Mijn collega's van de commerciele massamedia weten dat ze door de macht gebruikt worden, en toch gaan ze ermee door. Dat is cynisme, overal de prijs van weten maar van niets de waarde. Hun eigen vak is slechts een bron van inkomen en status, meer niet. Neem bijvoorbeeld de voormalige NOS-correspondent in de VS, Wouter Kurpershoek. Na een exact 5 minuten durend interview met president Bush schreef hij:
'Met gemengde gevoelens neem ik weer afscheid. Ik heb kunnen vragen wat ik wilde, maar de antwoorden zijn algemeen gebleven. Het wachten is nu op de tapes van het interview. Die worden eerst nog eens zorgvuldig nagekeken door de woordvoerders van de president. Stel je voor dat hij iets raars heeft gezegd. Dat valt wel mee. Bush heeft zijn verhaal goed in het hoofd zitten. Wijkt daar niet vanaf. Laat zich niet verrassen. Vrijheid, vrijheid en nog eens vrijheid. Dat is zijn boodschap. Hij heeft mij gebruikt om nog eens zijn verhaal te kunnen vertellen. Ditmaal aan de Nederlanders.'
Er staat maar 1 halve waarheid in dit stukje van Kurpershoek en dat is het feit dat hij gebruikt is door de in zijn ogen 'machtigste man van de wereld.' Hij is niet alleen gebruikt, erger nog hij en de NOS hebben zich laten gebruiken om propaganda te bedrijven, want het 'interview' werd wel uitgezonden. Publiekelijk geeft Kurpershoek toe dat hij 'gebruikt' is. Desondanks zendt hij deze propaganda uit en gebruikt hij op zijn beurt zijn publiek, u die kijkt. En hij geeft het nog publiekelijk toe ook!!!
Ik moest aan dit cynisme denken toe ik het volgende las:
'Wouter is de ideale presentator voor het programma, aldus Jan Kriek, hoofdredacteur EénVandaag. “Hij is een goede journalist met een enorme journalistieke bagage. Hij heeft een krachtige, jonge uitstraling en weet een groot publiek aan te spreken. Wouter heeft alles gedaan waar je als verslaggever van droomt. Ik ben er trots op dat hij ervoor heeft gekozen om bij EénVandaag aan de slag te gaan.”
Kurpershoek is blij met zijn nieuwe baan. “Ik vind het geweldig om samen met Karel van de Graaf de best bekeken actualiteitenrubriek van Nederland te gaan presenteren," zegt Wouter Kurpershoek. “Het is voor mij een logische stap om na twintig jaar in het veld te hebben gewerkt nu als presentator aan de slag te gaan. Ik weet zeker dat ik me bij EénVandaag en de TROS thuis ga voelen."'
Lees verder: http://www.mediacourant.nl/?p=3429
'Wouter Kurpershoek ontevreden over Bush-interview
Wouter Kurpershoek schrijft over zijn interview met de Amerikaanse president George Bush dat op 5 mei is uitgezonden. Het interview mocht slechts 5 minuten duren en Kurpershoek is er niet echt tevreden over. Hij heeft mij gebruikt om nog eens zijn verhaal te kunnen vertellen. (..) Bush heeft nauwelijks inhoudelijk gereageerd op mijn vragen. (..) In ieder antwoord komen de woorden 'freedom and democracy' tien keer voor.Lees verder >>[ De verhalen van de make-up-dame vormen een welkome afleiding in het uur dat we moeten wachten op George Bush. ‘We’ zijn Vladimir van de Russische televisie, Gyor uit Georgie en ik zelf. Allemaal verslaggevers die een unieke kans hebben de president van de Verenigde Staten een paar vragen te mogen stellen. Onze enige verdienste is het feit dat we uit een land komen waar Bush de komende dagen naar toe reist. Ik mag als eerste de president interviewen. Even voor tienen gaat de deur open naar de ruimte waar drie camera’s staan opgesteld. Het interview vindt plaats in de zogenaamde ‘maproom’, de kaartenkamer. De plek in Het Witte Huis waar president Franklin D. Roosevelt tijdens de Tweede Wereldoorlog de Amerikaanse troepenbewegingen met grote landkaarten aan de muur in de gaten hield. Een toepasselijke plek dus voor een interview met Bush aan de vooravond van zijn bezoek aan Europa waar hij de bevrijding van zestig jaar geleden gaat gedenken. Een agent van de secret service kijkt voor de zoveelste keer onder mijn jasje voor ik een microfoon krijg opgesteld. Hij wil opnieuw uitsluiten dat ik een bedreiging kan vormen voor zijn baas. Een aantrekkelijk meisje dat blijkbaar de leiding heeft, roept nerveus dat de president op het punt staat binnen te komen. Even krijg ik het benauwd. Ik realiseer me dat ik oog in oog zal komen te staan met de machtigste man van de wereld. “So you’re the guy from Holland”, opent Bush onmiddellijk het gesprek als hij binnenloopt, omgeven door veiligheidsmensen. Hij vindt mijn voornaam grappig en wil weten waar in Nederland ik vandaan kom. Ik vertel hem dat ik in Arlington in Amerika woon, waarop hij lachend opmerkt dat hij regelmatig met z’n helicopter boven Arlington vliegt en dat hij de volgende keer zal zwaaien. Een charmante man die Bush. Het interview is zo voorbij. Vijf minuten mag het maximaal duren en de medewerkers van Bush houden met een stopwatch de tijd bij en geven me buiten beeld aan hoelang ik nog heb. De eerste vraag over waarom de president naar Nederland komt is van tevoren afgesproken. De overige vragen niet. Ik mag bespreken met Bush wat ik maar wil. In korte tijd probeer ik een gesprekje te voeren dat ergens over gaat. Het is niet gemakkelijk. Bush blijft ongrijpbaar. In ieder antwoord komen de woorden ‘freedom and democracy’ tien keer voor. Met gemengde gevoelens neem ik weer afscheid. Ik heb kunnen vragen wat ik wilde, maar de antwoorden zijn algemeen gebleven. Het wachten is nu op de tapes van het interview. Die worden eerst nog eens zorgvuldig nagekeken door de woordvoerders van de president. Stel je voor dat hij iets raars heeft gezegd. Dat valt wel mee. Bush heeft zijn verhaal goed in het hoofd zitten. Wijkt daar niet vanaf. Laat zich niet verrassen. Vrijheid, vrijheid en nog eens vrijheid. Dat is zijn boodschap. Hij heeft mij gebruikt om nog eens zijn verhaal te kunnen vertellen. Ditmaal aan de Nederlanders. Inwoners van dat trouwe kleine bondgenootje aan de Noordzee. Het mini-landje dat altijd bereid is gehoor te geven aan de wensen van de enige supermacht die de wereld nog rijk is. Ik heb weliswaar mogen tegensputteren, de vraag is alleen hoe zinvol dat is geweest. Bush heeft nauwelijks inhoudelijk gereageerd op mijn vragen. Komende zondag ontbijt Jan Peter Balkenende met president Bush in Limburg. Ik vraag me af of er ook dan sprake zal zijn van een zelfde eenrichtingsverkeer als in het interview dat ik met Bush heb gehad. Kritiek op zijn aanpak om vrijheid en democratie in de wereld te bewerkstelligen laat hij van zich af glijden. Hij straalt uit dat hij de president is van het machtigste land van de wereld. Wie maakt hem wat?'
Wouter heeft helemaal gelijk: wie maakt Bush wat? En trouwens, wie maakt Wouter wat? Hij gaat gewoon door met zijn werk, propaganda of niet, niemand die hem wat maakt. Waar of niet?
Zie: http://medialog.blogspot.com/2005/05/wouter-kurpershoek-ontevreden-over.html En
http://www.nos.nl/nosjournaal/columns/washington/column_interview_met_Bush.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten