helpt om de speciale geestelijke atmosfeer in stand te houden, die een hiërarchische maatschappij nodig heeft. De oorlog, zo zal men zien, is nu een zuiver binnenlandse aangelegenheid. In het verleden bestreden de heersende groepen van alle landen elkaar ook echt, al mochten zij inzien, dat zij een gemeenschappelijk belang hadden en daarom de vernietigende werking van de oorlog zouden moeten beperken, en de overwinnaar altijd de overwonnene plunderde. In onze eigen tijd vechten zij helemaal niet tegen elkaar. De oorlog wordt door iedere heersende groep gevoerd tegen de eigen onderdanen en het doel van de oorlog is niet om gebiedsoverwinningen te maken of te voorkomen, maar om de structuur der samenleving is stand te houden.
Orwell zet uiteen dat ‘op de lange duur een hiërarchische maatschappij alleen mogelijk op een basis van armoede en onwetendheid,’ waarbij de vraag is hoe de elite ‘de wielen van de industrie draaiende’ kan ‘houden zonder de feitelijke rijkdom van de wereld te vermeerderen. Er moesten goederen geproduceerd worden, maar zij moesten niet worden gedistribueerd.’ De wereldberoemde Britse auteur concludeerde dat:
in de praktijk de enige manier om dit te bereiken een voortdurende oorlog [was]. Oorlog is een methode tot het verbrijzelen, of tot het in de lucht laten vliegen, of tot het laten zinken in de diepte der zee van materialen, die anders gebruikt zouden kunnen worden om de massa's te veel gemak te verschaffen en daardoor op de lange duur te intelligent te maken.
Dat ‘war is not meant to be won, it is meant to be continuous,’ weten we ondermeer door het feit dat de VS 93 procent van zijn bestaan sinds 1776 in oorlog is geweest. ‘Hierarchical society is only possible on the basis of poverty and ignorance,’ waardoor de ‘message of endless war is — if you defy the ruling class, the militarists and the government, you are a traitor.’ Vandaar dat u geen van de vooraanstaande kritische intellectuelen, die ik regelmatig citeer, ooit in de Nederlandse mainstream-media zult aantreffen. Dissidenten worden in de parlementaire democratieën diep gewantrouwd. De Britse socioloog professor Thomas Burton Bottomore (1920-1992) wierp daarom in zijn boek Elites and Society (1966) de retorische vraag op:
Natuurlijk is het onmogelijk een mens te knechten om vervolgens te verwachten dat hij autonoom zal handelen. En toch gaat het neoliberale kapitalisme er vanuit dat dit wel degelijk kan. Professor Bottomore wijst in het hoofdstuk Equality or Elites? erop dat:
Democracy, in one of its established meanings, implies that there should be a substantial degree of equality among men, both in the sense that all the adult members of a society ought to have, so far as is possible, an equal influence upon those decisions which affect important aspects of the life of the society, and in the sense that inequalities of wealth, of social rank, or of education and access to knowledge, should not be so considerable as to result in the permanent subordination of some groups of men to others in any of the various spheres of social life, or to create great inequalities in the actual exercise of political rights.
Gezien de huidige stand van zaken in de wereld bestaat nergens een echte democratie. Uitgaande van Bottomore’s algemeen aanvaarde omschrijving is in het Westen zelfs sprake van de vernietiging van de parlementaire democratie door een totalitaire technocratie, zoals ik eerder aan de hand van buitenlandse deskundigen heb proberen duidelijk te maken. Het is geenszins verbazingwekkend dat het massale Amerikaanse/NAVO-geweld en het sanctiebeleid in de 21ste eeuw allereerst gericht was tegen olie en gas producerende landen als Irak, Venezuela, Soedan, Libië, Syrië, Rusland, Iran, waardoor nu eveneens het Westen slachtoffer is geworden van de zelf gecreëerde energie crisis. Op 3 juli 2022 werd bekend gemaakt dat:
Top German industries could face collapse because of cuts in the supplies of Russian natural gas, the country’s top union official warned before crisis talks with Chancellor Olaf Scholz starting Monday.
