van het aantal inwoners. Eenkwart van de bevolking vluchtte naar grotten in de bergen om aan het bruut geweld te ontkomen. De Amerikaanse luchtmacht gooide twee keer zoveel bommen op Laos dan destijds op Nazi-Duitsland, tien jaar lang elke 9 minuten een clusterbom. Omdat –volgens ‘USA TODAY,’ tien tot dertig procent van deze tegen mensen gerichte, in kleine fragmenten uiteenspattende bommen, niet explodeerde, komen tot op de dag van vandaag nog steeds Laotianen om het leven, de meerderheid van hen spelende kinderen. Ook Cambodja leed onder het Amerikaans terrorisme, een ander woord is er niet voor, tenminste als we de definitie hanteren zoals afgedrukt in het Amerikaanse Leger Handboek, waarbij terrorisme omschreven wordt als ‘het bewust geplande gebruik van geweld of dreiging van geweld om doelen te bereiken die politiek, religieus, of ideologisch van aard zijn.’ Meer dan 600.000 Cambodjaanse burgers zijn gedood bij Amerikaanse bombardementen en door de totale verwoesting van landbouwgronden werden de overlevenden geconfronteerd met een massale hongersnood.

Al deze mensen van vlees en bloed zijn door Mak buiten de geschiedenis geplaatst, evenals de Zuidoost Aziatische babies die nu nog, anno 2013, ernstig misvormd geboren worden als gevolg van de toenmalige grootscheepse inzet van het Amerikaans ontbladeringsmiddel Agent Orange. Wat is dit anders dan een vorm van verhuld racisme? Wie is Geert Mak dat hij namens de geschiedenis kan claimen dat de VS ‘decennialang als ordebewaker en politieagent [fungeerde] – om maar te zwijgen van alle hulp doe het uitdeelde’? En waarom wordt hij in de polder als ‘deskundige’ in van alles en nog wat gezien, terwijl zijn boek over Europa als dat over de VS de plank volledig misslaan, om in zijn eigen taalgebruik te blijven? Waar komt zijn grove onverschilligheid vandaan? Wie heeft hem het recht gegeven om het bestaan van miljoenen medemensen als een te verwaarlozen detail te beschouwen in zijn geschiedschrijving? Waarom heeft hij zich niet verdiept in het leven van al die slachtoffers in de Eeuw van zijn vader, mensen die volgens de God van zijn vader waren geschapen in zijn evenbeeld? Nogmaals: waarom zwijgt Mak over de continuiteit van de westerse terreur?

http://www.deliberation.info/from-the-puritans-to-al-qaida/

Wat onze christelijke zeventiende eeuwse voorvaderen deden met de Indianen is exemplarisch voor wat er daarna allemaal is gebeurd en nog steeds gebeurt. In de eerste aflevering van The Wild West. The Myths, Legends, And Realities Of The Old West verklaart de Nashantucket Pequot Indiaan, Tall Oak, over de West Europese christenen die in de zestiende eeuw Noord Amerika waren binnengedrongen en ontdekten dat de Indianen massaal waren gestorven aan Europese ziekten:

One of the historians of the Puritans, a clergyman, said in reference to the death of so many of the Massachusetts people that the land was almost cleared of those pernicious creatures, so as to make way for a better growth. Now, he is talking about women, children, all of them, but that is the way they related, because of the unfounded notion of European superiority.

Lisa Brook, Abenaki historian:

You have all of these people who are coming over from England with that sense of entitlement. They have this image of the colonies as if there is just great space for them to occupy, and there are great resources that are for the taking.

Colin G. Calloway, historian:

Acces to and acquisition of this so called free land that the Americas offer is a source of constant and recurrent conflict with Indian people. The English came from a society where land was in short supply. Ownership of land was a mark of status as well as a source of wealth. For Indian people land is homeland. You are rooted to it by generations of living on the land. Your identity is tied up in it. It is not a commodity to be bought and sold… With the influx in the 1630s Puritan New England ceases to be weak and vulnerable and now becomes a power in the region. As they look for the West they see another major power. The English identify the Pequot as an obstacle to their expansion.

In 1637 worden de Pequot definitief verslagen. In the final battle English soldiers, to the horror of their Indian allies, had burned an undefended village, killing hundreds.

Jean O’Brien. Ojibwe Historian:

The Pequot War established in Indian mind the potential savagery of the English. The idea of 700 people, man, women and children perishing in the burning of a fort was incomprehensible to Inidans. It was a cautionbary tale that they did not forget.

Jill Lepore. Historian. Zegt over de Puriteinen:

In the 1650s they make one attempt to convert the Indians to Christianity, which is to say in effect: well, if you gonne live among us, you need to basically become us, because we can’t live with people who are different from ourselves.

Deze opvatting vertegenwoordigt de kern van het westerse denken: Europa en later de VS hebben nooit de Ander kunnen accepteren. Die moest en moet nog steeds zoals wij worden en anders moet de Ander worden vernietigd, cultureel en zonodig fysiek, louter en alleen omdat ‘wij niet met mensen kunnen leven die anders zijn dan wij.’ De christenen die vanwege hun geloofsinterpretatie moesten uitwijken, deden hetzelfde en erger met de Indianen, in nota bene het land van de Indianen.

Tall Oak, Nashantucket Pequot Indiaan:

Praying Indian Towns were set up by the English to basically control the Indians. You had all these rules that were alien in concept and native people had to do everything in the English way and everything Indian, of course, all the traditions which were sacred to your father and your father’s father since time immemorial, you had to reject all that in favor of following the English way. So, you had to look down on your own people, is essentially what it boiled down to.

Jessie Little Doe. Linguiste. Zegt over Indianen in New England:

The idea that somehow if we are to servive at all we have got to at least say that we are assimilated, we’ve got to say that we are Christians whatever that means, or we are gonne be wiped out completely.

Colin G. Calloway, historian:

The English missionaries demanded from Indian people much more than an expressed belief in their God. It was part of an English cultural assault which Massasoit (Indiaanse leider. svh) must have seen was tearing apart many native communities, and I think that’s why he wanted to try and curb the missionaries, try and curb this kin of assault taking place.

Dit is in een notedop de werkwijze van het Westen. Nog steeds. Na vijf eeuwen terreur, onderdrukking, uitbuiting. En desondanks kan Geert Mak, onweersproken door de Nederlandse academici, het volgende beweren:

De Amerikaanse soft power… is nog altijd sterk aanwezig… Soft power is, in de kern, de overtuigingskracht van een staat, de kracht om het debat naar zich toe te trekken, om de agenda van de wereldpolitiek te bepalen… En nog steeds zijn de Verenigde Staten het anker van het hele Atlantische deel van de wereld in de ruimste zin van het woord. Het is nog altijd de ‘standaardmacht’

Picture of crippled and deformed victim of Agent Orange defoliant chemical attacks of US WMD's. http://www.downtheroad.org/Asia/Photo/3Vietnam_Pictures/3War_Remnants_Museum.htm

Dat ‘de kracht om het debat naar zich toe te trekken’ gebaseerd is op het feit dat de VS de zwaarst bewapende macht in de wereld is die geen concurrentie duldt, is voor Mak een irrelevant detail. Het neoliberalisme is voor hem net als het Christendom voor zijn vader het ultieme antwoord op het wereldraadsel. Precies hetzelfde geldt voor de al even christelijk opgevoede Heleen Nijkamp, die met terugwerkende kracht als Heleen Mees door het leven wil. En zo zijn we terug bij de volgende anonieme reactie.

Anoniem heeft een nieuwe reactie op uw bericht "Heleen Mees van de NRC 27" achtergelaten:

Het enige waar ik wat moeite mee heb zijn die foto's van Heleen Mees. Voegen die iets toe? Sommige foto's lijken bewerkt om haar er zo plastisch mogelijk lelijk te laten uitzien, een HDR-filter in photoshop, of zoiets.

Het gelaat van het neoliberalisme is ‘lelijk.’  Het is een verwrongen masker, het masker van de onverschilligheid, de onverzadigbare manifestatiedrift en het conformisme, zoals ik prober aan te tonen aan de hand van Mak en Mees. De grote Duitse intellectueel Joachim Fest schreef in Tegenlicht over de maskers van de commedia dell’arte:

Hun maskers zijn geen vermomming, maar onthulling. In tegenstelling tot het carnavalsmasker blijkt daaruit niet wat iemand in het geheim zou willen zijn, maar wat hij, achter alle kostumering van het permanente carnaval van het leven, in werkelijkheid is.

Heleen Mees, met haar geleende identiteit, is een masker. Achter dat masker gaat een rucksichtlos mens schuil, een bezetene, iemand met een ernstige psychische stoornis, even gestoord als die meer dan 300 miljardairs op aarde die evenveel bezitten als drie miljard wereldbewoners en die desondanks vinden dat ze nog niet genoeg hebben. Het symptoom van hun stoornis is de onverzadigbaarheid, die voortkomt uit een diepe leegte in henzelf. Liefdeloze mensen die anderen willen dwingen datgene te doen wat ze uiteindelijk zelf niet kunnen, leven in een keurslijf van permanente ondergeschiktheid en gehoorzaamheid. Mees handelt niet als een mens van vlees en bloed, maar als een voorgeprogrammeerde ontzielde pop met een verzonnen naam die via geconditioneerde reflexen opereert. Fest:

Voor de eerste maal zijn wij getuige van een decadentieproces dat niet begeleid wordt door verfijningen, dat grootsheid noch stijl afleidt uit het bewustzijn van de eigen vergankelijkheid, en waarbij de instellingen samen met de goede smaak in verval raken. Geen feestelijk vuurwerk in elk geval, geen apotheose, maar een dood zonder verheerlijking. Dat blijkt op allerlei punten, uit het brutalisme van de architectuur en van de kunsten in het algemeen, uit het steeds primitiever worden van de taal en de expressie, en ook uit de ordinaire vreugde in alles wat massaal is. Bij het beeld van cultureel late tijdperken, van het hellenisme tot in het begin van deze eeuw, hoort de cultus van het individuele en wat daar voor doorgaat: scepsis en ironie, het gevoel voor maskerade, spel met ideeën en citaten, en de algemene transformatie van al het reële tot literatuur. In plaats daarvan overheersen nu de overtuigingen. In het koor van als oerkreet uitgestoten opvattingen, waarvan de straten weergalmen, verdrinkt elke mogelijkheid tot intelligente omgang met de tegenstellingen, het geluk van de radeloosheid, zonder dat het gehoord wordt. En een alternatieve cultuur, die alles loochent wat bij het begrip cultuur hoort, namelijk het streven naar vorm in alle opzichten, vindt ontelbare aanhangers. Men kan jammeren over dergelijke verschijnselen. Opvallend is hierin dat de geschiedenis dergelijke regressieprocessen steeds verbindt met de beelden van geestelijke ondermijning of van geweld dat van buiten komt, terwijl de verwoesters in dit geval uit de coulissen van de verouderde cultuur zelf te voorschijn komen: een avant-garde van de verveling, vol verachting voor het traditionele en open voor elke afbrekende neiging; zonder ware kracht echter, ondanks alle voorkeur voor het vulgaire en haveloze.

Binnen deze benauwende context komen figuren als Mak en Mees en Buiter boven drijven. Mensen die koste wat kost succes nastreven. Fest:

Dat had een eigenaardige cultuur van onmacht opgeleverd. De kenmerken waren ontrouw, opportunisme, geweld, onverschilligheid en geslepenheid.

Vandaar dat Mak verzwijgt dat Washington 'de agenda van de wereldpolitiek' bepaalt door het voeren van een buitenlandse politiek die een eeuw geleden door de Amerikaanse president Theodore Roosevelt aldus werd geformuleerd:

Speak softly, and carry a big stick.

Vandaar dat op haar beurt Heleen Mees voor de afbraak is van het hele sociale bouwwerk dat door de langdurige strijd van democratische burgers is opgebouwd en dat de gewone mens bescherming bood tegen de willekeur van de kapitalistische macht. Deze beschavingsvorm moet van Mees worden vernietigd omdat het in haar neoliberale doctrine onbetaalbaar zou zijn geworden. En dat terwijl de westerse maatschappij nooit eerder in de geschiedenis zo rijk is geweest, en ondertussen de kloof tussen arm en rijk, nu ook in het Westen, almaar toeneemt.

Los Desastres de la Guerra

De Canadese auteur en kunstenaar Stefan Verstappen schreef in Defense Against The Psychopath. A Brief Introduction to Human Predators:

In a corporation, the professional psychopaths are ideally suited for advancement. They can masterfully fake their abilities and credentials, use their intellect and charm to manipulate and exploit others, and generally backstab their way to high position. Once in power, their masks slip and they abuse their power and sabotage their coworkers and subordinates.

In politics the professional psychopath’s ruthlessness and cunning gives them a distinct advantage over any non-psychopath rival… Mastery of lying allows them to make whatever outrageous campaign promises straight faced with, of course, no intention of keeping any of them. A life spent faking being human give them the ability to assume the roles of virtuous public servant, the perfect father, husband, advisor, mentor, and everyman. In addition when things get rough they have no inhibitions in playing dirty and readily resort to murder, assassination, persecution, war and genocide.

In een zieke maatschappij, een zieke cultuur, een ziek systeem komen de geestelijk allerzieksten als van nature naar boven drijven. Dat spreekt voor zich.  De barbaren komen doorgaans van binnenuit. Tot de tanden toe gewapend kijkt het Westen angstig naar buiten om te zien of de barbaren al komen, terwijl slechts een enkeling beseft dat de barbaren al onder ons zijn, in de gedaante van onze eigen elite en haar spreekbuizen.

