Oké, nadat de mainstream-opiniemakers in de polder vorig jaar hun steentje hebben bijgedragen aan het demoniseren van Rusland, zonder zich kennelijk af te vragen welk belang dit dient, wil ik drie hierbij betrokken leden van de Nederlandse 'politiek-literaire elite,' H.J.A. Hofland, Hubert Smeets en Geert Mak, het volgende voorleggen met het verzoek hierop te reageren. Het is algemeen bekend dat alleen door een open, publieke uitwisseling van feiten en meningen het publiek complexe problemen van zijn tijd in een breder en dieper context kan beoordelen. En juist dat geeft de democratie inhoud. Het schrijven voor alleen de peer-group leidt tot inteelt en 'over het algemeen [levert] inteelt voor mensen meer nadelen dan voordelen op en kan daarom het beste voorkomen worden.' Kortom, het is beter dat mainstream-waarheden geconfronteerd worden met dissidente opvattingen.
Beste collega's Hofland, Smeets, en Mak,
ik spreek juist jullie aan, omdat jullie vooraanstaande opiniemakers in de polder zijn die ik van nabij al decennialang volg en die ik ook nog persoonlijk ken. Al enkele jaren begrijp ik niet wat jullie drijfveren precies zijn. Daar zijn jullie niet duidelijk over. Sterker nog, zodra het erop aankomt verzwijgen jullie die. Om de zaak concreet te maken: mijn eerste vraag is waarom jullie de hetze tegen Rusland steunen? Wat denken jullie daarmee te bereiken? Wie profiteert daarvan? Wat kunnen Europeanen winnen met het opvoeren van de spanning? Henk Hofland, jij mag dan wel spreken in termen van 'het vredestichtende Westen,' maar gezien de werkelijkheid moet je toch allereerst hard maken dat dit meer is dan ordinaire propaganda. Geert Mak mag dan wel beweren dat de VS 'decennialang als ordebewaker en politieagent' fungeerde, en dat 'Europa als vredesproces een eclatant succes' is, maar ook dit is in strijd met de werkelijkheid, gezien alle steun die Brussel verleende aan het grootscheepse NAVO-geweld alleen al in Afghanistan, Irak en Libië. Hubert Smeets, tenslotte, die zich zo opgewonden toont over de volksraadpleging op de Krim waarbij de Russische bevolking zich in overgrote meerderheid uitsprak voor aansluiting bij Rusland, zwijgt in alle talen nu Israel nog meer Palestijns land met geweld confisqueert. Een plausibele verklaring voor jullie pro-VS en anti-Rusland houding gaf Geert Mak in zijn reisboek Reizen zonder John (2012) waarin hij tot zijn grote tevredenheid stelde dat
nog steeds de Verenigde Staten het anker [zijn] van het hele Atlantische deel van de wereld in de ruimste zin van het woord. Het is nog altijd de ‘standaardmacht,’ een rol die Rusland, Europa en ook China niet snel zullen overnemen.
Het is een teken van roekeloosheid wanneer individuen die claimen historicus te zijn de toekomst op langere termijn gaan voorspellen. Inmiddels heeft China sinds 2014 de grootste economie ter wereld waardoor 'for the first time since 1872, when it overtook the UK, the US has been knocked off the top spot.' Het is waar dat China (en Rusland) een fractie besteden van wat de NAVO, onder aanvoering van de VS, besteedt aan het militair-industrieel complex, maar dit onderstreept nog eens wat Geert Mak precies bedoelt met de opmerking dat de VS nog voor langere tijd de 'standaardmacht' zal zijn, namelijk een imperium dat zijn hegemonie alleen met geweld in stand probeert te houden. Tevergeefs, en wel omdat, zoals de Amerikaanse emeritus hoogleraar sociologie James Petras in september 2014 schreef,
the major and minor US imperial wars have more to do with 'capital dis-accumulation,' in the sense that trillion dollar flows have gone out from the US, hundreds of billions of dollars in profits from resource sites have been undermined, markets for exports have been severely weakened and exploitable productive labor has been uprooted. At the same time US imperialist state ‘dis-accumulates capital,’ multi-national corporations, especially in the extractive sector are expanding, 'accumulating capital' throughout Latin America.
This new configuration of power, the conflicting and complementary nature of 21st century US imperialism, requires that we anchor our analysis in the real, existing behavior of imperial state and extractive capitalist policymakers. The basic premise informing this essay is that there are two increasingly divergent forms of imperialism: military driven intervention, occupation and domination; and economic expansion and exploitation of resources, markets and labor by invitation of the ‘host country.’
Ondermeer professor James Petras toont aan dat de mensheid op een breukvlak leeft, waarbij de macht van het Westen almaar afneemt. Daar hebben evenwel de woordvoerders van de blanke, christelijke, uit Europa stammende cultuur geen oog voor. Opiniemakers als Hofland, Mak en Smeets menen nog steeds dat het Westen in de toekomst dezelfde macht en invloed zal hebben als in de twintigste eeuw, één van de meest gewelddadige periodes in de geschiedenis er mensheid. Petras:
The rise of new economic imperialist powers like China competing with established imperial powers like the US, has led to alternative markets and sources of financing, which erodes the effectiveness political, military and diplomatic instruments of imperial coercion.
Regional variations in political configurations, imperial priorities and choice of instruments of power, have deeply influenced the nature and structure of imperialism. And as the world historic record seems to argue, military driven empire building in the Middle East has been a disaster while economic driven imperialism shows signs of rapid recovery and successes…
Aangezien de 'politiek-literaire elite' in de polder tamelijk provinciaals is, meld ik nog even dat professor 'Petras the author [is] of more than 62 books published in 29 languages, and over 600 articles in professional journals.'
Uitgaande van de feiten is de vraag voor degenen die menen dat er 'Geen Jorwert zonder Brussel' mogelijk is, waarom Europa nog steeds een militair verbond heeft met de macht in Washington en op Wall Street. Ik leg die vraag voor aan Hofland, Mak en Smeets die in hun uitspraken zo pro-Atlantisch, dus pro-NAVO blijken te zijn. Die vraag moet beantwoord worden om de eenvoudige reden dat
other than invading the tiny Caribbean island of Grenada against no opposition in 1983 and Panama against next to no opposition in 1989, the mightiest power on the planet hasn’t won a war or conflict since World War II,
zoals de Amerikaanse politiek commentator Tom Engelhardt op de gezaghebbende website Truthout van dinsdag 6 januari 2015 het publiek duidelijk maakte. Waarom zou Europa de heilloze gewelddadige politiek van Washington en Wall Street volgen wanneer de politiek verantwoordelijken in Brussel en elders weten dat ondanks alle Amerikaanse oorlogen de macht van de VS almaar afneemt en dit geweld ook nog eens contraproductief is? Kortom, waarom zijn Hofland, Mak en Smeets zo blij met het vele miljarden verslindende Atlantisch verbond dat telkens weer gewapende conflicten verliest en overal chaos veroorzaakt? Kunnen jullie als collega's van mij dit uitleggen? Waarom gedragen jullie je daardoor zo onverantwoordelijk tegenover jullie publiek en jullie nageslacht? Waarom kunnen jullie niet constateren wat een Amerikaanse intellectueel als Engelhardt wel kan? Namelijk het volgende:
in its first Afghan War, the U.S. actually supported the crew who became al-Qaeda and would later attack New York and Washington to ensure the launching of the second Afghan War, the one in which the U.S. invaded and occupied the country. That war has been going on ever since. Despite much talk about winding it down or even ending the mission there 13 years later, the commitment has been renewed for 2015 and beyond.
In both countries, the enemies of choice proved to be lightly armed minority insurgencies. In both, an initial, almost ecstatic sense of triumph following an invasion slowly morphed into a fear of impending defeat. To add just a fillip to all this, in 2015 a Republican majority in the Senate as well as in the House -- and don’t forget to explain that we’re no longer talking about Eisenhower Republicans here -- will be baying for more.
Waarom kunnen jullie, Hofland, Mak, Smeets, jullie publiek niet expliciet waarschuwen voor het volgende:
To sum up: in an almost enemy-less world in which the American economic system was triumphant and the U.S. possessed by far the strongest military on the planet, nothing seems to have gone as planned or faintly right,
en dat terwijl 'the worlds of national security and surveillance' gigantisch zijn gegroeid sinds het einde van de Koude Oorlog, en
They had been engorged by literally trillions of taxpayer dollars. A new domestic version of the Pentagon called the Department of Homeland Security had been set up in 2002. An 'intelligence community' made up of 17 major agencies and outfits, bolstered by hundreds of thousands of private security contractors, had expanded endlessly and in the process created a global surveillance state that went beyond the wildest imaginings of the totalitarian powers of the twentieth century.
In the process, the national security state enveloped itself in a penumbra of secrecy that left the American people theoretically 'safe' and remarkably ignorant of what was being done in their name. Its officials increasingly existed in a crime-free zone, beyond the reach of accountability, the law, courts, or jail. Homeland security and intelligence complexes grew up around the national security state in the way that the military-industrial complex had once grown up around the Pentagon and similarly engorged themselves. In these years, Washington filled with newly constructed billion-dollar intelligence headquarters and building complexes dedicated to secret work -- and that only begins to tell the tale of how twenty-first-century 'security' triumphed.
Wat denken Hofland, Mak en Smeets nu eigenlijk te verdedigen? De democratie? De mensenrechten? Het internationaal recht in het algemeen? De beschaving? Is het ze niet opgevallen dat het Westen een steeds hogere rekening moet betalen voor de NAVO-terreur elders? Een terreur die talloze landen nu in het Midden Oosten en in equatoriaal- en Noord- Afrika in burgeroorlogen heeft gestort? En die nu ondermeer heeft geleid tot aanslagen in het Westen zelf, zoals blijkt uit de aanslag in Parijs van enkele uren geleden? Tom Engelhardt:
It works something like this: start with the fact that, on September 10, 2001, global jihadism was a microscopic movement on this planet. Since 9/11, under the pressure of American military power, it has exploded geographically, while the number of jihadist organizations has multiplied, and the number of people joining such groups has regularly and repeatedly increased, a growth rate that seems to correlate with the efforts of Washington to destroy terrorism and its infrastructure. In other words, the Global War on Terror has been and remains a global war for the production of terror. And terror groups know it.
It was Osama bin Laden’s greatest insight and is now a commonplace that drawing Washington into military action against you increases your credibility in the world that matters to you and so makes recruiting easier. At the same time, American actions, from invasions to drone strikes, and their 'collateral damage,' create pools of people desperate for revenge. If you want to thrive and grow, in other words, you need the U.S. as an enemy.
Via taunting acts like the beheading videos of the Islamic State, the new 'caliphate' in Iraq and Syria, such movements bait Washington into action. And each new terrorist crew, each “lone wolf” terrorist undiscovered until too late by a state structure that has cost Americans trillions of dollars, each plot not foiled, each failure, works to bolster both terrorist outfits and the national security state itself. This has, in other words, proved to be a deeply symbiotic and mutually profitable relationship.
From the point of view of the national security state, each failure, each little disaster, acts as another shot of fear in the American body politic, and the response to failure is predictable: never less of what doesn’t work, but more. More money, more bodies hired, more new outfits formed, more elaborate defenses, more offensive weaponry. Each failure with its accompanying jolt of fear (and often hysteria) predictably results in further funding for the national security state to develop newer, even more elaborate versions of what it’s been doing these last 13 years. Failure, in other words, is the key to success.
In this sense, think of Washington’s national security structure as a self-perpetuating machine that works like a dream, since those who oversee its continued expansion are never penalized for its inability to accomplish any of its goals. On the contrary, they are invariably promoted, honored, and assured of a golden-parachute-style retirement or -- far more likely -- a golden journey through one of Washington’s revolving doors onto some corporate board or into some cushy post in one complex or another where they can essentially lobby their former colleagues for private warrior corporations, rent-a-gun outfits, weapons makers, and the like. And there is nothing either in Washington or in American life that seems likely to change any of this in the near future.
Maar let op, al jarenlang stel ik op deze weblog expliciet en impliciet wezenlijke vragen aan mijn Nederlandse collega's. Tot nu toe heeft geen één van hen op mijn vragen en kritiek durven reageren. Uit angst blijven ze zwijgen, want ze beseffen dat ze geen antwoord hebben op de vraag waarom ze zo diep intellectueel gecorrumpeerd zijn geraakt. Nietwaar Henk Hofland, Geert Mak en Hubert Smeets? Of zijn jullie van plan alsnog te antwoorden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten