we cannot expect the Americans to be keen on our European civilizing mission. There is only one way out of this dilemma, which is to rebuild European military power. We cannot match the US, but we can share more of its burden. If we want the Americans to sign up to the ICC (het Internationaal Strafhof. svh) we too must do the dirty work, and take the risk of being held accountable.
Buruma's oproep aan Europa om een deel van het 'smerige werk’ uit handen van de Amerikanen te nemen, is tevens een oproep oorlogsmisdaden te plegen, benevens misdaden tegen de menselijkheid en zelfs genocide, die nu eenmaal onlosmakelijk verbonden zijn aan moderne oorlogsvoering, en ‘ons’ daarom juridisch ‘aansprakelijk’ maken. Bovendien zal dit een eind maken aan het ‘[m]ultilateralisme en vreedzaam internationalisme’ dat door Buruma getypeerd wordt als 'a kind of European white man's burden, a mission civilisatrice.’
Typerend voor de onlogische manier van argumenteren is Buruma's bewering dat wanneer Europa weer volop zal deelnemen aan oorlogsmisdaden ‘wij’ dan pas kunnen verwachten dat de macht in Washington het Internationaal Strafhof, dat deze oorlogsmisdaden moet vervolgen, zal erkennen. Uit zijn woorden moeten ‘wij’ opmaken dat pas als Europese landen structureel het internationaal recht zullen schenden, de VS zal overgaan tot het juridisch vervolgen van zijn eigen oorlogsmisdadigers, inclusief de politiek verantwoordelijken, net zoals de nazi-top na de Tweede Wereldoorlog in Neurenberg werd vervolgd en merendeels ter dood werd veroordeeld. Omdat Buruma geen argumenten heeft waarom Washington dit zou doen, zwijgt hij hierover. Even absurd is zijn stelling dat ‘multilateralisme en vreedzaam internationalisme’ een 'kind of European white man's burden, a mission civilisatrice’ blijft. Wikipedia:
De beschavingsmissie (Engels: civilizing mission; Frans: mission civilisatrice) was de ideologie onder imperiale en koloniale machten dat ze de taak, de roeping of zelfs de plicht hadden hun vermeende beschaving over te brengen op volkeren die zij als barbaars en onderontwikkeld zagen. Deze zendingsdrang om de eigen waarden en manier van leven te verspreiden bestond in Europa van de vijftiende tot de twintigste eeuw en was op zijn hoogtepunt in de negentiende eeuw. Hij was vooral sterk in Groot-Brittannië en Frankrijk, alsook in de Verenigde Staten, België, Nederland (met de Ethische politiek) en Duitsland. In niet-Europese samenlevingen waren er sociale groepen die deze visie deelden, maar doordat beschavingsmissies werden gebruikt om agressie, geweld en plundering te rechtvaardigen, werden ze tegen 1900 steeds meer gezien als hypocriet.
https://nl.wikipedia.org/wiki/Beschavingsmissie
Maar niet door mijn oude vriend Ian Buruma die als opiniemaker van het westers establishment het in de 21ste eeuw nog steeds acceptabel acht ‘agressie, geweld en plundering’ aan te bevelen met het oog op zijn interpretatie van een ‘mission civilisatrice’ zoals Europese diplomaten en politici terreur ooit eens eufemistisch betitelden.
Buruma is geen uitzondering. Het probleem met Europese en Amerikaanse mainstream-opiniemakers is dat ze in de verkeerde eeuw leven. Zij hebben nagenoeg niets van de geschiedenis geleerd, terwijl toch moderne wapens dermate geavanceerd zijn dat ze honderden miljoenen doden kunnen veroorzaken. Bekend is tevens dat The White Man's Burden een begrip is van de Engelse dichter Rudyard Kipling en dat dit gedicht uit 1899 als ondertitel droeg ‘The United States and the Philippine Islands.’ Op dat moment waren de Amerikaanse marine en het Amerikaanse leger op de Filippijnen druk doende met een genocidale oorlog tegen een bevolking die onafhankelijkheid eiste na drie eeuwen Spaanse overheersing. De Amerikaanse elite had evenwel heel andere plannen met het eilandenrijk zoals duidelijk werd toen aan de vooravond van zijn presidentschap, Woodrow Wilson, de Amerikaanse buitenlandse politiek nog eens kort samenvatte met de woorden dat zodra:
de fabrikant erop staat de hele wereld als een markt te hebben, de vlag van deze natie hem moet volgen, en de deuren van de naties die voor hem gesloten zijn moeten worden ingebeukt. Concessies verkregen door financiers moeten worden beschermd door de ministers van Buitenlandse Zaken, zelfs wanneer de soevereiniteit van onwillige naties daarbij geschonden wordt.
In zijn boek A Young People's History of the United States (2007) maakt de Amerikaanse historicus, wijlen Howard Zinn, zijn lezers erop attent dat:
Before he was elected president, William McKinley had said, 'We want a foreign market for our surplus goods.' Senator Albert Beveridge of Indiana spelled it out in 1897. He said:
'American factories are making more than the American people can use; American soil is producing more than they can consume. Fate has written our policy for us; the trade of the world must and shall be ours.’
These politicians and others believed that the United States had to open up other countries to American goods — even if those markets were not eager to buy. If factories and farms could sell their surplus production overseas, American companies would keep earning money, and the economy might avoid the crises that had sparked class war in the 1890s.
War was probably not a thought-out plan among most of the elite ruling classes. Instead, it grew naturally from two sources, capitalism and nationalism. Capitalism demanded more markets. Nationalism, the spirit of strong national pride, made people think that the United States had a right, or even a duty, to expand itself and to shape the affairs of other countries.
Stretching the United States' arm overseas was not a new idea. The war against Mexico had already carried the United States to the Pacific Ocean. Before that, in 1823, President James Monroe had produced the Monroe Doctrine. This statement made it clear that the United States claimed an interest in the politics of the entire Western Hemisphere — North, Central, and South America. It warned the nations of Europe not to meddle with countries in the America's.
The United States, however, didn't feel that it had to stay out of other countries' affairs. Between 1798 and 1895, the United States sent troops to other countries, or took an active role in their affairs, 103 times. In the 1850s, for example, the U.S. Navy used warships to force Japan to open its ports to American shipping.
-.png)
Enige achtergrond-informatie:
‘In maart 2023 nam UBS de noodlijdende concurrent Credit Suisse over voor € 3 miljard. Door de overname zal het totaal beheerd vermogen boven de US$ 5000 miljard uitkomen. UBS verwacht dat de combinatie van de twee zal leiden tot een forse reductie van de kosten, in 2027 moeten de kosten met US$ 8 miljard zijn gedaald mede door het vertrek van medewerkers… De bank heeft drie hoofdactiviteiten, het is een traditionele bank in Zwitserland en verder biedt het vermogensbeheer- en investment banking diensten aan aan klanten wereldwijd. Per 2022 had de bank 74.022 medewerkers in dienst, verdeeld over 50 landen en waarvan ongeveer 1/3 in Zwitserland. De winst bedroeg meer dan US$ 7,6 miljard… De bank betaalde een boete van US$ 780 miljoen aan de Amerikaanse justitie wegens het meehelpen ontduiken van Amerikaanse inkomstenbelasting door haar klanten. Ex-topman Raoul Weil werd op 3 november 2014 persoonlijk vrijgesproken door een Amerikaanse rechtbank. In het Libor-schandaal betaalde de bank US$ 1,5 miljard boete.
UBS moest in november 2014 samen met vier andere banken een boete betalen van US$ 700 miljoen aan gezamenlijke toezichthouders in drie landen wegens wisselkoersmanipulatie. De totale boete was US$ 2,6 miljard voor de vijf banken.’
https://nl.wikipedia.org/wiki/UBS
Kortom, ook bij deze financiële instelling voltrokken zich de bekende corruptiepraktijken van neoliberale banken 'too big to fail.’ Omdat deze banken van doorslaggevend belang zijn voor het Westen om de opkomst van Azië te dwarsbomen blijft de straf beperkt tot betrekkelijk lage boetes, en verdwijnt de directie niet achter tralies, in tegenstelling tot doorsnee oplichters en dieven. De banken zijn sinds de komst van de neoliberale ideologie voltrekt onaantastbaar geworden. In dit milieu gedijen opiniemakers als professor Ian Buruma. Donderdag 23 maart 2017 stelde hij dat de wegens handel met voorkennis veroordeelde speculant George Soros ‘might be described as the personification of “the West”,’ aangezien deze gokker alles is ‘that nativists and anti-Semites hate: rich, cosmopolitan, Jewish, and a liberal,’ toegewijd aan ‘the open society,’ zolang die tenminste geschoeid is op het neoliberaal geloof.
https://www.independent.co.ug/comment-war-west/2/
Het is goed te onthouden wat de neoliberale elite en haar woordvoerders als ‘de personificatie van het Westen’ zien, te weten iemand die ‘rijk, kosmopolitisch, Joods en een liberaal’ is, wat ironisch genoeg eerder een tribale beschrijving is dan een ‘kosmopolitische.’ Wat hierachter allemaal schuilgaat, daarover de volgende keer meer. Het kan allemaal nog gekker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten