De Nuance van de NRC 133

Dit schreef ik op 4 april van dit jaar:

De directeur/hoofdredacteur van de NRC, Birgit Donker... verklaart in het laatste nummer van het NRC-maandblad M: 'Ik zal niet zeggen dat de papieren krant het eeuwige leven heeft. De drager maakt niet zoveel uit. Of het nou inkt of papier is of pixels op het scherm. De kwaliteitsjournalistiek blijft wel van alle tijden.' Opmerkelijk is dat mevrouw Donker werkelijk van mening is dat de NRC kwaliteitsjournalistiek bedrijft, met andere woorden, journalistiek op wereldniveau. Ze meent serieus dat 'onze economiesectie echt ontzettend goed [is], zo niet beter' dan de International Herald Tribune. Slechts 1 voorbeeld: dit schreef ik op acht oktober vorig jaar:

Gisteren legde Egbert Kalse, economisch redacteur van nrc.next, de financiele crisis als volgt uit voor de leek: 'Jij vraagt je natuurlijk af waarom jouw bank in Nederland in hemelsnaam in Amerikaanse hypotheken gaat beleggen? Dat komt omdat ze dachten daar meer geld mee te kunnen verdienen dan met andere beleggingen. Iedereen (dan bedoel ik voor de verandering maar weer eens echt iedereen) dacht dat de huizenprijzen in Amerika altijd zouden blijven stijgen. Dom natuurlijk, maar zo was het wel. En omdat iedereen dat dacht, dacht ook iedereen dat het wel veilig was daarin te beleggen. Niet dus.'

http://stanvanhoucke.blogspot.com/2009/07/birgit-donker-van-de-nrc-10.html

Slavoj Zizek:

The only truly surprising thing about the

2008 financial meltdown is how easily the idea

was accepted that its happening was unpredict-

able. Recall the demonstrations that throughout

the last decade regularly accompanied meetings

of the International Monetary Fund and the

World Bank: the protesters’ complaints encom-

passed not only the usual antiglobalization mo-

tifs (the growing exploitation of Third World

countries, etc.) but also how the banks were cre-

ating the illusion of growth by playing with fic-

tional money and how this would all have to end

in a crash. It was not only economists such as

Paul Krugman and Joseph Stiglitz who warned

of the dangers ahead and made it clear that

those who promised continuous growth did not

really understand what was going on under their

noses. In Washington in 2000, so many people

demonstrated about the danger of a fi nancial

collapse that the city had to mobilize 3,500 local

policemen. What ensued was tear- gassing, club-

bing, and mass arrests. The police were used to

stifle the truth.

Slavoj Zizek essay in Harpers Magazine oktober 2009