Deze leuze werd door extremistische joodse kolonisten in Hebron op de muur van een Palestijnse woning gespoten. Zie: http://www.cpt.org/gallery/slideshow.php?set_albumName=album03 Het is tegen dit racisme waar Israelische vredesactivisten strijden. Zie: http://www.scoop.co.nz/stories/HL0505/S00357.htm Bertie van Gelder, een vriendin van me die ik jaren geleden als Israelisch vredesactiviste in Tel Aviv leerde kennen, stuurde me een vertaling uit 'het dagboek van een vredesstichtertje' van Eldad Kisch: 'Een bijbelse gebod verbiedt om bomen om te zagen, zelfs je eigen boom in je eigen tuin. Dit was ecologie avant la lettre. In het vroegere Ottomaanse Palestina gold deze regel ook. Een mooi gebruik, overgenomen in de staat Israel, en het gebod blijft dus ook van kracht voor de huidige bewoners van dit land. Aha, nu zijn we bij het cardinale punt van discussie aaangeland. De settlers zijn echte Israeli’s, jazeker, vol liefde voor het beloofde land. Die zullen geen Joodse boom omhakken. Maar je hebt bomen en bomen, zoals je mensen en .. mensen hebt. De Palestijnen zijn in hun ogen geen echte volwaardige inwoners van dit land; het zijn onrechtmatige indringers. Beloofde land, nietwaar? Tweederangs burgers – tweederangs bomen. Dus die kunnen ook gerooid worden, of gestolen voor eigen gebruik. Sinds de eerste intifada zijn er in Palestina honderdduizenden bomen vernield, voor uitbreiding van settlements (officieel), voor het tracee van de scheidings-muur (officieel), en uit haat en vandalisme tegen de Palestijnse boeren (eigen initiatief). Overdreven getallen? Als de settlers recent er in slaagden in een nacht meer dan 2000 olijfbomen te vernielen, dan zijn de genoemde gegevens niet ver van de waarheid. Met een paar kettingzagen kom je een heel eind. De olijfbomen zijn vaak de enige bron van inkomen van deze Palestijnse landbouwers. Afgelopen maandag was het Tu bishwat, het nieuwjaar van de bomen. Het is passend om dit Joodse feest te vieren door op verschillende plaatsen, een beetje symbolisch ten opzichte van die honderdduizenden gesneuvelde bomen, een begin te maken met het opnieuw aanplanten van olijfbomen door vrijwilligers. Zo wordt mogelijk al dat onrecht een beetje goed gemaakt. De actie op de feestdag zelf stond onder leiding van Rabbijnen voor Mensenrechten. Een grotere boomplanting was gepland voor deze Shabbat, maar dan kunnen de rabbijnen niet mee, want hoewel ze reform-rabbijnen zijn, voeren ze geen actie op Shabbat. Om eventuele verwarring te voorkomen, orthodoxe rabbijnen houden zich verre van dit soort zaken, die hebben een andere agenda. Hun stem wordt wel gehoord, maar hij roept de andere kant op. Geen woord over het vernielen van olijfboomgaarden van Palestijnen. Dus zo kwam het dat we op Shabbat, een paar dagen na Tu Bishwat (zonder rabbijnen) met drie volle bussen en nog tien personenauto’s ons bevonden aan de rand van het Israelisch-Arabische stadje Baqaa el Garbiya. Het was een prachtige dag, maar de gekozen plek om uit te stappen lag precies in het midden van een gigantische afvalshoop, met passende stank. Even uitleg van de plaats en de stank: de groene lijn loopt precies aan de rand van dit genoemde stadje, maar onze regering, met ver vooruitziende blik, heeft de afscheidingsmuur voor alle zekerheid maar een paar honderd meter oostwaarts verschoven. Daardoor zijn de dorpelingen van het Palestijnse dorp Kipien (tienduizend inwoners) de-facto van hun nog bestaande olijfbomen afgesneden. Niet alleen dat, vele olijfbomen zijn gesneuveld voor het tracee van de scheidingsmuur. De nabijgelegen kibboets Metser (nu echt even de atlas erbij! Anders begrijpen jullie er niets meer van), die vanaf zijn oprichting in 1953 er altijd in geslaagd is om zeer goede verstandhouding met zijn Arabische buurt-dorpen te houden, heeft aangeboden om voor de overgebleven olijfbomen te zorgen, tot er weer ooit een normale situatie van goed-nabuurschap zal heersen. Daarenboven vullen zij, met vereende krachten samen met goedwillende vredes-activisten, zo goed mogelijk de gerooide bomen aan (zoals dus nu gebeurde met de aanplant van honderden olijfbomen). Een kleine delegatie van hoogwaardigheidsbekleders uit Kipien (aan de Palestijnse kant van de muur) had met grote moeite toestemming gekregen om deze ceremoniele boomplanting bij te wonen. Nog meer moeite had het gekost om de olijvenstekjes door de muur heen te krijgen. En nu nog even uitleggen waarom zich dit alles bij een vuilnisbelt afspeelde. De bewoners van Baqaa el Garbiya zijn ook niet gek; die zagen al dat onbenutte land, en begonnen daar hun vuil te storten. De burgemeester van Baqaa, die ook even kwam kijken, begreep wel dat deze maatregel, in het kader van de algehele Palestijns-Israelische verbroedering van vandaag, geen goede indruk maakte, en beloofde plechtig dat er daar binnen twee weken alleen nog maar olijfbomen zullen staan, en het vuilnis gaat naar elders. Moet ik nog zien, maar het was een mooie dag in de buitenlucht voor een stadsmens. ©Eldad Kisch;2006.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten