De Commerciele Massamedia 133

Leuke snor he? Dit is het hoofd van een gangster, de echtgenoot van wijlen Benazir Bhutto, Asif Zardari.

Het NOS-Journaal op de radio meldt dit over hem:

"09:01 06 September 2008
Parlement Pakistan kiest president

Het Pakistaanse parlement is begonnen aan de verkiezing van een nieuwe president. Bijna 1200 afgevaardigden uit vier provincies brengen vandaag hun stem uit. Rond 11.00 uur Nederlandse tijd begint het tellen van de stemmen. Favoriet is Asif Ali Zardari, weduwnaar van de vorig jaar vermoorde ex-premier Benazir Bhutto. Hij leidt de Pakistaanse Volkspartij en is net als ex-president Musharraf westers georiënteerd. Zardari heeft al gezegd dat zijn land de strijd tegen terreurorganisaties zal voortzetten."We trekken samen op met de VS, Groot-Brittannië, Spanje en andere landen waar aanslagen zijn gepleegd."

De belangrijkste kenmerk voor het NOS-Journaal is dat volgens het Journaal deze gangster 'westers georienteerd' is. Niet alleen is dit een halve waarheid, maar het NOS-Journaal verzwijgt dat Zardari in Zwitserland wegens grootschalige corruptie is veroordeeld. Dat is voor dit slag Nederlandse journalisten niet belangrijk. Iemand mag zo corrupt zijn als wat, zolang hij pro-ons is maakt dit niets uit. Per slot van rekening zijn dit Derde Wereldbewoners die nu eenmaal van een mindere orde zijn dan wij. Zo worden wij dagelijks gevoed met een portie nauwelijks verborgen racisme. Zo'n gangster zouden wij natuurlijk niet accepteren in onze beschaving, maar die lui daar moeten het wel accepteren.

Iemand die uitstekend weet hoe de zaken in Pakistan zijn georganiseeerd, is de van origine Pakistaanse auteur Tariq Ali, zelf telg uit een vooraanstaande Pakistaanse familie. Over Benazir Bhutto schreef hij ondermeer dit:

'By the time she was re-elected in 1993, she had abandoned all idea of reform, but that she was in a hurry to do something became clear when she appointed her husband minister for investment, making him responsible for all investment offers from home and abroad. It is widely alleged that the couple accumulated $1.5 billion. The high command of the Pakistan People’s Party now became a machine for making money, but without any trickle-down mechanism. This period marked the complete degeneration of the party. All that shame-faced party members could say, when I asked, was that ''everybody does it all over the world,'' thus accepting that the cash nexus was now all that mattered. In foreign policy her legacy was mixed. She refused to sanction an anti-Indian military adventure in Kargil on the Himalayan slopes, but to make up for it, as I wrote in the LRB (15 April 1999), her government backed the Taliban takeover in Kabul – which makes it doubly ironic that Washington and London should be promoting her as a champion of democracy.'Lees verder: http://www.lrb.co.uk/v29/n24/ali_01_.html

Enige tijd geleden werd ik attent gemaakt op dit bericht in de weblog de Volkskrantwatch:

'Het 'PROFIEL' Nieuwe glamour, oude corruptie over Benazir Bhutto van Sacha Kester klopt aardig, maar beperkt zich tot haar corruptie. Resteert een enorm hiaat, namelijk haar financiële en militaire steun aan de Taliban in Afghanistan. En dat is merkwaardig (of verdacht zo u wil), omdat dit vraagstuk actueler is dan ooit, met name in Nederland.Kester heeft duidelijk nog nooit van het boek 'Ghost Wars: The Secret History of the CIA, Afghanistan, and bin Laden, from the Soviet Invasion to September 10, 2001' van Steve Coll gehoord. Het bestaat uit honderden interviews met CIA-mensen, politici, militairen en spionnen uit diverse landen (behalve Rusland). Verplichte kost voor buitenlandjournalisten. Coll werkte tussen 1989 en 1992 voor de Washington Post en werd daar vanaf 1998 eindredacteur. In 1990 ontving hij de Pulitzer prijs voor "explanatory journalism". Wat een prachtige uitdrukking, "explanatory journalism", iets zeldzaams op de buitenlandredactie van de Volkskrant, die zich meer richt op de waan van de dag, grotendeels voorgekauwd door commerciële (Amerikaanse) persagentschappen en militaire persberichten.Zowel Bhutto als de huidige dictator generaal Pervez Musharraf steunden de Taliban om een islamistische regering in Kaboel te bestendigen. Coll schrijft:"Every Pakistani general, liberal or religious, believed in the jihadists by 1999, not from personal Islamic conviction, in most cases, but because the jihadists had proved themselves over many years as the one force able to frighten, flummox and bog down the Hindu-dominated Indian army. About a dozen Indian divisions had been tied up in Kashmir during the late 1990s to suppress a few thousand well-trained, paradise-seeking Islamist guerrillas. What more could Pakistan ask? The jihadist guerrillas were a more practical day-to-day strategic defense against Indian hegemony than even a nuclear bomb. To the west, in Afghanistan, the Taliban provided geopolitical 'strategic depth' against India and protection from rebellion by Pakistan's own restive Pashtun population. For Musharraf, as for many other liberal Pakistani generals, jihad was not a calling, it was a professional imperative. It was something he did at the office."Charlie Wilson, een goedbetaalde Pakistaanse lobbyist en voormalig Congreslid voor Texas hield zijn mond. In de jaren '80 gebruikte hij zijn macht om ervoor te zorgen dat de House Appropriations Committee alle geavanceerde wapens te leveren die de CIA in Afghanistan nodig had. Coll schrijft dat Wilson "de mujaheddin zag door de roze bril van zijn whiskey-romantiek, als edele wilden die streden voor vrijheid, bijna als bijbelse figuren."Bhutto, die ook in het boek wordt geïnterviewd, is heel open over haar steun aan de Taliban, en dat ze daarover consequent gelogen heeft in de tijd dat zij aan de macht was. In een interview uit 2001 met Newsweek verklaart zij onomwonden:"Initially we gave them political and diplomatic support. We also gave them fuel, food, communications, transportation. The Taliban rose up and were embraced by us because we saw them as the ticket to our own economic interests regarding Central Asia. [...] They listened to us. They did depend on our blessing so they didn’t want to annoy us."Alleen haar militaire hulp, via de Pakistaanse geheime dienst ISI, die weer nauw met de CIA samenwerkte, verzwijgt ze hier. De ISI staat bekend als het "geheime leger" en de "onzichtbare regering", en is in de jaren '80 getraind door de CIA om de islamisten te sturen en te voorzien van geld en wapens tegen de Sovjets. Ook de opium steunde de ISI/CIA samenwerking: de handel en export werd door hen gestimuleerd, en dit uitgebreide netwerk is zeer goed gedocumenteerd. Het doel hiervan was het verslaafd maken van de Sovjet-soldaten en het bekostigen van van de oorlog tegen de Sovjet-Unie. Indiase geheime dienst: "The heroin dollars contributed largely to bolstering the Pakistani economy, its nuclear programme and enabled the ISI to sponsor its covert operations in Afghanistan and northern India's disputed Kashmir state." En onder het toegeknepen oog van de VS smokkelde de ISI nucleaire knowhow het land binnen voor het maken van kernwapens (uit Europa, China en Noord-Korea). Voor de VS was het belangrijker de Sovjet-Unie in Afghanistan te verslaan, dan illegale kernwapens, opiumvelden, en de Taliban. (bron: Vital intelligence on the Taliban may rest with its prime sponsor – Pakistan’s ISI) Maar in het 'profiel' van Bhutto door Sacha Kester lezen we hier helemaal niets over. Niets over de ISI/CIA, niets over de steun aan de Taliban, ja zelfs heel Afghanistan als buurland en brandhaard wordt doodgezwegen. Ik laat het aan u over om te raden waarom.'

Zie: http://www.volkskrantblog.nl/bericht.php?id=150402

Tariq Ali: ''Musharraf may have withdrawn the corruption charges, but three other cases are proceeding in Switzerland, Spain and Britain. In July 2003, after an investigation lasting several years, Daniel Devaud, a Geneva magistrate, convicted Mr and Mrs Asif Ali Zardari, in absentia, of money laundering. They had accepted $15 million in bribes from two Swiss companies, SGS and Cotecna. The couple were sentenced to six months in prison and ordered to return $11.9 million to the government of Pakistan. ‘I certainly don’t have any doubts about the judgments I handed down,’ Devaud told the BBC. Benazir appealed, thus forcing a new investigation. On 19 September 2005 she appeared in a Geneva court and tried to detach herself from the rest of the family: she hadn’t been involved, she said: it was a matter for her husband and her mother (afflicted with Alzheimer’s disease). She knew nothing of the accounts. And what of the agreement her agent Jens Schlegelmilch had signed according to which, in case of her and Zardari’s death, the assets of Bomer Finance Company would be divvied out equally between the Zardari and Bhutto families? She knew nothing of that either. And the £120,000 diamond necklace in the bank vault paid for by Zardari? It was intended for her, but she had rejected the gift as ‘inappropriate’. The case continues. Last month Musharraf told Owen Bennett-Jones of the BBC World Service that his government would not interfere with the proceedings: ‘That’s up to the Swiss government. Depends on them. It’s a case in their courts.’
In Britain the legal shenanigans concern the $3.4 million Rockwood estate in Surrey, bought by offshore companies on behalf of Zardari in 1995 and refurbished to his exacting tastes. Zardari denied owning the estate. Then when the court was about to instruct the liquidators to sell it and return the proceeds to the Pakistan government, Zardari came forward and accepted ownership. Last year, Lord Justice Collins ruled that, while he was not making any ‘findings of fact’, there was a ‘reasonable prospect’ that the Pakistan government might be able to establish that Rockwood had been bought and furnished with ‘the fruits of corruption’. "

Lees verder: http://www.lrb.co.uk/v29/n24/ali_01_.html

Dit alles verzwijgt het NOS-Journaal. Het valt buiten de officieel bepaalde concensus. Natuurlijk is dit geen journalistiek, maar pure propaganda. Daar worden de NOS-journalisten voor betaald. Ze proberen niet eens de schijn van onafhankelijkheid op te houden.