As more and more studies demonstrating the corrosive effect of psychopathy on government, finance, and business emerge, researchers have begun to explore how our society itself has been molded in the psychopaths’ image. Now, one of those researchers, Stefan Verstappen of ChinaStrategies.com, shares his insights on psychopathy in modern culture.

En wat betreft de foto’s van Mees:

‘Voegen die iets toe?’

Jazeker. Wanneer iemand die grote waarde hecht aan uiterijk vertoon zich ineens publiekelijk vertoont in een soort nachthemd dan zien we een ingrijpende verandering die lijkt op een soort boetedoening, misschien wel een vorm van zelfvernietiging die bij dit slag mensen natuurlijk niet anders kan beginnen dan bij het uiterlijk. Bestudeer haar masker met bovenstaande informatie in het achterhoofd, zie hoe het breekt, en ineens zal men beseffen met wat voor zieke mensen wij geconfronteerd worden. De Nijkamp’s c.q. Meesen en Mak’s kunnen niet ‘lelijk’ genoeg afgebeeld worden, met welk photoshop-programma dan ook. Goya’s etsen tonen ons nog steeds de gruwelijke dwaasheden van de mens, ze zijn vertekeningen die beter dan welke ‘gephotoshopte’ foto dan ook de werkelijkheid laten zien. Voegen de afbeeldingen van Goya iets toe? De vraag ontmaskert altijd de vragensteller. Wil men meer over de werking van beelden in een beeldcultuur weten dan adviseer ik Daniel Boorstin’s The Image te lezen. Een meesterwerk.

The motion picture is to real life in America what any image is to the commodity or corporation it stands for. The motion picture, seen abroad, is of course synthetic. It is believable. It is passive. It is concrete. It is simplified, and it is ambiguous, thus the world has been flooded with images of America. The selling of American images abroad is a remunerative business.

Our government operations also have had a large part in spreading these images. Much of our propaganda has been trying to create an image (we always say, of course, a ‘true,’ by which we mean a favorable, image) of the United States…

Images are the pseudo-events of the ethical world. They are at best only pseudo-ideals. They are created and disseminated in order to be reported, to make a ‘favorable impression.’ Not because they are good…

We suffer unwittingly from our own idolatry. The more images we present to people, the more irrelevant and perverse and unattractive they find us. Why? The image, because it invites comparison, is irrelevant. Few people are not sensible enough to see that the image does not relate to them. Our images suggest arrogance: in them we set ourselves up as a mold for the world…

The image – limited, concrete, and oversimplified – inevitably seems narrow and unadaptable. Because it is a projection of ourselves, it declares our conceit.
Daniel J. Boorstin. The Image. A Guide To Pseudo-Events In America. 1961

El tiempo de las viejas

Randy Floyd, 98 bombing missions in Vietnam, zei in de documentaire Hearts and Minds in 1974, bekroond met een Oscar, over de Vietnamese slachtoffers:

You never could see the people. Occassionally you saw the homes when you were bombing a village. You never heard the explosions, you never saw any blood, or heard anyone scream. It is very clean. You are doing a job. You are an expert in what you do.

Lt. George Coker. 55 bombing missions in Vietnam.

You really just don’t have time for personal thoughts when you are flying around at 600 miles an hour. You might call it an electronic war in certain ways. I didn’t have time to think about anything else. If you wanted to, later, you might, but it is all business. It is just strictly professionalism. We had a job to do. We went out and we did it.

De auteur Harry Mulisch verklaarde eens, decennia geleden toen ik hem interviewde over onder andere zijn boek De Zaak 40/61, dat tussen Eichmann en een moderne Amerikaanse piloot geen wezenlijk verschil bestaat, beiden zijn vervreemd geraakt van de wereld waarvan ze een onderdeel uitmaken, beiden ontbreekt het aan moraliteit, beiden voeren slechts bevelen uit, en beiden zijn in staat ontelbare gruweldaden te begaan zonder  enige wroeging. Voor hen is de Ander onzichtbaar, net zo onzichtbaar als bij Geert Mak wanneer hij stelt dat de `de VS ‘decennialang als ordebewaker en politieagent [fungeerde] – om maar te zwijgen van alle hulp die het uitdeelde.’ Exact hetzelfde geldt voor Mees wanneer ze stelt dat het sociale stelsel afgebroken moet worden. Ze kunnen alleen zichzelf als slachtoffer zien, dat is het pathetische aspect van hun houding, en ik vermoed dat zij zich slachtoffer voelen van hetgeen ik schrijf. Voor hen geldt maar één ding:

It is very clean. You are doing a job. You are an expert in what you do… It is just strictly professionalism. We had a job to do. We went out and we did it.