Aryeh Ralbag 2

Eerst de volgende feiten: 'Nederland ‘ongeschikt voor orthodoxe joden' [...] Als staatssecretaris Bleker (Landbouw) zijn plan voor onverdoofd ritueel slachten doorzet, is Nederland “voor orthodoxe joden geen geschikt woonland meer”. Dat schrijft opperrabbijn Aryeh Ralbag in een brief aan Bleker die in het bezit is vanNRC Handelsblad... Het ministerie bevestigt de ontvangst van de brief. Het laat weten dat niet Ralbag, maar twee bestuursleden van het Nederlands-Israëlitisch Kerkgenootschap (NIK) optreden als gesprekspartner bij de onderhandelingen over het convenant. Wel wordt de opperrabbijn volgens een woordvoerder “serieus genomen” en zal hij worden uitgenodigd voor een gesprek.' 
http://www.nrc.nl/nieuws/2012/10/17/nederland-ongeschikt-voor-orthodoxe-joden/?utm_campaign=nieuwsbrief&utm_source=email

'Aryeh Ralbag, de opperrabbijn die vorige week werd geschorst voor zijn controversiële standpunt over homoseksuelen, komt voorlopig niet naar Nederland... 

Ralbag (65) raakte in opspraak toen bleek dat hij zich vorig jaar had geschaard achter een verklaring waarin homoseksuelen worden aangemoedigd in therapie te gaan. Omdat het bestuur van de (orthodox) Joodse Gemeente Amsterdam zich van de verklaring distantieert, werd Ralbag “voorlopig” uit zijn functie ontheven.'
http://www.nrc.nl/nieuws/2012/01/22/geschorste-opperrabbijn-aryeh-ralbag-voorlopig-niet-naar-nederland/

 Portret van Rabbijn Ralbag. Terwijl hij in Amerika woont, fungeert hij in Amsterdam als Opperrabbijn van de NIHS, de othodoxe Joodse gemeente Amsterdam. Bovendien is hij vader van een  groot gezin.'

http://nihs.nl/het-rabbinaat/opperrabbijn/

Tot zover het nieuws. Nu wat achtergrondinformatie. Uit het met het nazi-regime collaborerende Nederland zijn procentueel tweemaal zoveel joden gedeporteerd naar de vernietigingskampen als uit Belgie, en drie keer zoveel als uit Frankrijk. Dit is de voornaamste reden waarom 'na de Tweede Wereldoorlog het jodendom in de christelijke wereld vrijwel heilig [is] verklaard en geen volk dat in die processie zo hard vooroploopt als de Nederlanders,' zoals Jan Blokker terecht opmerkte. Wanneer worden joden nu eens als normale mensen behandeld, als gewone burgers, zoals alle anderen? Waarom nog steeds die uitzonderingspositie? Ik vraag dat  vanwege het volgende:

Stel dat de Paus van Rome de Nederlandse regering zou laten weten dat 

Nederland ‘ongeschikt voor rooms katholieken’ 

zou zijn, omdat de katholieke regels niet strikt kunnen worden afgedwongen door de Paus.  Hoe zouden de Nederlanders dan hebben gereageerd? We zouden ons slap hebben gelachen. Het Vaticaan zou een keurig briefje hebben gekregen waarin de regering het katholieke opperhoofd zou laten weten dat Nederland een autonome rechtstaat is waar de regels democratisch tot stand komen en dat iedereen zich daaraan dient te houden, maar dat het katholieken die dit niet kunnen accepteren vrij staat om naar het Vaticaan te emigreren. 

Waarom gebeurt dit niet in het geval van deze joodse opperhoofd, en 'wordt de opperrabbijn volgens een woordvoerder “serieus genomen” en zal hij worden uitgenodigd voor een gesprek.' Wat valt er te bespreken? En wie gaat met hem praten? Toch niet ambtenaren? Dit is een politieke zaak. En waarom wordt deze meneer, die notabene niet eens in Nederland woont, hier uitgenodigd? Wordt de Paus ook uitgenodigd als hij zo maf is om katholieken te adviseren uit Nederland te vertrekken? Kortom, waarom worden joodse burgers opnieuw als een ander soort mensen behandeld? Is het nog steeds dat schuldgevoel? Dat kan natuurlijk nooit een politiek criterium zijn, net zomin als de Israelische terreur vergoeilijkt kan worden met een beroep op de holocaust. Voorafgaand aan de grootschalige Israelische terreur tegen Libanon verklaarde in 1981 Nahum Goldman, 12 jaar lang president van de World Zionist Organisation, met betrekking tot het joods slachtofferisme:

'We zullen moeten begrijpen dat het joodse lijden tijdens de Holocaust niet langer meer als verdediging zal dienen, en we zullen zeker moeten nalaten de Holocaust als argument te gebruiken om gelijk wat we ook mogen doen te rechtvaardigen. De Holocaust gebruiken als een excuus voor het bombarderen… is een soort "ontheiliging", een banalisering van de onschendbare tragedie van de Holocaust, die niet misbruikt moet worden om een politiek twijfelachtig en moreel onverdedigbaar beleid te rechtvaardigen.'

Het wordt de hoogste tijd dat joodse gelovigen nu eens gewoon worden behandeld als normale mensen en niet als patienten. De politieke arena is niet de plaats om schuldgevoelens te neutraliseren, dat is veel te gevaarlijk, daarvoor moet men naar de psychiater als ze werkelijk zo onverdraaglijk zijn geworden. 

De Amerikaanse historicus Christopher Lasch schreef over de Amerikaanse cultuur-criticus Dwight Macdonald met betrekking tot 'progressieve' intellectuelen:

'In the face of the organized barbarism of modern life, the progressive still clung to a naive trust in science, progress, and the "march" of history, while the genuine radical, according to Macdonald, made man rather than history the center of politics. "The Progressive thinks in collective terms (the interests of society or of the working class); the Radical stresses individual conscience."'

Het individuele geweten moet niet bepaald worden door de dwang van het collectief.