De Commerciele Massamedia 89

Leest u het volgende bericht in Het Parool van gisteren en u ontdekt dat het bewust vele vragen onbeantwoord laat.

'Gewroet in verleden Wijffels

Van een verslaggever

DEN HAAG - Herman Wijffels, ex-topman van de Rabobank en formateur van het huidige kabinet, zegt dat er uitgebreid is gezocht naar belastende informatie over hem.
Dat gebeurde tijdens zijn werk bij de Wereldbank in Washington, waar hij een commissie leidde die onderzoek deed naar de omstreden bankpresident Paul Wolfowitz.''Er is op schokkende wijze in mijn verleden gewroet,'' zegt Wijffels, namens Nederland bestuurder bij de Wereldbank. ''Bij mij was niets te vinden, maar bij collega-bestuurders van de Wereldbank ontstond consternatie. Er waren heel duidelijke pogingen tot diskwalificatie.'' Als gevolg van Wijffels' onderzoekingen naar mogelijke belangenverstrengeling van Wolfowitz en diens vriendin, die ook bij de bank werkte, moest de bankpresident het veld ruimen. Volgens Wijffels hebben 'derden' inspanningen verricht om zijn verleden te screenen. Volgens kringen rondom hem ging het om onderzoek naar bankrekeningen en al dan niet betaalde buitenechtelijke relaties. ''Ik heb niets te verbergen,'' zegt Wijffels, die al decennia is gehuwd met jeugdliefde Herma.Wijffels zegt dat het Witte Huis een grote invloed had in de strijd over de leiding van de Wereldbank, waar Nederland een van de grootste donorlanden is. ''Wat je ziet is dat bij discussies waar Amerikaanse belangen in het geding zijn, landen daar met grote bogen om heen lopen.''
© Het Parool, 13-09-2007, 11:54 uur'

Zie: http://www.parool.nl/nieuws/2007/SEP/13/bin2.html

Nu de vragen van een journalist:

1. Waarom heeft de Parool-verslaggever niet aan de heer Wijffels gevraagd wie die 'derden' anders kunnen zijn dan 1 van de talloze Amerikaanse geheime diensten die bijvoorbeeld ook de buitenlandse delegaties in het gebouw van de VN afluisteren, die presidenten vermoorden en die op grote schaal mensen chanteren. Daar is uitgebreid door Amerikaanse onderzoekers over gepubliceerd.
2. Waarom stelde de Parool-verslaggever niet de vraag wat er gebeurd zou zijn als er in het verleden van de heer Wijffels iets chantabel voorgevallen was? Voor de hand liggend is dat hij dan gechanteerd was om een gunstig rapport te schrijven over Paul Wolfowitz. Waarom anders dat 'gewroet' in het prive-leven van de 'formateur van het huidige kabinet'?
3. Waarom heeft de Parool-verslaggever niet een reactie gevraagd van het kabinet op het feit dat in het verleden van een Nederlandse autoriteit is 'gewroet' door naar alle waarschijnlijkheid een geheime dienst van een zogeheten bevriende natie?
4. Waarom heeft de Parool-verslaggever geen onderzoek verricht?

Het antwoord is deze: er bestaat onder journalisten van de commerciele massamedia een consensus over wat men mag vragen. Alles wat daarbuiten valt wordt als radicaal beschouwd, zijnde bedreigend voor de belangen van de elite. Was dit in Rusland gebeurd dan had de Parool-verslaggever onmiddellijk naar de KGB verwezen, maar nu het in de VS is gebeurd dient hij te zwijgen. Men mag de grenzen niet overschrijden. Peter Hart, een vooraanstaande Amerikaanse media-onderzoeker, omschrijft het zo: 'Journalists, writers, and political pundits whose opinions are acceptable to elite intersts, and thus deemed fit to share their views on the most prestigious media stages, know to stay within these bounderies.' En die grenzen van wat wel en niet gezegd mag worden zijn haarscherp, zo weet ik uit decennialange ervaring. Wie die grenzen overschrijdt komt in moeilijkheden.