Deze week zond het VPRO-programma Tegenlicht een interessant interview uit dat Chris Kijne had met de Britse auteur John Le Carre. Zie: http://www.vpro.nl/programma/tegenlicht/afleveringen/30565236/
Tegen het einde van het gesprek zei Le Carre: 'De huidige welvaart kan niet eeuwig voortduren. Die enorme begeerte kan niet tot het oneindige worden bevredigd door de grondstoffen van de Derde en Vier de wereld. Dat leidt volgens mij tot een onvermijdelijke tragedie.'
Vlak voordat hij dit zei gebeurde er iets opmerkelijks. Eerst had Le Carre gesteld dat in deze tijd er geen democratische greep meer bestaat op het beleid van multinationale concerns. Vervolgens stelde hij - aan de hand van de massale protesten tegen de oorlog in Irak - dat het parlement niet langer meer naar de bevolking luistert. Hier stopte in feite het gesprek, want de voor de hand liggende vraag had moeten zijn waarom precies de Britse bevolking geen greep heeft op de democratisch gekozen volksvertegenwoordigers. De interviewer had kunnen vragen hoe het komt dat de parlementaire democratie uiteindelijk de belangen van de grote concerns dient, ook al zijn die belangen in strijd met de belangen van de bevolking. En: is de parlementaire democratie wel geschapen om de belangen van de meerderheid te dienen? Zo ja, hoe komt het dan dat bijvoorbeeld in de VS slechts 1 procent van de bevolking ruim 40 procent van 's lands rijkdommen bezit? Maar die logische vraag werd niet gesteld en dat zie je vaker in gesprekken met intelligente critici. Het is alsof men dan verboden gebied betreedt, alsof er een taboe rust op het serieus analyseren van het parlementair democratisch systeem.
In elk geval: een vraaggesprek is net zo goed als de interviewer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten