Wat doet de VS in vredesnaam met zijn EU-bondgenoten?
Kim Dotcom, een Fins-Duitse metaforische Robin Hood van de online piraterij gevestigd in Nieuw-Zeeland, heeft op Twitter een perfect nauwkeurige diagnose gepubliceerd van de huidige trieste toestand van de geopolitieke zaken: Ten eerste heeft de Amerikaanse regering de EU betrokken bij een proxy-oorlog met Rusland. Dan gaan we verder met de sancties tegen Rusland die de economie van de EU vernietigen en dan keurt de VS een nieuwe wet goed zodat ze de EU-industrie kunnen ondersteunen door middel van (c) openlijke omkoping en hen op de een of andere manier kunnen verleiden om hun bedrijven te verplaatsen naar de VS. Bij die gelegenheid stelde Kim een retorische vraag: ‘Hoe dom kunnen de EU-politici zijn? Ze werden de hele tijd met kwade bedoelingen ‘gebruikt’ en letterlijk voor hun ogen opgelicht. Deze analyse laat zien dat het Collectieve Westen in een terminaal stervensstadium is beland waarin het zichzelf verslindt tot zijn eigen mogelijk onvermijdelijke dood. Deze analyse is zeker nogal ongemakkelijk in zijn freudiaans unbequeme Wahrheit-potentieel, maar het is waar en perfect. We kunnen zien dat deze analyse zich leent voor de bloederige details van de afzetterij van de EU door de VS.
Sommige van deze schattingen zullen voor sommigen misschien al te sensationeel en louter schandaalzaaierij overkomen, maar de grimmige gevolgen van dit woeste feest waarbij Europa het overheerlijke hoofdgerecht zal zijn, zullen niet alleen sensationeel van aard zijn. Europese industrie wordt overgebracht naar de VS, meldt de Financial Times. De politici waarschuwen ons voor de uittocht van investeerders naar de andere kant van de Atlantische Oceaan vanwege de goedkopere gasprijzen en bovendien dankzij de gloednieuwe Amerikaanse stimuleringsmaatregelen. Het oorverdovende geluid van de politieke alarmbellen in de EU weerklinkt, waarmee het nieuwe economische en financiële pakket maatregelen van de regering Biden met tamtam of met 369 miljard dollar aan subsidies wordt ingeluid om preciezer te zijn en te hoge energieprijzen in Europa waar zelfs met Door de recente prijsdalingen blijft het gas vijf keer duurder dan in de VS. Financial Times verwijst naar de woorden van Emmanuel Macron dat we in Europa dringend een wake-up call nodig hebben. Robert Habeck, de Duitse vicekanselier en minister van economie, wordt ook geciteerd met zijn door paniek gedreven waarschuwingen dat de VS alle EU-financiën opzuigen.
Politico, dat anderhalf jaar geleden voor een miljard dollar werd overgenomen door Axel Springer, een Duitse nieuwe uitgeverij, zegt op wat klinkt als een zeer gealarmeerde toon dat de klok tikt voor de wapenstilstand met de regering Biden. Politico is altijd voorstander geweest van nauwe banden tussen de EU en de VS op het gebied van politiek, economie en financiën, die lijken af te nemen in de waarschijnlijke toekomstperspectieven. Er zijn nog maar zes weken te gaan om een Transatlantische spreekwoordelijke vuurgevecht af te wenden. De Duitsers komen nogal gefrustreerd over omdat de regering-Biden met geen enkel vredesaanbod naar buiten is gekomen. Nu 1 januari 2023 snel nadert, de datum waarop de Groene Agenda voor het bedrijfsleven wordt afgedwongen, is de boeman voor de Europeanen die hen de stuipen op het lijf jaagt (en zeker uit hun schatkist), dat al deze Amerikaanse investeringen en subsidies gebonden om hen ver weg van Europa (en de kluizen van zijn bankiers) te laten vluchten. Deze protectionistische maatregelen kunnen niet erger zijn dan ze nu zijn, omdat het lijkt alsof Duitsland al een paniekstoornis aan het ontwikkelen is, aangezien hun vooruitstrevende bedrijven ‘de inzet verhogen’ om naar meer akkerland te vertrekken en hun investeringen elders te doen. Namelijk naar de VS.
Het laatste wat het politieke Berlijn nu nodig heeft, zijn meer financiële prikkels en subsidies voor de zakenmensen en investeerders om Europa op te geven en ‘naar de heuvels van de VS te vluchten’.
Als deze verhitte discussie tussen de VS en de EU uitloopt op een vurige vete, dreigt er een handelsoorlog tussen de VS en de EU waar de Europeanen die 'onder vuur liggen' het meest bang voor zijn. Het zakenportaal Bloomberg meldt dat de spanningen in Europa hoog oplopen vanwege de groeiende sociale ongelijkheid in vergelijking met die in de VS. Het handelsoverschot van de eurozone is veranderd in een handelstekort omdat te hoge gasprijzen de Europese consumenten alleen maar armer maken en tegelijkertijd de Amerikaanse exporteurs rijker maken.
Nieuwe Amerikaanse protectionistische maatregelen in de trant van investeringen en subsidies voor de binnenlandse producenten lijken zout in de wonden van de EU-producenten te wrijven. Zelfs Henry Kissinger zei vroeger beroemd: "Het kan gevaarlijk zijn om Amerika's vijand te zijn, maar om Amerika's vriend te zijn is dodelijk." omdat de VS bondgenoten heeft aangevallen voor wie het zogenaamd de veiligheid garandeerde.
Bloomberg voegt eraan toe dat zogenaamde gestroomlijnde diplomatie de waarheid niet kan verhullen dat de opvattingen van de VS en de EU enorm verschillen in het feit dat China de belangrijkste rivaal van de VS is en het grootste belang van Berlijn is om hun belangrijkste handelsbetrekkingen te behouden, die in feite met China zijn. Dit is een van de gapende breuklijnen in de betrekkingen tussen de VS en de EU, waardoor de kans op een aankomend conflict groot is. Bloomberg vervolgt met te zeggen dat de VS de neiging hebben arrogant te denken dat de EU niet genoeg doet doordat ze niet voldoende militaire en financiële steun sturen naar het regime in Kiev en niet sterk genoeg is in het behoorlijk tegenwerken van China. Het Berlijnse standpunt dat Beijing 'een zakenpartner, een concurrent en een rivaal' is, is een te vaag en ongrijpbaar concept voor Washington. Bloomberg gaat verder met het aanbevelen van de EU in hun typisch Angelsaksische cynisme, hun beproefde tactiek van ‘verdeel en heers’, veel te vaak geprobeerd en getest. Ook al ligt Frankrijk nu goed op één lijn met de VS, Frankrijk zou wel eens de positie kunnen innemen die vergelijkbaar is met die van Washington en zelfs meer dan die van Berlijn. China is al met al de vijfde zakenpartner van Frankrijk, terwijl het de tweede is voor Duitsland. Toen Macron Xi ontmoette op de G20-top in Bali, leek hij waarschijnlijk veel meer op één lijn te staan met de regering-Biden dan met Olaf Scholz. Ondertussen blijft de leider van de regerende liberale partij van Noordrijn-Westfalen in Duitsland om hulp roepen: 'We zijn beroofd van alle energievoorziening en nu wordt ons het Russische gas ontnomen. De situatie in deze Duitse provincie/staat, die het meest energie-intensief is, is bijzonder dramatisch.
Het befaamde Duitse businessmodel als zodanig staat onder grote druk. We moeten ons afvragen of er over tien jaar nog iemand is die ook maar iets produceert en concurrerend is op de wereldmarkt? Hoe gerechtvaardigd is deze angstaanjagende somberheid en onheilsvisie op de wereld?
Wat doen de VS in vredesnaam met hun EU-bondgenoten? En vooral: is de EU dapper genoeg om zich tegen de VS te durven verzetten?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten