Trouw en Sharon

Onder de kop 'Sjaron, De bulldozer die zijn karwei niet kan afmaken' publiceert Trouw vandaag een 'portret' van de man die vrouwen en kinderen vermoordde. Het is geschreven door Inez Polak. Enkele citaten: 'In 1956, in de Sinaï-oorlog, besluit hij, tegen de orders in, de strategische Mitlapas te veroveren. Het wordt een van de bloedigste slagen van de oorlog.' De correpondente verzuimt er bij te vermelden dat Sharon bij deze onbesuisde actie op een zinloze manier Egyptische legereenheden provoceerde en zo het leven van veertig van zijn manschappen opofferde. Over de oorlogsmidaad van Sabra en Shatila is Polak nog korter: 'Hij weigerde enige verantwoordelijkheid te nemen voor het bloedbad in de Palestijnse kampen, dat tot zijn aftreden als minister van defensie leidde. „Het waren christelijke falangisten die daar moslims uitmoordden.”' Mevrouw Polak verzuimt te vermelden dat een officiele Israelische commissie Sharon 'persoonlijk verantwoordelijk' hield voor het bloedbad. Door weg te laten, door selectief te berichten, geeft de Trouw-correspondente een vertekend beeld van de Israelische politicus. Sharon's terrorisme en zijn oorlogsmisdaden worden terloops met een enkel zinnetje afgedaan. http://www.trouw.nl/deverdieping/overigeartikelen/article123852.ece/Sjaron+%2F+De+bulldozer++die+zijn+karwei+niet+kan+afmaken+ Daarentegen bericht een onafhankelijke correspondent als Robert Fisk het volgende: 'The subsequent Israeli Kahan commission of enquiry into this atrocity provided absolute proof that Israeli soldiers saw the massacre taking place. The evidence of a Lieutenant Avi Grabovsky was crucial. He was an Israeli deputy tank commander and reported what he saw to his higher command. "Don't interfere," the senior officer said. Ever afterwards, Israeli embassies around the world would claim that the commission held Sharon only indirectly responsible for the massacre. It was untrue. The last page of the official Israeli report held Sharon "personally responsible". It was years later that the Israeli-trained Phalangist commander, Elie Hobeika, now working for the Syrians, agreed to turn state's evidence against Sharon - now the Israeli Prime Minister - at a Brussels court. The day after the Israeli attorney general declared Sharon's defence a "state" matter, Hobeika was killed by a massive car bomb in east Beirut. Israel denied responsibility. US Defence Secretary Donald Rumsfeld traveled to Brussels and quietly threatened to withdraw Nato headquarters from Belgium if the country maintained its laws to punish war criminals from foreign nations. Within months, George W Bush had declared Sharon "a man of peace". It was all over… Sharon's involvement in the 1982 Sabra and Chatila massacres continues to fester around the man who, according to Israel's 1993 Kahan commission report, bore "personal responsibility" for the Phalangist slaughter. So fearful were the Israeli authorities that their leaders would be charged with war crimes that they drew up a list of countries where they might have to stand trial - and which they should henceforth avoid - now that European nations were expanding their laws to include foreign nationals who had committed crimes abroad. Belgian judges were already considering a complaint by survivors of Sabra and Chatila - one of them a female rape victim - while a campaign had been mounted abroad against other Israeli figures associated with the atrocities. Eva Stern was one of those who tried to prevent Brigadier General Amos Yaron being appointed Israeli defence attaché in Washington because he had allowed the Lebanese Phalange militia to enter the camps on 16 September 1982, and knew - according to the Kahan commission report - that women and children were being murdered. He only ended the killings two days later. Canada declined to accept Yaron as defence attaché. Stern, who compiled a legal file on Yaron, later vainly campaigned with human rights groups to annul his appointment - by Prime Minister Ehud Barak - as director general of the Israeli defence ministry. The Belgian government changed their law - and dropped potential charges against Sharon - after a visit to Brussels by US defence secretary Donald Rumsfeld, the man who famously referred on 6 August 2002 to Israelis' control over "the so-called occupied territory" which was "the result of a war, which they won".’ Lees verder: http://www.informationclearinghouse.info/article11479.htm Het is het verschil tussen een Britse onafhankelijke kwaliteitskrant en een Hollands christelijk dagblad. De eerste laat een professionele journalist berichten die in het Midden Oosten is gestationeerd, de laatste een inwoonster van Israel die een emotionele binding met de 'joodse natie' heeft en daardoor onmogelijk neutraal kan blijven. Het is journalistiek onfatsoenlijk van Trouw om zo zijn lezers te informeren. Zie over de selectieve berichtgeving van Trouw ook http://stanvanhoucke.blogspot.com/2005/12/trouw-misschien-wel.html