In het Fotografiemuseum Amsterdam, Keizersgracht 609, is een indrukwekkende tentoonstelling te zien van het werk van de Amerikaanse fotograaf James Nachtwey. Een sociaal bewogen mens. Zijn tentoonstelling wordt ingeleid door deze tekst van hem: 'Ik wil dat mijn werk deel gaat uitmaken van onze visuele geschiedenis, binnentreedt in ons collectieve geweten. Ik hoop dat het bijdraagt om eraan te herinneren dat de diepste tragedies van de geschiedenis niet gaan over de grote protagonisten die gebeurtenissen in gang zetten, maar om de ontelbare gewone mensen die vast zijn komen te zitten in die gebeurtenissen en door de medogenloze woede ervan worden verscheurd. Ik ben er getuige van geweest en deze foto's zijn mijn getuigenis. De gebeurtenissen die ik heb vastgelegd mogen niet worden vergeten en mogen niet worden herhaald.'
Op de website van het FOAM staat dit:
'James Nachtwey noemt zichzelf een ‘anti-oorlogsfotograaf’: een fotograaf die niet alleen documenteert, maar een getuige is en een stem wil geven aan de slachtoffers. Zijn foto’s zijn geen doel op zich, maar een middel om toeschouwers wakker te schudden, te waarschuwen en te schokken. Nachtwey heeft een afkeer van de telelens en gebruikt meestal een 35 mm lens, waardoor hij genoodzaakt is heel dicht op zijn onderwerpen te staan en letterlijk heel betrokken is bij de situatie. Zijn foto’s kenmerken zich door sterke uitgebalanceerde composities die, ondanks de onderwerpen, opvallen door hun esthetiek. Deze manier van kadreren is eigen aan het werk van Nachtwey. Zijn sterke visuele beelden houden langer de blik van de beschouwer vast, zonder afbreuk te doen aan de verschrikkingen die ze afbeelden.
Nachtwey laat de kijker de omstandigheden van mensen zien, en weet ze tegelijkertijd op een respectvolle manier vast te leggen.'
Nachtwey laat de kijker de omstandigheden van mensen zien, en weet ze tegelijkertijd op een respectvolle manier vast te leggen.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten