Het vrijblijvend provincialisme van het establishment in de VS en Europa heeft ertoe geleid dat links vandaag de dag uitgesproken rechts is geworden. Terwijl de strijd tegen het failliete neoliberalisme in toenemende mate op straat wordt uitgevochten, heeft links de kant gekozen van het Amerikaans militair-industrieel complex, waar president Eisenhower al in 1961 met klem voor waarschuwde. Ondertussen verspreidt rechts zoals ‘Senior Director for Europe and Russia of the National Security Council’ onder president Trump, de Brits-Amerikaanse deskundige op het gebied van de buitenlandse betrekkingen, Fiona Hill, momenteel opvallend ‘linkse’ opvattingen. Eind juni 2023 zette zij tijdens een toespraak, getiteld ‘Ukraine in the New World Disorder. The Rest’s Rebellion Against the United States,’ de volgende feiten uiteen:
More than a year after Russia’s invasion of Ukraine, the brutal war Vladimir Putin ignited has transformed, as major regional conflicts often do, into a war with global ramifications. This has not, as Vladimir Putin and others claim, become a proxy war between the United States or the ‘collective West’ (the U.S. and its European and other allies) against Russia. In the current geopolitical arena, the war is now effectively the reverse — a proxy for a rebellion by Russia and the ‘Rest’ against the United States. The war in Ukraine is perhaps the event that makes the passing of pax Americana apparent to everyone.
In its pursuit of the war, Russia has cleverly exploited deep-seated international resistance, and in some cases open challenges, to continued American leadership of global institutions. It is not just Russia that seeks to push the United States to the sidelines in Europe, and China that wants to minimize and contain U.S. military and economic presence in Asia so both can secure their respective spheres of influence. Other countries that have traditionally been considered ‘middle powers’ or ‘swing states’ — the so-called ‘Rest’ of the world — seek to cut the U.S. down to a different size in their neighborhoods and exert more influence in global affairs. They want to decide, not be told what’s in their interest. In short, in 2023, we hear a resounding no to U.S. domination and see a marked appetite for a world without a hegemon.
In this context, the next iteration (herhaling) of the global security, political and economic system will not be framed by the United States alone. The reality is already something else. It is not an ‘order,’ which inherently points to a hierarchy, and perhaps not even a ‘disorder.’ A range of countries are pushing and pulling in line with their own priorities to produce new arrangements. We in the transatlantic community may need to develop some new terminology as well as adapt our foreign policy approaches to deal with horizontal networks of overlapping and sometimes competing structures. We have entered what Samir Saran, President of India’s Observer Research Foundation, has dubbed the age of ‘limited liability partnerships.’ The regionalization of security, trade and political alliances complicates our national security strategies and policy planning, but it may also intersect with our priorities in useful ways if we can be flexible and creative — rather than simply resisting and responding when things go in directions we don’t like,
aldus Fiona Hill, die onder president George W. Bush en Barack Obama een invloedrijke ‘intelligence analyst’ was. In haar voor de mainstream taboe doorbrekende toespraak concludeerde zij dat:
the war in Ukraine is a world or system changing war. It has stripped away the surface detail and exposed the flaws and fault lines in the international order. It is not a 21st century conflict. It is a retrograde war — what we hope will be the terminal spasm of the European convulsions that shook the rest of the world in the 20th century because of Europe’s previous mercantilist dominance and imperial conquests,
zo benadrukt Hill, die in tegenstelling tot de zelfgenoegzame Nederlandse outsiders een prominente insider is, die als functionaris van de ‘deep state’ uit ervaring spreekt, en in het eerste kwartaal van 2017 door Donald Trump werd benoemd tot ‘deputy assistant to the president and senior director for European and Russian nations affairs on his National Security Council staff.’ Nogmaals Hill:
Since 1991, the U.S. has seemingly stood alone as the global superpower. But today, after a fraught two-decade period shaped by American-led military interventions and direct engagement in regional wars, the Ukraine war highlights the decline of the United States itself,
een feit dat door de provinciaals georiënteerde polderpers en polderpolitici nog steeds niet beseft wordt, hetgeen hun absurde opvattingen verklaart. In plaats van zich goed te informeren, blijven zij hun opinies herhalen waardoor ze de schijn van feiten verwerven. En omdat dissidenten hier, net als destijds in de Sovjet Unie, geboycot worden winnen hun meningen aan kracht. Natuurlijk gaat intussen de werkelijkheid gewoon door. Hill:
‘America fatigue’ and disillusionment with its role as the global hegemon is widespread. This includes in the United States itself — a fact that is frequently on display in Congress, news outlets and think tank debates. For some, the U.S. is a flawed international actor with its own domestic problems to attend to. For others, the U.S. is a new form of imperial state that ignores the concerns of others and throws its military weight around.
In the near term, this is particularly detrimental for Ukraine. Globally, the war in Ukraine is viewed as one in a long series of dramatic events since 2001 driven by the United States. America’s heavy-handed conduct of the ‘War on Terror’ alienated the vast swathe of the Muslim world. The U.S. invasion of Iraq in 2003, hot on the heels of Afghanistan, revived the horrors of U.S. Cold War interventions in Korea and Vietnam. U.S. inaction in conflicts like Yemen, and selective interventions in Libya and Syria, underscored U.S. foreign policy inconsistency. The 2008-2010 financial crisis and Great Recession, followed by America’s domestic upheaval and… more recently, the Biden Administration’s botched withdrawal from Afghanistan, cast further doubt on the U.S. capacity for global leadership,
met als resultaat dat de manier waarop ‘de meeste staten en commentatoren over de Verenigde Staten denken, hun prisma’ is geworden ‘voor het beoordelen van Rusland’s acties.’ Wat de Europese politici en bureaucraten niet tot zich laten doordringen is hoe wankel hun positie is, hoe ernstig hun geloofwaardigheid is aangetast sinds de komst van de neoliberale ideologie. Voor de mainstream-pers geldt hetzelfde. Hoewel onder andere de toonaangevende New York Times zijn excuses heeft aangeboden voor de kritiekloze wijze waarop de krant de illegale inval in Irak rechtvaardigde, beseft de westerse ‘corporate press’ niet echt hoe corrupt een aanzienlijk deel van het publiek de media beschouwt. Fiona Hill:
The U.S. invasion of Iraq universally undercut U.S. credibility and continues to do so. For many critics of the United States, Iraq was the most recent in a series of American sins stretching back to Vietnam and the precursor of current events. Even though a tiny handful of states have sided with Russia in successive UN resolutions in the General Assembly, significant abstentions, including by China and India, signal displeasure with the United States. As a result, the vital twin tasks of restoring the prohibition against war and the use of force as the critical cornerstone of the United Nations and international system, and of defending Ukraine’s sovereignty and territorial integrity, get lost in a morass of skepticism and suspicions about the United States.
In the so-called ‘Global South,’ and what I am loosely referring to as the ‘Rest’ (of the world), there is no sense of the U.S. as a virtuous state. Perceptions of American hubris and hypocrisy are widespread. Trust in the international system(s) that the U.S. helped invent and has presided over since World War II is long gone.
Elites and populations in many of these countries believe that the system was imposed on them at a time of weakness when they were only just securing their independence. Even if elites and populations have generally benefitted from pax Americana, they believe the United States and its bloc of countries in the collective West have benefitted far more. For them, this war is about protecting the West’s benefits and hegemony, not defending Ukraine.
https://lmc.icds.ee/lennart-meri-lecture-by-fiona-hill/
Senator Fullbright in 1966. De langst zittende voorzitter van de Senaatscommissie voor Buitenlandse Betrekkingen.
De zogeheten 'op regels gebaseerde wereldwijde orde,' waarop Ursula von der Leyen, voorzitter van de Europese Commissie, zich blijft beroepen was en is nog steeds gebaseerd op de botte onwetendheid die eigen is aan de arrogantie van de macht. Daarover de volgende keer meer.
3 opmerkingen:
Ik deel de analyse van dit artikel. Links is ruggengraatloos gebleken , waar het gaat om het verdedigen van de menselijke maat..
Als ik het goed begrijp is deze dame onderdeel van een van oudsher "hawkish" adviserend orgaan aan de U.S. regering , en heeft als zodanig geen uitvoerende macht.
Je zou deze toespraak dus ook als noodzakelijke "windowdressing" kunnen zien , om nog enige vorm van geloofwaardigheid bij een groter publiek te kunnen hebben , dat langzaamaan begint te begrijpen dat de realiteit minder begint te stroken met hun zelfbeeld van exceptionaliteit.
Dat sluit niet uit dat degenen die wel "executive power" hebben hun praktische agenda , die diametraal ingaat tegen de teneur van bovenstaande redevoering van Fiona , gewoon blijven voortzetten totdat de wal op één of andere manier het schip keert.
Mocht de wal het schip wat betreft de oorlog in Oekraïne keren (b.v. doordat Europa niet bereid is mee te vechten) , dan kan deze thinktank nog altijd met voldoening terugkijken op het feit dat , met het opblazen van Nordstream door de U.S. (in samenwerking met de U.K. ?) , aan Europa een zeer harde economische klap is toegediend.
Die pijp is definitief naar de galemiezen , en gas uit Israëlische Mediterrane wateren laat nog even op zich wachten en zal ook , net zo als het door de geleverde LNG scahliegas , een stuk duurder uitvallen dan Russisch gas.
Fiona doet volgens mij ook geen enkele suggestie tot praktische koersveranderingen , dus het blijft allemaal een beetje abstract.
Ik zou graag willen weten hoe zij bijvoorbeeld tegenover het idee staat om Europa eens voor een tijdje onder de nucleaire paraplu van Rusland te laten functioneren, om eens een "out of the box" ideetje op te werpen.
Dat zou meer licht werpen op de relevantie van wat toch ook gezien moet als onvermijdelijk PR-werk , of in het slechste geval , spreken met dubbele tong.
coorectie : " net zoals het door de U.S. geleverde LNG schaliegas"
Een fraai AI-gegenereerd portret van Macron in midden 19e eeuwse stijl lijkt me dat.
De recentelijke relllen in Frankrijk doen me eigelijk aan twee andere recente rellen denken.
Ten eerste de rellen n.a.v. de moord op George Floyd in de U.S. , die een sterk racistische component had.
Ten tweede de relatief millde rellen die uit het niets ontstonden in december 2021 in Nederland , na het instellen van een voor epidemielogen onbegrijpelijke en compleet overbodige 2de lockdown. De heer Rutte had voor die 2de lockdown niet de goedkeuring van het parlement nodig a.g.v. van de door hem zelf en zijn regering uitgeroepen uitzonderingstoestand , waardoor de grondwet tijdelijke op een dwaalspoor was geparkeerd.
Er waren destijds nogal wat oudjes die , onder de indruk van de tv-beelden van de nachtelijke relletjes , uitriepen "dat het wel oorlog lijkt". Waarmee ik wil zeggen.....dat zal de VVD , die zich dankzij deze rellen nog even vlak voor de gemeenteraadsverkiezingen van 2022 als partij van "Law and Order" kon profileren , electoraal geen windeieren gelegd hebben.
Ik ben benieuwd of Macron nog wat invalt om dit onvoorziene brandje in politiek goede banen te leiden.
To Mistral or not to Mistral , is that the question ?
Groeten van Jacques Mistral , dichter in ruste.
Een reactie posten