Tegen het einde van De Cultuur van Tevredenheid waarschuwde in
1992 de befaamde econoom John Kenneth Galbraith de Amerikaanse plutocraten voor
de diepgewortelde neiging van
de economie tot zelfvernietiging. De nare gevolgen – niet in de laatste plaats
voor de betrokkenen – van de geweldige speculatiehausse (dikwijls ontaard in
diefstal) van de jaren tachtig zijn overduidelijk. Tijdig en verantwoord
regulerend ingrijpen had dit kunnen voorkomen. Als de buitensporige speculatie
door de spaar- en leeninstellingen en de algemene banken door nauwgezette
regulering was voorkomen – wat zowel uitvoerbaar als mogelijk was --, zou het
later niet nodig zijn geweest gigantische, oneindig veel duurdere maatregelen
te nemen om deze intstellingen te redden… De fusie- en overname rage van de
jaren tachtig had in een pril stadium kunnen worden onderbroken door wetgeving
die hoorzittingen en een wachttermijn verplicht stelde om de deugdelijkheid te
beoordelen van ieder geval waarin eigen vermogen op grote schaal werd vervangen
door schuld… Het remmende effect dat de schulden en rentebetalingen voor tal
van ondernemingen hebben gehad op de investeringen en de produktie, en de vele
roemruchte faillisementen, zouden zo tegen geringe kosten zijn voorkomen.
Dit schreef hij 16 jaar voordat
de kredietcrisis van 2008 alleen al in de VS de belastingbetalers een biljoen,
een miljoen maal een miljoen, dollar kostte om de bankwereld overeind te
houden. Desondanks duwde het failliete systeem van speculeren met niet bestaand
geld de echte economie de afgrond in en heeft het miljoenen Amerikanen in
armoede gestort. Sindsdien weigerent de Amerikaanse plutocraten en dus hun
politici deze luchthandel aan banden wilden leggen. Daarin worden ze gesteund
door hun opiniemakers die als verklaring voor deze omvangrijke zwendel gaven dat het geld ‘verdampt’ was, zonder
erbij te vermelden hoe een vaste stof kan ‘verdampen.’ Over de oorzaken van dit failliet heb ik het al
enkele malen gehad en ik beperk me nu daarom tot de opmerking dat het
kapitalisme domweg onverzadigbaar is, en dat het speculeren een facet is van de
niet te vullen leegte in het hart van de neoliberale ideologie. Een leegte die
net als een zwart gat in de kosmos alle energie naar zich toetrekt en
verslindt. Het kapitalisme is een parasitair systeem dat zijn
gastheer tenslotte vernietigd. Het neoliberalisme, de huidige vorm van het kapitalisme, kent
geen verantwoordelijkheid ten aanzien van mens en natuur. Bovendien schept het een angstig en egoistisch menstype
dat zich geisoleerd voelt van de gemeenschap. Desondanks wordt dit systeem in
Geert Mak’s reisboek niet structureel onderzocht. Wel meldt hij op pagina 332
het volgende:
‘Public poverty,’ publieke
armoede, zo omschreef de econoom John Kenneth Galbraith dit verschijnsel in The
Affluent Society (1958), Al aan het eind
van de jaren vijftig zag hij de Amerikaanse samenleving steeds verder uit
balans raken: de winkels puilden uit van alle luxe nieuwigheden voor
privégebruik, terwijl de aandacht voor alles wat behoort tpot het publieke
domein zichtbaar afnam.
Maar net als bij het fenomeen
obesitas geeft Geert Mak ook hier geen verklaring voor dit interessante en
ingrijpende verschijnsel. In plaats van naar oorzaken te zoeken die het
irrationele gedrag in een breder perspectief zet, stapt hij moeiteloos over op
het volgende:
Volgens de meeste economen komt
een land vroeg of laat in de problemen wanneer de staatsschuld stijgt boven de
90 procent van het bruto nationaal product.
Die staatsschuld is evenwel niet
ontstaan door ‘public poverty.’ Ook niet door de lonen die sinds het midden
van de jaren zeventig bevroren werden, en eveneens niet door grote
infrastructurele projecten. Wel door de onder andere de wapenwedloop en het
financieren van het ontzagwekkende militair industrieel complex, maar die
koppeling maakt Mak niet. Net als bijna alle Nederlandse opiniemakers overziet
hij het geheel niet, heeft geen flauw benul van hoe realpolitiek en
neoliberalisme precies werken, en zit Mak vol dromen en verlangt naar ‘hoop.’
Net als zijn collega’s in de massamedia komt hij niet verder dan de buitenkant,
bij hen is er altijd een happy end, een oplossing. In De
Cultuur van Tevredenheid eindigt Galbraith met een Requiem, waarin hij opmerkt:
Dit soort boeken loopt
gewoonlijk goed af. Zodra duidelijk is waar de fout zit, worden de corrigerende
krachten van de democratie in stelling gebracht. Misschien zou dat ook nu
gebeuren als wij te maken hadden met een echte democratie, een die de belangen
en de stemmen van alle burgers omvat. Dan zou de groep die nu buiten de
tevreden meerderheid valt voor haar eigen belangen opkomen – of, juister
gezegd, voor die belangen in het geweer kunnen worden gebracht -, waarmee ook
de belangen en de veiligheid van de gemeenschap in ruimere zin gediend zouden
zijn. Maar wij spreken hier helaas pver de democratie van hen die het minst
aandrang voelen om misstanden te corrigeren, een systeem dat via kortstondige
welstand de mensen maximaal afschermt van wat er verkeerd zou kunnen gaan. Er
is hier alle reden tot droefenis – tot een slechte afloop.
Desondanks concludeerde zelfs
na de kredietcrisis van 2008 en het begin van diepe economische crisis de
Amerikaanse sociaal wetenschapper Les Leopold aan het slot van zijn boek The Looting of America. How Wall Street’s
Game of Fantasy Finance Destroyed Our Jobs, Pensions, and Prosperity:
The financial sector, when
measured by its overall impact on our economic world, produces systematic
instability and runs inefficiently when structured as a small set of for-profit
enterprises that are too big to fail. At the very least we need some sort of
way to protect ourselves from the crises that even Alan Greenspan has ‘no doubt’
will occur again… our children and grandchildren deserve better than the very
least we can do. Let’s hope we won’t throw away much of our children’s
inheritance because we did not have the courage to do the obvious: Take over
the failing major banks, drastically trim their astronomical salaries, control
their hazardous financial engineering, and run the damn things for the good of
us all.
Allemaal vergeefse adviezen om de simpele reden dat wij hier niet te maken hebben met slechts een
economisch en politiek probleem, maar allereerst met een diep cultureel probleem,
met het onverzadigbare expansionisme van het kapitalisme, dat 500 jaar geleden
begon met de zogeheten ‘ontdekking’ van Amerika. Die ‘ontdekking’
leidde tegelijkertijd de degradatie in van de ander, ‘de wilde, de zwarte, de
primitieve mens’ die tot slaaf werd gemaakt van de Europese
economnische belangen, een systeem dat tot de dag van vandaag doorgaat. In 2004
beschreef de Amerikaan auteur John
Perkins de huidige uitbuiting als volgt in Confessions
Of An Economic Hitman. The shocking inside story of how America REALLY took
over the world:
Economic hit men are highly
paid professionals who cheat countries around the globe out of trillions of dollars.
They funnel money from the World Bank, the U.S. Agency for International
Development (USAID), and foreign ‘aid’ organizations into the coffers of huge
corporations and the pockets of a few wealthy families who control the planet’s
natural resources. Their tools include fraudulent financial reports, rigged
game as old as empire, but one that has taken on new and terrifying dimensions
during thjis time of globalization. I should know; I was an Economic Hit Man.
Daar heeft het Westen flink van
geprofiteerd, ook de gewone burger, aldus Perkins die jarenlang werkte ‘for
an international consulting firm that worked to convince poorer countries to
accept enormous development loans – and to make sure that such projects were
contracted to U.S. companies. Once these countries were saddled with huge
debts, the Amnerican government would request their “pound of flesh” in favours, including access to natural resources, military cooperation
and political support.’ Hij schrijft:
The income ratio of the
one-fifth of the world’s population in the wealthiest countries to the
one-fifth in the poorest went form 30 to 1 in 1960 to 74 to 1 in 1995.
Al vanaf de Renaissance
verloopt dit process niet altijd even soepel. Over de economic hit men schrijft Perkins:
if we fail, an even more
sinister breed steps in, ones we economic hit men refer to as jackals, men who
trace their heritage directly to… earlier empires. The jackals are always
there, lurking in the shadows. When they emerge, heads of state are overthrown
or die in violent ‘accidents.’
And if by chance the jackals fail, as
they failed in Afghanistan and Iraq, then the old models resurface. When the
jackals fail, young Americans are sent in to kill and to die.
Perkins geeft hiervan
voorbeelden die hij van nabij heeft meegemaakt en concludeert op pagina 205 dat
We decry slavery, but our
global empire enslaves more people than the Romans and all the other colonial
powers before us… Things are not as they appear. NBC is owned by General
Electric, ABC by Disney, CBS by Viacom, and CNN is part of the huge AOL Time
Warner conglomerate. Most of our newspapers, magazines, and publishing houses
are owned – and manipulated – by gigantic international corporations. Our media
is part of the corporatocracy. The officers and directors who control nearly
all our communications outlets know their places; they are taught throughout
life that one of their most important jobs is to perpetuate, strengthen, and
expand the system they have inherited.
Eerder al schreef de Franse
surrealist André Breton:
If slave traders have
physically disappeared from the world stage, their vile spirit is undoubtedly
still at work.
American flags streamed recently above the main street of Pristina, Kosovo’s capital. One of the world’s newest countries, Kosovo separated from Serbia, with the support of the United States.
Ik geef een willekeurig
voorbeeld hoe de intellectuele corruptie, die het onrecht legitimeert, in de praktijk werkt. Gisteren, woensdag
12 december 2012, opende de International
Herald Tribune, The Global Edition of the New York Times, op de voorpagina
met een 4 kolommen brede kop ‘Back in Kosovo, for business’ daaronder
een foto van een straat in de Kosovaarse hoofdstad Pristina met alleen maar
Amerikaanse vlaggen. De lezer wordt medegedeeld dat
Admired for roles in war,
ex-U.S. officials return to seek lucrative contracts. The prime minister is in
a bind. His country’s largest and most lucrative enterprise, the state telecom,
is up for sale… One bid is from a fund founded by former U.S. Secretary of
State Madeleine K. Albright. Lobbying for another was James W, Pardew, the U.S.
special envoy to the Balkans in Bill Clinton’s presidency. Both are among the
Americans who hold the status of heroes for their roles in the 1999 war that
separated one of the world’s newest states… so many former U.S. officials have
returned to Kosovo for business – in coal and telecommunications, or for
lobbying and other lucrative government contracts – it is hard to keep them
from colliding. The list reads like a ‘Who’s Who’ of recent American diplomatic
history in the region. It also includes Wesley K. Clark, the former supreme
allied commander of NATO forces in Europe who ran the 78-day bombing campaign
against the Serbian strongman Slobodan Milosevic… Kosovo is not the only nation
where former officials have returned to conduct business – Iraq is another prominent
example – but it presents an extreme case, and perhaps a special ethical
quandary, given the outsize American influence here. Pristina, the capital, may
be the only city in the world where a Bob Dole Street intersects Bill Clinton
Boulevard. Experts in foreign policy say the practice of former officials
returning for business is more common than acknowledged publicly. Privately,
former officials concede the possibility for conflicts of interest and even the
potential to influence American foreign policy, as diplomats who traditionally
spent careers in public service are rotating more frequently to lucrative jobs
in the private sector.
Hier komen de belangrijkste elementen
bij elkaar. Het militair industrieel complex, democratische politici, commerciele
pers, en de corruptie. Laten we eerst generaal
Wesley Clark nemen, de voormalige opperbevelhebber van de NAVO Strijdkrachten
in Europa, die ten tijde van het NAVO-geweld in Kosovo bereid was een Derde
Wereldoorlog uit te lokken:
One of Clark's most debated
decisions during his SACEUR command was his attempted operation to attack Russian troops
at Pristina International Airport
immediately after the end of the Kosovo War. A joint NATO-Russia peacekeeping
operation was supposed to police Kosovo. Russia wanted their peacekeeping force
to operate independent of NATO, but NATO refused. British forces were supposed
to occupy Pristina International Airport, but a contingent of Russian troops
arrived before they did and took control of the airport. Clark called
then-Secretary General of NATO Javier Solana, and was told ‘you have transfer of authority’ in the area. General Clark then issued an
order for the NATO troops to attack and ‘overpower’ the armed Russian troops, but Captain Blount leading the British troops
questioned this order, [81] and
was supported in this decision by the British commander of the Kosovo Force,
General Mike Jackson, who
refused to sanction the attack, reportedly saying ‘I'm not going to start the Third World War for you.’ [82][83]
Eenmaal uit het leger Clark ‘went
on Meet
the Press in June 2003 and said he was ‘seriously consider[ing]’ running for president,’ maar
trok zich later terug omdat hij vreesde geen kans te maken. In 2011 liet hij
opnieuw van zich horen toen hij verklaarde dat de regering van Bush junior al
voorafgaand aan de aanslagen in 2001 van plan was om de Amerikaanse
strijdkrachten zeven landen aan te laten vallen.
Wars Were Planned - Seven
Countries In Five Years Because I had been through the Pentagon
right after 9/11. About ten days after 9/11, I went through the Pentagon and I
saw Secretary Rumsfeld and Deputy Secretary Wolfowitz. I went downstairs just
to say hello to some of the people on the Joint Staff who used to work for me,
and one of the generals called me in. He said, ‘Sir, you've got to come in and talk to
me a second.’ I said, ‘Well, you're
too busy.’ He said, ‘No, no.’ He says, ‘We've made the decision
we're going to war with Iraq.’ This was
on or about the 20th of September. I said, ‘We're going to war with Iraq?
Why?’ He said, ‘I don't know.’ He said, ‘I guess they don't know what
else to do.’ So I said, ‘Well, did
they find some information connecting Saddam to al-Qaeda?’ He said, ‘No, no.’ He says, ‘There's
nothing new that way. They just made the decision to go to war with Iraq.’ He said, ‘I guess it's like we don't
know what to do about terrorists, but we've got a good military and we can take
down governments.’ And he said, ‘I guess if the only tool you have is a
hammer, every problem has to look like a nail.’
So I came back to see him a few
weeks later, and by that time we were bombing in Afghanistan. I said, ‘Are we still going to war with Iraq?’ And he said, ‘Oh, it's worse than
that.’ He reached over on his desk. He
picked up a piece of paper. And he said, ‘I just got this down from
upstairs’ -- meaning the Secretary of
Defense's office – ‘today.’ And he
said, ‘This is a memo that describes how we're going to take out seven
countries in five years, starting with Iraq, and then Syria, Lebanon, Libya,
Somalia, Sudan and, finishing off, Iran.’
I said, ‘Is it classified?’ He said,
‘Yes, sir." I said, "Well, don't show it to me.’ And I saw him a year or so ago, and I
said, ‘You remember that?’ He said, ‘Sir,
I didn't show you that memo! I didn't show it to you!’ http://stanvanhoucke.blogspot.nl/2012/11/western-terrorism-21.html
Maar omdat de oorlog in Irak
niet verliep zoals de Amerikaanse autoriteiten verwacht hadden, liet de
Bush-regering de andere zes oorlogen vallen. Voor hoe lang is niet
duidelijk, aangezien ook de Obama-regering Iran onder druk blijft zetten.
Duidelijk in elk geval dat achter de schermen de Amerikaanse elite in het
grootste geheim oorlogen voorbereid, en het publiek dit pas verneemt wanneer een betrokkene buiten dienst is en zelf een politieke agenda heeft. Nu
het geval Madeleine Albright, die:
On May 12, 1996… defended UN sanctions against Iraq on a 60 Minutes segment in which Lesley
Stahl asked her ‘We
have heard that half a million children have died. I mean, that's more children
than died in Hiroshima. And, you know, is the price worth it?’ and Albright replied ‘we think the
price is worth it.’
Madeleine Albright - 60 Minutes - YouTube
www.youtube.com/watch?v=FbIX1CP9qr4
Jun 28, 2008 - Uploaded by groenhagen
Albright makes statement that ultimately led to 9/11.
Nadat deze moeder en
grootmoeder, die de genocidale politiek had verdedigd, weer gewoon burger was
geworden, begon ze voor zichzelf en verdient nu veel geld in landen
waarvan de infrastructuur door haar toedoen is vernietigd en weer moeten worden
opgebouwd. Leest u even mee hoe een Amerikaanse oorlogsmisdadigster gelauwerd
wordt voor en rijk wordt aan de door haar veroorzaakte verwoestingen:
In 2001, Albright was
elected a Fellow of the American Academy of Arts and Sciences.[69] The same year, she founded the Albright
Group, an international strategy consulting firm based in
Washington, D.C.[70] It has Coca-Cola, Merck, Dubai
Ports World, and Marsh & McLennan Companies among its clients, who
benefit from the access that Albright has through her global contacts.[71][72] Affiliated with the firm is Albright Capital Management, which was founded in 2005
to engage in private fund management related to emerging markets.[72]
Albright currently serves
on the Council on Foreign Relations Board
of directors and on the International Advisory Committee of the Brookings
Doha Center.[73] She is also currently the Mortara
Distinguished Professor of Diplomacy at the Georgetown
University
Walsh School of Foreign Service in Washington, D.C..
In 2003, she accepted a
position on the Board of Directors of the New York Stock Exchange. In 2005, Albright
declined to run for re-election to the board in the aftermath of the Richard
Grasso compensation scandal, in which Grasso, the chairman
of the NYSE Board of Directors, had been granted $187.5 million in
compensation, with little governance by the board on which Albright sat. During
the tenure of the interim chairman, John
S. Reed, Albright served as chairwoman of the NYSE board's
nominating and governance committee. Shortly after the appointment of the NYSE
board's permanent chairman in 2005, Albright submitted her resignation. [74]
On January 5, 2006, she
participated in a meeting at the White
House of former Secretaries of Defense and State to discuss
U.S. foreign policy with George W. Bush administration officials. On May 5, 2006,
she was again invited to the White House to meet with former Secretaries and
Bush administration officials to discuss Iraq.
Albright currently serves
as chairperson of the National Democratic Institute for International Affairs and as president of the Truman
Scholarship Foundation. She is also the co-chair of the Commission
on Legal Empowerment of the Poor and held the Chair of the Council of Women World Leaders Women's Ministerial Initiative up until
November 16, 2007, succeeded by Margot
Wallström.
In an interview given to Newsweek International published July 24, 2006,
Albright gave her opinion on current U.S. foreign policy. Albright said: ‘I
hope I'm wrong, but I'm afraid that Iraq is going to turn out to be the
greatest disaster in American foreign policy – worse than Vietnam.’ [76]
In September 2006, she
received the Menschen in Europa Award, with Václav
Havel, for furthering the cause of international
understanding. [77]
Albright has mentioned her
physical fitness and exercise regimen in several interviews. She has said she
is capable of leg pressing 400 pounds. [78][79]
At the National Press Club
in Washington on November 13, 2007, Albright declared that she with William
Cohen would co-chair a new "Genocide Prevention Task
Force"[80] created by the United States Holocaust Memorial Museum, the American Academy of Diplomacy, and the United States Institute for Peace. Their appointment was
criticized by Harut
Sassounian[81] and the Armenian National Committee of America. [82]
On May 13, 2007, two days
before her 70th birthday, Albright received an honorary doctor of laws degree
from the University of North Carolina at Chapel Hill. [83]
Albright endorsed and
supported Hillary Clinton in her 2008 campaign for U.S.
President. Albright has been a close friend of Clinton and serves as her top
informal advisor on foreign policy matters. She is currently serving as a top
advisor for U.S. President Barack
Obama in a working group on national security. On December
1, 2008, then-President-elect Obama nominated then-Senator Clinton for
Albright's former post of Secretary of State.
In September 2009, Albright
opened an exhibition of her personal jewelry collection at the Museum of Art and Design in New
York City, which ran until January 2010. The collection
highlighted the many pins she wore while serving at the United Nations and
State Department, including the famous pin showing a snake and apple she wore
after the Iraqi press called her ‘an
unparalleled serpent’, and several
jeweled insect bugs she wore to meet the Russian Foreign Minister Igor
Ivanov after it was discovered the Russian secret service
had attempted to bug the State Department.[84]
In August 2012, when
speaking at a Obama campaign event in Highlands Ranch, Colorado, Albright was asked the
question ‘How long will you blame that previous
administration for all of your problems?’, to which she replied ‘Forever’. [85][86]
World Justice Project
Madeleine Albright serves
as an Honorary Chair for the World
Justice Project. [87] The World
Justice Project works to lead a global, multidisciplinary effort to
strengthen the Rule of Law for the development of communities
of opportunity and equity. [88]
The Hague Institute for Global Justice
Madeleine Albright serves
as Chair of the advisory council for The Hague Institute for Global
Justice, which was founded in 2011 in The Hague. [89] […]
Hate speech incident in Prague bookstore, 2012
In late October 2012,
during a book signing in the Prague bookstore Palác Knih Luxor, she was visited by a group of activists from
the Czech organization ‘Přátelé Srbů na Kosovu’. She was heard saying ‘Disgusting
Serbs, get out!’ to the Czech group,
which had brought war photos to the signing, some of which showed Serbian
victims of the Kosovo War in 1999. The protesters were
expelled from the event when police arrived. Two videos of the incident were
later posted by the group on their Youtube channel, the specific hate
speech incident can be seen at 1:00 in one of them. [94][95]
Albright's involvement in
the NATO bombing of Serbia was the main cause of the
demonstration - a sensitive topic which became even more controversial when it
came to light that her investment firm, Albright Stonebridge Group, was
preparing to bid in the proposed privatization of Kosovo's state-owned telecom
and postal company, Post and Telecom of Kosovo. In an article published
by the New York-based magazine Bloomberg
Businessweek, it was estimated that this deal may be as large as
€600 million. Serbia stands opposed to the sale, and plans to file a lawsuit
before international courts to block the sale, alleging that the rights of
former Serbian employees have been not respected. [96]
Emir Kusturica has expressed thanks to
Czech director Václav Dvořák for organizing and participating in the
demonstration. Together with other protesters, Dvořák has also reported
Madeleine Albright to the police, stating that she was spreading ethnic hatred and disrespect to victims
of war. [97][98]
Het spreekt voor zich dat de
Nederlandse opiniemakers die anders hun mond zo vol hebben over democratie en
mensenrechten zwijgen als het graf over de Amerikaanse oorlogsmisdaden van
bijvoorbeeld Albright. Sterker nog: 26 november 2012 was zij opnieuw in Nederland, niet om over haar misdaden te spreken maar om reclame te maken
voor een nieuw boek waarin zij haar eigen gecultiveerd slachtofferschap uitgebreid uit de doeken doet. De
volgeboekte bijeenkomst bij het John
Adams Insititute in Amsterdam werd voorgezeten door Tom-Jan Meeus,
voormalig NRC-correspondent in de VS en een schoolvoorbeeld van de mainstream
in de journalistiek. De avond werd als volgt aangekondigd:
Madeleine Albright
Prague Winter: A Personal Story
of Remembrance and War, 1937-1948
26 November 2012The first
female Secretary of State in United States history was born Marie Jana
Korbelová in Praguein 1937. When she was two years old, her family fled the
Nazi threat and escaped to England--for political reasons, she was told. Only
later did she learn that she was in fact Jewish. After a stellar career as U.S.
Ambassador to the United Nations and ultimately Secretary of State to President
Bill Clinton, Albright has returned to her childhood, and the events that
formed her life path and worldview: her family life under the specter of
Nazism, and the creation of the postwar world. The Los Angeles Times called the book “a riveting tale.” Please join
us for an evening with one of America’s most distinguished public citizens
En ook bij de naar ‘Amerika’
zoekende Mak wordt geen woord over Albright’s oorlogsmisdaden gerept omdat dit
nu eenmaal slecht voor zijn imago is. Zowel in de journalistiek, als in de
politiek en bedrijfsleven wordt met het oog op carriere en inkomsten hard
gezwegen over westerse misdaden. Iedereen vreet uit de ruif mee. Nog twee
voorbeelden:
Samuel R.
Berger is Chair of Albright Stonebridge Group, a global strategy firm, which is
affiliated with Albright Capital Management, an investment advisory firm
focused on emerging markets.
Mr. Berger
works across nearly all of the firm’s engagements and regions, with a strong
focus on Asia, Russia and Central Asia, and the Middle East. From 1997-2001,
Mr. Berger served as National Security Advisor to President Bill Clinton.
In that capacity, he drove
policy across a range of issues – the fight against terrorism; Iraq; advancing
the peace process in the Middle East; and building our relations with India and
China, among others.
Lee
Hamilton is a member of the Board of Advisors of Albright Stonebridge Group, a
global strategy firm. Mr. Hamilton is the Director of The Center on Congress at
Indiana University and most recently served as President and Director of the
Woodrow Wilson International Center for Scholars.
Previously,
Mr. Hamilton served for 34 years in Congress representing Indiana’s ninth
district, where he chaired multiple committees including the House Committee on
Foreign Affairs, the Permanent Select Committee on Intelligence and the Select
Committee to Investigate Covert Arms Transactions with Iran.
After
retiring from Congress, Mr. Hamilton served as Vice-Chair of the National
Commission on Terrorist Attacks on the United States (known as the 9/11
Commission).
He has also served as a
commissioner on the influential U.S. Commission on National Security in the
21st Century (the Hart-Rudman Commission), and was co-chair with former Senator
Howard Baker of the Baker-Hamilton Commission to Investigate Certain Security
Issues at Los Alamos.
En ook de vrije westerse pers
kent haarscherp de grenzen van de consensus:
Then-Secretary of State
Madeleine Albright's quote, calmly asserting that U.S. policy objectives were
worth the sacrifice of half a million Arab children, has been much quoted in
the Arabic press. It's also been cited in the United States in alternative commentary
on the September 11 attacks (e.g., Alexander Cockburn, New York Press, 9/26/01)
maar werd in alle talen
verzwegen door westerse journalisten als
bijvoorbeeld Tom-Jan Meeus, over wie u hier meer kan lezen:
Het progressieve kritische FAIR wees er daarentegen op dat
It's worth noting that on 60 Minutes, Albright made no attempt
to deny the figure given by Stahl--a rough rendering of the preliminary
estimate in a 1995 U.N. Food and Agriculture Organization (FAO) report that
567,000 Iraqi children under the age of five had died as a result of the
sanctions. http://fair.org/extra-online-articles/we-think-the-price-is-worth-it/
De filosofe en onafhankelijke journaliste Felicity Arbuthnot zette alles nog eens op een rijtje toen de ‘grim reaper,’ Madeleine Albright, weer eens gehuldigd werd:
Iraq’s ‘Grim Reaper’
Madeleine
Albright Gets Humanitarian Award.
By Felicity Arbuthnot
'There is a special place in hell for
women who don't help other women.' Madeleine Albright
May
01, 2012 ---- As the anniversary of probably one of the most infamous responses
in broadcasting history approaches, the woman who uttered it is shortly to be
awarded ‘the highest honour’ that America bestows upon civilians: the Presidential Medal of Freedom.
Madeleine Albright, Iraq’s ‘Grim
Reaper’, of course confirmed on Sixty
Minutes’ (12th May 1996) that the deaths
of half a million children as a result of the absolute, all-embracing deprivations
of the UN embargo were: ‘A hard choice, but the price, we think the price
is worth it.’
Her
comment also further endorsed the extent to which the United Nations had soiled
its own founding affirmation to: ‘Save succeeding generations from the scourge of war..’
by declaring a new method of warfare,
the withdrawal and denial of all life-sustaining necessities. Albright, at the
time of her astonishing statement was US Ambassador the UN
(1993-1997).
Ironically, as a child she and her Czechoslovak family, her
father a diplomat, lived in London during the 1939-’45 war, and whilst there
she appeared in a film on the plight of children in war.
In her
autobiography, she describes how her experience and knowledge of the horrors
and repercussions of war were also shaped by the terrible consequences for a
small state when it collides with the ambitions of interests of a big one.
Iraq’s twenty five million population and America’s three hundred and fifty
million again come to mind.
She enjoined in further heaping misery on Iraq’s
most vulnerable as US Secretary of State (1997-2001.) Perhaps, as many, for
good or ill, she was shaped by her childhood. When her family returned to
Prague after the war, controversy was caused by their being given a home owned
by a wealthy German family. Germans were expelled from the country, by Prime
Ministerial decree after the war.
At least it was only a house. The government
she had served went on to take over - and comprehensively ruin plunder and
further impoverish - two countries and their peoples.
For the annals of: ‘You
Could Not Make It Up’, Ms Albright’s
current positions include being Co-Chair of the United Nations Development
Programme’s Commission for Legal Empowerment of the poor, which: “works to make
real improvements in people’s lives (fostering) economic growth, poverty
reduction, human development” and making the: ‘law work for everyone.’
In Sept 2006 she received Menschen in
Europe Award for furthering the cause of
international understanding. Orwell strikes again.
On 26th April, announcing
the thirteen recipients of the 2012 Presidential Medal of Freedom Award, President Obama commended Madeleine
Albright for her efforts to bring peace to the Middle East …. Reduce the spread
of nuclear weapons, and for her role as a longtime champion of democracy and
human rights all over the world. (The Daily Beast, April 26)
’These
extraordinary honorees (have) challenged us … inspired us, and they’ve made the
world a better place’, said the
President.
The Medal honours those who have significantly contributed to:
“world peace.”
Reading this ‘Adventures of a Heroine’ fantasy story, the memories of the Iraqi mothers I have held, their
tears mingling with mine, or dampening my shoulder, as they watched helplessly
as their children faded away in front of us, for want of medications, denied by
Albright’s country and the UN she served, flooded back. The funerals, with the
litany of coffins, so small, the impossibly little grave sites beyond counting,
throughout Iraq, witness to unique wickedness.
But Madam Albright is right on
one thing. There is indeed: ‘a special place in hell, for women who don’t
help other women.’ Her Award may yet
haunt her to become the ultimate poisoned chalice. Here’s hoping.
-
Felicity Arbuthnot is a journalist with special knowledge of Iraq. Author, with
Nikki van der Gaag, of Baghdad in the Great City series for World Almanac
books, she has also been Senior Researcher for two Award winning documentaries
on Iraq, John Pilger's Paying the Price: Killing the Children of Iraq and Denis
Halliday Returns for RTE (Ireland.) She contributed this article to
PalestineChronicle.com.
Natuurlijk werkt deze
hypocrisie alleen bij het geindoctrineerde grote publiek in het Westen, in de
rest van de wereld prikt men hier dwars doorheen em groeit de woede tegen de westerse
terreur. Maar zolang de westerse elite erin blijft slagen de rol van de burgers
te beperken tot alleen maar ‘spectators,’ en geen ‘participants, apart from
occasional choices among leaders representing authentic power,’ zal er niets veranderen en zullen Amerikaanse en
Europese oorlogsmisdadigers vrij blijven rondlopen. Zolang er geen echte
democratie bestaat hoeft de macht geen verantwoording af te leggen. Meer
hierover morgen.
8 opmerkingen:
Hi Stan,
Je gaat steeds meer op Karl Marx lijken. Zeker gezien de onderwerpen die je aansnijdt en zelfs in je taalgebruik. Ik hoop dat je inmiddels ook Richard Wolff kent: http://rdwolff.com/. Ik denk dat je je prima kunt vinden in wat deze oude Marxist te melden heeft.
Groeten, Ben
ik ken richard wolff via een lezing in new york, begin dit jaar. ik ben geen marxist, nooit geweest, maar men hoeft ook geen marxist te zijn om te zien wat het neoliberalisme doet.
Het grappige aan de theorie van Marx is dat hij een zich herhalende cyclus heeft aangewezen en voorspeld, en dat sindsdien allerlei deskundigen (sic) vreselijk hun best doen om die theorie te bestrijden.
exact. bovendien heeft hij als een van de eersten de magie van het geld duidelijk gemaakt. desondanks was ook marx iemand die meende dat de mensheid verlost kon worden. daar geloof ik niet in. het tragische aanvaarden is de kern, niet de poging het tragische te ontsnappen.
Wbt het verlossingsdenken heb je een punt. Dat is blijkbaar diep verankerd in de westerse samenleving. Het communisme van Marx als verlossing past dus in die traditie. Het grappige is wel dat het communisme wel degelijk noodzakelijk is, willen we als mensheid overleven.
Groeten, Ben
Stan,
in Italo Calvino's "Invisible Cities" Marco Polo tot the Great Khan,"The inferno of the living is not something that will be;if there is one it is what already is here. ........There are two ways to escape suffering it.The first is easy for many;accept the inferno and become such a part of it that you can no longer see it.The second.....seek and learn to recognise who and what....are not inferno, then make them endure,give them space".
Veerman.
meneer veerman,
calvino's boek is schitterend, en dat geldt eveneens voor het citaat. ik wil er toch iets aan toevoegen. ik zelf vind de boeddistische methode nog wijzer: het lijden accepteren en zien als een begoocheling waarin wij allen verkeren. vanuit de oneindigheid van tijd en ruimte gezien zijn wij slechts een projectie, zitten we vol aannames die de oneindige werkelijkheid onmogelijk kunnen vangen. het is allemaal maya, zinsbegoocheling. ik zou alleen niet weten hoe ik dit in de dagelijkse praktijk een werkelijkheid kan maken. overigens ook een verlichte zen monnik heeft wel eens kiespijn. en dat is verdomd vervelend voor hem of haar. hij lijdt evenveel pijn als wij, maar hij/zij accepteert dit.
vriendelijke groet
stan
Niet het verlossingsdenken is het probleem, behalve dan voor die, die die religie aanhangen natuurlijk, maar het interpreteren en her en her en herinterpreteren van wat eens is gedrukt.
Alles beweegt en alles moet meebewegen, daarbovenop moet er voortschrijdend inzicht zijn en blijven. Ik zie het allemaal meer als een strijd om het bestaan waaraan elke leefvorm, ook wel soort genoemd, gehouden is, maar helaas is het verraad aan de eigen soort ook al zo oud als de wereld.
Marx gaf de tragiek van de kapitalistische productiewijze weer. Voor de arbeidersklasse dan wel te verstaan. Het enige niet tragische aan het marxisme was de druk van HET COMMUNISTISCH MANIFEST, oorspronkelijke titel: 'Manifest der Kommunistischen Partei' geschreven door Karl Marx & Friedrich Engels, december 1847 - januari 1848, zo staat het in mijn uitgave van Pegasus, Amsterdam MCMLXXI
Als mensen mensen nu eens eens en voor altijd met rust lieten was het allemaal al veel minder tragisch voor de mens. Het probleem is het verraad van de soortgenoot die soortgenoten met dezelfde empathie benadert als die soortgenoot de dieren benadert.
De kern ervan is soortisme. Maar dit woordje moet nog door een wetenschapper gedrukt worden.
Een reactie posten