De hypocrisie van de #westersebubbelvanrealiteit van mediapolitiek Nederland, ‘Rusland-hack’ Twan Huys #DWDD
De Wereld Draait Door (DWDD) met Matthijs van Nieuwkerk, Twan Huys en Beatrice de Graaf, 14 december 2016.
16dec: verzoek tot rectificatie aan DWDD o.b.v. dit artikel, geen reactie
16dec: artikel is aangeboden aan NRC, geen reactie
17dec: artikel is aangeboden aan VillaMedia, het blog van de Nederlandse Vereniging van Journalisten, geen reactie
18dec: artikel is gepubliceerd op eigen blog, limpidus.org
UPDATE, onderaan artikel
16dec: artikel is aangeboden aan NRC, geen reactie
17dec: artikel is aangeboden aan VillaMedia, het blog van de Nederlandse Vereniging van Journalisten, geen reactie
18dec: artikel is gepubliceerd op eigen blog, limpidus.org
UPDATE, onderaan artikel
Afgelopen dinsdagavond, 14 december, werd in koude oorlogsretoriek Twan Huys, Amerikaverslaggever, aangekondigd door Matthijs van Nieuwkerk in De Wereld Draait Door (DWDD). Matthijs is vooral presentator en presenteert dan ook uitgebreid over de ontwikkelingen bij de New York Times. Van Twan zouden we meer mogen verwachten dan enkel verslag geven. Als professioneel Amerikaverslaggever verwacht je bredere context en meer onderzoeksjournalistiek. Zijn optreden bleek echter een echo te worden van de Amerikaanse havikentaal van Clinton/Obama en de US corporate media. Tijd om de feiten langs de woorden te leggen.
Twan en ik zien de wereld verschillend. Dat kan. In de media is het altijd de keuze welk verhaal en welke feiten je vertelten vooral ook welke niet. Ik verwacht niet anders van Twan dat hij meegaat in de verhaallijn van Hillary, de Amerikaanseliberale media en het vertrekkend establishment. Echter, zodra deze verhaallijn berust op feitelijke onjuistheden schiet hij in zijn functie als journalist en Amerikaverslaggever tekort, vooral ook op ethisch vlak tegenover de kijker. Twan en de bredere Nederlandse media helpen een vals wereldbeeld creëren en in stand houden met serieuze consequenties tengevolg. Deze bubbel van realiteit wordt steeds prominenter doorbroken door een opkomende diversiteit in het medialandschap. Deze diversiteit brengt niet het scala aan argumenten dat je zou verwachten, maar een sterkere interne verwijzing naar ‘kwaliteitskranten’ en veroordeling van de wereld buiten deze westerse bubbel van realiteit. Ze beroept zich op naam, status en stijl en veroordeelt de diversiteit in alternatieve nieuwsbronnen als gevaarlijk ‘nepnieuws’. Dit voorkomt niet alleen dat er niet hoeft worden ingegaan op argumenten en tegenstrijdige feiten, ze verhoogt de drempel voor het lezen, delen of verwijzen naar niet bubbel-approved nieuws. Eenmaal die drempel voorbij zien we een internetbased medialandschap ontstaan. De ‘bubbel’ ontwikkelingen á la neo-mccarthyisme -ongefundeerde verdachtmakingen in koude oorlogsretoriek- vanuit Amerikaanse media en politiek vinden hun weerklank in onze westerse wereld. Zowel de westerse overheden als westerse gevestigde media verliezen met deze verhaallijn hun gezag. Voor diegene die nog in de westerse mediapolitieke bubbel leven valt de stem voor onvrede enkel te verklaren als ‘populistisch’ en ‘neo-fascistisch’ en dit behoeft wederom geen argumenten of zelfreflectie. De vaak onterecht aangewakkerde polarisatie -zoals bijvoorbeeld rondom Trump in de aanloop naar de verkiezingen- weerhoudt journalist, politicus en nieuwsvolger van reflectie op een falend westers hawkish neo-conservatisme, falend politiek bestuur, falende globalisering, falende gevestigde media en de groeiende binnenlandse inkomensongelijkheid (de werkelijkeinkomensongelijkheid, Rutte) die de bestaanszekerheid in basisbehoeften steeds verder doen afnemen. Een nieuw wereldbeeld en het open staan voor argumenten zonder veroordeling komt met zelfreflectie op het eigen wereldbeeld.
Twan begint in DWDD met het benadrukken van ‘kwaliteitsjournalistiek’ en refereert daarmee aan de New York Times. Laten we kijken naar de kwaliteitsjournalistiek van o.a. Twan Huys en de New York Times (NYT).
Hij begint met een verwijzing naar het artikel van de NYT dat ‘waanzinnig in de details’ is, aldus Twan. De acht pagina’s tonen ondanks dit ‘detail’ nog steeds géén bewijs dat Rusland achter de hacks zit, tonen géén bewijs dat de genoemde Russische hackers (er is mogelijk vele malen ingebroken of gelekt) ook diegene zijn die aan Wikileaks gelekt hebben, noch bij de DNC-hack, noch bij de Podesta-hack. Er wordt in detail ingegaan hóe de hack bij Podesta heeft plaatsgevonden. Er wordt in detail ingegaan op de Dukes, ‘widely believed to be a Russian government operation’. En daarmee is Poetin persoonlijk een paar alinea’s verder het onderwerp van gevaar. Verder vult het artikel zich in detail over de knulligheid van het contact tussen de FBI en de Democratic Nationcal Convention (DNC) en de geschiedenis van vroegere Russische operaties.
“Het verhaal begint overigens vrijdag al (…) Vrijdag heeft The Washington Post het verhaal dat de CIA er nu wel over uit is en die zeggen: ‘Poetin heeft ingegrepen in ons democratisch proces’.”
Dit is een mooi voorbeeld van verwijzing naar ‘kwaliteitsjournalistiek’ en laat zodoende enige inspanning voor argumentatie achterwege. Het verhaal begint eigenlijk al op de donderdag een week eerder met de publicatie van ‘Russian propaganda effort helped spread ‘fake news’ during election, experts say’. Er worden hier twee gigantische claims gedaan. En de gouden regel is: hoe groter de claim, des te meer solide het bewijs. Allereerst is Rusland schuldig aan van alles en de bronnen die dit anders zien zijn ‘fake news’, nepnieuws. Dit artikel is drie dagen lang het meest gelezen artikel van de Washington Post (WaPo) geweest en is door establishmentmedia dagenlang aangehaald -ook hier. Het gehele artikel berust op een anoniem interview met de anonieme groep PropOrNot en levert geen bewijs. Glenn Greenwald laat in reactie hierop dan ook niets heel van de koude oorlogsretoriek van dit ‘neo-Mccarthyisme’ en de geloofwaardigheid van PropOrNot leeft niet ver buiten de gevestigde media. Voormalig senator Ron Paul noemt deze aanval op nepnieuws dan ook een aanval op vrijheid van meningsuiting. Een paar dagen later verschijnt een armoedig editorial, niet op de voorpagina, maar boven het artikel. Geen van de US corporate media is daar verder op ingegaan. De week erop wordt op de vrijdag een nieuw artikel gepost en deze keer wordt niet PropOrNot aangehaald, maar iemand die bij de CIA werkt. Wederom anoniem. Wederom zonder bewijs. ‘The Washington Post late Friday night published an explosive story that, in many ways, is classic American journalism of the worst sort: The key claims are based exclusively on the unverified assertions of anonymous officials, who in turn are disseminating their own claims about what the CIA purportedly believes, all based on evidence that remains completely secret.’, schrijft Glenn Greenwald. Twee dagen ná de DWDD-uitzending heeft de WaPo een nieuwe nummer 1 hit op hun website met als titel, ‘FBI in agreement with CIA that Russia aimed to help Trump win White House‘. Deze baldadige titel is gebaseerd op een interne mail van binnen -wederom- de CIA waarin CIA directeur John Brennon zegt, “Earlier this week, I met separately with FBI [Director] James Comey and DNI Jim Clapper, and there is strong consensus among us on the scope, nature, and intent of Russian interference in our presidential election,”.
“De andere inlichtingendiensten daar hebben we nog niet zoveel van gehoord, maar achter de schermen horen we dat die daar aan mee hebben gedaan. Dat die dat ook vinden, dat er directe invloed is geweest van het Kremlin.”
Waar hebben we wél wat van gehoord? We hebben gehoord van enkele anonieme bronnen die tegenover de Washington Post claimen namens de CIA van een ‘high level of confidence’ te spreken van hun bevindingen. Ik wacht nog even op het onderzoeksrapport, mét bewijzen. De FBI daar hebben we wel wat van gehoord. Er is een onderzoek geweest naar Ruslands invloed op Trump en de FBI heeft officieel en namens de FBI deze banden ontkracht. Sterker nog, de FBI heeft tijdens een Senate Intelligence Committee de nieuwe aantijgingen van de CIA ‘fuzzy’ en ‘ambigious’ genoemd. ‘CIA officials often use past behavior and analysis based on gathered intelligence to advise leaders, whereas the FBI comes from a more legalistic background which relies on hard evidence to make a case.’, verduidelijkt BizPacReview. Op The Intercept roepen Jeremy Scahill en Jon Schwarz dan ook de bluf waar te maken en met bewijzen te komen en vergelijkt de hardheid van bewijzen met de tijd van de achteraf niet aanwezige massavernietigingswapens in Irak waar Bush toen aan mee deed, net als Obama nu. Als laatste kunnen we deze anonieme bronnen vanuit de CIA nog plaatsen tegenover de anonieme bronnen vanuit de Office of the Director of National Intelligence (ODNI), de overkoepelende veiligheidsorganisatie van de 17 Amerikaanse inlichtingendiensten. In een artikel van Reuters dat een dag voor de uitzending van DWDD verscheen worden deze bronnen aangehaald, “ODNI is not arguing that the agency (CIA) is wrong, only that they can’t prove intent,“, “(It was) a thin reed upon which to base an analytical judgment,” en “judgment (was) based on the fact that Russian entities hacked both Democrats and Republicans and only the Democratic information was leaked,”. Er gaan zelfs verhalen rond dat het een lek, geen hack, was vanuit de inlichtingendiensten zelf, zonder bewijs nog net zo realistisch als ‘de Russen’. Overigens loopt het onderzoek van de FBI naar de Clinton Foundation nog wel.
Obama should submit any Putin documents to WikiLeaks to be authenticated to our standards if he wants them to be seen as credible.
“Nu legt de New York Times vandaag ontzettend goed uit wat dat voor betekenis heeft.”
Ze leggen inderdaad heel goed uit wat de gevolgen zijn van iets dat nog steeds enkel in hun bubbel van realiteit plaatsvindt.
“Fox News, dat is toch een beetje het station waar hij zich graag laat interviewen. Nou, daar is wel woede hoor bij journalisten. Het zal toch niet waar zijn. Dat onze verkiezingen gekaapt zijn door Poetin.”
Twan maakt hiermee van Fox News nu de stem van Trump, maar dit station is de stem geweest van vooral de republikeinse partij en de neoconservatieven. Diezelfde neoconservatieven die Trump met hun globalisering en natiestaatondermijnende handelsverdragen de geschiedenisboekjes probeert in te krijgen. In een land waar 90% van de landelijke en regionale bladen en zenders in handen is van zes grote bedrijven is Fox nog altijd vele malen dichter bij de verhaallijn van gevestigde belangen en zoekt nu naar een balans. Ook de banen bij Fox News staan op de tocht bij verlies aan gezag van corporate media.
Echter, er is met net zoveel kracht te claimen dat de woede juist gericht is op deze onbewezen berichtgeving. Zie hier democratisch senator Peter Schiff die geïnterviewd wordt door Fox over de CIA en de rol van Rusland in het onderuithalen van de verkiezingen in de VS. Ja, Fox is inderdaad boos. Tegen het einde zie je ook, a la neo-Mccarthyisme, het onderuit halen van de integriteit van andere bronnen/personen, beter bekend als ‘nep’ nieuws puppet van Rusland.
De New York Times (NYT) claimt dat zowel de Republican National Convention (RNC) als de DNC is gehackt, maar ‘de Russen’ er voor gekozen hebben enkel de informatie van de DNC aan Wikileaks te lekken. Daar is wél woede over. De Republikeinse Partij ontkent dit, evenals de FBI die hier officieel onderzoek naar hebben gedaan en geen hacks bij de RNC hebben kunnen vinden. Toch is dit de verhaallijn in de gevestigde media. Zowel de Republikeinse Partij als het Trump-team hebben het FBI onderzoek van te voren voorgelegd aan de NYT, die deze vervolgens naast zich neer heeft gelegd. Zie hier hoe CNN of ABC omgaan met deze informatie. DWDD toont ondertussen andere beelden.
