zondag 20 december 2015

Vluchtelingenstroom 43


De huidige stand van zaken:

Pre-emptive nuclear strike a key option, NATO told.

The west must be ready to resort to a pre-emptive nuclear attack to try to halt the 'imminent' spread of nuclear and other weapons of mass destruction, according to a radical manifesto for a new Nato by five of the west's most senior military officers and strategists.

Calling for root-and-branch reform of Nato and a new pact drawing the US, Nato and the European Union together in a 'grand strategy' to tackle the challenges of an increasingly brutal world, the former armed forces chiefs from the US, Britain, Germany, France and the Netherlands insist that a 'first strike' nuclear option remains an 'indispensable instrument' since there is 'simply no realistic prospect of a nuclear-free world.'

The manifesto has been written following discussions with active commanders and policymakers, many of whom are unable or unwilling to publicly air their views. It has been presented to the Pentagon in Washington and to Nato's secretary general, Jaap de Hoop Scheffer, over the past 10 days. The proposals are likely to be discussed at a Nato summit in Bucharest in April.

'The risk of further [nuclear] proliferation is imminent and, with it, the danger that nuclear war fighting, albeit limited in scope, might become possible,' the authors argued in the 150-page blueprint for urgent reform of western military strategy and structures. 'The first use of nuclear weapons must remain in the quiver of escalation as the ultimate instrument to prevent the use of weapons of mass destruction.'

The authors - General John Shalikashvili, the former chairman of the US joint chiefs of staff and Nato's ex-supreme commander in Europe, General Klaus Naumann, Germany's former top soldier and ex-chairman of Nato's military committee, General Henk van den Breemen, a former Dutch chief of staff, Admiral Jacques Lanxade, a former French chief of staff, and Lord Inge, field marshal and ex-chief of the general staff and the defence staff in the UK - paint an alarming picture of the threats and challenges confronting the west in the post-9/11 world and deliver a withering verdict on the ability to cope.

The five commanders argue that the west's values and way of life are under threat, but the west is struggling to summon the will to defend them.
http://www.theguardian.com/world/2008/jan/22/nato.nuclear


NATO Considers 'First Strike' Nuclear Option. 


North Atlantic Treaty Organization (NATO) officials are considering a first strike nuclear option to be used anywhere in the world a threat may arise. Former armed force chiefs from the US, Britain, Germany, France, and the Netherlands authored a 150-page blueprint calling for urgent reform of NATO, and a new pact drawing the US, NATO, and the European Union (EU) together in a 'grand strategy' to tackle the challenges of an 'increasingly brutal world.' The authors of the plan insist that 'the first use of nuclear weapons must remain in the quiver of escalation as the ultimate instrument to prevent the use of weapons of mass destruction.' The manifesto was presented to the Pentagon in Washington and to NATO’s secretary general in mid-January 2008. The proposals are likely to be discussed at a NATO summit in Bucharest in April 2008.

The authors… paint an alarming picture of the threats and challenges confronting the West in the post-9/11 world and deliver a withering verdict on the ability to cope. The five commanders argue that the West’s values and way of life are under threat, while the West is struggling to summon the will to defend them.


US stations new nuclear weapons in Germany.

By Johannes Stern 
26 September 2015

The US is stationing up to 20 of a new type of B 61-12 nuclear bombs at the Büchel air base in the Eifel region. Altogether they have 80 times the explosive power of the nuclear bomb exploded in Hiroshima. This was revealed in the German television program 'Frontal 21' on Tuesday.

The stationing of these bombs is part of the renewal of the American nuclear arsenal. 'Frontal 21' referred to the current US budget plan, which indirectly refers to these plans, saying that the weapons will be integrated into German fighter-bombers starting in the third quarter of 2015.

At the same time, additional nuclear weapons locations in Europe are being upgraded with new B 61-12 nuclear bombs. These include the airbases in Incirlik, Turkey and Aviano, Italy.

Der Spiegel already reported last year that the first bombs costing about $10 billion should be available in Europe in 2020. It said that the expansion of the air base in Büchel will cost an estimated $154 million and that Germany will cover one-fifth of this…

The director of the Nuclear Information Project at the Federation of American Scientists, Hans M. Kristensen, described a possible horrific scenario to 'Frontal 21': 'In case of war, the nuclear weapons stationed in Germany would be used at the orders of the US president. The US forces would then hand over the nuclear weapons to the German pilots and these German pilots would then attack the target with nuclear weapons.'

The stationing is 'a hidden American weapons build-up,' he said. The new bombs allow 'themselves to be steered to the target' and are 'much more precise than the nuclear weapons that have been stationed in Germany so far.' This is 'a new weapon' because the US previously had 'no steerable nuclear bombs.'

Kristensen called this 'a very unusual scenario for a country that had pledged never to use nuclear weapons—either directly or indirectly.'

That nuclear armament is taking place in Germany, and the fact that—after the terrible crimes of the German military in two world wars—the German military could drop nuclear bombs is horrifying. It also violates German and international laws.

Articles I and II of the nuclear weapon treaty signed by Germany in 1969 forbids the acceptance of control over nuclear weapons or the transmission of them elsewhere. In the text 'Humanitarian International Law in armed conflicts,' a set of regulations for soldiers in the German armed forces from June 2008, it reads: 'In particular the deployment of the following weapons by German soldiers in armed conflict is banned: anti-personnel mines, nuclear weapons, bacteriological weapons and chemical weapons (for example, poison gas).'

The renewal of US nuclear weapons in Germany is a provocation against Russia and raises the danger of a nuclear war in Europe.

Moscow’s foreign office spokeswoman Maria Zakharova told 'Frontal 21': 'It disturbs us that states that actually have no nuclear weapons carry out the deployment of these weapons and, indeed, within the framework of the NATO practice of nuclear sharing.' A Russian government spokesperson warned: 'That could change the balance of forces in Europe. And without a doubt, that would require Russia take retaliatory action to re-establish strategic balance and parity.'

The current edition of Spiegel Geschichte (Spiegel History), under the headline 'The bomb: The age of nuclear intimidation,' is devoted to the growing danger of a nuclear war. It gives an overview of the massive build-up of arms, which has taken place 'above all since the outbreak of the Ukraine crisis”. In an “arms race 2.0,' the nuclear powers are modernizing their nuclear weapons 'at great expense,' it says.

According to a study by the Bulletin of Nuclear Scientists, Washington wants to spend about $350 billion on nuclear armaments in the next decade alone, including a new class of nuclear U-boats, new nuclear weapon-bearing long-distance bombers and tactical fighters, a nuclear cruise missile and the building of new nuclear weapons factories and simulation facilities.

Russia is also 'in the middle of a broad modernization of its strategic and non-strategic nuclear armed forces,' according to a study, which says that two new Borei U-boats loaded with intercontinental nuclear rockets are 'completely operational.' Furthermore, Moscow is working on a new strategic stealth bomber and, at the same time, is developing a new intercontinental rocket called 'Sarmat,' which can carry up to 15 nuclear warheads.

The buildup of nuclear weapons in Büchel is taking place with the support of the German government. This confirms that German imperialism is not a 'peaceful' intermediary between the nuclear powers, as it would like to present itself, but plays an active role in a development that threatens the survival of the entire human race.

Last October, in a paper titled 'The nuclear dimension of the Ukraine crisis,' the think tank Stiftung Wissenschaft und Politik, which is close to the German government, warned: '25 years after the fall of the Berlin wall, there is no effective crisis reaction mechanism between NATO and Russia. It became clear how important direct channels of communication would be in April and September, for example, when there were dangerous marine manoeuvre incidents in the Black Sea.'

About one year later, the largest NATO manoeuvre to take place in Europe in decades, Trident Juncture, is scheduled for the end of September and the buildup of nuclear weapons is in full swing.

Top Scientists Warn Nuclear Bombs Deadlier Than Ever.

April 3, 2015

By Steven Starr, Lynn Eden, and Theodore A. Postol

Russian intercontinental ballistic missiles are believed to carry a total of approximately 1,000 strategic nuclear warheads that can hit the US less than 30 minutes after being launched.

Of this total, about 700 warheads are rated at 800 kilotons; that is, each has the explosive power of 800,000 tons of TNT. What follows is a description of the consequences of the detonation of a single such warhead over midtown Manhattan, in the heart of New York City.

The initial fireball. The warhead would probably be detonated slightly more than a mile above the city, to maximize the damage created by its blast wave.

Within a few tenths of millionths of a second after detonation, the center of the warhead would reach a temperature of roughly 200 million degrees Fahrenheit (about 100 million degrees Celsius), or about four to five times the temperature at the center of the sun.

A ball of superheated air would form, initiallly expanding outward at millions of miles per hour. It would act like a fast-moving piston on the surrounding air, compressing it at the edge of the fireball and creating a shockwave of vast size and power.

After one second, the fireball would be roughly a mile in diameter. It would have cooled from its initial temperature of many millions of degrees to about 16,000 degrees Fahrenheit, roughly 4,000 degrees hotter than the surface of the sun.


On a clear day with average weather conditions, the enormous heat and light from the fireball would almost instantly ignite fires over a total area of about 100 square miles.

Hurricane of fire. Within seconds after the detonation, fires set within a few miles of the fireball would burn violently. These fires would force gigantic masses of heated air to rise, drawing cooler air from surrounding areas toward the center of the fire zone from all directions.

As the massive winds drove flames into areas where fires had not yet fully developed,the fires set by the detonation would begin to merge. Within tens of minutes of the detonation, fires from near and far would join and have formed a single, gigantic fire. The energy released by this mass fire would be 15 to 50 times greater than the energy produced by the nuclear detonation.


The mass fire, or firestorm, would quickly increase in intensity, heating enormous volumes of air that would rise at speeds approaching 300 miles per hour.

This chimney effect would pull cool air from outside the fire zone towards the center of the fire at speeds of hundreds of miles per hour.

These superheated ground winds of more than hurricane force would further intensify the fire.

At the edge of the fire zone, the winds would be powerful enough to uproot trees three feet in diameter and suck people from outside the fire into it.

The inrushing winds would drive the flames from burning buildings horizontally along the ground, filling city streets with flames and firebrands, breaking in doors and windows, and causing the fire to jump, sometimes hundreds of feet, swallowing anything not already violently combusting.

These above-hurricane-force ground winds would have average air temperatures well above the boiling point of water. The targeted area would be transformed into a huge hurricane of fire, producing a lethal environment throughout the entire fire zone.

Ground zero: Midtown Manhattan. The fireball would vaporize the structures directly below it and produce an immense blast wave and high-speed winds, crushing even heavily built concrete structures within a couple miles of ground zero.

The blast would tear apart high-rise buildings and expose their contents to the solar temperatures; it would spread fires by exposing ignitable surfaces, releasing flammable materials, and dispersing burning materials.


At the Empire State Building, Grand Central Station, the Chrysler Building, and St. Patrick’s Cathedral, about one half to three quarters of a mile from ground zero, light from the fireball would melt asphalt in the streets, burn paint off walls, and melt metal surfaces within a half second of the detonation.

Roughly one second later, the blast wave and 750-mile-per-hour winds would arrive, flattening buildings and tossing burning cars into the air like leaves in a windstorm. Throughout Midtown, the interiors of vehicles and buildings in line of sight of the fireball would explode into flames.

Slightly more than a mile from ground zero are the neighborhoods of Chelsea, Midtown East, and Lenox Hill, as well as the United Nations; at this distance, for a split second the fireball would shine 10,000 times brighter than a desert sun at noon. All combustible materials illuminated by the fireball would spew fire and black smoke.

Grass, vegetation, and leaves on trees would explode into flames; the surface of the ground would explode into superheated dust. Any flammable material inside buildings (paper, curtains, upholstery) that was directly exposed to the fireball would burst into flame. The surfaces of the bronze statues in front of the UN would melt; marble surfaces exposed to the fireball would crack, pop, and possibly evaporate.

At this distance from the fireball, it would take about four seconds for the blast wave to arrive. As it passed over, the blast wave would engulf all structures and crush them; it would generate ferocious winds of 400 to 500 miles per hour that would persist for a few seconds.


The high winds would tear structural elements from buildings and cause them to disintegrate explosively into smaller pieces.

Some of these pieces would become destructive projectiles, causing further damage. The superheated, dust-laden winds would be strong enough to overturn trucks and buses.

Two miles from ground zero, the Metropolitan Museum of Art, with all its magnificent historical treasures, would be obliterated. Two and half miles from ground zero, in Lower Manhattan, the East Village, and Stuyvesant Town, the fireball would appear 2,700 times brighter than a desert sun at noon. There, thermal radiation would melt and warp aluminum surfaces, ignite the tires of autos, and turn exposed skin to charcoal, before the blast wave arrived and ripped apart the buildings.

Three to nine miles from ground zero. Midtown is bordered by the relatively wide Hudson and East rivers, and fires would start simultaneously in large areas on both sides of these waterways (that is, in Queens and Brooklyn as well as Jersey City and West New York).

Although the direction of the fiery winds in regions near the river would be modified by the water, the overall wind pattern from these huge neighboring fire zones would be similar to that of a single mass fire, with its center at Midtown, Manhattan.

Three miles from ground zero, in Union City, New Jersey, and Astoria, Queens, the fireball would be as bright as 1,900 suns and deliver more than five times the thermal energy deposited at the perimeter of the mass fire at Hiroshima. In Greenpoint, Brooklyn, and in the Civic Center of Lower Manhattan, clothes worn by people in the direct line of sight of the fireball would burst into flames or melt, and uncovered skin would be charred, causing third-degree and fourth-degree burns.

It would take 12 to 14 seconds for the blast wave to travel three miles after the fireball’s initial flash of light. At this distance, the blast wave would last for about three seconds and be accompanied by winds of 200 to 300 miles per hour. Residential structures would be destroyed; high-rises would be at least heavily damaged.

Fires would rage everywhere within five miles of ground zero. At a distance of 5.35 miles from the detonation, the light flash from the fireball would deliver twice the thermal energy experienced at the edge of the mass fire at Hiroshima. In Jersey City and Cliffside Park, and in Woodside in Queens, on Governors Island and in Harlem, the light and heat to surfaces would approximate that created by 600 desert suns at noon.

Wind speed at this distance would be 70 to 100 miles per hour. Buildings of heavy construction would suffer little structural damage, but all exterior windows would be shattered, and non-supporting interior walls and doors would be severely damaged or blown down. Black smoke would effuse from wood houses as paint burned off surfaces and furnishings ignited.

Six to seven miles from ground zero, from Moonachie, New Jersey, to Crown Heights, Brooklyn, from Yankee Stadium to Corona, Queens and Crown Heights, Brooklyn, the fireball would appear 300 times brighter than the desert sun at noon. Anyone in the direct light of the fireball would suffer third degree burns to their exposed skin. The firestorm could engulf neighborhoods as far as seven miles away from ground zero, since these outlying areas would receive the same amount of heat as did the areas at the edge of the mass fire at Hiroshima.

Nine miles from ground zero, in Hackensack, Bayonne, and Englewood, New Jersey, as well as in Richmond Hill, Queens, and Flatlands, Brooklyn, the fireball would be about 100 times brighter than the sun, bright enough to cause first- and second-degree burns to those in line of sight. About 36 seconds after the fireball, the shockwave would arrive and knock out all the windows, along with many interior building walls and some doors.

No survivors. Within tens of minutes, everything within approximately five to seven miles of Midtown Manhattan would be engulfed by a gigantic firestorm. The fire zone would cover a total area of 90 to 152 square miles (230 to 389 square kilometers). The firestorm would rage for three to six hours. Air temperatures in the fire zone would likely average 400 to 500 degrees Fahrenheit (200 to 260 Celsius).

After the fire burned out, the street pavement would be so hot that even tracked vehicles could not pass over it for days. Buried, unburned material from collapsed buildings throughout the fire zone could burst into flames when exposed to air—months after the firestorm had ended.

Those who tried to escape through the streets would have been incinerated by the hurricane-force winds filled with firebrands and flames. Even those able to find shelter in the lower-level sub-basements of massive buildings would likely suffocate from fire-generated gases or be cooked alive as their shelters heated to oven-like conditions.

The fire would extinguish all life and destroy almost everything else.Tens of miles downwind of the area of immediate destruction, radioactive fallout would begin to arrive within a few hours of the detonation.  But that is another story.

Lynn Eden is a member of the Security Board of 'Bulletin of The Atomic Scientists' and a Senior Research Scholar and Associate Director for Research at Stanford University’s Center for International Security and Cooperation.

Physicist Theodore Postol is Professor of Science, Technology, and National Security Policy at MIT. His expertise is in ballistics.

Steven Starr is the Director of the University of Missouri’s Clinical Laboratory Science Program.


Japanse slachtoffer van Amerikaanse kernbom.


Hoewel een nucleair armageddon niet kan worden uitgesloten en het gevaar van een vernietigende oorlog met de Russische Federatie almaar groter wordt, stelt een hoogbejaarde dwaas als Henk Hofland in De Groene Amsterdammer van 11 februari 2015  dat 

President Poetin geen compromis [wil], zoals de praktijk van deze oorlog aantoont, en het dus noodzaak [is] voor het Westen om grenzen aan de Russische expansie te stellen. We naderen het stadium waarin van Poetin alles te verwachten valt. Eerst werd de Krim geannexeerd, nu is er deze burgeroorlog in Oekraïne

en het daarom

niet meer dan redelijk [is] je af te vragen wat daarna op de agenda van Moskou staat.

Op zijn beurt vraagt de al even dwaze opiniemaker Geert Mak zich op de laatste bladzijde van zijn boek In America (2014) angstig af:

to what degree will Americans be willing, in this new situation, to open their security umbrella over the European continent?

Wanneer een bestseller-auteur de dreiging van een nucleaire holocaust presenteert als een 'veiligheidsparaplu' dan weet ieder zinnig mens dat hij te maken heeft met een criminele krankzinnige. 'Rationality without reason,' noemde C.Wright Mills deze psychische stoornis. De Amerikaanse bestseller-auteur, winnaar van een Pulitzer Prize, Garry Wills, zet in zijn boek Bomb Power. The Modern Presidency and the National Security State (2010) het volgende uiteen over kernwapens:

This book has a basic thesis, that the Bomb altered our subsequent history down to its deepest constitutional roots. It redefined the presidency, as in all respects America's 'Commander in Chief' (a term that took on a new and unconstitutional meaning in this period). It fostered an anxiety of continuing crisis, so that society was pervasively militarized. It redefined the government as a National Security State, with an apparatus of secrecy and executive control. It redefined Congress, as an executor of the of the executive. And it reddened the Supreme Court, as a follower of the follower of the executive. Only one part of the government had the supreme power, the Bomb, and all else must defer to it, for the good of the nation, for the good of the world, for the custody of the future, in a world of perpetual emergency superseding ordinary constitutional restrictions,

Eerder beschreef de Duitse filosoof Peter Sloterdijk in zijn Kritiek van de cynische rede (1983) de kernbom als volgt:

De atoombom is eigenlijk de Boeddha van het Westen, een perfecte, abstracte, soevereine apparatuur. Onbeweeglijk rust ze in haar atoomsilo, toppunt van werkelijkheid en toppunt van mogelijkheid. Ze is het summum van de kosmische energie en van het menselijk aandeel daarin, de topprestatie van de mens en zijn vernietigster, een triomf van technische rationaliteit en verheffing daarvan tot het paranoïde. Met de atoombom verlaten wij het gebied van de praktische rede, waar men doeleinden met gepaste middelen nastreeft. De bom is al lang geen middel tot een doel meer, want zij is het mateloze middel dat elk mogelijk doel te boven gaat. Juist omdat zij echter geen middel tot een doel kan zijn, moet zij veranderen in een medium voor de zelfbeleving. Ze is een antropologisch gebeuren, het toppunt van objectivering van de machtsgeest die aan het werk is achter de drift tot zelfbehoud. Als wij haar geconstrueerd hebben om onszelf te 'verdedigen,' dan heeft dat ons in werkelijkheid een onvoorstelbare weerloosheid opgeleverd. De bom is een voltooiing van de mens in zijn 'slechte' vorm. Slechter, intelligenter en defensiever kunnen wij niet meer worden.

In feite is de bom de enige Boeddha die ook door de westerse rede wordt begrepen. Eindeloos zijn haar rust en haar ironie. Haar maakt het niets uit hoe ze haar missie volbrengt, door zwijgend afwachten of als gloeiende wolk; voor haar maakt de aggregatietoestand geen verschil. Net als bij Boeddha is alles wat er te zeggen zou zijn, alleen al door haar bestaan gezegd. De bom is geen zier slechter dan de werkelijkheid, en geen haar destructiever dan wij. Ze vertegenwoordigt slechts onze ontplooiing, een materiële uitbeelding van ons wezen. Ze is reeds belichaamd als iets volmaakts, terwijl wij in onze relatie tot haar nog gespleten zijn. Tegenover een dergelijk apparaat zijn geen strategische overwegingen meer op hun plaats, maar men moet aandachtig luisteren. De bom eist van ons strijd noch berusting, maar zelfbeleving. Wij zijn zelf die bom. Zij is het volmaakte westerse 'subject.' Onze enorme bewapening maakt ons zo weerloos dat wij weer zwak worden, zo zwak dat wij verstandig worden, zo verstandig dat wij bang worden. De enige vraag die blijft is of wij de uitwendige weg kiezen, of de innerlijke — of het inzicht vanuit de bezinning zal komen, of uit de vuurgloed boven de aarde.

Omdat de overgrote meerderheid van burgers en militairen de consequenties van de heersende 'rationality without reason' niet kunnen verwerken, wordt de realiteit door de gevestigde orde, haar 'vrije pers,' en haar militairen verzwegen. Zo constateerde de Amerikaanse fotograaf Paul Shambroom in zijn fotoboek Face to Face with the Bomb. Nuclear Reality after the Cold War (2003)

Military people used terminology that seems a denial of the real function of the hardware. Words such as ‘bomb’ and ‘warhead’ are rarely used. Instead, the air force uses the acronym ‘RV’ (for ‘Reentry Vehicle’). The navy, perhaps just to be different, uses ‘RB’ (for ‘Reentry Body’). I was sharply corrected the first time I referred to the MX missile and told that the official name is ‘Peacekeeper.’ Bombs are ‘gravity weapons.’ Warheads are jokingly referred to as ‘physics packages.’ Anything nuclear is ‘non-conventional.’

Het openingscitaat in zijn fotoboek is van 'Secretary of Defense Donald H. Rumsfeld' die tijdens zijn 'testimony to the Senate Foreign Relations Committee,' op 17 juli 2002 verklaarde:

Some have asks why, in the post-Cold War world, we need to maintain as many as 1,700-2,200 operationally deployed warheads. The end of the Soviet threat does not mean we no longer need nuclear weapons. To the contrary, the U.S. nuclear arsenal remains an important part of our deterrence strategy, and helps us to dissuade the emergence of potential or would-be peer competitors, by underscoring the futility of trying to reach parity with us.

Het 'nucleaire arsenaal' dient 'potentiële' mededingers af te schrikken om te pogen gelijkwaardig te worden aan de VS. Washington en Wall Street dulden geen gelijkheid, omdat zij dan gedwongen zijn tegenspraak te accepteren. De wereld, inclusief de EU van 'Geen Jorwert zonder Brussel,' dient de Amerikaanse politieke en economische elite klakkeloos te gehoorzamen. Als dit niet goedschiks gaat dan maar kwaadschiks, met als uiterste consequentie: de nucleaire holocaust. In deze werkelijkheid leeft iedere wereldbewoner dag in dag uit. 'Rationality without Reason.' Het rationalisme is inderdaad in ultieme irrationaliteit ontspoort. De hegemonistische 'sole superpower' chanteert ons en zichzelf met de massale vernietiging. Zij drukt de loop van het wapen tegen het eigen hoofd. Nu de trekker gespannen is, kan in een fractie van een seconde de tijd voorgoed gestopt worden. 'We live with the knowledge that we have the means to eradicate our own species,' schrijft Paul Shambroom in de proloog. 'Strategic weapons are weapons targeted at an opponent's nuclear weapons, command centers, or civilian populations,' laat hij weten, terwijl algemeen bekend is dat volgens het internationaal recht burgers absoluut nooit als doelwit mogen dienen. De westerse burger accepteert de dreiging, want

It's natural to want, to need NOT to believe that hardware for our extinction exists, is made of real nuts and bolts, and is kept at the ready by living, breathing, human beings.


De mens is gedwongen in een verzonnen werkelijkheid te geloven om te voorkomen dat de waanzin het laatste restje zingeving vernietigt. De collectieve gekte is reëler geworden dan het gezond verstand. Intussen wordt de mensheid van alle kanten bedreigd. De Amerikaanse intellectueel Eugene Jarecki, regisseur van de 'Award-Winning Film Why We Fight' (2008) schreef in verband hiermee:

Traditional military threats have been in many ways overshadowed today by nontraditional ones: climate change, infectious diseases, overpopulation, resource scarcity, non state terror, and international economic disorder. These and other sources of international instability are of increasing concern on an ever more interconnected planet, requiring radical solutions and unprecedented levels of international coordination. Yet efforts at reform to date have been too confined by outmoded Cold War thinking.

Nu 'Wij zelf die bom [zijn]' en 'Zij het volmaakte westerse ''subject'' [is],' moet duidelijk zijn hoe absurd Geert Mak's bewering is dat 

De kracht van onze westerse samenleving onze democratie [is], onze variatie in ideeën, onze tolerantie, onze openheid tegenover andere culturen.

Mak's 'Amerikaanse democratie' is al een halve eeuw geleden door het ontstaan van de National Security State ten onder gegaan, zoals talloze intellectuelen uit de VS, onder wie Garry Wills, omstandig en gedocumenteerd hebben aangetoond. In zijn vuistdikke bestseller Reizen zonder John, waarin hij 'op zoek naar Amerika' was, realiseerde Geert Mak zich nog steeds niet dat de atoombom 'redefined' de Amerikaanse Grondwet, en dat de VS de afgelopen halve eeuw is getransformeerd in een 'society pervasively militarized,'  een ontwikkeling waar niemand minder dan president Eisenhower in zijn afscheidsrede in 1961 nadrukkelijk voor waarschuwde. De VS heeft geen militair-industrieel complex, maar is er één. De gescheiden staatsmachten zijn daardoor niet meer gescheiden, alles staat er in het teken van de grootscheepse terreur van georganiseerd geweld, hedendaags zowel als toekomstig, zoals ook de invloedrijke senator, ambassadeur en socioloog Daniel Patrick Moynihan stelde in zijn boek Secrecy: The American Experience (1998) waarin hij erop wees dat 'American society in peacetime began to experience wartime regulation.' Het is de in de polder zo geprezen opiniemaker Geert Mak allemaal ontgaan, en hetzelfde geldt voor de rest van de zogeheten 'politiek-literaire elite' alhier. Zij allen herhalen leugens over democratie en mensenrechten, blijven propaganda maken voor een niet bestaand systeem. Nederland is in dit opzicht uniek. Bij gebrek aan een kritische intelligentsia is hier het corrupte poldermodel tot ultieme waarheid uitgeroepen. Daarentegen zien we in cultuurlanden dat grote denkers ook tot de mainstream-media weten door te dringen. Zo publiceerde de alles behalve radicale Huffington Post op 31 augustus 2014 een essay van de kritische Amerikaanse geleerde Noam Chomsky over de VS als National Security State, getiteld 'Whose Security? How Washington Protects Itself and the Corporate Sector.' 

Desondanks, of beter, juist daarom is het ondenkbaar dat de visie van Chomsky, wiens boeken aanzienlijke oplagen bereiken en in vele talen zijn verschenen, uitgebreid en met zekere regelmaat in de Nederlandse mainstream-media verschijnt. Alle voor de kleinburgerlijke Hollandse elite 'dissidente' informatie wordt ogenblikkelijk gemarginaliseerd dan wel domweg verzwegen. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat Geert Mak in zijn Reizen zonder John (2012), waarin hij claimt 'Op zoek naar Amerika' te zijn. Noam Chomsky 573 pagina's lang negeert, en dat Mak geen enkel boek van hem gelezen heeft. Evenmin heeft mijn oude vriend het werk van de Amerikaanse auteur Wendell Berry gelezen. In The Unsettling of America (1996) beschreef Berry hoe het kleurloze midden het grote gevaar vormt, omdat het mentaal niet in staat is zich aan te passen aan een radicaal veranderende situatie. Sterker nog:

Like many another orthodoxy, it would rather die than change, and may change only by dying. This determination is enforced both from within and from without.

Verandering is onmogelijk zolang de misdadige orthodoxie de macht in handen heeft. Wendell Berry geeft het volgende voorbeeld:

The pattern of orthodoxy in religion, because it is well known, gives us a useful paradigm. The encrusted religious structure is not changed by its institutional dependents –- they are part of the crust. It is changed by one who goes alone to the wilderness, where he fasts and prays, and returns with cleansed vision. In going alone, he goes independent of institutions, forswearing orthodoxy ('right opinion'). In going to the wilderness he goes to the margin, where he is surrounded by the possibilities – by no means all good – that orthodoxy has excluded. By fasting he disengages his thoughts from the immediate issues of livelihood; his willing hunger takes his mind off the payroll, so to speak. And by praying he acknowledges ignorance; the orthodox presume to know, whereas the marginal person is trying to find out. He returns to the community, not necessarily with new truth, but with a new vision of the truth; he sees it more whole than before.

Vandaar dat een opiniemaker als Geert Mak nooit een nieuwe visie kan bieden, daarvoor is hij teveel onderdeel van het verziekte systeem, waarvan de 'gezagsdragers' hem lovend toespreken en vorstelijk belonen. Elke prijs is als het ware een brevet van het eigen onvermogen. Meer over 'onze' misdadige dwazen de volgende keer. 


Geert en Mietsie Mak. 'Like many another orthodoxy, it would rather die than change, and may change only by dying.' 


4 opmerkingen:

Unknown zei


Vluchtelingenstroom 43
R
Robert Verhoeven
aan Stan

voorbij het bang zijn en haar producten , is de veiligheid die nergens ontstaan kan in angst-gronden en haar producten.

Een daadwerkelijke post-fear aankomst , is naar ik vermoed het alom uitbreken van de liefde, niet als keuze, maar als gebeuren.

Dus inderdaad de permanent gegeven kwetsbaarheid, die tegelijkertijd niet te manipuleren is door wat voor veiligheids-scheppingen dan ook, die hun afkomst hebben in angst. Voorbij die afkomst schemert de afkomst, ....

Voorbij die geproduceerde veiligheid, is kwetsbaarheid de enige ontmoetbaarheid.

Die permanent gegeven kwetsbaarheid is de grootste durf, het is een kwetsbaarheid die niemand kan inlijven of manipuleren

Het is een permanente aanwezigheid in een permanent heden, waarin zijn, zijn is, ( niet aan zichzelf ontnomen ) ....
te ' hebben ' is het niet, ...het is geschonken, gegeven, om niet, je bent het, ( en ' ben ' is geborgen in ' zijn ' ) je kunt het zelfs niet verliezen, omdat het niet te hebben is, noch kan het eindigen om wellicht ook die reden,...
Kan het dan met het lichamelijke er zijn samen vallen, ....? ....
ja,
Immers, het lichamelijk er zijn is permanente gegevenheid, geschonkenheid , kwetsbaarheid, even helder als transparant stromend water,
En de lichamelijkheid ervan is tegelijkertijd de eindigheid ervan, en die eindigheid raakt even permanent aan de ontmoeting met de kwetsbaarheid.
Eindigheid is een essentie van een staat van zijn , in lichamelijkheid, waarvan 1 van de geschonken kenmerken is, .....' vergaan ' , ' voorbij gaan ' , en zodoende is de kwetsbaarheid zelf wellicht o.a. gegeven in de ontmoeting met dit besef van vergankelijkheid, waarmee de tijd gegeven is, verbonden aan de lichamelijke vorm van bestaan, die tijdelijk is, .....
en waar iets tijdelijk is, moet een belevingswerkelijkheid zijn, die gerelateerd is aan tijd, en de vereenzelviging ermee, maakt het mogelijk een zelf-vinding te ontmoeten die geboren wordt in de kwetsbaarheid , gegeven in de vergankelijkheid.
Dus los van de tegelijkertijd manifeste evolutie van het soort van 3 drieluiken, waarin de geschiedenis van de angst ( = zelfverlies ) zich voltrekt.
Met als meest herkenbare 3 luik daarin , ....
.hebben,
vereenzelviging in de materiële zin,
angst , ( door dat zelf-verlies )
en de daarin gegeven ontwikkeling van het soort van veiligheid , steeds natuurlijk gekoppeld aan vijandbeelden , samenhangend met de elkaar spiegelende wezens die in hun ogenblikkelijk uitgeleverde kwetsbaarheid , tegenover elkaar staan.

Het alles vernietigende karakter van de laatste ontwikkelingen daarin, kennen als ontketenende , ontketende power, een poging van de blindheid van het zelfverlies, een In de schoot geworpen destructie, ontleend aan relativering , toegepast binnen het materiele.
Wanneer de kwetsbaarheid zelf
' post - fear ' is, in ontmoeting met de ultieme machteloosheid, is dat mogelijk op het zelfde moment ook het alom ontwaken.

Jouw beschrijvingen zijn daarin het realisme die daaraan bijdragen.
Angst en de producten ervan , zullen tenslotte geen grond meer kennen, wanneer de ontmoeting met de gegevenheid van de kwetsbaarheid ieders geschonkenheid , licht-doorlatend veraanwezigt.

roots zei

heilige oorlogen, heilige bommen, licht is liefde ?

Apokalyptischer Nuklearismus und die Sakralisierung der Bombe
http://www.trimondi.de/Komparativ/Nuklear.htm

Unknown zei

Neen, ook los van het huidige , als een fase in die ontwikkeling, dus ook 500 jaar geleden , 1000 jaar geleden, 2000 jaar geleden, 3000 jaar terug, is dezelfde beschouwing op los te laten, vanuit ' hebben en zijn ' en de impact. Dus de impact van het eindige, en de omgang en beleving daarin, als belichaamd wezen. Los van de vormgeving en destructiekracht, los van de schaalvergroting.Los van de onherroepelijkheid als consequentie. Maar ontwikkeling kan mogelijkerwijs budha en christus impact hebben, die even grootschalig is. Er is immers een ontwikkeling van baby, peuter , kleuter, kind, puber , adolescent en dan doorgaans het vastlopen in de fuik dje volwassenheid heet, edoch waarvan het perspectief ligt in het steeds dieper gewaar zijn van het vergaan, het voorbij gaan , sterven, zoals iedere Seconde ( en tijd zelf ) daar hun bestaan aan ontlenen, binnen materie die de tijdelijkheid zelf is in verschijning .

Sjuul van Dissel zei

Als nepliberalen en neofascisten het met elkander doen en een competitie hebben in nazimentaliteit zoals ten tijde van de onrechtmatige poging tot diefstal van mijn rechtmatig verkregen bezittingen in juli 2005, over welk nasleep ik hier https://www.facebook.com/sjuul.vandissel de klok luid, dan is dit in zijn geheel vergelijkbaar met wat zulke nazies nu in Denemarken bij precies zo'n zelfde gedoogpartnersregering voor ogen staat. Die nepliberalen doen het nu met een partij voor de aalmoezen dus daar kunnen die nazies in Denemarken ook al niks van leren. En de Nederlandse NO Sens nieuwsdienst zegt dat daar in Denemarken nu iets wereldschokkends gebeurt. Ach Lelystad was altijd al een soort stiefkindje voor de NOS waar niks gunstigs voor haar inwoners over te melden viel, dus wat dat betreft is er ook nu niks nieuws te melden. Arbeid maakt vrij, dus is hier ook weer niks bijzonders aan de hand. Dus doorwerken mensen, voor wie werken moet. Luie pennelikkers bepalen wel voor jou waar wanneer en hoe, en onder welke nazivoorwaarden. Arbeit Macht Frei http://nos.nl/artikel/2076330-we-moeten-trouwringen-niet-van-hun-vingers-halen.html

Here We Go Again. The Military Industrial Complex

  VT Foreign Policy MILITARY GOVERNMENT HEALTH HISTORY INVESTIGATIONS WARS VT RADIO AMERICAN GEOPOLITICS Home     Investigations     COVID  ...