Niet de rest van de wereld maar het Westen zal zich moeten aanpassen, nog altijd bij voorkeur onder Amerikaanse leiding, als het een Democraat is.
Henk Hofland. Hillary’s nieuwe wereld. 15 april 2015
Amerika [zal] in de loop van deze eeuw van een dominante wereldmacht weer het 'gewone' land moeten worden dat het tot 1940 was.
Geert Mak. Vrij Nederland. 3 november 2012
Het simplisme van de Nederlandse mainstream-opiniemakers staat in schril contrast met de inzichten van ontwikkelde inwoners van de Verenigde Staten, van iemand als bijvoorbeeld de Amerikaanse dichter, muzikant en auteur, wijlen Gil Scott-Heron. Hij zei het volgende:
Nostalgia, that's what we want... the good ol' days... when we gave'em hell. When the buck stopped somewhere and you could still buy something with it.
Gil Scott-Heron - B Movie from Alex Benson on Vimeo.
The idea concerns the fact that this country wants nostalgia. They want to go back as far as they can – even if it's only as far as last week. Not to face now or tomorrow, but to face backwards. And yesterday was the day of our cinema heroes riding to the rescue at the last possible moment. The day of the man in the white hat or the man on the white horse - or the man who always came to save America at the last moment – someone always came to save America at the last moment – especially in 'B' movies. And when America found itself having a hard time facing the future, they looked for people like John Wayne. But since John Wayne was no longer available, they settled for Ronald Reagan – and it has placed us in a situation that we can only look at – like a 'B' movie...
Nostalgia, that's what we want... the good ol' days... when we gave'em hell. When the buck stopped somewhere and you could still buy something with it. To a time when movies were in black and white – and so was everything else...
So much for the good news...
As Wall Street goes, so goes the nation. And here's a look at the closing numbers – racism's up, human rights are down, peace is shaky, war items are hot - the House claims all ties. Jobs are down, money is scarce – and common sense is at an all-time low with heavy trading. Movies were looking better than ever and now no one is looking because, we're starring in a 'B' movie. And we would rather have John Wayne... we would rather have John Wayne.
Weinig mainstream-journalisten zien de wereld vanaf een bergtop, de meesten komen niet verder dan de voet van de berg, en vragen zich doorgaans niet af wat er vanaf het allerhoogste punt te zien is. Ze zijn er niet in geïnteresseerd, want ze hebben er niets aan in hun dagelijks werk. Ze functioneren als de zwarte tor die net tegen de ruit botste, waar ik doorheen kijk naar het dalletje beneden, en die, zonder het obstakel te bestuderen, onverstoorbaar doorvliegt, niets geleerd hebbende van de eigen ervaring. Daarom zijn veel van mijn collega's niet in staat de taak te vervullen die hen door de Verlichtingsideologie was toegedacht, namelijk het informeren van de burger zodat die wijzer zou worden. Nog afgezien van de vraag of meer kennis automatisch leidt tot meer wijsheid, is het een feit dat de westerse commerciële massamedia al vanaf het begin het disciplineringsapparaat van de macht is, of die nu christelijk, fascistisch, nationaal-socialistisch, kapitalistisch, neoliberaal of sociaal-democratisch is. Dezelfde taak hadden de massamedia in de voormalige Sovjet Unie en zijn satellietlanden. Het gevolg is dat de meeste burgers alleen datgene weten wat de macht wil dat zij weten, de rest van de werkelijkheid bereikt hen niet door de massale 'conspiracy of silence.' Elk systeem dat dankzij een beperkt bewustzijn functioneert, werkt lange tijd feilloos, vooral omdat de intelligentsia het meest geïndoctrineerd is, en juist zij verantwoordelijk is voor het verspreiden van wat 'de nobele leugen' heet.
In politics, a noble lie is a myth or untruth, often, but not invariably, of a religious nature, knowingly told by an elite to maintain social harmony or to advance an agenda. The noble lie is a concept originated by Plato as described in the Republic.
Plato presented the Noble Lie (γενναῖον ψεῦδος, gennaion pseudos) in a fictional tale, wherein Socrates provides the origin of the three social classes who compose the republic proposed by Plato; Socrates speaks of a socially stratified society, wherein the populace are told 'a sort of Phoenician tale':
'the earth, as being their mother, delivered them, and now, as if their land were their mother and their nurse, they ought to take thought for her and defend her against any attack, and regard the other citizens as their brothers and children of the self-same earth... While all of you, in the city, are brothers, we will say in our tale, yet god, in fashioning those of you who are fitted to hold rule, mingled gold in their generation, for which reason they are the most precious — but in the helpers, silver, and iron and brass in the farmers and other craftsmen. And, as you are all akin, though for the most part you will breed after your kinds, it may sometimes happen that a golden father would beget a silver son, and that a golden offspring would come from a silver sire, and that the rest would, in like manner, be born of one another. So that the first and chief injunction that the god lays upon the rulers is that of nothing else are they to be such careful guardians, and so intently observant as of the intermixture of these metals in the souls of their offspring, and if sons are born to them with an infusion of brass or iron they shall by no means give way to pity in their treatment of them, but shall assign to each the status due to his nature and thrust them out among the artisans or the farmers. And again, if from these there is born a son with unexpected gold or silver in his composition they shall honor such and bid them go up higher, some to the office of guardian, some to the assistance-ship, alleging that there is an oracle that the city shall then be overthrown when the man of iron or brass is its guardian.
Socrates proposes and claims that if the people believed 'this myth... [it] would have a good effect, making them more inclined to care for the state and one another. This is his noble lie: 'a contrivance for one of those falsehoods that come into being in case of need, of which we were just now talking, some noble one...'
Modern views on noble lies...
Karl Popper accused Plato of trying to base religion on a noble lie as well. In The Open Society and Its Enemies, Popper remarks, 'It is hard to understand why those of Plato’s commentators who praise him for fighting against the subversive conventionalism of the Sophists, and for establishing a spiritual naturalism ultimately based on religion, fail to censure him for making a convention, or rather an invention, the ultimate basis of religion.' Religion for Plato is a noble lie, at least if we assume that Plato meant all of this sincerely, not cynically. Popper finds Plato's conception of religion to have been very influential in subsequent thought.
Leo Strauss noted that thinkers of the first rank, going back to Plato, had raised the problem of whether good and effective politicians could be completely truthful and still achieve the necessary ends of their society. By implication, Strauss asks his readers to consider whether it is true that noble lies have no role at all to play in uniting and guiding the polis. Are myths needed to give people meaning and purpose and to ensure a stable society? Or can men dedicated to relentlessly examining, in Nietzsche's language, those 'deadly truths,' flourish freely? Thus, is there a limit to the political, and what can be known absolutely? In The City and Man, Strauss discusses the myths outlined in Plato's Republic that are required for all governments. These include a belief that the state's land belongs to it even though it was likely acquired illegitimately and that citizenship is rooted in something more than the accidents of birth. Seymour Hersh also claims that Strauss endorsed noble lies: myths used by political leaders seeking to maintain a cohesive society. In The Power of Nightmares, documentary filmmaker Adam Curtis opines that 'Strauss believed it was for politicians to assert powerful and inspiring myths that everyone could believe in. They might not be true, but they were necessary illusions. One of these was religion; the other was the myth of the nation.'
Het probleem is nu dat de moderne 'noble lies' de mensheid naar de afgrond hebben gevoerd. Niet alleen omdat de massamedia bevolkt worden door oppervlakkige en vaak uiterst stupide individuen, die desondanks een hoge status hebben weten te verwerven, maar ook omdat de 'nobele leugens' volstrekt onhoudbaar zijn geworden, aangezien ze een bedreiging vormen voor het overleven van de menselijke soort. De geglobaliseerde, kapitalistische ideologie is gebaseerd op roofbouw, onverzadigbare consumptie, vervreemding van de omgeving, en vernietiging van alles dat niet economisch te misbruiken is. De consequenties van de klimaatverandering, de uitputting van de grondstoffen, de almaar toenemende kloof tussen arm en rijk, de ernstige vervuiling van de oceanen, de structurele werkloosheid zowel daar als nu ook hier, het cynisme en de onverschilligheid zijn alle symptomen van een levensgevaarlijke stoornis. De natuur past zich hieraan aan door naar een nieuw evenwicht te zoeken die voor de meer dan zeven miljard aardbewoners onoverzienbare gevolgen heeft. Voor degene die beseft met welke bedreigingen de mens wordt geconfronteerd zal duidelijk zijn dat de remedies van de mainstream-woordvoerders als Hofland en Mak lachwekkend zijn. Opmerkingen als dat de noodzakelijke aanpassing 'nog altijd bij voorkeur onder Amerikaanse leiding, als het een Democraat is,' en 'Amerika [zal] in de loop van deze eeuw van een dominante wereldmacht weer het "gewone" land moeten worden dat het tot 1940 was,' illustreren hoe ver de spreekbuizen van het establishment zijn afgedreven van de werkelijkheid. Ze begrijpen na al die jaren nog steeds niet waarom in 1948 George Kennan, grondlegger van de naoorlogse Atlantische containment-politiek, in zijn befaamde Policy Planning Study 23 het volgende schreef:
We have about 50% of the world's wealth, but only 6.3% of its population. ... In this situation, we cannot fail to be the object of envy and resentment. Our real task in the coming period is to devise a pattern of relationships which will permit us to maintain this position of disparity... To do so, we will have to dispense with all sentimentality and day-dreaming; and our attention will have to be concentrated everywhere on our immediate national objectives... We should cease to talk about vague and... unreal objectives such as human rights, the raising of the living standards, and democratization. The day is not far off when we are going to have to deal in straight power concepts. The less we are then hampered by idealistic slogans, the better.
Dit hegemonistische streven is nog altijd de kern van de Amerikaanse buitenlandse politiek, ondanks alle mooie woorden over democratie, mensenrechten, humanitair ingrijpen en 'responsibility to protect.' Een imperium, zo wist de Romeinse senator en historicus Tacitus al in de eerste eeuw van onze jaartelling, is 'Auferre, trucidare, rapere, falsis nominibus imperium; atque, ubi solitudinem faciunt, pacem appellant,' oftewel het imperium is er om 'te plunderen, te moorden, te roven onder valse voorwendselen, ze noemen het imperium; en het verwoesten, noemen zij vrede.' En over de opvatting van de overwonnen Britten merkte hij op:
Omdat ze niet beter wisten, noemden zij het 'civilisatie,' terwijl het deel was van hun slavernij.
De klassieken worden evenwel niet meer gelezen, laat staan geraadpleegd. De moderne opiniemaker doet alsof hij het wiel heeft uitgevonden, alsof de wereld sinds zijn verschijning op aarde wezenlijk anders is dan in de oudheid. Om Hofland te citeren: 'Ik weet hoe het zit.' Daarom zal hij niet 'in de archieven' afdalen, 'ook al omdat hij ervan uitgaat dat de gemiddelde lezer nog slechter gedocumenteerd is.' Daarom 'redt' hij 'zich in eerste en laatste instantie altijd door zijn stijl,' meent één van zijn bewonderaars. Maar dit laatste geldt alleen voor degenen die stijl boven inhoud verkiezen, en hoewel dat er opmerkelijk veel zijn in het poldermodel, waar de controverse zo intens gevreesd wordt, is niet ieder ontwikkeld mens gecharmeerd van een charlatan die knollen voor citroenen verkoopt. En hoe 'nobel' de 'leugens' van Hofland en Mak ook mogen zijn, feit blijft dat het 'leugens' zijn. Als de 87-jarige columnist in De Groene Amsterdammer laat weten dat hij zich op zijn oude dag wel wil aanpassen aan de rest van de wereld, maar dan 'nog altijd bij voorkeur onder Amerikaanse leiding, als het een Democraat is,' dan is duidelijk dat Hofland de kluit opnieuw belazert, en wel omdat hij onderstaande informatie bewust verzwijgt:
Four decades of neoliberal policies have resulted in an economic Darwinism that promotes privatization, commodification, free trade, and deregulation. It privileges personal responsibility over larger social forces, reinforces the gap between the rich and poor by redistributing wealth to the most powerful and wealthy individuals and groups, and it fosters a mode of public pedagogy that privileges the entrepreneurial subject while encouraging a value system that promotes self-interest, if not an unchecked selfishness. Since the 1970s, neoliberalism or free-market fundamentalism has become not only a much-vaunted ideology that now shapes all aspects of life in the United States but also a predatory global phenomenon 'that drives the practices and principles of the International Monetary Fund, the World Bank, and World Trade Organization, trans-national institutions which largely determine the economic policies of developing countries and the rules of international trade.'
With its theater of cruelty and mode of public pedagogy, neoliberalism as a form of economic Darwinism attempts to undermine all forms of solidarity capable of challenging market-driven values and social relations, promoting the virtues of an unbridled individualism almost pathological in its disdain for community, social responsibility, public values, and the public good. As the welfare state is dismantled and spending is cut to the point where government becomes unrecognizable—except to promote policies that benefit the rich, corporations, and the defense industry—the already weakened federal and state governments are increasingly replaced by what João Biehl has called proliferating 'zones of social abandonment' and 'terminal exclusion,'
aldus de Amerikaanse hoogleraar Henry A. Giroux in de introductie van zijn boek Neoliberalism's War on Higher Education (2014).
Dat de volgens zijn sycofanten, 'beste journalist van de twintigste eeuw' geleid wil worden door het 'vrije-markt fundamentalisme' van het Amerikaans imperium, toont aan hoe absurd en chaotisch Hoflands opvattingen zijn. Hoe denkt de gerespecteerde nestor van de polderpers dat dit 'roofzuchtig wereldwijd fenomeen' zich kan 'aanpassen' aan de wensen van de rest van de wereld? Gaat de rijke zijn egoïsme intomen? Gaat de machtige zijn macht delen met de machtelozen? Geen sprake van, zelfs Hofland is niet zo naïef om dit te geloven. Er is daarom ook geen andere conclusie mogelijk dan dat hier sprake is van holle woorden, van 'mooischrijverij,' van bedrog om het beestje bij de naam te noemen. Geert Mak mag dan wel menen dat 'Je de academici [hebt] en de mooischrijvers. Ik hoor bij de laatste club,' maar als dit valse onderscheid al opgaat, dan alleen in Nederland, want in bijvoorbeeld het Angelsaksisch taalgebied zijn honderden voorbeelden te geven van academici die schitterend schrijven en van auteurs die academisch verantwoord werk afleveren. Waar het om draait is of de 'mooischrijvers' ook daadwerkelijk inhoudelijk voldoende te vertellen hebben, en of zij in staat zijn de werkelijkheid te beschrijven. Mijn ervaring is dat de ware 'mooischrijver' (een vreselijk woord), de lezer een blik gunt op de altijd weer raadselachtige waarheid, en hem dwars door de waan van de dag laat kijken. Mak en Hofland kunnen moeilijk volhouden dat zij dit mogelijk maken met hun verpolitiekte ééndimensionale voorstelling van zaken, hoeveel 'spanningsbogen' ze ook in hun werk denken te hebben aangebracht. Iemand die meent dat 'Amerika in de loop van deze eeuw van een dominante wereldmacht weer het 'gewone' land zal moeten worden dat het tot 1940 was,' is niet in staat door de façade heen te prikken om de simpele reden dat hij mythe en werkelijkheid niet van elkaar weet te scheiden. Die komt niet verder dan het sentiment dat Gil Scott-Heron beschrijft:
Nostalgia, that's what we want... the good ol' days... when we gave'em hell.
| ||
|
Geen opmerkingen:
Een reactie posten