“We weten al een heleboel natuurlijk. Al tijdens de verkiezingen is er al heel veel over gezegd. Ze zijn via doodsimpele manieren binnengekomen bij de DNC, de Democratische Partij. Dat was een fluitje van een cent beschreef de New York Times ook heel precies.”
We hebben in de aanloop naar de verkiezingen al veel van Trump gehoord, maar wát hebben we geleerd? Hoeveel van het beleid van Trump ken je -en ja, die was en is er. Ik nodig u graag uit voorbij de sociaal-liberale polarisering vanuit het westers mediapolitieke landschap op zoek te gaan naar de vraag ‘wat heeft de Trumpstemmer gemotiveerd?’. Het is belangrijk de verklaring te verleggen van de ‘ontevredenen’ of ‘kleingeestigen’ naar de sociaaleconomische ontwikkelingen die ze brachten tot deze stem. Zo brengt ze ons bij beleid. Ten opzichte van de vorige verkiezingen is de latino-stem zelfs iets gegroeid onder Trump van 27% naar 29%, 18% werd voorspeld. Ook vrouwen kwamen massaal opdagen voor Trump en de ‘Women for Trump’-borden bleken niet zonder backing. ‘A majority of white women voted for Trump. And while Clinton did carry the female vote overall, her advantage among women was a percentage point less than Obama had enjoyed over Romney in 2012.‘, aldus The Guardian. Ook de LGBTQ-gemeenschap kent Trump-supporters en verwijst naar zijn steun tijdens de campagne waarbij Trump prominent de regenboogvlag met ‘LGBT’s for Trump’ hoog houdt. Zo zei hij in 2000 al “Amending the Civil Rights Act would grant the same protection to gay people that we give to other Americans – it’s only fair.” en sprak hij zijn steun uit voor de homogemeenschap tegenover de Republikeinse Partij in Ohio tijdens zijn nominatiespeech afgelopen juli.
“Ze zijn ontzettend slecht beveiligd, zoals overigens alle politiek partijen. Niet alleen in Amerika, maar ook in Nederland, ook in Duitsland, Frankrijk”
Met als nummer één gevaar ongetwijfeld Rusland in het achterhoofd. De NOS heeft ook al quotes her en der kunnen vinden bij onze eigen kamerleden en loopt gretig met dit verhaal weg. “Ik maak me meer zorgen dan ooit dat de Nederlandse verkiezingen worden beïnvloed door buitenlandse mogendheden, in het bijzonder Rusland.”, aldus Sjoerd Sjoerdsma van D66. De overige aangehaalde kamerleden houden zich wijs af van opmerkingen over het gevaar uit Rusland. Ach, één quote is voldoende voor een verhaallijn.
Vervolgens gaat het in DWDD verder over hoe makkelijk de phishing hack was waarmee het wachtwoord achterhaald was. Wederom hoe, niet wie. Het wachtwoord werd overigens ‘p@ssw0rd’.
“Met als gevolg dat er 60.000 van zijn mails -en waarschijnlijk meer- naar de Russische geheime dienst zijn gegaan. Althans, naar een hacker.”
Nu de toon gezet is en die nog eens herhaald wordt in de eerste zin, bekend Twan met zijn tweede regel kleur. Al mag ik aannemen dat een beetje veiligheidsdienst ze ondertussen toch wel in bezit heeft.
“En dat zijn de mails waarmee (…) de Russische geheime diensten de afgelopen maanden steeds die campagne hebben doen laten ontsporen van Hillary Clinton. Die zijn heel belangrijk geweest.”
Op basis van voorgaande aangetoonde onjuistheden toont dit wederom de feiteloosheid in het statement dat de Russische geheime diensten de verkiezingen hebben doen laten ontsporen. Als iemand iets heeft doen laten ontsporen is het WikiLeaks. Een tussenstap die handig wordt overgeslagen. Wikileaks zelf claimt overigens dat de emails niet van Russische afkomst zijn. Wikileaks heeft een clean track record in hun publicaties. Bij het afwegen van betrouwbaarheid tussen een anonieme fractie van de CIA of Wikileaks, ligt mijn vertrouwen niet bij het track record van de CIA. Overigens denkt 60%van de Amerikanen zelf dat de hacks geen echte invloed hebben gehad op de verkiezingsuitslag.
“En de FBI wist het ook, ze hebben de democratische partij gewaarschuwd.’ Er begint woede te ontstaan bij Obama, of in ieder geval, de Democratische kant. (…) Hij heeft heel veel informatie achtergehouden. (…) Waarom heeft hij niets vóór de verkiezingen verteld, want hij wist al heel veel.”
Wederom, de FBI weet dat er gehackt is en heeft gezegd dat er geen bewijs is dat Rusland als dader kan aanwijzen. Waarom nu? Ik weet wél dat ‘nepnieuws’ dat Hillary haar campagne kennelijk heeft gekost geen issue was vóór de verkiezing van president-elect Trump en dat Hillary zelf deze verhaallijn actief de wereld in heeft geholpen. Ondertussenzijn een paar goede quotes van bekende (of anonieme) mensen en instanties voldoende om een verhaallijn gaande te houden die nog steeds geen bewijslast heeft gezien. Ook kan ik me nog herinneren hoe fel de discussie was rondom Trump en het wel of niet accepteren van de uitslag. Ik weet dat de eerste golf van deels professioneel georganiseerde demonstraties ‘mislukt’ is. Evenals de hertellingen van Jill Steins groene partij (zonder veel steun van haar stemmers) die ondersteund werden door Hillary en ‘mislukt’ zijn. Of althans, in de staat Michigan dat naar Trump ging zijn in 60% van de stemgebieden in de stad Detroit onregelmatigheden gevonden en bij tweederde daarvan meer stemmen digitaal geregistreerd als er stembiljetten zijn om na te tellen. Allen in Detroit, een van de weinige -maar zwaartellende- districten die naar Hillary gingen. ‘Wayne County precinct reported 306 votes, but had only 50 ballots.’, bericht The Detriot News (video). Bij zulke onregelmatigheden blijft de oorspronkelijke telling overigens staan. Hele stemboeken zijn zelfs verdwenen, meldt ZeroHedge. Toen kwam de Washington Post (WaPo) met hun PropOrNot-lijst, ‘mislukt’. Vervolgens kwam er het anonieme interview met de CIA, zonder bewijs. En nu heeft Obama een onderzoek laten doen naar de Russischeconnectie met de verkiezingen. Misschien dat er genoeg indirect bewijs is een deel van het Electoral College of het huidige parlement van gedachte te veranderen en er zo in feite een ‘soft coup’ plaatsvindt. Hoe groots dit verhaal in de mediapolitieke wereld ook lijkt te zijn, er is nu i.i.g. nog geen serieuze steun voor het niet respecteren van het electoral system. De bewijslast ligt altijd bij diegene die de bewering maakt. Zolang we de feiten niet hebben, heeft Twan mogelijk gelijk met “Hij was bang beticht te worden voor inmenging in het politieke proces”.
Matthijs van Nieuwkerk schakelt naar Beatrice de Graaf.
“Dit is wel weer een van de koudere fases van de Koude Oorlog waarbij de Russsen willens en wetens heel gericht het instrument van psychologische oorlogsvoering inzetten.”
The wilder the claim, the bigger the proof? Men zou met extrapoleren ook het tegenovergestelde met hetzelfde gemak kunnen zeggen.
“De reden dat ze zo succesvol zijn, is omdat er zo veel zwakke plekken zitten in het westerse bondgenootschap. Verdeeldheid, angst, verwarring.”
Ik denk dat de extrapolatie van deze verhaallijn het falen van een neoconservatief en supranationaal westers tijdperk miskent evenals de polarisatie die deze met zich meebrengt. Decennialang falend neoconservatief beleid dat door zowel links als rechts werd gedragen wordt nu gereduceerd tot ‘Blame the russians‘.
“De eerste slachtoffers van dit systeem zijn de Russen zelf. Alle oppositie, de dissidenten, beroemde bloggers, bekende bloggers worden op deze manier allemaal monddood gemaakt. En nu gebeurt het ook in het buitenland.”
Vervang ‘Rusland’ met ‘Amerika’ en plaats deze zin in de context van neo- Mccarthyisme.
Poetin is vervolgens ineens gekoppeld aan Lenin, want hij groeide daar immers in op. Ook laat ze nog even horen dat Poetin bij de KGB werkte. De legitimiteit van de verkiezingsuitslag van de Duma in Rusland wordt in twijfel genomen, Duitsland wordt aangehaald en zelfs kinderporno komt nog over de tafel. Ook interessant om allemaal in te duiken, maar we blijven nu even bij de Amerikaanse verkiezingen.
Thank god dat Mathijs het weer terugbrengt naar de verkiezingshack zelf en ook netjes refereert aan een bron, al is het de NYT. “Zonder zijn ingrijpen was het misschien gewoon Hillary Clinton geworden.“
Deze uitspraak veronderstelt echter wederom de eerdere aannames en trekt de lijn zelfs door naar Poetin persoonlijk. Al is er een net zo goed argument te maken voor Clinton die de democratie niet respecteert. Eens of oneens met het Electoral College, deze dient gewijzigd te worden via democratisch besluit. Er zijn overigens vele democratische systemen die niet enkel de popular vote tellen, maar ook de geografie van het land meenemen zoals de Nieuw Zeelands electoral vote en de party vote om eenzelfde balans tussen o.a. stad en land te vertegenwoordigen.
En NÚ komt Twan’s disclaimer voor toekomstige vrijwaring en referentie. De toon is echter al gezet. “Ik moet even een disclaimer inbouwen, want we weten niet of het Poetin direct is geweest de opdracht heeft gegeven. Maar daar gaan de inlichtingendiensten in Amerika nu echt wel vanuit. (…) De NYT schijft –ik doe het nu even op hun gezag– ‘Poetin is verbaasd door zijn eigen succes.’ Het was zijn bedoeling om diegene van wie iedereen dacht dat die president zou worden, Hilllary Clinton, om háár te verzwakken als ze de president was geworden.”
Sterker nog, we weten nog niet eens o.b.v. eerder aangetoond gebrek aan bewijslast of zelfs de Russische regering überhaupt erachter zit, laat staan Poetin. Alles kán, maar het bewijs en vertrouwen ontbreekt. Dit weerhoudt Twan er echter niet van om deze verhaallijn als basis te gebruiken, wederom op gezag van de NYT.
In retrospect voldoet het niet voor Twan om straks te zeggen “Ik refereerde enkel aan de NYT, WaPo en CIA” als deze uitspraken ongefundeerd zijn in bewijsvoering en dit met minimale inspanning aan te tonen is. Het is juist de journalistiek die traditioneel kritische vragen hoort te stellen om geen echo van gevestigde interesses te worden. Zodoende is dit een oproep aan de journalist Twan Huys zijn maatschappelijke rol en geenszins aan de persoon Twan die hier hopelijk ook mee worstelt. Wellicht is het tijd het warme onthaal in Washington los te laten en weer een journalist te worden die ook kritisch leert te kijken naar de status quo en niet enkel meer haar spreekbuis is. Laten we stoppen met refereren aan instanties en personen van status en weer waarde te hechten aan argumenten en een breder geïnformeerd burger. In de tussentijd, zoek ik mijn nieuws elders.
Ik ben nu vijf á tien minuten in de spreektijd en al vele pagina’s verder met onderzoek vanuit mijn bureau thuis. De rest is aan u als burger, u als journalist en u als politici. Want, in all ernst en nederigheid; Mediapolitiek Nederland, wellicht is het ook tijd jullie warme onthaal van institutioneel Amerika los te laten en weer een journalist en volksvertegenwoordiger te worden die ook kritisch kijkt naar de westerse status quo en niet enkel meer haar spreekbuis is. Laten we stoppen met de hautaine veroordeling van de stem van onvrede als ‘populistisch’ of ‘neo-fascistisch’ en verantwoordelijkheid dragen voor een falende internationale orde en een falend neoconservatief beleid dat ons hier bracht.
Twan studeerde tussen 1983 en 1986 aan de Academie voor Journalistiek in Tilburg. Daarna werkte hij bij de Regionale Omroep Zuid in Limburg. Vervolgens werkte hij voor STAD Radio Amsterdam en de VARA. Van 1992 tot september 2010 was hij werkzaam voor het actualiteitenprogramma NOVA, en vanaf die maand voor Nieuwsuur, de opvolger van NOVA. In 1999 werd hij voor NOVA correspondent in de Verenigde Staten met als standplaats New York.
Een oproep aan de journalist @twanhuijs, naar aanleiding van optreden bij #DWDD van afgelopen dinsdag.18 dec 2016: Correctie: neoliberaal->neoconservatief
08 jan 2017: Obama’s rapport van de inlichtingendiensten is ondertussen binnen en kent nog steeds geen bewijs en blijft wederom hangen op ‘high level of confidence’. De NSA spreekt trouwens over een ‘moderate level of confidence’. Wederom ligt de focus -zeven van de 25 pagina’s- op fake news in social media, fake news in algemeen, maar in specifiek RT. Same story, different day. Ik zou zeggen… somebody is doing a good job. Take the compliment. Lees hier het originele rapport.
09 jan 2017: Een artikel in de NRC van gisteren, deel één van een vierluik, gebruikt de Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst (AIVD) van Nederland om een verhaallijn te ontwikkelen in lijn met de Amerikaanse mediaverhaallijnen eerder beschreven . Het oncontroleerbare online medialandschap met kritische geluiden wordt nu ook in Nederland gereduceerd tot termen als ‘cybersoldaat voor Putin’, ‘Russische trollen’ en ‘desinformerende Russische beïnvloeding’. In het kort is het artikel van de NRC te reduceren tot ‘framing dissent’, al zijn de woorden van Jos van der Veen eronder een start. Vanaf vandaag weet u me te plaatsen of i.i.g. welke stigma U mogelijk eerst dient te bevechten bij vrienden en collega´s. Mijn artikel toont het falen van de westerse verhaallijnen en heeft enkel westerse onderliggende links. We zullen eerst tot zelfreflectie moeten komen op onze ongefundeerde en feitelijk onjuiste verhaallijnen alvorens ogen te kunnen openen naar alternatieve verhaallijnen over de westerse establishment, Syrië of juist de vreedzame integratie in Eurasië zoals de EEU, CIS, AIIB of OBOR. Allen bewegen buiten de macht van de Amerikaanse petrodollar en Washington-based internationale orde. Deze nieuwe integratie kenmerkt zich JUIST in haar op gelijke voet plaatsen van natiestaten, waar de Washington-based instanties een hautaine politiek van ‘with or against us-coalities’, inmenging in binnenlands beleid of zelfs ‘regime change’ beoogt.
09 jan 2017: Een artikel in de NRC van gisteren, deel één van een vierluik, gebruikt de Algemene Inlichtingen en Veiligheidsdienst (AIVD) van Nederland om een verhaallijn te ontwikkelen in lijn met de Amerikaanse mediaverhaallijnen eerder beschreven . Het oncontroleerbare online medialandschap met kritische geluiden wordt nu ook in Nederland gereduceerd tot termen als ‘cybersoldaat voor Putin’, ‘Russische trollen’ en ‘desinformerende Russische beïnvloeding’. In het kort is het artikel van de NRC te reduceren tot ‘framing dissent’, al zijn de woorden van Jos van der Veen eronder een start. Vanaf vandaag weet u me te plaatsen of i.i.g. welke stigma U mogelijk eerst dient te bevechten bij vrienden en collega´s. Mijn artikel toont het falen van de westerse verhaallijnen en heeft enkel westerse onderliggende links. We zullen eerst tot zelfreflectie moeten komen op onze ongefundeerde en feitelijk onjuiste verhaallijnen alvorens ogen te kunnen openen naar alternatieve verhaallijnen over de westerse establishment, Syrië of juist de vreedzame integratie in Eurasië zoals de EEU, CIS, AIIB of OBOR. Allen bewegen buiten de macht van de Amerikaanse petrodollar en Washington-based internationale orde. Deze nieuwe integratie kenmerkt zich JUIST in haar op gelijke voet plaatsen van natiestaten, waar de Washington-based instanties een hautaine politiek van ‘with or against us-coalities’, inmenging in binnenlands beleid of zelfs ‘regime change’ beoogt.
Reposts toegestaan zonder toestemming te vragen, mits deze terugverwijst naar dit originele artikel.
2 opmerkingen:
Twan Huys is dan ook allesbehalve een 'professionele Amerikaverslaggever!'
Noem het ook maar gelijk de corrupte Nederlandse hoogleraren.Beatrice de Graaf ,zelden zo'n onzinnige dame gezien,goed om het volk te manipuleren met gewichtigheid,maar zonder enige inhoud,kreeg hiervoor o.a. 3 uur zendtijd van, jawel ,de VPRO ......
Een reactie posten