Zijn Wij Charlie?

De Indianen leefden al 20.000 jaar in Noord-Amerika voordat Columbus Amerika 'ontdekte.' De Indiaan was één met het land. Wanneer hij een dier doodde dan was het voor voedsel en kleding, hij at het vlees en gebruikte de vacht als mantel. Columbus en de andere nieuwkomers hadden twee doelen die de Indianen voor altijd veranderden. Allereerst wilden ze de totale macht, en ten tweede wilden ze de Indiaan veranderen om een blanke van hem te maken.

Zo begint de documentaire Indiaanse oorlogen in Noord Amerika 1500-1890, met als ondertitel De ondergang van een rijke cultuur. Deze documentaire is onderdeel van de serie Oorlog door de eeuwen heen in woord, en toont op een concrete en simpele manier datgene aan wat de vooraanstaande Amerikaanse politicoloog Samuel Huntington in The Clash of Civilizations and the Remaking of World Order (1996) als volgt formuleerde:

The West won the world not by the superiority of its ideas or values or religion, but rather by its superiority in applying organized violence. Westerners often forget this fact, non-Westerners never do.

Ik moet hieraan denken nu de westerse politici en de mainstream media het publiek weer eens opzadelen met selectieve verontwaardiging, die slechts aantoont hoe weinig de doorsnee westerling weet van zijn eigen gewelddadige geschiedenis, waaronder de rest van de wereld eeuwenlang gebukt ging. De aanslag in Parijs is het resultaat van langdurige vernedering van de Arabische wereld. Maar daarover zwijgen de politici en de commerciële massamedia. De geconditioneerde reflex waarvan we nu weer getuige zijn laat tevens de diep verankerde hypocrisie zien in de christelijke, blanke westerse cultuur, zodra een dozijn burgers in de eigen regio slachtoffer worden van terreur. Dezelfde politici en mainstream-media zwijgen in alle talen zodra door de terreur van het bevriende Israel meer dan 500 Palestijnse kinderen om het leven komen. Het is belangrijk de westerling te herinneren aan het volgende:

Of course, we are aware of the European Union’s commitment to the full and effective protection of Human Rights everywhere. After all, The 2012 Nobel Peace Prize was awarded to the European Union (EU) 'for over six decades [of contribution] to the advancement of peace and reconciliation, democracy and human rights in Europe.'

So, when it comes to the 'full and effective protection' of the Human Rights of indigenous peoples, you might wonder, how did the European Union react when, less than two years later, the people of the Occupied Palestinian Territories, which is indigenous to the area, was subjected to arbitrary detention and torture – prohibited by the International Covenant on Civil and Political Rights – collective punishment – prohibited by the Third Geneva Convention – and eventually to a downright massacre at the hands of the Israeli armed forces, a blood bath which Israel’s PR machine labelled 'Operation Protective Edge,' in which war crimes were committed by Israel – such as deliberate attacks on schools where displaced residents were sheltering in Gaza – and which violated the right to life of more than 2,100 Palestinian citizens, of which '1,474 are believed to have been civilians, including 501 children and 257 women,' according to United Nations figures?

Welnu:

let’s have a look at what happened at the United Nations when Resolution S-21/1 was discussed, along with the massacre Israel had inflicted on Gaza. Let’s see what happened at A/HRC/27, a session called by the Human Rights Council on the 22nd of September 2014.

Representatives of states from nearly two-thirds of the world took the floor and condemned those atrocities. And, to be sure, delegates from the European Union member states were present in the room, scattered here and there, but guess what? Not one of them said a word – with the notable exception of Ireland (and one wonder what sanctions are awaiting the Republic of Ireland for daring to break ranks from its masters in Brussels). Because you see, following the lead of the United States of America and – of course – Israel, the Nobel Prize winner European Union, ever obedient to any signal coming from across the pond, decided to boycott the session: evidently, the massacre of more than 500 children was not considered important enough to get its representatives out of bed… or, one must think, they all must have had more important things to do.

Lees verder: http://apophenia.altervista.org/gazans-were-slaughtered-the-eu-has-no-comment/ 

Geen van Hoflands 'politiek-literaire elite' heeft het de moeite waard gevonden om deze weerzinwekkende hypocrisie tot een issue te maken, omdat, laten we eerlijk zijn, het ingeboren racisme van de blanke Nederlandse opiniemaker hem of haar belemmert op te komen voor de vermoorde Palestijnse kinderen. Mensenrechten en de persvrijheid gelden alleen zodra de blanken in het Westen slachtoffer dreigen te worden. Dan blijken ze allen ineens Charlie te zijn. De hypocriete, vrijblijvende, consequentieloze solidariteit demonstreert alleen maar hoe weinig de meeste Nederlanders geloven in de eigen normen en waarden. Zij zijn Charlie zolang het maar niets kost, en ze niets hoeven op te offeren.