Aangezien de werkelijkheid zich anders gedraagt dan de neoliberale ideologie van Hubert Smeets vereist, moet hij wel de logica verkrachten om een cirkel in een vierkant te kunnen proppen. Om aan te tonen hoe ver Smeets en zijn collega's van de realiteit zijn afgedreven, citeer ik de Britse auteur John Berger, die in zijn essaybundel Hold Everything Dear (2007) het volgende constateert:
Consumerist ideology, which has become the most powerful and invasive on the planet, sets out to persuade us that pain is an accident, something that we can insure against. This is the logical basis for the ideology's pitilessness.
People everywhere -- under very different conditions -- are asking themselves -- where are we? The question is historical not geographical. What are we living through? Where are we being taken? What have we lost? How to continue without a plausible vision of the future? Why have we lost any view of what is beyond a lifetime?
The well-heeled experts answer: Globalization. Post-Modernism. Communications Revolution. Economic Liberalism. The terms are tautological and evasive. To the anguished question of Where are we? the experts murmur: Nowhere!
Might it not be better to see and declare that we are living through the most tyrannical -- because the most pervasive -- chaos that has ever existed? It's not easy to grasp the nature of the tyranny, for its power structure (ranging from the 200 largest multinational corporations to the Pentagon) is interlocking and diffuse, dictatorial yet anonymous, ubiquitous yet placeless. It tyrannizes from offshore -- not only in terms of fiscal law, but in terms of any political control beyond its own. Its aim to delocalize the entire world. It's ideological strategy -- besides which Bin Laden's is a fairy tale -- is to undermine the extent so that everything collapses into its special version of the virtual, from the realm of which -- and this is the tyranny's credo -- there will be a never-ending source of profit.
Eerder al wees Berger in zijn bij de Bezige Bij verschenen bundel Stemverheffing (1992):
De veronderstellingen waarvan het mediabedrijf uitgaat namens het publiek zijn behalve blind ook verblindend… Misschien is het precies op dit punt dat onze vorm van democratie een langzame dood sterft. Als dat zo is, dan als gevolg van een weigering. De weigering van het mediabedrijf om het feit te erkennen en te laten doorwerken dat het publiek in zijn hart weet hoe de wereld in elkaar zit… De reden van deze weigering die een bedreiging is voor onze vorm van democratie, de reden waarom het mediabedrijf stelselmatig onderschat wat we gemeen hebben, die reden is steeds dezelfde: de normloze drang tot verkopen.
En omdat voor neoliberale ideologie winst maken het heiligste geloofsartikel is, spreekt Berger van 'the dealers of the Free Market and their corollary, the Mafia,' die weten dat
they now have the world in their pocket. They have. But to maintain their confidence they have to change the meaning of all the words used in languages to explain or praise or give value to life: every word, according to them now, is the servant of profit. And so they have become dumb. Or, rather, they can no longer speak any truth. Their language is too withered for that. As a consequence they have also lost the faculty of memory. A loss which one day will be fatal.
Niet alleen leidt dit tot Hubert Smeets' vernietiging van de logica, maar ook tot de verkrachting van de taal. Begrippen als democratie, vrijheid, mensenrechten, beschaving hebben bij hem hun oorspronkelijke betekenis verloren. Het zijn inhoudsloze verpolitiekte noties geworden, waardoor zijn opiniestukken een chaos vormen van onsamenhangende propagandistische slagzinnen. Ze verhelderen niet, maar verhullen juist. En dit is ook de bedoeling. 21 oktober 2014 meldde Smeets:
Maandag 13 oktober doken er voor de presidentiële residentie aan de Bankova ineens agenten van de Nationale Garde (opvolger van de Berkoet) op. Ze eisten hun 'onmiddellijke demobilisatie' uit deze paramilitaire eenheden op. Een vorm van desertie. In de Donbass woedt immers oorlog met pro-Russische rebellen die vanuit Rusland worden ondersteund. Nog curieuzer was dat de Nationale Gardisten hun kazernes simpelweg hadden kunnen verlaten. Na urenlange onderhandelen, keerden ze wel terug naar hun bases. Maar niet nadat de autoriteiten hadden beloofd dat er geen sancties zouden volgen.
Een rustige demonstratie van de Nationale Garde in Kiev, die in het opgewonden jargon van Smeets 'een vorm van desertie' genoemd wordt, een misdaad in tijd van 'oorlog.'
De eis 'onmiddellijke demobilisatie' is een 'vorm van desertie' aldus Smeets. Hier wordt de oorspronkelijke betekenis van 'desertie' uitgehold, aangezien het betekent 'illegaal het leger verlaten,' een daad waarop in oorlogstijd de doodstraf staat, terwijl hier slechts sprake is van een eis. Smeets probeert door de taalverkrachting zijn publiek te overtuigen dat de 'demobilisatie' eis gelijk staat aan het verraden van het vaderland, het in de steek laten van kameraden, terwijl er 'oorlog [woedt].' Feit is alleen dat er geen 'oorlog woedt,' omdat op 4 september 2014 de Oekraïense president, de miljardair 'Petro Porosjenko en de separatisten een staakt-het-vuren' overeenkwamen, dat weliswaar regelmatig wordt geschonden, maar waardoor er geen sprake meer is van een permanente 'oorlog' die 'woedt.' Interessant in dit verband is het volgende: maandag 20 oktober 2014 berichtte de New York Times:
The Ukrainian Army appears to have fired cluster munitions on several occasions into the heart of Donetsk, unleashing a weapon banned in much of the world into a rebel-held city with a peacetime population of more than one million, according to physical evidence and interviews with witnesses and victims.
Sites where rockets fell in the city on Oct. 2 and Oct. 5 showed clear signs that cluster munitions had been fired from the direction of army-held territory, where misfired artillery rockets still containing cluster bomblets were found by villagers in farm fields.
The two attacks wounded at least six people and killed a Swiss employee of the International Red Cross based in Donetsk…
The army’s use of cluster munitions, which shower small bomblets around a large area, could also add credibility to Moscow’s version of the conflict, which is that the Ukrainian national government is engaged in a punitive war against its own citizens. The two October strikes occurred nearly a month after President Petro O. Poroshenko of Ukraine signed a cease-fire agreement with rebel representatives.
De Amerikaanse mensenrechtenorganisatie Human Rights Watch benadrukt tevens dat de inzet van clusterbommen in dichtbevolkte gebieden een 'oorlogsmisdaad' is, omdat deze explosieven geen onderscheid maken tussen militairen en burgers. Desondanks moet het publiek van Smeets aannemen dat het huidige regime in Kiev democratisch te werk gaat. Vervolgens demonstreert hij in het NRC-opiniestuk hoe gammel zijn vermogen tot logisch redeneren is, door te stellen: 'Nog curieuzer was dat de Nationale Gardisten hun kazernes simpelweg hadden kunnen verlaten.' Hoe nu? Als zij 'simpelweg' hun posten hadden 'verlaten' dan was er sprake geweest van 'desertie,' maar deserteren deden ze nu juist niet. De 'agenten van de Nationale Garde' demonstreerden slechts om hun eis kracht bij te zetten. Maar omdat Smeets' hysterische anti-Poetin propaganda pas geloofwaardig lijkt wanneer hij de werkelijkheid op zijn kop zet, moet de opiniemaker de logica geweld aandoen. Enkele regels verder is de 'vorm van desertie' ineens weer teruggebracht tot een 'protest,' maar duikt opnieuw het begrip 'oorlog' op, om te suggereren hoe 'dodelijk' een dergelijk 'protest' kan zijn. Hubert Smeets:
De Nationale Garde wekte met dit protest de indruk dat ze niet meer wil vechten voor de regering in Kiev, omdat die uit uilskuikens bestaat en geen dekking geeft. In tijden van oorlog is dat een dodelijk verwijt. Maar tegelijkertijd vertolkte de paramilitaire politie hiermee een sentiment over de nieuwe macht dat breder leeft. In die zin was het protest een schot in de roos. President Porosjenko ontsloeg een dag later zijn minister Valeri Geletej van Defensie en verving die door een commandant van de garde zelf: brigade-generaal Stepan Poltorak. Sindsdien zoemt een ander woord rond: ‘staatsgreep.’
Het woord 'zoemen' betekent 'het produceren van een sonoor, eentonig geluid… Gezoem wordt door veel mensen hinderlijk gevonden.'
Hubert Smeets die het in Kiev hoorde 'zoemen.'
Kennelijk ervaart Smeets de kritiek van de Oekraïense bevolking op het -- door Amerikaanse neoconservatieven in de regering Obama samengestelde -- regime in Kiev als 'hinderlijk.' En de reden is niet zo moeilijk te achterhalen: de neoliberale pro-Atlantische regering van de oligarch Porosjenko moet koste wat kost het imago van democratisch behouden. Elke kritiek wordt daarom door propagandisten als 'hinderlijk' ervaren. Het kan ook zijn dat Smeets, wiens woordenschat tamelijk beperkt is, het begrip 'gonzen' bedoelde, in de zin van 'rumoer maken.' Maar ook dan is de implicatie negatief bedoelt, vandaar ook het begrip 'staatsgreep' dat maar in elk geval in het hoofd van Smeets blijft 'rondzoemen.' De chaos in zijn tekst bereikt hier een hoogtepunt, want wat bedoelt de opiniemaker nu precies? Bedoelt hij dat het 'protest' op straat het eerste teken is van een op handen zijnde 'staatsgreep'? Of bedoelt hij dat de benoeming van brigade-generaal Stepan Poltorak een 'staatsgreep' inluidt? Of bedoelt hij dat de neo-nazi's en hun 'Vrijheid' partij een 'staatsgreep' voorbereiden, of is er alleen maar sprake van een hinderlijk 'zoemen'? Maar waar 'zoemt' het precies en wie 'zoemt' de hele tijd? Of weet opiniemaker Smeets volstrekt niet wat er achter de schermen gebeurt, en wat Washington nu weer in petto heeft voor Oekraïne, en dekt hij zich alvast in met vaagheden? Ik gok dat het laatste het geval is.
Hoe dan ook, na maandenlang de westerse mainstream-propaganda te hebben verspreid en de NAVO-belangen impliciet dan wel expliciet te hebben verdedigd, kan Hubert Smeets niet langer meer verzwijgen dat 'something is rotten in the state of Ukraine.' Net als Marcellus en Hamlet in hun Denemarken kan nu ook de NRC-opiniemaker niet langer de werkelijkheid verzwijgen. Hij moet constateren dat er in zijn pro-Europa Oekraïne sprake is van morele en politieke corruptie. Hubert Smeets:
Hoe dan ook, na maandenlang de westerse mainstream-propaganda te hebben verspreid en de NAVO-belangen impliciet dan wel expliciet te hebben verdedigd, kan Hubert Smeets niet langer meer verzwijgen dat 'something is rotten in the state of Ukraine.' Net als Marcellus en Hamlet in hun Denemarken kan nu ook de NRC-opiniemaker niet langer de werkelijkheid verzwijgen. Hij moet constateren dat er in zijn pro-Europa Oekraïne sprake is van morele en politieke corruptie. Hubert Smeets:
Het oproer hield op te kraaien. De vraag blijft waar de 'politie-opstand' en fascistoïde 'sabbat,' zoals weekblad Fokoes die twee dagen doopte, vandaan kwamen. Voer voor samenzweringstheorieën.
Hoewel een demonstratie een democratisch verschijnsel is, ziet Smeets er een 'vorm van desertie' in en vervolgens een voor hem onbegrijpelijke 'politie-opstand' tussen aanhalingstekens. Daarnaast is er sprake van een "fascistoïde 'sabbat.'" Beide leveren 'voer voor samenzweringstheorieën.' Bij wie? Bij Smeets? Bij de NAVO? Bij de door het Westen gesteunde Oekraïense neoliberalen? En wat betekent een 'fascistoïde sabbat'? Is hier sprake van een 'heksensabbat' maar dan met fascisten? Of bezit de 'heksensabbat' fascistische trekjes? Wat maakt de neo-nazi's ineens 'fascistoïde,' nadat de 'vrije pers' ze maandenlang als helden heeft afgeschilderd? Smeets verzuipt in zijn eigen vaagheden, en alleen maar om te voorkomen dat hij wordt gedwongen de werkelijkheid te vertellen, namelijk dat Amerikaanse neoconservatieven door middel van 5 miljard dollar steun aan de zogeheten 'democratische' oppositie, Oekraïense neo-nazi's van Svoboda als stoottroepen lieten inzetten om door straatgeweld de democratische gekozen pro-Russische regering te verdrijven, en een neoliberale miljardair aan de macht te helpen, waardoor de NAVO nog verder oostwaarts kan oprukken en de druk op Rusland nog verder kan worden opgevoerd. Maar deze geopolitieke drijfveren moeten verhuld blijven door de anti-Poetin propaganda van corrupte Hubert Smeets en zijn even gecorrumpeerde collega's van de Nederlandse mainstream-pers. Omdat de werkelijkheid zich evenwel weigert aan te passen aan de virtuele versie ervan kan Smeets het volgende niet meer verzwijgen:
Volgens de ooit loyale Janoekovitsj-parlementariër Michail Tsjetsjetov, die gisteren in de wandelgangen van de Verchovna Rada onbekommerd tekeer ging tegen de huidige regering, was het geen toeval dat deze twee betogingen plaats vonden vlak vóór de topontmoeting van Porosjenko met de Russische president Poetin en de Europese regeringsleiders in Milaan afgelopen week vrijdag. Tsjetsjetov bedoelt dat radicaal rechts het land met een derde Maidan wil gijzelen in de hoop dat het Westen te hulp komt tegen Rusland.
En de rest verzwijgt de opiniemaker, want dan loopt hij het gevaar de werkelijkheid te onthullen, en juist dat mag zijn mainstream-publiek niet weten. Wanneer Smeets het over 'het Westen' heeft, bedoelt hij concreet allereerst de neoliberale elite in Washington en op Wall Street, die sinds '45 de westerse politiek bepaalt. Zij gaat ervan uit dat de VS zo'n bijzonder land is dat het boven de wet staat. Deze opvatting heet officieel: 'Amerikaans Exceptionalisme' en is de doorslaggevende rechtvaardiging voor het eeuwenoude expansionisme van de VS. In de introductie van de bundel kritische essays The Rhetoric of American Exceptionalism, stellen de Amerikaanse academici David Weiss en Jason A. Edwards dat
American exceptionalism is the distinct belief that the United States is unique, if not superior, when compared to other nations. Champions of American exceptionalism hold that because of its national credo, historical evolution, and unique origens, America is a special nation with a special role – possibly ordained by God – to play in human history. The belief in American exceptionalism is a fundamental aspect of U.S. cultural capital and national identity. It is an essential part of America’s political, cultural, and social DNA. Deborah Madsen has argued that American exceptionalism has always ‘offered a mythological refuge from the chaos of history and the uncertainty of life…'
To believers in American exceptionalism, the United States continues to move in constant upward pattern, remaining the beacon of light in the darkness and the defender of the rights of man as long as the nation exists. Moreover, America and Americans are exceptional because they are charged with saving the world from itself; at the same time, America and Americans must maintain a high level of devotion to this destiny. Ultimately, champions of American exceptionalism argue that American exceptionalism functions to order Americans’ universe and define their place in it.
The rhetoric of American exceptionalism permeates every period of American history… American exceptionalism has been fundamental to political rhetoric, serving as the foundation for the doctrine of Manifest Destiny, which was used to justify the Mexican, Spanish – American, and Vietnam wars as well as the westward expansion of U.S. sovereignty across the American continent.
http://stanvanhoucke.blogspot.nl/search?q=american+exceptionalism&updated-max=2013-06-11T22:17:00%2B02:00&max-results=20&start=3&by-date=false
Het is deze gevaarlijke doctrine waarop president Obama een beroep deed toen hij tijdens een toespraak op 10 september 2013 het Amerikaanse volk impliciet verzekerde dat hij het internationaal recht kon schenden, aangezien hij 'possessed the authority to order military strikes,' en dus zonder ondermeer een VN-mandaat Syrië kon laten bombarderen 'if diplomacy fails.' De kritische Amerikaanse journalist Matthew Rothschild, 'senior editor of The Progressive magazine,' kwalificeerde Obama's verklaring als 'ludicrous,' en voegde hieraan toe:
Only Congress has the authority to declare war, and ordering military strikes would be a clear act of war, thus violating the Constitution. It would also violate the War Powers Act, which says that the President can’t engage in hostilities without a declaration of war or specific Congressional authorization unless there is 'a national emergency created by attack upon the United States, its territories or possessions, or its armed forces.' And Syria has done no such thing.
Hoewel de mainstream polderpers maandenlang propaganda maakte voor een illegale aanval op het soevereine Syrië, kwam er van de kant van de Amerikaanse intelligentsia veel kritiek op dit Amerikaans exceptionalisme. Zo stelde de Amerikaanse website Common Dreams:
In a more general statement against Obama's push for war, Putin took the opportunity to 'disagree' with Obama's declaration of the well-worn notion of 'American exceptionalism.'
In his address on Tuesday, Obama told the nation, 'My fellow Americans, for nearly seven decades, the United States has been the anchor of global security. This has meant doing more than forging international agreements -- it has meant enforcing them. The burdens of leadership are often heavy, but the world is a better place because we have borne them.'
Later —calling the elevated status an 'essential truth'— Obama said it was because America is 'exceptional' that it might be compelled to attack Syria.
Critics, however, slammed the idea.
By expressing that sentiment, argues Common Dreams contributor Pat Lamarche, 'the president rolled the clock back to 1943, claiming in that particular lifetime of U.S. actions on global security, our killings have been more righteous and had better outcomes than the anticipated actions of others. And with this distorted view of the consequences, President Obama hopes once again to use bombs to set things right.'
Also writing at Common Dreams, Johnny Barber, currently in Afghanistan as a member of a delegation from Voices for Creative Non-Violence, countered Obama's remarks by saying, 'With humility and resolve Americans should deal honestly with our past, with our present, and with our dire future. With modest effort and risk we can make the future safer for all children. We can do this by simply demanding accountability of our leaders and recognizing the only thing that is exceptional about America is our inability to see other’s lives as valuable as our own.'
En tot grote verontwaardiging en ergernis van de vrije polderpers had stelde ook president Poetin het Amerikaans 'exceptionalisme' ter discussie, toen hij op 11 september 2013 in zijn open brief aan de Amerikaanse bevolking in de New York Times verklaarde:
It is extremely dangerous to encourage people to see themselves as exceptional, whatever the motivation. There are big countries and small countries, rich and poor, those with long democratic traditions and those still finding their way to democracy. Their policies differ, too. We are all different, but when we ask for the Lord’s blessings, we must not forget that God created us equal…
It is alarming that military intervention in internal conflicts in foreign countries has become commonplace for the United States. Is it in America’s long-term interest? I doubt it. Millions around the world increasingly see America not as a model of democracy but as relying solely on brute force, cobbling coalitions together under the slogan 'you’re either with us or against us.'
But force has proved ineffective and pointless. Afghanistan is reeling, and no one can say what will happen after international forces withdraw. Libya is divided into tribes and clans. In Iraq the civil war continues, with dozens killed each day. In the United States, many draw an analogy between Iraq and Syria, and ask why their government would want to repeat recent mistakes.
No matter how targeted the strikes or how sophisticated the weapons, civilian casualties are inevitable, including the elderly and children, whom the strikes are meant to protect.
The world reacts by asking: if you cannot count on international law, then you must find other ways to ensure your security. Thus a growing number of countries seek to acquire weapons of mass destruction. This is logical: if you have the bomb, no one will touch you. We are left with talk of the need to strengthen nonproliferation, when in reality this is being eroded.
We must stop using the language of force and return to the path of civilized diplomatic and political settlement.
http://www.nytimes.com/2013/09/12/opinion/putin-plea-for-caution-from-russia-on-syria.html?pagewanted=all
Maar opnieuw, dit past niet in de anti-Poetin propaganda van de NAVO en haar spreekbuizen in de mainstream-media die zoals Hubert Smeets de 'Plea for Caution From Russia. What Putin Has to Say to Americans About Syria,' onmiddellijk afdeden met onder andere als absurd argument: 'Het is typisch Russisch, om altijd alles om te draaien.' Ondertussen blijft Smeets het Amerikaans exceptionalisme propageren en negeert hij daarmee het moreel en financieel failliete neoliberale kapitalisme. Daarover later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten