Dat onze vrienden van het Vrije Syrische Leger tot zowat alles in staat zijn begint zo stilaan ook bij de klassieke media door te dringen. Plots ziet zelfs Der Spiegel overal bij de rebellen vlaggen van Al Qaeda verschijnen of ziet zelfs De Morgen dat er daar wat salafisten vechten. Gisteren en vandaag brachten de New York Times en BBC World TV een schokkend verhaal over de rebellen in Syrië. Het toonde hoe heel heel diep mensen kunnen vallen.
Controlepost
Een team van de krant New York Times, die altijd al poestlief was voor die rebellen en hen steevast ‘vrijheidsstrijders’ noemde, mocht van zo’n groep een reportage met ook videobeelden maken van het leven aan het front. Het werd een ontluisterend beeld. Schokkend, heel zacht uitgedrukt.
De groep betreft de Leeuwen van Tawhid, volgens het verhaal een 52 man sterke eenheid binnen dat Vrij Syrische Leger en geleid door een zekere Abdul Hakkin Yasin, een vroegere boekhouder. Deze hebben ingebroken in de riante woning in Aleppo van een kapitein van het Syrische leger, woning die ze nu plunderen en ook vernielen.
Op zeker ogenblik plannen zij een aanslag met een bomauto op een controlepost van het Syrische leger in Aleppo in de hoop zo een corridor richting de Turkse grens te openen. En dus bouwen ze met eigen middelen een pick-up om tot een bomauto.
Maar dan komt de vraag wie die bomauto naar die controlepost gaat sturen. Geen probleem want men heeft nog een gevangene over, een zekere Abu Hilal. Deze was voorheen bont en blauw geslagen – men kon het aan zijn lichaam goed zien – en had, volgens de rebellen, bekend een moordenaar en verkrachter te zijn, lid van een regeringsmilitie.
Vergevensgezind
Maar men was die avond vergevensgezind en de man werd dus niet de keel overgesneden, dood geslagen, van een building gegooid of standrechtelijke geëxecuteerd. Neen, hij mocht gaan, dankzij een wat de rebellen noemden gevangenenruil.
Wat verder bij een controlepost van het leger niet ver af wachtte, volgens dat verhaal, dan zijn vader op hem. Hij moest er met die pick up maar naar toe rijden. Aldus Yasin, onze vrijheidsstrijder van dienst.
Wat Hilal natuurlijk niet wist was wat die auto bevatte en dat men die van op afstand ging doen ontploffen. Tot woede van onze vrijheidsstrijders ging de bom echter niet af. Onze Abu Hilal had ditmaal dus heel veel geluk.
Verder zie je in het filmpje hoe onze vrijheidsstrijders zich rot amuseren in o.m. het zwembad van die kapitein. Oh ja, ze hebben blijkbaar ook een soort van iman bij zich die het verhaal voor Abu Hilal geloofwaardiger moet maken.
Het verhaal is van de hand van journalist C.J. Chivers en zijn team die begin augustus van de gastvrijheid mocht genieten van Abdul Hakkin Yasin en zijn stelletje moordenaars. Delen van het afgrijselijke filmpje waren al een ganse dag vooraan in het nieuwsbulletin van BBC World te zien. Het is integraal (7.45) te zien op de eerste pagina van de website van de New York Times.
Knelpuntberoep
Dit verhaal toont nogmaals de ontzettende brutaliteiten aan van deze bendes die werkelijk voor niets terugschrikken en, betaald door Saoedi-Arabië en het westen, zonder ophouden mogen moorden en plunderen.
En dit soort volk wordt door journalisten als Jorn De Cock, Rudi Vranckx en Jens Franssen vrijheidsstrijders genoemd. Dit is het soort uitschot – een te zacht woord - voor wie Brigitte Herremans van Pax Christi en Broederlijk Delen oproept om ze alle steun te geven.
Als die mensen zich nu eens omscholen tot bestuurder van een pick-up en zich daarna in Syrië bij hun vrienden aanbieden? Het is er, zeker weten, een knelpuntberoep. Dat doen zou pas het geven van ‘alle steun’ zijn.
De vraag is natuurlijk of Abu Hilal al weet wat hem echt overkwam. Misschien kunnen Pax Christi of Amnesty International hem eventueel erelid maken. En, waarom niet, geeft onze minister van Buitenlandse Zaken Didier Reynders, marionet van Israël, aan would be democraat Abdul Hakkin Yasin geen lintje, iets als Ridder in Kroonorde. Deze man vecht toch voor ‘onze waarden’.
Of, nog beter, waarom geeft het Noorse parlement hem niet de Nobelprijs voor de Vrede. Mensen als Henry Kissinger, Shimon Perez en Barack Obama, die hem nu voluit steunen, kregen die al eens. Hij zou dus perfect in dat gezelschap passen.
Willy Van Damme
Geen opmerkingen:
Een reactie posten