‘Because of the gas bottlenecks, entire industries are in danger of permanently collapsing: aluminum, glass, the chemical industry,’ said Yasmin Fahimi, the head of the German Federation of Trade Unions (DGB), in an interview with the newspaper Bild am Sonntag. ‘Such a collapse would have massive consequences for the entire economy and jobs in Germany.’
The energy crisis is already driving inflation to record highs, she said. Fahimi is calling for a price cap on energy for households. The rising costs for Co2 emissions mean further burdens for households and companies, Fahimi added. The crisis could lead to social and labor unrest, she said.
Door de zogeheten ‘Gas Shock,’ veroorzaakt door de NAVO-lidstaten, is sprake van ‘Potential German GDP losses due to production cutbacks in the case of natural gas rationing,’ terwijl ‘Germany Risks a Cascade of Utility Failures, Economy Chief Says.’
Hoe dan ook, de uitgelokte oorlog in Oekraïne en de daarop volgende strafmaatregelen tegen de Russische Federatie werken averechts, terwijl de tientallen miljarden aan westerse wapens naar het corrupte Zelensky-regime in Kiev niet kunnen voorkomen dat de Russische opmars in de Donbas gestopt wordt, terwijl de roebel in waarde blijft stijgen, en de maatschappelijke onvrede en chaos in het Westen almaar toeneemt. Het heeft er alle schijn van dat de VS en Europa ‘shot themselves in the foot,’ zoals een Amerikaanse vriend mij zei. Begin juli 2022 wees de voormalige presidentskandidate Tulsi Gabbard op een aantal feiten die de mainstream-media angstvallig verzwijgen:
warmongers here argue that we must protect Ukraine because it is — quote unquote — ‘a democracy.’ But they are lying. Ukraine is not a democracy. For example, to hold on to power Ukraine’s president (Zelensky. svh) shut down the three tv-stations that were openly criticizing him and his policies, imprisoned the head of the opposition political party that had come in second place in the elections and arrested and jailed that party’s leaders. This is exactly what Putin has been accused of doing. But Ukraine did this all with the support of the United States,
en die van de Europese Unie en de NAVO-lidstaten, zo voeg ik hieraan toe. Onder de kop ‘Allies feel the strain of support for Ukraine’ berichtte The New York Times International Edition van zaterdag 2 juli 2022 dat ‘Meetings of G7 and NATO underscore the pressure bearing down on the West,’ aangezien slechts:
few in Mr. Biden’s administration imagined just how much domestic political and economic pain could come from the grinding war in Ukraine’s east: growing anger about gasoline costing $5 a gallon, about 3.8 liters, deepening frustration over rising food costs and rents and rising opposition to spending billions of dollars on a foreign conflict with no end in sight.
In meetings of the Group of 7 nations and NATO in the past week in Europe, Mr. Biden and his allies hammered home the idea that they must stand united against Russia while drawing new and firmer lines against what they see as predatory economic practices by China.
But the gatherings also underscored the war’s deep strains on Western leaders and consumers from energy costs that have soared as a result of severe sanctions imposed on Russia and that could climb higher still.
For all the steps that Mr. Biden and his allies have taken to counter Russian aggression — including a fast path to NATO admission for Finland and Sweden and a plan to cap the price of Russian oil exports — the leaders failed to describe the endgame for the expected long war of attrition.
http://iht.newspaperdirect.com/epaper/viewer.aspx
Het ziet er niet naar uit dat de geplande oorlog met Azië om de ineenstortende westerse hegemonie een halt toe te roepen, snel zal eindigen in de beoogde regime-change in Moskou. Net als alle andere Amerikaanse gewapende conflicten na 1945, verloopt de oorlog in Oekraïne niet zoals de westerse politieke- en militaire autoriteiten zich hadden voorgesteld. En ook nu weer wordt de NAVO, onder aanvoering van Washington, geconfronteerd met het aloude probleem van de onbesuisde ‘warmongers’ geen ‘endgame’ te hebben voorbereid. Gevreesd moet worden dat het Westen opnieuw als slachtoffer zal eindigen van de eigen brutale zelfoverschatting, en net als in Afghanistan en Irak, Syrië en Libië, straks met de staart tussen de benen een chaos aan grootschalige vernielingen achter zal laten. De afbrokkelende Amerikaanse hegemonie zal door de huidige confrontatie met twee nucleaire grootmachten — Rusland en China — een nog grotere slag worden toegebracht dan de afgelopen twintig jaar al het geval is geweest. Of het EU- en NAVO-bolwerk Brussel dit allemaal gaat overleven is de grote vraag. Alleen dwazen zijn van mening dat in een tijdperk van massavernietigingswapens oorlogen tussen grootmachten nog te winnen zijn. Dat de Europese politieke lichtgewichten zich hebben laten meeslepen in een oorlog met Rusland en de voorzitter van de Europese Commissie, (een corrupte Duitse politica van christelijke huize!) ook China in het vizier heeft, toont dat de krankzinnigheid van de huidige generatie politici in het Avondland even groot is als die tijdens het interbellum. Ondertussen berichtte de Financial Times al op 14 juni 2022 dat:
Ukraine says its casualty rates have soared to as high as 200 soldiers killed in action on some days. Allow for those wounded or missing in action, and the daily toll could be as high as 800,
een bloedbad dat in Kiev niet leidt tot het besef dat een diplomatiek oplossing verstandiger en menswaardiger is. Geenszins:
Senior Ukrainian officials have bluntly described what they need to prevail on the battlefield, speaking ahead of a meeting of western defence ministers on Wednesday that Kyiv hopes will speed up the delivery of military aid. Mykhailo Podolyak, a leading adviser to President Volodymyr Zelenskyy, laid out a bold shopping list to tackle the main equipment shortages and repel Russian forces that are pounding Ukrainian soldiers with heavy artillery barrages in the eastern Donbas region. ‘Being straightforward — to end the war we need heavy weapons parity,’ Podolyak said on Monday, detailing what that meant in a tweeted list that included 1,000 (155mm) howitzers, 300 multiple-launch rocket systems and 500 tanks.
https://www.ft.com/content/3fab0893-cd5e-46b6-9bfe-6b0aff4fcb48
Wat geen zinnig mens kan ontgaan, is dat het huidige tijdperk wordt gekenmerkt door een herhaling van zetten. De mens zit gevangen in een cirkel ‘in an age that is defined by planetary civil war, growing inequality, and proprietary digital technology,’ zoals de Duitse beeldend kunstenaar Hito Steyerl in haar essay ‘A Tank on a Pedestal: Museums in an Age of Planetary Civil War’ uit 2016 schrijft. Zij vraagt zich af:
Does time itself run backwards nowadays? Did someone remove its forward gear and force it to drive around in circles? History seems to have morphed into a loop.
In such a situation, one might be tempted to rehash Marx’s idea of historical repetition as farce. Marx thought that historical repetition — let alone reenactments — produces ludicrous results. However, quoting Marx, or indeed any historical figure, would itself constitute repetition, if not farce.
So let’s turn to Tom Cruise and Emily Blunt instead, which is more helpful. In the blockbuster Edge of Tomorrow, the Earth has been invaded by a savage alien species known as Mimics. While trying to get rid of them, Blunt and Cruise get stuck in a time-looped battle; they get killed over and over again, only to respawn with sunrise. They have to find a way out of the loop. Where does the Mimic-in-chief live? Underneath the Louvre’s pyramid! This is where Blunt and Cruise go to destroy him.
The enemy is inside the museum, or more accurately, underneath it. The Mimics have hijacked the place and turned time into a loop. But what does the form of the loop mean, and how is it linked to warfare? Giorgio Agamben (Italiaanse filosoof van naam. svh) has recently analyzed the Greek term stasis, which means both civil war and immutability (onveranderlijkheid. svh): something potentially very dynamic, but also its absolute opposite. Today, multiple conflicts seem to be mired in stasis, in both senses of the term.
Stasis describes a civil war that is unresolved and drags on. Conflict is not a means to force a resolution of a disputed situation, but a tool to sustain it. A stagnant crisis is the point. It needs to be indefinite because it is an abundant source of profit: instability is a gold mine without bottom. Stasis happens as a perpetual transition between the private and public spheres. It is a very useful mechanism for a one-way redistribution of assets. What was public is privatized by violence, while formerly private hatreds become the new public spirit.
The current version of stasis is set in an age of cutting-edge nonconventional warfare. Contemporary conflicts are fought by Uber-militias, bank-sponsored bot armies, and Kickstarter-funded toy drones. Their protagonists wear game gear and extreme sports gadgets, and they coordinate with Vice reporters via WhatsApp. The result is a patchwork form of conflict that uses pipelines and 3G as weapons within widespread proxy stalemates. The present permawar is fought by historical battle reenactors (in the Ukrainian example, on both sides of the conflict), who one could well call real-life Mimics. Stasis is the curving back of time into itself, in the context of permanent war and privatization. The museum leaks the past into the present, and history becomes severely corrupted and limited.
‘Vandaag de dag lijken velerlei conflicten’ inderdaad ‘te zijn vastgelopen in stilstand, in beide betekenissen van het woord,’ te weten het tijdperk van de ‘Planetaire Burger Oorlog’ tussen rijk en arm, machtig en machteloos, profiteurs en bestolenen, en het onvermogen om een alternatief te zoeken. Het unieke van Steyerl is dat zij tenslotte het volgende probleem voorlegt:
history only exists if there is a tomorrow. And, conversely, a future only exists if the past is prevented from permanently leaking into the present and if Mimics of all sorts are defeated. Consequently, museums have less to do with the past than with the future: conservation is less about preserving the past than it is about creating the future of public space, the future of art, and the future as such.
Vanzelfsprekend geldt dit niet alleen voor de kunst, maar voor het hele leven zelf. Welke toekomst blijft er voor de mensheid over wanneer politici en beleidsbepalende ambtenaren in een technocratie dezelfde achterhaalde ‘oplossingen’ blijven aandragen voor de huidige bedreigingen. Kan men zich een toekomst voorstellen die een herhaling van zetten is? Is de westerse permanente oorlogsvoering om zijn hegemonie te beschermen in staat een humane toekomst te creëren voor de gehele mensheid? Zo niet, waarom wordt de massale terreur die eenvijfde van de wereldbevolking rijk houdt terwijl de rest in armoede voortploetert, met veel hoogdravende woorden in stand gehouden? De legendarische Frans-Duitse politiek analist Peter Scholl-Latour (1924-2014) waarschuwt in zijn boek Onbegrensde Oorlog (2003):
Peking voelt zich bedreigd door de Amerikaanse aanspraken op wereldheerschappij, door de roes van almacht die — zoals men het in Oost-Azië ziet — de regering-Bush heeft overvallen. Helemaal uit de lucht gegrepen zijn die angsten natuurlijk niet. In Washington is sprake van een merkwaardige discrepantie tussen enerzijds de luide bedreigingen die geuit worden aan het adres van alle vermoedelijke handlangers van het internationale terrorisme, van alle producenten van massavernietigingswapens — waarbij men niet zuinig is met gedetailleerde beschrijvingen van voorgenomen veldtochten — , en aan de andere kant het achterhouden van nieuwsberichten, systematische desinformatie, die gehandhaafd wordt tegenover de Atlantische bondgenoten met uitzondering van de Britten.
Zo heeft nota bene een hoge en invloedrijke adviseur van de president tegenover Amerikaanse journalisten aangekondigd dat de opheldering van de conflictsituatie in het Nabije en Midden-Oosten slechts het voorspel is, de voorwaarde voor de onvermijdelijke confrontatie die vroeg of laat met China moet worden uitgevochten, en wel om de controle over de westelijke Pacific. In de regeringswijk van Zhongnanhai, aan de rand van Verboden Stad, zijn dergelijke uitspraken niet weggestorven zonder dat iemand luisterde.
De Chinese leiders, bekend met de langdurige geschiedenis van het westerse geopolitiek expansionisme bereiden zich voor op de kennelijk onvermijdelijke oorlog met het Westen, onder aanvoering van Washington en Wall Street. Zij zien in de:
Bovendien, zo merkt Scholl-Latour op, heeft de Volksrepubliek tot tweemaal toe ‘op de rand van een kernoorlog gestaan. In 1951 had generaal MacArthur in reactie op de doorbraak van de Chinezen aan de Jaloe Mantsjoerije (grensrivier tussen Korea en China. svh) met atoombommen willen bombarderen.’ Negentien jaar later, tijdens de grote Culturele Revolutie, toen in 1969 er bloedige schermutselingen uitbraken tussen Sovjet-troepen en Chinese Rode Gardisten aan de grensrivier de Oessoeri ‘had de toenmalige Secretaris-Generaal van de Sovjet-Russische Communistische Partij, Leonid Breznjev, serieus overwogen een nucleaire klap uit te delen aan het rijk van Mao Zedong.
De ‘Grote Roerganger,’ zoals MAO genoemd werd, was steeds op het ergste voorbereid geweest. Hij hield zoveel rekening met een atomaire overval van de kant van ‘IJsbeer,’ zoals men de Sovjet-Unie destijds betitelde, dat hij de aanleg van de metro van Peking tot een systeem van atoomvrije bunkers en gangen van enorme omvang heeft laten uitbreiden. Mao Zedong zou bereid zijn geweest in het uiterste geval het verlies van twee- tot driehonderd miljoen van zijn landgenoten op de koop toe te nemen, en hij vertrouwde erop dat Moskou zou terugschrikken voor het vastlopen van de Sovjetlegers in die gele mensenmassa’s.
De bereidheid honderden miljoenen burgers op te offeren beperkt zich niet tot Chinese leiders. Zo schrijft de Zweedse auteur Sven Lindqvist in zijn onthullende boek A History of Bombing (2001) dat enkele maanden na de wapenstilstand in 1918, die een einde maakte aan de Eerste Wereldoorlog:
This was top secret. Publicly the air force continued to say something quite different, just as the navy had done throughout the 19th century. This was the best tack to take, wrote the air staff in 1921: 'It may be thought better, in view of the allegations of the "barbarity" of air attacks, to preserve appearances by formulating milder rules and by still nominally confining bombardment to targets which are strictly military in character… to avoid emphasizing the truth that air warfare has made such restrictions obsolete and impossible.'
Peter Scholl-Latour wijst nog eens op de Vietnam-oorlog, de voor de machtigste strijdkrachten in de geschiedenis van de mensheid zo desastreus verloren gewelddadige confrontatie met een Aziatische boerenbevolking. Tegen het eind van zijn boek schrijft hij dat het ‘eigenlijke strategische' doel 'van Washington’ in Vietnam ‘de Volksrepubliek China’ was, de afschaffing van het daar heersende communistische bewind, ‘aldus de grootspraak van de militairen’ in het Pentagon. ‘Deze lichtvaardige zelfoverschatting, die destijds schering en inslag was, zou men zich, gezien de huidige situatie, opnieuw moeten herinneren.’ En toch laat Europa, na twee vernietigende wereldoorlogen, zich nu meeslepen door Amerikaanse/NAVO-‘warmongers’ die menen de toenemende Aziatische macht met massavernietigingswapens te kunnen vernietigen. Met het oog op ‘the coming war on China’ is het van belang niet te vergeten dat na vijf eeuwen westerse hegemonie de VS en Europa geleid worden door psychopaten, in de letterlijke zin van het woord. Daarvoor later meer.
Eén vrouwelijke psychopaat en zes mannelijke psychopaten. Ziedaar 'onze' leiders.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten