Wat is er toch mis met de elite? Geert Mak pleit in deze uitgebreide versie van zijn dankwoord bij de uitreiking van de Gouden Ganzenveer voor een herbezinning, ook binnen de elite zelf… 'denk niet alleen aan kwaliteit, of een carrière, maar heb de courage om dwars te liggen en heb tegelijk de empathie om aan te voelen wat er in de rest van de samenleving aan de hand is. Kwaliteit, empathie en courage. Daar gaat het om,'
aldus op 16 april 2015 het dankwoord waarbij één van de lafste en meest opportunistische Nederlandse journalisten opriep dat de 'Elite weer moed [moet] tonen,' zonder dat ook maar één aanwezige Geert Mak zelf ter verantwoording durfde te roepen, want in Nederland is het hele establishment tot op het bot corrupt. Hier bestaan geen deskundigen als de Amerikaanse insider kolonel Lawrence Wilkerson die op 11 december 2015 op televisie uiteenzette hoe het Amerikaans 'military-industrial-congressional complex' de belangen van de plutocratie dient en niet die van de Amerikaanse bevolking. Niemand van de polderpers, die in 'onze' zogeheten democratie de macht zou moeten controleren, zal aan de hand van de feiten benadrukken dat de VS volstrekt geen democratie is, maar één groot militair-industrieel complex. Evenmin zal zij de bredere context durven onthullen achter de volgende feiten:
Report: 70 Percent Of Retired Generals Took Jobs With Defense Contractors Or Consultants.
A report released Monday by Citizens for Responsibility and Ethics in Washington and the Brave New Foundation found that 70 percent of retired three-and-four star generals took jobs with defense contractors or consultants, a figure that has actually declined in recent years.
The report found that 76 out of 108 top generals took such jobs from 2009 to 2011, and a few continued to advise the Department of Defense while on the payroll of contractors. The report cited Gen. James Cartwright, who was elected to a paid position on Raytheon's board of directors while serving on the Defense Policy Board…
Eighty percent of generals retiring from 2004 to 2008 took such jobs, according to a 2010 Boston Globe investigation.
Een serieuze analyse van de context waarbinnen de macht in de VS opereert kan de commerciële pers in Nederland zich niet permitteren. De politieke verslaggeving in het kikkerland is niet in staat het niveau van de sport-verslaggeving te ontstijgen. Bovendien kunnen mijn gebrekkig geïnformeerde collega's alhier volstrekt niet in termen van macht en geopolitieke belangen denken. Hun zienswijze blijft beperkt tot het simplisme van helden tegen schurken, zelfs nadat een direct betrokkene bij het Amerikaanse beleid, als bijvoorbeeld de Republikeinse kolonel b.d. Lawrence Wilkerson, onder Bush-junior stafchef van minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell, publiekelijk het volgende over het 'military-industrial-Congressional complex' openbaarde:
If it were something you could root out and you could hand over to the FBI or the Supreme Court… to adjudicate it would be a different matter, I think. Not that it would be done very easily, but anyway it would be a different matter. But it is not something like that, it is pernicious. Eisenhower said it is in every statehouse, in every federal office building, even in every home in America. It is the, sometimes unconscious, power driven aspect of it that makes it so difficult. We are not going to correct this until something truly serious happens to rise the ship of state, which might also sink the ship of state.
It is a growing corporate complex, and it surrounds everything else, including what I call fateful decision making, which is the decision making like sending young men and women to die for state purposes. You are serving what one veteran of the war in Iraq and Afghanistan said to me during one of my seminars: 'You are serving the ulterior (geheime. svh) purposes of the leadership of the country.' And when I asked hum what he meant he said: 'You are serving corporate and commercial interests. You are serving the interests of people who are seeking power within the bureaucratic structure. You are serving the interests of basically an incompetent governing proces.' I told him: 'Wow, that is a pretty powerful statement,' and he said: 'Yes, I'll never go back again, I can guarantee you that, because I did not realize this until I was about halfway through my last tour in Afghanistan.'
Colin Powell en zijn stafchef Lawrence Wilkerson.
Zet de analyse van een insider nu tegenover de pedante betweterigheid van een outsider. In De Groene Amsterdammer van 9 december 2015 beweert de columnist Henk Hofland:
Het besluit om vier Nederlandse F-16’s naar Syrië te sturen om daar doelen van Islamitische Staat te bombarderen zit in de molen van de onafwendbaarheid. Op Amerikaans verzoek gaan we daar meedoen.
Minister Koenders sprak over een gamechanger, waarmee hij bedoelde dat de regels van het spel zijn veranderd. Wat is het spel? De oorlog tussen de terreurbeweging van IS en het Westen…
De oorlog tussen het Westen en het moslimterrorisme duurt nu meer dan veertien jaar…
Het volgende bedrijf was de oorlog tegen het Irak van Saddam Hoessein. Weer begonnen met een zwaar bombardement op Bagdad, onder de code shock and awe. Aan de daarop volgende grondoorlog heeft opnieuw een Nederlands detachement meegedaan. Weer werd er geweldig gebombardeerd maar het hielp niet. Intussen is Irak een verwoest land, de oorlog heeft meer dan honderdduizend mensen het leven gekost en de stad Mosul hoort tot het gebied waar IS het voor het zeggen heeft. Bovendien is deze oorlog onder valse voorwendsels begonnen en ook daaraan was Nederland medeplichtig.
Hoe kunnen we IS in het hart treffen?
Daarna hebben we nog de mislukking van Libië gehad, Obama’s strategie van no boots on the ground en leading from behind en intussen was de heksenketel in Syrië begonnen. En intussen was IS ontstaan, op de puinhopen van de naties die het Westen weer naar de beschaafde wereld wil bombarderen. De grote vraag van nu is of we daarin zullen slagen.
Laat ik deze chaos van meningen en context-loze beweringen van 'de beste journalist van de twintigste eeuw' eens ontleden. Allereerst dit: 'bombarderen zit in de molen van de onafwendbaarheid. Op Amerikaans verzoek gaan we daar meedoen.'
Welnu, 'onafwendbaar' betekent onder andere 'noodzakelijk, onontkoombaar, onvermijdelijk.' Met andere woorden: 'we' betreden hier het rijk van de onwrikbare natuurwetten, en de conclusie moet daarom zijn dat volgens Hofland in de soevereine 'democratische' Nederland, het een onontkoombare natuurwet is dat de gekozen regering doet wat Washington en Wall Street opdragen. Hofland schreef weliswaar 'Op Amerikaans verzoek,' maar van verzoek kan geen sprake wanneer het 'onafwendbaar' is dat 'we daar meedoen.' Bij Hofland is geen sprake van gebrekkig taalinzicht, integendeel, de éminence grise van de polderpers is zijn hele werkzame leven lang een meester geweest in het verhullen van de werkelijkheid, dus 'verzoek,' maar dan één dat 'you cannot refuse.'
Volgend begrip: 'gamechanger,' waarbij het 'spel' in werkelijkheid de 'oorlog' is 'tussen de terreurbeweging van IS en het Westen.' Oorlog is geen 'spel,' want een 'spel' dat op de dood, verminking en de vlucht uitloopt van vele honderdduizenden burgers is geen 'bezigheid die zonder enig praktisch nut… tot vermaak of ontspanning wordt verricht, waarbij enige competitie-element of verbeelding is betrokken,' zoals Van Dale het formuleert. En als er geen sprake is van een 'game' dan kan er ook geen sprake zijn van een 'gamechanger.' Karl Kraus bleef er terecht op hameren dat de 'Taal de moeder [is] van de gedachte, niet haar dienstmeid.' Het feit dat ook Hofland dit kennelijk niet beseft is veelzeggend aangezien hij vanwege zijn 'sprezzatura' de trotse eigenaar is van een P.C. Hooft-buste. Dat politici bij gebrek aan verbeeldingskracht en moreel fatsoen de taal verkrachten is geen vrijbrief voor de journalist om hetzelfde te doen, die moet dit bedrog juist bloot leggen. Vervolgens:
De oorlog tussen het Westen en het moslimterrorisme duurt nu meer dan veertien jaar… Het volgende bedrijf was de oorlog tegen het Irak van Saddam Hoessein.
Dit is een schoolvoorbeeld van wat ik Makkiaanse kolder noem. De illegale inval in Irak, al een oorlogsmisdaad op zich, was niet vanwege 'moslimterrorisme,' maar om de (niet bestaande) massavernietigingswapens van het Saddam-regime op te sporen en te vernietigen. Toen de neoconservatieve regering van Bush-junior die leugen niet meer kon handhaven probeerde zij, wederom vergeefs, het 'moslimterrorisme' als reden te geven voor het massale westerse geweld, maar vanzelfsprekend kan dit voor Hofland geen argument zijn om ruim een decennium later deze leugen te herhalen. Bestaat er bij De Groene Amsterdammer geen eindredactie meer?
Dan: 'de oorlog heeft meer dan honderdduizend mensen het leven gekost.' Precies 'honderdduizend'? Het gegoochel met keurig afgeronde cijfers, is een ander zwaktebod. Waarom geen miljoen doden, zoals sommige bronnen melden? En wat is de rechtvaardiging van Hofland om dit massale bloedbad te negeren? Ik stel die vraag omdat hij één van de senatoren die destijds vóór de inval stemde, Hillary Clinton, in De Groene van 15 april 2015 uitriep tot 'de ideale kandidaat' voor het Amerikaans presidentschap, waaraan hij toevoegde dat hoewel 'het Westen zich [zal] moeten aanpassen,' dan 'nog altijd bij voorkeur onder Amerikaanse leiding, als het een Democraat is.' Opmerkelijk genoeg motiveert de 88-jarige broodschrijver de kwalificatie van 'ideale kandidaat' met de volgende argumenten:
als vrouw van president Clinton heeft ze een groot incasseringsvermogen opgebouwd en later als minister van Buitenlandse Zaken heeft ze aanzienlijke politieke ervaring opgedaan. Ze kent de wereld, en Republikeinse concurrenten die haar kunnen evenaren, hebben zich nog niet aangediend.
De ernstige schending van het internationaal recht en de daaruit vloeiende Amerikaanse oorlogsmisdaden, zijn het resultaat van mede Hillary Clinton's goedkeuring. Maar voor de stem van de gevestigde orde in Nederland zijn dit te verwaarlozen details, anders had hij ze wel in zijn beoordeling mee laten wegen. Het feit dat Hofland enerzijds van oordeel is dat na het referendum -- waarbij de bevolking van de Krim zich in grote meerderheid uitsprak voor aansluiting bij Rusland -- het nu 'noodzaak [is] voor het Westen om grenzen aan de Russische expansie te stellen,' terwijl hij anderzijds Hillary Clinton's steun aan de gewelddadige inval in Irak zelfs niet eens de moeite waard acht te vermelden, verschaft een haarscherp beeld van het corrupte opportunisme van de mainstream-polderpers. Dat mevrouw Clinton mede-verantwoordelijk is voor het leed van miljoenen mensen in de regio, en voor de chaos en daarmee de opkomst van ISIS, de terreurbeweging die nu ook een bedreiging vormt voor Europa, spelen in Hoflands ideologisch mens- en wereldbeeld geen rol van betekenis.
Het feit dat De Groene Amsterdammer, waarvan de hoofdredacteur Xandra Schutte de 'Gouden Ganzenveer 2016 is toegekend,' vanwege ondermeer haar door de jury toegedichte 'vermogen tot faciliteren en stimuleren van jongere generaties' journalisten, spreekt boekdelen voor de vriendjespolitiek en het kwaliteitsbesef van het poldermodel. Het betoog van Hofland wordt nog doortrapter wanneer hij stelt dat de illegale inval in Irak 'onder valse voorwendsels [is] begonnen en ook daaraan was Nederland medeplichtig.' En toch is zijn 'Hillary' in zijn visie nu al 'de ideale kandidaat' voor het Amerikaanse presidentschap. Hier is opnieuw sprake van een paradox, een schijnbare tegenstelling: enerzijds beweert de hoogbejaarde opiniemaker dat mevrouw Clinton 'de ideale kandidaat' is voor het Amerikaanse presidentschap en zij dus verantwoordelijk zal worden voor een politiek waarbij 'het Westen zich [zal] moeten aanpassen,' aan de wezenlijk veranderde machtsverhouding in de wereld, terwijl hij anderzijds met evenveel stelligheid stelt dat de 'oorlog' in Irak, waaraan zijn 'Hillary' haar goedkeuring verleende 'onder valse voorwendsels [is] begonnen,' en daarmee dus een agressieoorlog is. Belangrijk in dit verband is te weten dat tijdens de Processen van Neurenberg, de Amerikaanse openbare aanklager, Robert H. Jackson, het volgende verklaarde:
To initiate a war of aggression, therefore, is not only an international crime; it is the supreme international crime differing only from other war crimes in that it contains within itself the accumulated evil of the whole.
En:
This trial is part of the great effort to make the peace more secure. It constitutes juridical action of a kind to ensure that those who start a war will pay for it personally.
En:
If certain acts and violations of treaties are crimes, they are crimes whether the United States does them or whether Germany does them. We are not prepared to lay down a rule of criminal conduct against others which we would not be willing to have invoked against us.
Kortom, hoewel Hillary Clinton een agressieoorlog, waarvoor hoge nazi's in 1946 ter dood werden veroordeeld, mogelijk maakte dat door het internationale gemeenschap beschouwd werd als 'the supreme international crime,' omdat deze oorlogsmisdaad 'contains within itself the accumulated evil of the whole,' is Hofland toch van mening dat Hillary Clinton 'de ideale kandidaat' is om de VS te leiden en, via de NAVO, het Europa van 'Geen Jorwert zonder Brussel.' Tot zover het morele gehalte van de buitenland-commentator van De Groene Amsterdammer. Drie jaar voordat H.J.A. Hofland ontdekte dat 'we nog de mislukking van Libië [hebben] gehad, Obama’s strategie van no boots on the ground en leading from behind' maakte hij in De Groene Amsterdammer van 4 april 2012, onder de kop 'De Libische manier' propaganda voor luchtbombardementen op de troepen van president Assad van Syrië, want net als in het geval van Khadaffi in Libië zou Assad kunnen worden uitgeschakeld met
consequente luchtsteun aan de rebellen, en zonder dat ook maar één vreemde soldaat daar voet aan de grond heeft gezet. Onze luchtmacht heeft er ook nog aan meegedaan. President Obama vond er een naam voor: leading from behind. Het is redelijk goed afgelopen. Libië zien we niet meer op de televisie,
aldus de zo in de polder geprezen 'beste journalist van de twintigste eeuw.' Wat Hofland zelf zo duidelijk maakt is dat hij niet kan denken, geen inzicht heeft in de geopolitieke 'spelletjes' van de machtigen, slecht is geïnformeerd, zijn meningen vaak overschrijft van vooral de New York Times, en regelmatig moreel verwerpelijke standpunten inneemt, maar dat dit in 'welingelichte kringen' in de polder hogelijk wordt gewaardeerd. Afgezien hiervan, zijn ook zijn formuleringen raadselachtig. Neem deze zinnen:
intussen was de heksenketel in Syrië begonnen. En intussen was IS ontstaan, op de puinhopen van de naties die het Westen weer naar de beschaafde wereld wil bombarderen. De grote vraag van nu is of we daarin zullen slagen.
Wat bedoelt hij met 'we'? 'We' dit. 'We' dat. Wie zijn 'we'? Ik heb het sterke vermoeden dat Hoflands 'we' niet meer is dan hijzelf en zijn lezers van De Groene. That's all. Maar dit groepje wordt niet door de macht gevraagd of de NAVO moet beginnen met nieuwe chaos veroorzakend geweld. De westerse elite kijkt wel uit. 'We' in de neoliberale democratie 'slagen' er zelfs niet eens in om gehoord te worden door de machthebbers, laat staan dat 'we' een beleid zouden kunnen uitstippelen. Dat doen 'ze,' zoals iedere niet gehersenspoelde burger maar al te goed weet, ondanks alle propaganda van de Hoflanden in de media. 'We' is het bekende demagogische trucje van de modale mainstream-opiniemaker waarmee hij zijn publiek probeert te misleiden. Dat veelvuldig gebruik van 'we' creëert tevens het verstikkende groepsdenken dat de toon van de sport-verslaggeving in clubblaadjes domineert. 'We van ADO Den Haag vertrokken goedgemutst naar Vitesse, maar na aankomst werden we door het Arnhemse tuig opgewacht en moesten 'we' uiteindelijk met bebloede koppen afdruipen.'
De volgende voorstelling van zaken: 'intussen was de heksenketel in Syrië begonnen.' Begon dit ineens uit zichzelf, of speelden op de achtergrond ook westerse belangen hierbij een rol? 'We' van de NAVO, beschikken immers, dankzij de VS, over meer dan 700 Amerikaanse militaire bases in de wereld, en in het Midden-Oosten gebeurt niets zonder dat het Westen hierbij een rol speelt, al dan niet via de huurlingen-staat Israel. Ik heb ook hier dankzij boekenkennis en internet een stapje voor op Hofland, want die meldde in De Groene Amsterdammer van 18 november 2015 onder de kop 'Onze warrige oorlog' dat 'Wij geen spionnen [hebben] bij IS en hun denkwereld is ons volstrekt vreemd,' waarna hij zich wanhopig afvroeg: 'We zijn in oorlog, jawel, maar hoe kunnen we die winnen? https://www.groene.nl/artikel/onze-warrige-oorlog Daarentegen laten Amerikaanse insiders, die betrokken zijn geweest bij de besluitvorming van de macht dat die 'oorlog' niet te winnen is met alleen het aloude grootschalige geweld dat al vijf eeuwen lang de westerse hegemonie veilig stelt. Het gaat dus niet 'redelijk goed afgelopen,' ook al 'zien we [Libië],' of welk ander gebied dat 'wij' in chaos hebben achtergelaten, 'niet meer op de televisie.' De beschrijving van de werkelijkheid dient Hofland over te laten aan serieuze onderzoeksjournalisten als Seymour Hersh met zijn informatie van binnenuit. 21 december 2015 berichtte de Amerikaanse website Moon of Alabama :
The latest Seymour Hersh piece alleges that the Joint Chiefs of Staff (JCS) under General Dempsey undermined the official White House policy on Syria. Their impetus to do so came after a Defense Intelligence Agency analysis found in 2012 that there were hardly any 'moderate rebels' in Syria but only Islamists fighting against the Syrian state. The CIA was at least since early 2012 delivering weapons from Libya to Turkey as well as through other routes. The U.S. Ambassador to Libya Chris Stevens was killed on September 11 2012 in Benghazi over some issues with the weapon transfers. Once in Turkey those weapons, as well as plane loads of others purchased by Qatar and Saudi Arabia, were given to 'moderate rebels' who took them into Syria. There they sold off at least part of every weapon and ammunition haul to the Islamists terror gangs which were and are financed by the Wahhabi Gulf states. A new BBCRadio4 report by Peter Oborne explains in detail how that scheme works.
The JCS under Dempsey was quite disturbed that weapons transferred by the CIA were going to exactly those people they had fought in Iraq and Afghanistan just a few years ago. They decided, according to Hersh's source, to undermine the White House's and CIA's regime-change program. They provided intelligence to Syria via Germany, Russia and Israel. They also convinced the CIA that it was preferable to give away very old weapons that could be sourced in Turkey instead of newer but more difficult to transport weapons from Libya. As Hersh writes:
‘Our policy of arming the opposition to Assad was unsuccessful and actually having a negative impact,’ the former JCS adviser said. ‘The Joint Chiefs believed that Assad should not be replaced by fundamentalists. The administration’s policy was contradictory. They wanted Assad to go but the opposition was dominated by extremists. So who was going to replace him? To say Assad’s got to go is fine, but if you follow that through – therefore anyone is better. It’s the ''anybody else is better'' issue that the JCS had with Obama’s policy.’ The Joint Chiefs felt that a direct challenge to Obama’s policy would have ‘had a zero chance of success.’ So in the autumn of 2013 they decided to take steps against the extremists without going through political channels, by providing US intelligence to the militaries of other nations, on the understanding that it would be passed on to the Syrian army and used against the common enemy, Jabhat al-Nusra and Islamic State.
And Hersh on the weapon dealing:
By the late summer of 2013, the DIA’s assessment had been circulated widely, but although many in the American intelligence community were aware that the Syrian opposition was dominated by extremists the CIA-sponsored weapons kept coming, presenting a continuing problem for Assad’s army. Gaddafi’s stockpile had created an international arms bazaar, though prices were high. ‘There was no way to stop the arms shipments that had been authorised by the president,’ the JCS adviser said. ‘The solution involved an appeal to the pocketbook. The CIA was approached by a representative from the Joint Chiefs with a suggestion: there were far less costly weapons available in Turkish arsenals that could reach the Syrian rebels within days, and without a boat ride.’ But it wasn’t only the CIA that benefited. ‘We worked with Turks we trusted who were not loyal to Erdoğan,’ the adviser said, ‘and got them to ship the jihadists in Syria all the obsolete weapons in the arsenal, including M1 carbines that hadn’t been seen since the Korean War and lots of Soviet arms. It was a message Assad could understand: “We have the power to diminish a presidential policy in its tracks.”’
Maar omdat deze informatie niet door de gecensureerde Nederlandse televisie wordt uitgewerkt en in een breder kader wordt geplaatst, weet de 'politiek-literaire elite' in de polder van niets. Sterker nog: al langere tijd herhaalt De Groene Hoflands pleidooi voor gewelddadig NAVO-ingrijpen in Syrië. Zo beweerde hij in het nummer van 4 april 2012 verbolgen dat zelfs voor de ‘Vrienden van Syrië’ (sic) 'wapenleveranties nog altijd taboe [blijven], al tonen Saoedi-Arabië en Qatar nu tekenen van bereidheid. Tekenen, daar schiet je in Homs nog niets mee op.' Om de 'opstandelingen' met maximaal NAVO-geweld te kunnen steunen 'moeten we eerst tot de conclusie komen dat de internationale gemeenschap met deze halve maatregelen op de verkeerde weg is omdat Assad zo met het scenario voor het volgende bloedbad wordt bediend,' aldus De Groene-columnist die, net als Arnout Brouwers van de Volkskrant, bij de Atlantische Commissie schnabbelde. Het spreekt voor zich dat deze nonsens allemaal gepresenteerd wordt in het kader van 'onze,' let wel, 'humanitair ingrijpen' en 'responsibility to protect.' Maar in Nederland is de opinie belangrijker dan het feit, en vandaar dat het Hofland is die voor De Groene schrijft en niet iemand met kennis van zaken. Nog steeds kan hij in zijn clubblad beweren:
Met de beste voornemens zijn we de strijd begonnen. Het was de bedoeling welvarende democratieën te stichten, en het resultaat is volstrekt tegenovergesteld. En dan verzuimen we onszelf de vraag te stellen wat daarvan de oorzaken zouden kunnen zijn.
Dit is de bekende propaganda van de westerse mainstream: 'we' zijn altijd altruïstisch geweest, ook al werkte het negatief uit. 'We' beginnen altijd 'met de beste voornemens de strijd,' maar omdat het tuig niet naar 'ons' wil luisteren, druipen we tenslotte met bebloede koppen af. Die centrale leugen van 'onze' immense goedheid, wordt keer op keer erin gehamerd. De disciplinering van de 'politiek-lieteraire elite' als van de massa is de belangrijkste functie van de mainstream media. De westerse macht en haar terreur moet telkens weer gelegitimeerd worden. Daarentegen waarschuwt de Amerikaanse kolonel Lawrence Wilkerson, tijdens de Irak-oorlog stafchef van de Republikeinse minister van buitenlandse zaken Colin Powell, ervoor dat de Amerikaanse politiek doorgaans geenszins 'altruistic' is geweest, maar dat vanaf het allereerste begin het om 'sheer power' draait, waaraan hij toevoegde dat:
lately it has not even been about realistic application of that sheer power or realistic attempts to expand it, it has been more or less so failed in its general aspects that it has diminished our real power in the world,
en dat de westerse commerciële massa media een centrale rol spelen bij het rechtvaardigen van het oorlogsgeweld en de massale terreur tegen andere volkeren. Op de vraag van de Amerikaanse journaliste Abby Martin over de rekrutering in de VS van wat vroeger het kanonnenvoer werd genoemd, antwoordde Wilkerson:
It really isn't an all volunteer force, it is an all recruited force, because we spent billions of dollars to entice these people, who feel that they don't have many other prospects, into the armed forces. We are bringing them into a service that is supposed to be professional, disciplined and altruistic, but at the same time we are bringing them in with the most heinous (gruwelijk. svh) of selfish, greedy purposes. We are paying them what they cannot make otherwise. We are giving them bonuses. It is so bad now that the cost of personnel in my army and to a certain extent in the Marine Corps is coming close to being 50 percent of the all the costs of that service (dienst. svh) on an annual basis. The all-volunteer force is going to bankrupt the defense department, so they are going to have to look to some other options.
Als stafchef van de Amerikaanse minister van buitenlandse zaken Colin Powell bereidde hij diens VN-speech voor over het Saddam-regime en zijn vermeend bezit van massavernietigingswapens, die volgens een Brits inlichtingenrapport ‘binnen 45 minuten’ operationeel zouden kunnen zijn. Tegenover Martin zei Wilkerson hierover:
I look at it in a more, shall we say, soul-piercing way. Not only was the intelligence-picture for various reasons a failure on the part of the intelligence-agencies, it was also cherry-picked by the vice-president, it was put together to a certain extent by the office of special plans… in the Pentagon, and it was — as the British MI6-memo said — largely orchestrated by the policy, or the policy was essentially fed with intelligence that would shape it. So there were a number of reasons for the failure, there were a number of reasons for my personal failure. I lament (betreur. svh) those reasons, I will never forget the occasion, I will go to my grave remembering it. But I can see from an academic point of view how — and this is sad and it frightens me to a certain extent — this has happened in the past or will happen in the future. Let me give you a vivid example. I will tell you how I look at the media-reports that Bashar Assad used chemical weapons in Syria. I say: bull (nonsens. svh). I believe it when I see evidence. You know, I went to every person I knew in the intelligence community and every person I knew outside the United States, to include two people who were in Syria at the time and knew what was going on and whose vision and knowledge I respect. None of them, not a single one could confirm that Bashar Assad used those chemical weapons. Instead there were possibilities they were used by other parties in Syria as well as Bashar Assad and frankly the evidence looked more strongly for other parties than the president. So I think there still is high potential for this kind of manipulation of intelligence, this kind of fabrication of intelligence, and this kind of refusal to take dissent in the leadership in this country right now today. I will tell you very seriously: I am very skeptical of the intelligence establishment and what it says,
aldus de man die uit ervaring van binnenuit weet wat er achter de schermen gebeurt. Zijn informatie toont aan hoe gevaarlijk bijvoorbeeld de bejaarde buitenland-commentator van de Volkskrant, Paul Brill, is. In zijn krant van 7 september 2013 beweerde hij dat 'het regime van president Bashar al-Assad vanwege het gebruik van gifgas,' met geweld moet worden aangepakt. Even weerzinwekkend is zijn fascistoïde taalgebruik, met opmerkingen als 'corrigerende tik' voor massale bombardementen, en begrippen als ‘strafoperatie, tuchtmaatregel' om met veel NAVO-geweld een ‘weerspannig volk’ in het gareel te meppen, zoals de oudtestamentische God dit deed met zijn uitverkoren volk dat 'Mij recht in mijn gezicht tergt,' zoals Brill met zijn christelijke opvoeding ongetwijfeld zal hebben gelezen in het bijbelboek Jesaja. Interessant in dit verband is dat Brill één van de auteurs is van het boek Israel: een blanco cheque? (1983), waarin
twintig auteurs van joodse en/of linkse huize een poging [doen] de 'dialoog van doven' over Israel en de Palestijnen te doorbreken.
Paul Brill, die 'acht jaar lang redacteur bij De Groene Amsterdammer [was],' en 'momenteel als redacteur verbonden [is] aan De Volkskrant,' schreef onder andere:
En dan arriveer je in Israel. Jij zult daar met je eigen afkomst worden geconfronteerd, was me van zeer nabij voorspeld. Maar wat is je afkomst wanneer je joodse vader geheel heeft gecapituleerd voor de bekeringsijver van je katholieke moeder? Nebbisj. Of nog minder: minder dan een halfjood, zoals me eens smalend werd toegevoegd door iemand die zich op latere leeftijd had laten besnijden.
Deze wrange beschrijving van zijn eigen 'afkomst' illustreert een aantal zaken. Allereerst lijkt Paul Brill ernstig te twijfelen aan zijn eigen identiteit. Wie was hij nu eigenlijk, wat was zijn 'afkomst'? Joods? Katholiek? Joods Katholiek? De 'corrigerende tik' die zijn vader kreeg, dreunde decennia later nog steeds door in het hoofd van zijn zoon, die zijn vader 'geheel' zag capituleren. Ook Paul Brill zelf heeft de 'capitulatie,' die volgde op de godsdienstoorlog tussen zijn ouders, nooit helemaal kunnen verwerken. De pro-Israel propagandist weet daardoor niet wie hij precies is. Bekend is dat:
de vraag wie Joods is houdt het Jodendom vooral vanaf de 20e eeuw intens bezig. De definitie van 'wie is Joods' en Jood-zijn gebaseerd [is] op de traditionele joodse wetgeving en luidt: Alleen die persoon waarvan de moeder ten tijde van de geboorte een Jodin was of de persoon die zich vrijwillig tot het jodendom heeft bekeerd op grond van de Joodse wetten is Joods.
De gemankeerde houding van Brill, gevoed door de collaborerende houding van een groot deel van de Nederlandse bevolking is kenmerkend voor de polder-intelligentsia, zodra het over het Midden-Oosten gaat. 'Strafoperatie, tuchtmaatregel, corrigerende tik, game change,' alle eufemismen voor massale bloedbaden elders. En om dat mogelijk te maken beweerde Brill in zijn krant zonder één enkel bewijs dat Assad 'gifgas' had ingezet. De misdadigheid van dit slag 'journalisten' is werkelijk grenzeloos. En hoewel gepensioneerd kan hij dit zonder enige kritiek van zijn Nederlandse mainstream-collega's blijven doen in de Volkskrant.
Dankzij de corrupte collaborateurs van de polderpers slaagt de VS erin om ook Nederland mee te trekken in de politieke, economische, financiële, militaire en morele cul-de-sac. 'We' zijn hier beland in een absurdistisch toneelstuk, waar niets meer is wat het lijkt, alles ondersteboven staat, en waar een Amerikaanse insider de waarheid vertelt, terwijl de outsiders van de Nederlandse 'vrije pers' leugens blijven verspreiden. 'Wat is er toch mis met de elite?' Wel dit laatste, zou ik zeggen. Het ontbreekt haar aan 'kwaliteit, empathie en courage,' en wie zou dit beter kunnen weten dan Brill's vriend Geert Mak zelf? De 'elite' in de polder is corrupt en misdadig.
Paul Brill: 'gecapituleerd.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten