donderdag 13 november 2008

Obama 51


Nu Obama als 'eerste zwarte president' en 'icoon van de hoop' in binnen- en buitenland aan de man is gebracht, is het moment aangebroken dat het product verkocht wordt als beschermer van de zwakken. Vandaar dat we momenteel in alle openbaarheid Obama via de commerciele massamedia zien afgebeeld als bepotelaar van babies, bejaarden en natuurlijk niet te vergeten gehandicapten die hun armen of benen hebben opgeofferd voor het vaderland.
Het meest effectief in het proces van branding is als de vaderfiguur een jonge vrouw omarmt en haar bescherming en troost biedt. En dan niet binnenskamers in de prive-sfeer, maar in het volle daglicht in de nabijheid van een van te voren getipte beroepsfotograaf van een van de grote persbureaus zoals in dit geval Reuters. Het enige dat de Volkskrant nog hoeft te doen is de foto afdrukken, en klaar is kees. Het spreekt voor zich dat presidenten altijd hun beide benen en armen nog bezitten. Presidenten sturen anderen de dood of de verminking in. Wie wil nu een president zonder benen of armen, nietwaar?
Beelden, niet de inhoud, maar beelden worden in een massamaatschappij verkocht, die moeten de inhoud verkopen, want de inhoud is te ingewikkeld of te onthullend. Dat moet verzwegen worden door de commerciele massamedia, het beeld moet de inhoud verhullen. Het werkelijk analyseren van de macht is niet de taak van de commerciele massamedia. Helemaal mooi is het wanneer deze gehandicapte als beloning voor het verlies van haar benen ook nog eens 'wordt genoemd als minister voor Veteranenzaken.' Dat verkoopt als niets anders. Beelden. Wat de Amerikaanse bevolking echt zal overtuigen dat men hier met een betrouwbare gehandicapte te maken heeft is het feit dat de Amerikaanse vlag op haar rechter kunstbeen is geschilderd.
Vandaar dat u genoegen zult moeten nemen met deze foto. Waarschijnlijk had u ook niet anders verwacht.

1 opmerking:

Anoniem zei

Beste Stan,
De reactie van Obama tegenover die oorlogsinvalide staat in schril contrast met de harteloosheid van de Bush-administratie.
Er is niet één lid van de Bush-administratie die ooit een terugkeer van gewonde, laat staan dode soldaat op de militaire luchthaven van Dover meegemaakt heeft.
Er is, zeker in het begin van deze oorlog in Irak steeds weer het verhaal opgehangen van een propere, nette oorlog war er minmaal eigen soldaten het slachtoffer van werd.
We weten nu dat die 'brave man and woman' na twee jaar alle recht verliezen op medische hulp, dat ze, verwond als ze zijn, geen werk meer vinden en dat ze dus omdat ze werkloos zijn, de hypotheek op hun huis niet meer kunnen betalen, ze staan dus letterlijk op straat...

Tja... je kan het Obama niet kwalijk nemen dat hij op 'Veterans Day' een signaal wil geven dat hij wél om die Veteranen geeft.

Enne... Is die vrouw-zonder-benen nu eenmaal niet de beste ervaringsdekundige voor de misère waarin die veteranen gevallen zijn? Kan zij niet het beste inschatten wat de problemen zijn van de veteranen? Of had je liever een perfect 'intacte' minister van veteranenzaken gezien die nooit ofte nooit een slagveld van dichtbij gezien had?

Peter Flik en Chuck Berry-Promised Land

mijn unieke collega Peter Flik, die de vrijzinnig protestantse radio omroep de VPRO maakte is niet meer. ik koester duizenden herinneringen ...