Nogmaals de beweringen van opiniemaker Henk Hofland in De Groene Amsterdammer van 3 december 2014:
Vladimir Poetin is geen ideoloog en Barack Obama evenmin. Er is in Rusland geen partij meer waarvan het de hoogste doelstelling is de hele wereld te bekeren en in het Westen bestaan dergelijke formaties evenmin.
door H.J.A. HoflandEr zijn geen kernproeven, er is geen bewapeningswedloop en er zijn ook geen topconferenties waarop de wereldmachten met hun restant aan redelijkheid erin slagen een vernietigende confrontatie te vermijden. Er is ook geen sprake van dat dergelijke toestanden zullen terugkeren, en daarom kunnen we de verhoogde spanning tussen Rusland en het Westen niet zien als de inleiding tot de Koude Oorlog van de 21ste eeuw.
De impliciete bewering van de nestor van de polderjournalistiek dat het neoliberale kapitalisme van 'Poetin' en 'Obama' geen ideologie zou zijn, is opmerkelijk. Deze mening werpt namelijk meteen de vraag op: wat is het dan wel? Volgens Van Dale is een ideologie
het geheel van de ideeën dat ten grondslag ligt aan een wijsgerig stelsel, vooral met betrekking tot hun maatschappelijke of politieke strekking.
In engere zin is een ideologie een
op eenzijdige (maatschappelijk bepaalde) opvattingen berustend gedachten- en leerstelsel: een ideologie is een systeem van ideeën en zingevingen die het gedrag richten.
Uitgaande van de werkelijkheid kan niemand stellen dat het neoliberale kapitalisme geen ideologie is, geen 'systeem van ideeën en zingevingen die het gedrag richten,' vooral 'met betrekking tot hun maatschappelijke of politieke strekking.'
Waarom suggereert de publicist H.J.A. Hofland in het voorheen kritische weekblaadje De Groene dat het neoliberale kapitalisme geen ideologie is? Het antwoord is simpelweg: net als de rest van zijn 'politiek-literaire elite' in de polder gaat Hofland er blind van uit dat het neoliberale kapitalisme niets anders is dan de natuurlijke ordening van het leven op aarde. Net als de clerus in de Middeleeuwen ervan overtuigd was dat het bestaan op aarde een weerspiegeling was van de hemelse hiërarchie, gaat de 'vrije pers' ervan uit dat de gevestigde orde in het Westen het einde van de geschiedenis heeft ingeluid en als slotstuk dient te worden beschouwd van de naar schatting twee miljoen jaar menselijke evolutie. Bij gebrek aan relativeringsvermogen en verbeeldingskracht kan de mainstream pers de realiteit niet in een bredere context zien. Voor haar staat als een paal boven water dat het huidige kapitalisme een onwrikbare natuurwet toont, waarbij de massa de enkeling verrijkt. Het spreekt dan ook voor zich dat een dergelijke wetmatigheid geen ideologische aanname kan zijn. Deze veronderstelling -- meer is het niet -- getuigt van wat de Amerikaanse socioloog C. Wright Mills al ruim een halve eeuw geleden 'rationality without reason' noemde, het onvermijdelijke resultaat van een technologisch systeem, gerund door een technocratische- en bureaucratische elite, in dienst van de plutocratie. Het lijkt rationeel, maar handelt in werkelijkheid irrationeel, omdat het in de praktijk een systeem is dat permanent in staat van oorlog verkeert met de mens en de natuur. Een systeem waarbij
It is not too much to say that in the extreme development the chance to reason of most men is destroyed, as rationality increases and its locus, its control, is moved from the individual to the big-scale organization. There is then rationality without reason. Such rationality is not commensurate with freedom but the destroyer of it,
aldus Mills in The Sociological Imagination (1959). Men kan moeilijk volhouden dat het neoliberale kapitalisme, waarbij vandaag de dag 85 miljardairs even 'wealthy' zijn 'as the poorest half of the world' een systeem is dat zich inspant voor de mensheid als geheel. Zeker niet als men bovendien weet dat, volgens deskundigen, vier aardes nodig zijn om iedere wereldbewoner op hetzelfde welvaartspeil te brengen als dat van de modale westerling, laat staan het welvaartspeil van Henk Hofland. Hoe kan een dergelijke schreeuwend onrecht worden gerechtvaardigd? Dat kan niet, en dus zien we bij de Hoflanden in de polder het bekende fenomeen dat in vakkringen de 'conspiracy of silence,' heet, waarbij de knechten van de commerciële media onwelgevallige feiten verzwijgen of verdoezelen, en zoals bekend, is een verzwegen feit domweg geen feit, de werkelijkheid bestaat dan niet meer in het bewustzijn van de bevoorrechte. Hetzelfde geldt voor Hoflands op een leugen berustende bewering dat tegenwoordig 'er geen bewapeningswedloop' bestaat. De feiten bewijzen het tegenovergestelde. September 2014 werd bekend dat
Under Nobel Peace Prize-winning President Barack Obama, America's nuclear weapons spending will eclipse $1 trillion over the next 30 years as the United States spent more in 2014 on its arsenal than at any time in its history – including during the Cold War and World War II. The stunning news from The New York Times comes just five years after a newly minted Obama won the Prize for, in part, using international diplomacy to further a 'vision of a world free from nuclear arms.'
Dit feit dwingt Rusland en China om hun eigen nucleaire arsenalen te vernieuwen. Begin april 2014 schreef de Amerikaanse geleerde Noam Chomsky het volgende:
The previous article explored how security is a high priority for government planners: security, that is, for state power and its primary constituency, concentrated private power - all of which entails that official policy must be protected from public scrutiny.
In these terms, government actions fall in place as quite rational, including the rationality of collective suicide. Even instant destruction by nuclear weapons has never ranked high among the concerns of state authorities.
To cite an example from the late Cold War: In November 1983 the U.S.-led North Atlantic Treaty Organization launched a military exercise designed to probe Russian air defenses, simulating air and naval attacks and even a nuclear alert.
These actions were undertaken at a very tense moment. Pershing II strategic missiles were being deployed in Europe. President Reagan, fresh from the 'Evil Empire' speech, had announced the Strategic Defense Initiative, dubbed 'Star Wars,' which the Russians understood to be effectively a first-strike weapon - a standard interpretation of missile defense on all sides.
Naturally these actions caused great alarm in Russia, which, unlike the U.S., was quite vulnerable and had repeatedly been invaded.
Newly released archives reveal that the danger was even more severe than historians had previously assumed. The NATO exercise 'almost became a prelude to a preventative (Russian) nuclear strike,' according to an account last year by Dmitry Adamsky in the Journal of Strategic Studies.
Nor was this the only close call. In September 1983, Russia's early-warning systems registered an incoming missile strike from the United States and sent the highest-level alert. The Soviet military protocol was to retaliate with a nuclear attack of its own.
The Soviet officer on duty, Stanislav Petrov, intuiting a false alarm, decided not to report the warnings to his superiors. Thanks to his dereliction of duty, we're alive to talk about the incident.
Security of the population was no more a high priority for Reagan planners than for their predecessors. Such heedlessness continues to the present, even putting aside the numerous near-catastrophic accidents, reviewed in a chilling new book, 'Command and Control: Nuclear Weapons, the Damascus Accident, and the Illusion of Safety,' by Eric Schlosser.
It's hard to contest the conclusion of the last commander of the Strategic Air Command, Gen . Lee Butler, that humanity has so far survived the nuclear age 'by some combination of skill, luck and divine intervention, and I suspect the latter in greatest proportion.'
The government's regular, easy acceptance of threats to survival is almost too extraordinary to capture in words.
In 1995, well after the Soviet Union had collapsed, the U.S. Strategic Command, or Stratcom, which is in charge of nuclear weapons, published a study, 'Essentials of Post-Cold War Deterrence.'
A central conclusion is that the U.S. must maintain the right of a nuclear first strike, even against non-nuclear states. Furthermore, nuclear weapons must always be available, because they 'cast a shadow over any crisis or conflict.'
Thus nuclear weapons are always used, just as you use a gun if you aim it but don't fire when robbing a store - a point that Daniel Ellsberg, who leaked the Pentagon Papers, has repeatedly stressed.
Stratcom goes on to advise that 'planners should not be too rational about determining ... what an adversary values,' all of which must be targeted. '[I]t hurts to portray ourselves as too fully rational and cool-headed... That the U.S. may become irrational and vindictive if its vital interests are attacked should be a part of the national persona we project to all adversaries.'
It is 'beneficial [for ...our strategic posture] that some elements may appear to be potentially "out of control"' - and thus posing a constant threat of nuclear attack.
Not much in this document pertains to the obligation under the Non-Proliferation Treaty to make 'good faith' efforts to eliminate the nuclear-weapon scourge from the earth. What resounds, rather, is an adaptation of Hilaire Belloc's famous 1898 couplet about the Maxim gun:
Whatever happens we have got,The Atom Bomb and they have not.
Plans for the future are hardly promising. In December the Congressional Budget Office reported that the U.S. nuclear arsenal will cost $355 billion over the next decade. In January the James Martin Center for Nonproliferation Studies estimated that the U.S. would spend $1 trillion on the nuclear arsenal in the next 30 years.
And of course the United States is not alone in the arms race. As Butler observed, it is a near miracle that we have escaped destruction so far. The longer we tempt fate, the less likely it is that we can hope for divine intervention to perpetuate the miracle.
In the case of nuclear weapons, at least we know in principle how to overcome the threat of apocalypse: Eliminate them.
© 2014 Noam Chomsky
Distributed by The New York Times Syndicate
Maar omdat Henk Hofland, door zijn mainstream collega's uitgeroepen tot grootste journalist van de twintigste eeuw, feiten niet kan gebruiken in zijn mainstream propaganda, verzwijgt hij die angstvallig, zonder dat ook maar één mainstream-journalist in Nederland serieus ingaat op de levensgevaarlijke onwaarheden van de hoogbejaarde opiniemaker van De Groene Amsterdammer. In Nederland heeft het poldermodel alles gelijk geschakeld. Ik kom op collega Hofland terug.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten