Victims American Drone Strikes.
Wat kan het Europa van 'Geen Jorwert zonder Brussel' winnen met het slaafs volgen van de agressieve Amerikaanse buitenlandse politiek? Anders gesteld: waarom is sinds de val van de Sovjet Unie de NAVO steeds meer oostwaarts opgerukt en in ledental bijna verdubbeld? Waarom steunen mainstream-opiniemakers als Henk Hofland, Geert Mak en Hubert Smeets deze gevaarlijke confrontatie-politiek, waarvan alleen het ontelbare miljarden verslindende westerse militair-industrieel complex profiteert? Waarom zijn zij betrokken bij de anti-Rusland hetze terwijl zij weten dat de mensheid niet door Moskou wordt bedreigd, maar door de klimaatverandering, de uitputting van grondstoffen, de wereldwijd toenemende kloof tussen rijk en arm, en de bevolkingsexplosie? En bovenal: waarom weigeren ze hier antwoord op te geven?
In De Groene Amsterdammer van 17 december 2014 constateerde Hofland in zijn column, getiteld 'Het zwarte scenario,' dat er sprake is van een 'wereldwijde ontwikkeling naar de grote afbraak.' De vraag moet dus beantwoord worden hoe die 'ontwikkeling' op gang is gekomen en door wat en wie? Hofland geeft er geen expliciet antwoord op, en de reden ligt verholen in het volgende fragment:
Ik geef toe dat dit stukje een beetje op het rapport van de Club van Rome gaat lijken, Grenzen aan de groei, uit 1972. Maar hoe de voorspellingen van dit gezelschap toen ook zijn gerelativeerd, belachelijk gemaakt, we kunnen langzamerhand niet ontkennen dat de samenstellers een vooruitziende blik hadden. Misschien is dit rapport te vroeg gekomen. De toenmalige leidinggevende groeperingen hebben niet naar de wetenschappelijk verantwoorde inzichten gehandeld. Het beste bewijs daarvoor is kort na de Koude Oorlog geleverd. De Nieuwe Economie was ontdekt, de tijd van de eeuwige groei was aangebroken. Die is geëindigd in de crisis waarvan de gevolgen nu nog voelbaar zijn.
Ik citeer: 'Ik geef toe dat dit stukje een beetje op het rapport van de Club van Rome gaat lijken.' Toegeven betekent 'erkennen, kleur bekennen.' Hofland verontschuldigt zich bij zijn lezers voor het feit dat hij, door de feiten gedwongen, kleur moet bekennen. Immers, hij gaat er vanuit dat het publiek van De Groene Amsterdammer eigenlijk niet wil worden lastig gevallen met het feit dat de ideologie van de eeuwige vooruitgang al geruime tijd op 'grenzen' is gestoten, die vandaag de dag niet langer meer kunnen worden genegeerd. Met andere woorden, dat het neoliberale kapitalisme onhoudbaar is geworden en moet worden gestopt. Die gedachte is dermate revolutionair voor de gezeten burgerij dat Hofland, als spreekbuis van de gevestigde wanorde, zich eerst bij de lezers moet verontschuldigen. Dus: 'Ik geef toe.' Dat hij evenwel kleur moet bekennen is nu eenmaal onvermijdelijk, want, zo onderstreept de nestor van de polderpers in de volgende zin, 'hoe de voorspellingen van dit gezelschap toen ook zijn gerelativeerd, belachelijk gemaakt, we kunnen langzamerhand niet ontkennen dat de samenstellers een vooruitziende blik hadden.' Dit niet meer te negeren besef komt als een klap aan bij de mainstream, die tot voor kort er heilig van overtuigd was dat 'Europa als economische eenheid een eind op weg' was, zoals de voormalige journalist van De Groene, Geert Mak, in zijn alom geprezen, vuistdikke besteller In Europa beweerde. Dat de milieuvernietiging een te verwaarlozen detail bleef, maakte Mak opnieuw duidelijk toen hij in zijn 'Geen Jorwert zonder Brussel'-toespraak het grijsharige publiek, in een tot op de laatste stoel bezette zaal, meedeelde dat Nederland 'de deur' naar de EU niet moest 'dichtgooien,' want
de EU is een markt van bijna een half miljard mensen met de hoogste gemiddelde levensstandaard ter wereld. Alleen al voor Nederland is de Unie goed voor tweederde van onze totale export, een vijfde van het nationale product. We hebben nu een open toegang tot die markt.
Desondanks kunnen zelfs de mainstream-opiniemakers van de commerciële massamedia, die hun publiek per definitie moeten behagen, 'langzamerhand niet' meer 'ontkennen dat de samenstellers' van het opzienbarende Rapport van de Club van Rome in 1972 'een vooruitziende blik hadden.' Maar ondanks het feit dat de mensheid inmiddels the point of no return heeft gepasseerd, meent Hofland nog steeds dat 'Misschien dit rapport te vroeg [is] gekomen.' Deze opmerking illustreert het kenmerkende gebrek aan logica bij het establishment, want hoe kan een 'rapport' waarin sprake is van 'een vooruitziende blik' toch 'te vroeg' zijn 'gekomen'? Dat kan alleen wanneer de schijn wordt opgehouden dat de neoliberale macht vandaag de dag wel bereid is haar belangrijkste dogma te laten vallen, (en daarmee haar raison d'être), te weten het winstprincipe, waaraan zij nu juist al haar macht ontleent. En in de veronderstelling dat ' de democratie' de neoliberale macht kan dwingen dit dogma op te geven gelooft zelfs Hofland niet meer, aangezien hij zijn column eindigt met de woorden dat 'het gevaar steeds verder nadert. Wees blij dat u nu leeft.'
Het is alleen door het hier heersende provincialisme dat Hofland met dit onlogische betoog wegkomt. En daarom kan 'de beste Nederlandse journalist van de twintigste eeuw' tevens onweersproken het volgende schrijven: 'De toenmalige leidinggevende groeperingen hebben niet naar de wetenschappelijk verantwoorde inzichten gehandeld.' Opnieuw, die vage omschrijvingen. Wie waren de 'toenmalige leidinggevende groeperingen,' en waren die wezenlijk anders samengesteld als de huidige? Zo ja, hoe dan? Door de hele geschiedenis van het moderne kapitalisme heen, in welke vorm dan ook, is het de economische elite geweest die de politieke koers heeft bepaald, de wat Geert Mak eind april 2013 in een onbewaakt moment publiekelijk 'het grootkapitaal' noemde 'die ons totaal ontglipt en waar je niks tegen kunt doen!’ Een feit dat hij toen nog 'buitengewoon beklemmend’ vond. Waarom Hofland het beestje niet bij de naam noemt, spreekt voor zich, het zou het einde inluiden van zijn status en inkomen. Vandaar ook dat zijn collega Mak zes maanden nadat hij moest toegeven dat het 'grootkapitaal' de macht in het Westen in handen heeft, hij tijdens zijn Abel Herzberg-lezing het publiek opriep het neoliberale Brussel te steunen omdat anders zijn Jorwert ten onder ging. Deze inconsequente houding toont het morele bankroet aan van Hoflands 'politiek-literaire elite' in de polder aan. Vandaar ook dat Hofland moeiteloos in De Groene Amsterdammer kan stellen dat 'Het beste bewijs' voor het feit dat de economische elite hun rijkdommen kon vergroten ten koste van de natuur
kort na de Koude Oorlog [is] geleverd. De Nieuwe Economie was ontdekt, de tijd van de eeuwige groei was aangebroken. Die is geëindigd in de crisis waarvan de gevolgen nu nog voelbaar zijn.
In strijd met de werkelijkheid beweert Hofland hier dat de ideologie 'van de eeuwige groei' pas na de Koude Oorlog van kracht werd. Maar die 'tijd' brak al aan in de jaren twintig toen de Amerikaanse publicist Samuel Strauss de kapitalistische noodzaak in een massamaatschappij op de volgende wijze formuleerde:
Formerly the task was to supply the things that men wanted; the new necessity is to make men want the things which machinery must turn out if this civilization is not to perish... the problem before us today is not how to produce the goods, but how to produce the customers.
Rond dezelfde tijd verwoordde Paul Mazur, bankier van de Lehman Brothers, de grondregels van de op handen zijnde consumptiecultuur:
We must shift America from a needs- to a desires-culture. People must be trained to desire, to want new things, even before the old have been entirely consumed. [...] Man's desires must overshadow his needs.
Dit is de reden geweest van het doorslaggevende belang van reclame, waaraan elk jaar vele honderden miljarden wordt besteed. Edward Bernays, door Life Magazine uitgeroepen tot één van de honderd belangrijkste mensen van de twintigste eeuw, en grondlegger van de Public Relations-industrie, hamerde bij zijn rijke opdrachtgevers erop dat hun reclame moest zijn gericht op het ‘regimenting the public mind every bit as much as an army regiments the bodies of its soldiers.’ Reclame en propaganda waren niets anders dan 'The conscious and intelligent manipulation of the organized habits and opinions of the masses.' Een dergelijke 'engineering of consent' was volgens hem juist de ware 'essence of the democratic process.' Zonder smaakmakers en opiniemakers was een consumptiemaatschappij onmogelijk. Waarom Hofland een verkeerde voorstelling van zaken is kort samengevat omdat hij als opiniemaker van de gevestigde orde geen verantwoordelijkheid wil dragen voor de puinhoop die zijn materialistische mens- en wereldbeeld hebben veroorzaakt. Hij wil, net als Mak en Smeets, de schijn ophouden boven de partijen te staan. Juist die schijn heeft hen een werkzaam leven lang de status en het inkomen waar zij zo naar verlangen gegarandeerd. En wanneer Hofland de onbeschaamdheid bezit om te beweren dat pas na de Koude Oorlog een
Nieuwe Economie was ontdekt, de tijd van de eeuwige groei was aangebroken. Die is geëindigd in de crisis waarvan de gevolgen nu nog voelbaar zijn,
dan getuigt dit van een onverantwoordelijke hufterigheid, die hij anderen telkens weer verwijt. Maar in één ding heeft Hofland volkomen gelijk, namelijk dat het 'gevaar steeds verder nadert,' en dat daarom geldt: 'Wees blij dat u nu leeft.' Want terwijl de 87-jarige het westers geweld blijft propageren, berichtte op 11 mei 2014 The Daily Beast:
As Ron Paul, the isolationist father of Sen. Rand Paul, tweeted Tuesday evening: 'Republican control of the Senate = expanded neocon wars in Syria and Iraq. Boots on the ground are coming!' William Kristol, the editor of The Weekly Standard, was in rare agreement with the elder Paul. 'I think Ron Paul told the truth,' Kristol told The Daily Beast. 'And the truth is that his son had a bad election season and the Republicans who were elected are various species of hawks and not Rand Paul-like doves.'
Those hawks include some new faces in the Senate like Tom Cotton, the Republican from Arkansas whose campaign was boosted in its final month with ad buys from Kristol’s Emergency Committee for Israel.
Other hawks like McCain have been around for years, but are now back in control of the powerful committees that exercise oversight of the Executive Branch’s foreign policy and war fighting.
Hoflands 'zwarte scenario' wordt mede door zijn toedoen en dat van Geert Mak en Hubert Smeets almaar zwarter. Inmiddels is ook het slagveld verplaatst naar Europa. Niets is consequentieloos, hoe vaak de westerse opiniemakers dit ook suggereren.
De context, dat wat de mainstream niet wil weten:
A Timeline: Where did the Paris Shooters Get Their Weapons?
Global Research, January 08, 2015
Url of this article:
Heavily armed, well-trained gunmen executed what appears to be a well-planned attack in Paris, France, killing 12, including 2 police officers. Where did these terrorists get their weapons, training, political backing, funds, and inspiration? A short timeline featuring news stories from 2011 to 2014 helps explain how France’s recent national tragedy could have been the direct result of its own insidious, callous, terroristic foreign policy that has visited this very same carnage seen in Paris, upon the people of Libya and Syria, a thousand fold.
2011 - France supplying weapons to Libyan rebels, London Telegraph:
A French military spokesman, Colonel Thierry Burkhard, said it had provided “light arms such as assault rifles” for civilian communities to “protect themselves against Col Gaddafi”.
But the decision to arm the rebels is a further move towards direct involvement in the land war on top of the air war against Col Muammar Gaddafi. The Nafusa rebels have come closest to breaking through to Tripoli itself of any of the front lines of the conflict, while three months of Nato bombing have failed to dislodge Col Gaddafi from power.
Le Figaro, the French newspaper which first reported the air drops, said the shipment included rifles, machine guns and rocket-propelled grenades, along with Milan anti-tank missiles.
2011 - Libyan rebel commander admits his fighters have al-Qaeda links, London Telegraph:
Abdel-Hakim al-Hasidi, the Libyan rebel leader, has said jihadists who fought against allied troops in Iraq are on the front lines of the battle against Muammar Gaddafi’s regime.
2012 - France to push for arming Syria’s opposition coalition, the BBC:
France’s foreign minister has said he will discuss supplying arms to the Syrian opposition coalition with European partners.
The government plans to push for a relaxation of the EU arms embargo to Syria to enable “defensive arms” to reach opposition fighters.
2013 - Syria crisis: France and Britain move a step closer to arming rebels, the London Guardian:
France and Britain have moved a step closer to arming the opposition to the Assad regime in a radical move aimed at tipping the balance in the two-year civil war while also ignoring European policy on Syria.
The French president, François Hollande, went into an EU summit in Brussels with a dramatic appeal for Europe to join Paris and London in lifting a European arms embargo, but the sudden policy shift was certain to run into stiff German opposition.
2013 - Syrian rebels pledge loyalty to al-Qaeda, USA Today:
A Syrian rebel group’s April pledge of allegiance to al-Qaeda’s replacement for Osama bin Laden suggests that the terrorist group’s influence is not waning and that it may take a greater role in the Western-backed fight to topple Syrian President Bashar Assad.
The pledge of allegiance by Syrian Jabhat al Nusra Front chief Abou Mohamad al-Joulani to al-Qaeda leader Sheik Ayman al-Zawahri was coupled with an announcement by the al-Qaeda affiliate in Iraq, the Islamic State of Iraq, that it would work with al Nusra as well.
2014 - France delivered arms to Syrian rebels, Hollande confirms, France 24:
President Francois Hollande said on Thursday that France had delivered weapons to rebels battling the Syrian regime of Bashar al-Assad a few months ago.
France Isn’t the Only One
The cartoonish nature of France first being reported to give weapons to “rebels” before these “rebels” are reported to be, in fact, Al Qaeda is not simply France’s bad luck. It is part of NATO’s very intentional, vast network of global state-sponsored terrorism. It would be reported that terrorists armed by the US in Syria with antitank missiles sided with Al Qaeda franchise and US State Department listed foreign terrorist organization, Al Nusra.
The cartoonish nature of France first being reported to give weapons to “rebels” before these “rebels” are reported to be, in fact, Al Qaeda is not simply France’s bad luck. It is part of NATO’s very intentional, vast network of global state-sponsored terrorism. It would be reported that terrorists armed by the US in Syria with antitank missiles sided with Al Qaeda franchise and US State Department listed foreign terrorist organization, Al Nusra.
The Daily Beast would report in its September 2014 article, “Al Qaeda Plotters in Syria Went Dark, U.S. Spies Say,” that:
One Syrian rebel group supported in the past by the United States condemned the air strikes on Tuesday. Harakat Hazm, a rebel group that received a shipment of U.S. anti-tank weapons in the spring, called the airstrikes an attack on national sovereignty and charged that foreign led attacks only strengthen the Assad regime.The statement comes from a document, purportedly from the group, that has circulated online and was posted in English translation from a Twitter account called Syria Conflict Monitor. Several Syria experts, including the Brookings Doha Center’s Charles Lister, believe the document to be authentic.
Before the official statement, there were signs that Harakat Hazm was making alliances in Syria that could conflict with its role as a U.S. partner. In early Septemeber a Harakat Hazm official told a reporter for the L.A. Times: Inside Syria, we became labeled as secularists and feared Nusra Front was going to battle us...But Nusra doesn’t fight us, we actually fight alongside them. We like Nusra.
This group would later be reported by the Western press as having “surrendered” to Al Qaeda. The International Business Times would claim in its article, “Syria: Al-Nusra Jihadists ‘Capture US TOW Anti-Tank Missiles’ from Moderate Rebels,” that:
Weaponry supplied by the US to moderate Syrian rebels was feared to have fallen into the hands of jihadist militants affiliated to al-Qaida after clashes between rival groups.
Islamist fighters with Jabhat al-Nusra seized control of large swathes of land in Jabal al-Zawiya, Idlib province, at the weekend, routing the US-backed groups the Syrian Revolutionaries Front (SFR) and Harakat Hazm, activists said.
Washington relied on SFR and Harakat Hazm to counter Isis (Islamic State) militants on the ground in Syria, complementing its air strikes.
Clearly, Harakat Hazm willingly pledged allegiance to Al Qaeda, bringing with them Western armament. Much of Al Qaeda’s weapons, cash, training, and backing has been supplied by the West through similar “laundering” arrangements – intentionally – with plans to arm Al Qaeda and use it as a mercenary force against Western enemies in the Middle East laid as early as 2007.
Al Qaeda was intentionally organized and directed by the US, Saudi Arabia, and Israel to engage in a regional confrontation aimed at Iran and its powerful arc of influence including Syria, Hezbollah in Lebanon, and now apparently Iraq. A similar gambit played out in North Africa during NATO’s war with Libya. Before that, in the 1980′s, the US CIA notoriously created Al Qaeda in the first place to fight a proxy war against the Soviet Union in Afghanistan.
This most recent use of Al Qaeda was exposed by Pulitzer Prize-winning journalist Seymour Hersh in his 2007 article, ”The Redirection: Is the Administrations new policy benefiting our enemies in the war on terrorism?” it which it was stated explicitly that (emphasis added):
To undermine Iran, which is predominantly Shiite, the Bush Administration has decided, in effect, to reconfigure its priorities in the Middle East. In Lebanon, the Administration has coöperated with Saudi Arabias government, which is Sunni, in clandestine operations that are intended to weaken Hezbollah, the Shiite organization that is backed by Iran. The U.S. has also taken part in clandestine operations aimed at Iran and its ally Syria. A by-product of these activities has been the bolstering of Sunni extremist groups that espouse a militant vision of Islam and are hostile to America and sympathetic to Al Qaeda.
Now these “extremist groups that espouse a militant vision of Islam” and who are “sympathetic to Al Qaeda” are running loose in France spilling French blood, with and inexhaustible supply of weapons and cash courtesy in part of the French government itself, and with years of combat experience fighting Paris and the rest of NATO’s proxy wars for them everywhere from Libya to Syria.
Copyright © 2015 Global Research
Geen opmerkingen:
Een reactie posten