1. De negen dwarsdoorsneden van de WTC 1 en 2 kolommen
Hieronder zijn negen dwarsdoorsneden afgebeeld. Zij staan voor negen verschillende delen waaruit elke centrale kolom in de core van de WTC-torens is opgebouwd. Het zijn samengestelde kolommen. De core telt 47/8 van deze kolommen. Zij dragen het grootste gewicht. Wat aan deze doorsneden goed duidelijk wordt is hoe de sterkte van de kolom in negen stappen (tegelijk met de hoogte) afneemt. De constructie van de Twin Towers was structureel gezien eigenlijk piramidaal.
We hebben hier te maken met negen verschillende doorsneden. Dat wil zeggen dat de hele hoogte van een kolom in negen gedeelten is onderverdeeld. Acht keer is er sprake van een verspringing.
De rechthoekvorm wordt een box column genoemd, een doos kolom. Wat opvalt is dat de eerste groep kolommen bijna massief zijn! Bij de tweede groep … (zie zelf wat er gebeurt!). Duidelijk wordt ook hoe enorm doordacht dit deel van de constructie is. Niet voor niets werd er gezegd dat de constructie 3 tot 5 keer het gewicht van het totale gebouw kon dragen. (Wat wil zoiets zeggen?) De laatste twee kolommen, de lichtste, hebben de vorm van een H. Een zgn. breedflensprofiel.
2. Drie van de negen kolommen van de Core van de torens
a) De onderste kolom (nr 1), de basiskolom. Afmetingen: basis: 1.30 m x30,5 cm (zonder vleugels). Dikte 12,7 cm. (1 inch = 2½ cm). In de core (afb. pag.1) staan 47 van deze basiskolommen.
b) Twee gedeelten (nrs. 5 of 6) die tot het middengedeelte van de torens behoren
(91,44 cm x 30,5 cm, dikte 5,08 cm.) De helm helpt de verhoudingen te bepalen.
c) Doorsnee nr 7 van een hogere groep verdiepingen.
N.B. 110 (verdiepingen) : 9 = ca 12. Ieder kolomgedeelte wordt gem. in 12 verd. gebruikt.
3. Van buiten en van binnen. Twee verschillende perspectieven
Deze afbeelding laat zien hoe links het gewone, juiste model van de torens staat en rechts een model dat weergeeft hoe de torens er uit zouden moeten zien als men per verdieping van de totale massa van zowel de binnen- als buiten constructie uit zou gaan. Het bovengedeelte van zo’n gebouw wordt steeds lichter. De constructie maakt dat mogelijk, maar het is ook noodzakelijk wil zo’n gebouw met grote stormen en aard-bevingen om kunnen gaan. Het linker model geeft dus vanuit het binnen-perspectief gezien een ‘vals’ beeld!
Er wordt aan duidelijk hoe het gewicht van de totale toren naar beneden toe steeds meer toeneemt. Dat is uiteraard het gevolg van de steeds sterker wordende constructie binnen in het gebouw (meer massa). De buitenconstructie (de perifere kolommen) verandert niet wat zijn vorm betreft, maar wel in sterkte (door het gebruik van ander materiaal). Zowel de core als de perifere kolommen dragen dus bij aan het naar boven toe afnemende gewicht van de totale constructie. Beneden zijn de core kolommen als reuzen.
Dit afnemen van de massa gebeurt niet gelijdelijk (zoals op de rechter foto wordt gesuggereerd), maar in negen sprongen. Ook wel logisch, anders zouden er voor iedere verdieping speciale kolommem gegoten moeten worden. Het is denkbaar dat de negen gedeelten niet elk evenveel (12) verdiepingen tellen.
Zou het mogelijk zijn dat de top van het gebouw (het lichtste deel) een hele naar beneden toe steeds sterker wordende kolom van 411 m bij de instorting totaal heeft verbreizeld? En dat a) alleen maar door de uitslui-tend verticaal werkende valenergie en b) ook nog in een iets versnelde valbeweging, en c) dat daarbij geen remmende botsing (jolt) werd waargenomen? 240 perifere + 47 core = 287 kolommen die het allemaal tegelijk verdomden om het werk te doen waarvoor ze betaald waren?
4. Commentaar en conclusie
Bij pag. 1: Een fout is dat de afmeetingen van de kwadraten waarin de doorsneden zijn afgebeeld niet allemaal even groot zijn. Dat beïnvloed de onderlinge verhoudingen enigszins. Maar het gaat uiteraard om het principe.
Bij pag. 3: De modelbouwer gebruikt de benedenomvang van de werkelijke toren ook als uitgangspunt voor het maximale gewicht van de constructie van de ‘onzichtbare toren’. Hij laat het gewicht van alles wat daarop rust naar boven toe procentueel afnemen.
A. De instorting van gebouw WTC 1 (met de antenne) vond plaats vanaf de 98e verdieping. (Dit is op zich al merkwaardig omdat de verdieping waar het vliegtuig in binnen vloog de 95e was). 98 betekent precies 12 verdiepingen onder de top. (12 is immers het gemiddelde aantal verdiepingen voor iedere kolomgedeelte. Dat wil zeggen dat de kolommen boven de plaats van instorting allemaal de doorsnede van no. 9 hadden. Hier was de kolom het allerlichtst geworden.
Maar dan is het toch onmogelijk dat het lichtste deel van de binnenconstructie bij de instorting alle overige steeds zwaarder en sterker wordende kolomgedeelten geheel geplet zou hebben?
Daar kwam nog bij dat de snelheid van de instorting van beide torens tegen een vrije val aan was. Er vond zelfs een kleine valversnelling plaats. D.w.z. dat er door al de lagere kolomgedeelten praktisch geen enkele weerstand geboden werd.
Men kon dat ook goed waarnemen omdat er van een bepaalde remmende botsing (jolt) die normaal op zou moeten treden als een lichter gedeelte op een zwaarder stoot, geen sprake was.
Het is ook niet zo dat het drukkende gedeelte tijdens de val steeds zwaarder werd. De buitenmuren bevatten alleen staal en glas. Het enige dat het vallende gedeelte had kunnen verzwaren hadden de vloeren en het staal geweest kunnen zijn. Maar zichtbaar werd juist hoe ongelofelijk veel materiaal zijdelings werd uitgeworpen. Zowel staal als beton. Behalve een hoop staal beneden ging het gebouw zelf in feite in stof en rook op. Beneden lagen geen hele vloeren. In totaal, d.w.z. na de instorting van beide torens, werden van ca 1100 omgekomen personen geen identificeerbare stoffelijke resten gevonden. Ook lagen er in het puin geen grotere overblijfselen van voorwerpen die normaal in bureaux gevonden worden. Iemand sprak over een half toetsenbord van een computer als grootste. Geen kasten en geen bureaux.
B. Over WTC 2 wordt niet gesproken omdat de condities waaronder die toren geraakt werd totaal anders waren dan bij WTC 1. De plaats van de impact was bijv. veel lager. De toren werd op een geheel andere manier geraakt. (In de hoek). Daardoor waren er maximaal 9 kolommen (van de 47/8) die bij de crash geraakt kunnen zijn. 38 werden er niet eens door het vliegtuig geraakt. Er verbrandde veel kerosine al buiten het gebouw. Ook de snelheid waarmee de beide vliegtuigen vlogen was verschillend. Etc. Dit is eigenlijk een geheel op zichzelf staand thema dat elders reeds werd besproken. Maar door al de 11 punten waarin de twee vliegtuiginslagen van elkaar verschilden en de hele top van het gebouw die ook nog begon te kantelen, hadden de instortingen nooit volstrekt identiek mogen zijn.
Magchiel C. Matthijsen 10 juni 2018
Geen opmerkingen:
Een reactie posten