‘The real power, the power we have to fight for night and day, is not power over things, but over men.’ He paused, and for a moment assumed again his air of a schoolmaster questioning a promising pupil: ‘How does one man assert his power over another, Winston?’
Winston thought. ‘By making him suffer,’ he said.
‘Exactly. By making him suffer. Obedience is not enough. Unless he is suffering, how can you be sure that he is obeying your will and not his own? Power is in inflicting pain and humiliation. Power is in tearing human minds to pieces and putting them together again in new shapes of your own choosing. Do you begin to see, then, what kind of world we are creating?'
George Orwell. 1984.
Onder de kop 'Machtsstrijd' werd Henk Hofland's column van 4 maart 2015 in De Groene Amsterdammer als volgt ingeleid:
De politieke moord op Boris Nemtsov, praktisch voor de deur van het Kremlin, is de volgende stap naar de ontmaskering van president Poetin als een nietsontziende dictator,
waarna de nestor van de polderpers zijn publiek meedeelde dat:
Uit de protestdemonstratie van tienduizenden die daarop volgde kunnen we opmaken dat Poetins streven naar de alleenheerschappij nog niet voltooid is. Het is opnieuw duidelijk geworden dat Rusland een diepe crisis nadert.
Zijn kortetermijngeheugen moet ernstig zijn aangetast, want twee zinnen verder is de 87-jarige alweer zijn aanhef vergeten, aangezien hij vervolgens meldt:
In hoeverre de president aan de moord medeplichtig is weten we niet, maar om het voorzichtig te zeggen: de dood van Nemtsov zal hem niet onwelkom zijn.
Ik vat kort samen: hoewel 'we niet weten' of 'Poetin' werkelijk 'medeplichtig is' aan de 'politieke moord op Boris Nemtsov' staat als een paal boven water dat dit 'de volgende stap naar de ontmaskering van president Poetin' was, waardoor 'Rusland een diepe crisis nadert.' Met andere woorden: 'Poetin' is wel degelijk 'medeplichtig,' want anders kan er geen sprake zijn van 'de ontmaskering' van een naar 'alleenheerschappij' strevende 'niets ontziende dictator.'
De tegenstrijdigheid is hier de onweersproken 'logica' van de meest geprezen propagandistische poseur van de 'politiek-literaire elite' in de polder. Hoewel ze in uiteenlopende gradaties en soorten voorkomen hebben de poseurs onder de columnisten één ding gemeen: na verloop van tijd gaan ze in hun eigen geconstrueerde waarheid geloven. Als vanzelf valt hij (of zij) automatisch terug op een pose. Z'n woorden zijn een schreeuw om aandacht. Hij wil behagen om bewonderd te worden. De opinie op zich interesseert hem niet, alleen het effect dat ze teweegbrengt. En omdat in een massamaatschappij gedachten niet de ultieme impact opleveren, zet hij sentimenten in: het simplistische vooroordeel tegen het complexe oordeel, de impuls tegen de bezinning, de verholen suggestie tegen de beargumenteerde gedachte. Hij is de man van de soundbite, zijn wereld is eendimensionaal, even overzichtelijk als een stripboek.
De tegenstrijdigheid is hier de onweersproken 'logica' van de meest geprezen propagandistische poseur van de 'politiek-literaire elite' in de polder. Hoewel ze in uiteenlopende gradaties en soorten voorkomen hebben de poseurs onder de columnisten één ding gemeen: na verloop van tijd gaan ze in hun eigen geconstrueerde waarheid geloven. Als vanzelf valt hij (of zij) automatisch terug op een pose. Z'n woorden zijn een schreeuw om aandacht. Hij wil behagen om bewonderd te worden. De opinie op zich interesseert hem niet, alleen het effect dat ze teweegbrengt. En omdat in een massamaatschappij gedachten niet de ultieme impact opleveren, zet hij sentimenten in: het simplistische vooroordeel tegen het complexe oordeel, de impuls tegen de bezinning, de verholen suggestie tegen de beargumenteerde gedachte. Hij is de man van de soundbite, zijn wereld is eendimensionaal, even overzichtelijk als een stripboek.
De columnist is als een standup comedian, een hit en run-figuur, die met de snelheid van een tasjesdief te werk gaat. Daarbij moet hij als broodschrijver telkens weer een mening over van alles en nog wat produceren, hetgeen automatisch leidt tot een inflatie van meningen. Om dit te verdoezelen moet elke opinie de kracht van een donderslag krijgen. Dus: terwijl 'we niet weten' of 'president Poetin' de instigator is, geldt dat er sprake is van 'de ontmaskering' van 'een nietsontziende dictator.' Het feit dat Nemtsov slechts een kleine groep sympathisanten had, terwijl 'Poetins' Oekraïne-beleid door tenminste 80 procent van de Russische bevolking wordt gesteund, weerhoudt Hofland geenszins ervan te stellen dat 'Nemtsov een symbool van verzet [was], onverschrokken, fel in zijn weerstand tegen de annexatie van de Krim en de oorlog in Oekraïne. Een van Poetins meest uitgesproken tegenstanders,' daarmee suggererend dat Boris daadwerkelijk een politieke factor van belang was in Rusland. In werkelijkheid werd Nemtsov vooral gezien als één van de rijk geworden, voormalige autoriteiten die onder Yeltsin de 'robber privatization' in Rusland mogelijk hadden gemaakt. De Unie van Rechtse Krachten, de inmiddels ter ziele gegane politieke partij waarvan Nemtsov van 2000 tot 2003 leider was, slaagde er tijdens de verkiezingen van 2003 en 2007 er niet in
to clear the 5 percent barrier, losing its seats in the Duma. Many still remember a campaign ad from that era, perhaps one of the biggest public relations disasters in Russian political history, where Nemtsov and two colleagues lay out their election platform while lounging on board a private jet.
Volgens de 'anti-Poetin' on line-krant Meduza kampte Nemtsov
with severe depression in the months before he was killed. He thought he deserved more than a seat in the Yaroslavl regional parliament, but he knew he had no chance of winning national elections.
Deze informatie maakt duidelijk wat Hofland bewust verzwijgt, namelijk dat het 'symbool van verzet' in Rusland alles behalve populair was. Hofland mag dan wel met betrekking tot 'president Poetin' beweren dat 'om het voorzichtig te zeggen: de dood van Nemtsov hem niet onwelkom [zal] zijn,' geweest, met veel meer voorzichtigheid kan precies het tegenoverstelde worden geponeerd. De kans dat de 'anti-Poetin oppositie' via verkiezingen aan de macht zal komen is op dit moment zo ongeveer nihil. Waarom zou dan de Russische president Hoflands 'symbool van verzet' laten vermoorden? Om daarmee alleen maar meer westerse boycotmaatregelen uit te lokken? Nemtsov was geen wezenlijk politiek probleem voor het Kremlin, integendeel, politieke oppositie verschaft het systeem juist legitimiteit, net als hier in het Westen de schijn van democratie het neoliberale regime legitimeert. Opnieuw, de propaganda van mainstream-pers bezit maar al te vaak geen logica. Dat gebrek aan logica bereikte een voorlopig hoogtepunt in Hoflands opmerking dat:
De politieke moord op Boris Nemtsov, praktisch voor de deur van het Kremlin, de volgende stap [is] naar de ontmaskering van president Poetin als een nietsontziende dictator.
Het feit dat 'de politiek moord,' ik citeer, 'praktisch voor de deur van het Kremlin' gebeurde, wordt als relevante 'circumstantial evidence' gebruikt om te stellen dat 'president Poetin' verantwoordelijk is, en de aanslag daarom 'de volgende stap' vormde 'naar de ontmaskering van president Poetin als een nietsontziende dictator.' Met andere woorden: 'Poetin' is zo onvoorstelbaar stupide dat hij bewust meewerkt aan zijn 'ontmaskering' als 'nietsontziende dictator' door het 'symbool van verzet' op de drempel van 'het Kremlin' te laten vermoorden, waardoor Rusland nog meer te lijden krijgt van de verscherpte westerse boycot, en 'Poetins' eigen populariteit onder de bevolking daardoor zou kunnen afnemen. Deze logica is die van een dwaas, en — niet te vergeten — die van Hoflands 'politiek-literaire elite' in de polder.
Met aloude Koude Oorlogsretoriek ontkent de éminence grise wederom dat er sprake is van een nieuwe Koude Oorlog en wel omdat
Met aloude Koude Oorlogsretoriek ontkent de éminence grise wederom dat er sprake is van een nieuwe Koude Oorlog en wel omdat
De Koude Oorlog een worsteling om de wereldheerschappij [was] tussen twee supermachten die bovendien ideologisch gemotiveerd waren. Rusland is wel een machtig land gebleven met Poetin als de onbetwiste leider, maar een supermacht in de oude betekenis is het niet meer en het heeft ook geen ideologie die de massa’s in andere landen aanspreekt.
Ook hier wordt tussen de regels door van alles gesuggereerd, onder andere dat, in tegenstelling tot Rusland, de Westerse neoliberale 'ideologie' de 'massa's in andere landen' wel 'aanspreekt,' en dat door het ontbreken van een eigen 'ideologie' Rusland 'in de oude betekenis' geen 'supermacht' meer is, met als gevolg dat er niet kan worden gesproken van de hervatting van de 'Koude Oorlog.' Met andere woorden: de VS is de enig overgebleven 'supermacht,' die 'bovendien' ook nog eens 'ideologisch gemotiveerd' is, maar die desondanks als aanvoerder van 'het Westen volstrekt geen ambitie heeft' om 'een ouderwetse machtsstrijd' aan te gaan. Deze bewering wordt weersproken door de feiten. Sinds de val van de Sovjet Unie zijn de Amerikaanse militaire uitgaven verdubbeld, is het ledenaantal van de NAVO bijna verdubbeld, terwijl het Warschau Pact werd ontbonden, en is Rusland geheel omsingeld door Amerikaanse militaire bases. Deze politiek werd in 2000 door beleidsbepalers in Washington ondermeer aldus gemotiveerd:
• we need to increase defense spending significantly if we are to carry out our global responsibilities today and modernize our armed forces for the future;
• we need to strengthen our ties to democratic allies and to challenge regimes hostile to our interests and values;
• we need to accept responsibility for America's unique role in preserving and extending an international order friendly to our security, our prosperity, and our principles.
Het officiële rapport waarin dit streven werd geformuleerd, was bedoeld als
blauwdruk voor het behoud van de Amerikaanse wereldwijde superioriteit, om de opkomst van een grote machtsrivaal uit te sluiten, en om de internationale veiligheidsorde te laten sporen met Amerikaanse principes en belangen.
De Amerikaanse strijdkrachten in het buitenland worden beschreven als 'de cavalerie van het nieuwe Amerikaanse grensgebied.' Het rapport ondersteund een eerder document waarin gesteld werd dat de Verenigde Staten 'moderne industriële naties moet ontmoedigen om onze leiderschap op de proef tre stellen of om zelfs ook maar te streven naar een grotere regionale of wereldwijde rol.' Daarnaast werd verwezen naar
nieuwe aanvalsmethoden - elektronisch… biologisch - zullen steeds meer beschikbaar zijn - de strijd zal zich naar alle waarschijnlijkheid in een nieuwe dimensie plaatsvinden, in de ruimte, cyberspace, en misschien in de wereld van de microben… geavanceerde vormen van biologische oorlogsvoering.
Geen enkele serieuze waarnemer zal dan ook, in navolging van Hofland, beweren dat 'Op het ogenblik het duidelijk [is] dat het Westen' onder aanvoering van Washington en Wall Street 'volstrekt geen ambitie heeft om een,' in zijn woorden 'ouderwetse machtsstrijd' aan te gaan met Rusland, China of welke opkomende regionale macht dan ook. Vandaar ook dat Henk Hofland zich gedwongen ziet om de Amerikaanse illegale uiterst gewelddadige interventies permanent te verkopen als 'het vredestichtende Westen.' De Amerikaanse macht is in zijn ogen kennelijk zo altruïstisch dat het overal volstrekt belangeloos 'vrede' wil 'stichten.' Dat die 'vrede' sinds de val van de Sovjet-Unie soevereine landen als Afghanistan, Irak, Libië, Syrië en Oekraïne in uiterst bloedige burgeroorlogen heeft gestort, verzwijgt de 'beste journalist van de twintigste eeuw,' omdat deze feiten niet passen in zijn door De Groene Amsterdammer verspreide propaganda. Overal waar de Amerikaanse politieke en economische elite meent dat haar belangen worden bedreigd, of moeten worden uitgebreid ziet de National Security State zich genoodzaakt geweld te gebruiken of op zijn minst voor te bereiden. In het kader daarvan moet voor 2020 tenminste 60 procent van de Amerikaanse marine voor de kust van China gestationeerd zijn. Bovendien werd op maandag 9 maart 2015 bekend gemaakt dat
U.S. President Barack Obama issued a new Executive Order against Venezuela Monday aimed at interfering in the country’s politics, claiming, 'Venezuelan officials past and present who violate the human rights of Venezuelan citizens and engage in acts of public corruption will not be welcome' in the United States…
Reuters reported that Obama declared Venezuela a national security threat, sanctioning seven individuals and expressing concern about the Venezuelan government’s treatment of political opponents.
'We now have the tools to block their assets and their use of U.S. financial systems,' White House spokesman Josh Earnest said in a statement.
'We are deeply concerned by the Venezuelan government’s efforts to escalate intimidation of its political opponents. Venezuela’s problems cannot be solved by criminalizing dissent,' Earnest added.
See teleSUR’s special extensive coverage: Economic War on Venezuela
Also read: 92% of Venezuelans Oppose US Invasion
http://www.globalresearch.ca/us-declares-venezuela-a-threat-to-national-security/5435553
Dezelfde dag berichtte de media dat één van de meest repressieve regimes ter wereld die op grote schaal 'violates the human rights' militair wordt opgebouwd door Washington en Wall Street:
Saudi Arabia has become the world’s biggest importer of weapons and defensive systems… The Kingdom boosted its arms imports by 54 percent over the past year. Together with its Persian Gulf neighbor, United Arab Emirates, both countries imported $8.6 billion of weapons – more than the whole of western Europe combined…
'Growth in Saudi Arabia has been dramatic and, based on previous orders, these numbers are not going to slow down,' IHS expert Ben Moores said, predicting a 52 percent import increase to $9.8 billion in 2015.
The biggest 'beneficiary of the strong Middle Eastern market' is the United States, with $8.4 billion worth of Middle Eastern exports in 2014, compared to $6 billion in 2013, said the report.
Sweden’s foreign minister has reportedly accused Saudi Arabia of blocking her speech at an Arab League meeting to stop her highlighting human rights cases such as the imprisonment of a blogger for insulting Islam.
Speaking in the Egyptian capital, Cairo, on Monday, Margot Wallström told the TT news agency: “The explanation we have been given is that Sweden has highlighted the situation for democracy and human rights and that is why they do not want me to speak.
“It’s a shame that a country has blocked my participation.”
An Arab diplomat confirmed to Agence France-Presse that Riyadh had stopped her making the speech.
Geen woord daarover van de Amerikaanse regering, laat staan dat Saudi-Arabië door Obama tot een bedreiging van de 'National Security' van de VS wordt verklaard. Integendeel zelfs. Vanwaar dit verschil? Omdat de Amerikaanse elite haar macht over de hervormingsgezinde regering van Venezuela heeft verloren. Daarom worden door de regering Obama de 'mensenrechten' als wapen gebruikt, om de hervormingsgezinde regering daar te dwingen de Amerikaanse belangen te dienen. Voor Washington geldt dat zodra de roofzucht van Wall Street in welk land dan ook aan banden wordt gelegd, er dan onmiddellijk sprake is van 'a national security threat.' De 'eerste zwarte' president werd door de Volkskrant in 2008 verkocht met de voorspelling dat 'Wereld beter af [is] met overwinning Obama,' en in 2012 door opiniemaker Geert Mak met de opmerking dat ‘Het beter [is] voor Nederland en de internationale gemeenschap dat Obama de verkiezingen wint,’ en in 2014 door Hofland met de kwalificatie dat het grootscheeps geweld werkelijkheid geen geweld is, maar 'het vredestichtende Westen.' En zo hersenspoelt de westerse mainstream-pers haar publiek. Daarover schreef in 2011 de vooraanstaande Amerikaanse auteur en oud New York Times-correspondent, Chris Hedges
The political philosopher Sheldon Wolin uses the term 'inverted totalitarianism' in his book 'Democracy Incorporated' to describe our political system. It is a term that would make sense to Huxley. In inverted totalitarianism, the sophisticated technologies of corporate control, intimidation and mass manipulation, which far surpass those employed by previous totalitarian states, are effectively masked by the glitter, noise and abundance of a consumer society. Political participation and civil liberties are gradually surrendered. The corporation state, hiding behind the smokescreen of the public relations industry, the entertainment industry and the tawdry materialism of a consumer society, devours us from the inside out. It owes no allegiance to us or the nation. It feasts upon our carcass.
The corporate state does not find its expression in a demagogue or charismatic leader. It is defined by the anonymity and facelessness of the corporation. Corporations, who hire attractive spokespeople like Barack Obama, control the uses of science, technology, education and mass communication. They control the messages in movies and television. And, as in 'Brave New World,' they use these tools of communication to bolster tyranny. Our systems of mass communication, as Wolin writes, 'block out, eliminate whatever might introduce qualification, ambiguity, or dialogue, anything that might weaken or complicate the holistic force of their creation, to its total impression.'
The result is a monochromatic system of information. Celebrity courtiers, masquerading as journalists, experts and specialists, identify our problems and patiently explain the parameters. All those who argue outside the imposed parameters are dismissed as irrelevant cranks, extremists or members of a radical left. Prescient social critics, from Ralph Nader to Noam Chomsky, are banished. Acceptable opinions have a range of A to B. The culture, under the tutelage of these corporate courtiers, becomes, as Huxley noted, a world of cheerful conformity, as well as an endless and finally fatal optimism. We busy ourselves buying products that promise to change our lives, make us more beautiful, confident or successful as we are steadily stripped of rights, money and influence. All messages we receive through these systems of communication, whether on the nightly news or talk shows like 'Oprah,' promise a brighter, happier tomorrow. And this, as Wolin points out, is 'the same ideology that invites corporate executives to exaggerate profits and conceal losses, but always with a sunny face.' We have been entranced, as Wolin writes, by 'continuous technological advances' that 'encourage elaborate fantasies of individual prowess, eternal youthfulness, beauty through surgery, actions measured in nanoseconds: a dream-laden culture of ever-expanding control and possibility, whose denizens are prone to fantasies because the vast majority have imagination but little scientific knowledge.'
Our manufacturing base has been dismantled. Speculators and swindlers have looted the U.S. Treasury and stolen billions from small shareholders who had set aside money for retirement or college. Civil liberties, including habeas corpus and protection from warrantless wiretapping, have been taken away. Basic services, including public education and health care, have been handed over to the corporations to exploit for profit. The few who raise voices of dissent, who refuse to engage in the corporate happy talk, are derided by the corporate establishment as freaks.
Attitudes and temperament have been cleverly engineered by the corporate state, as with Huxley’s pliant characters in 'Brave New World.' The book’s protagonist, Bernard Marx, turns in frustration to his girlfriend Lenina:
'Don’t you wish you were free, Lenina?' he asks.
'I don’t know that you mean. I am free, free to have the most wonderful time. Everybody’s happy nowadays.'
He laughed, 'Yes, ‘Everybody’s happy nowadays.’ We have been giving the children that at five. But wouldn’t you like to be free to be happy in some other way, Lenina? In your own way, for example; not in everybody else’s way.'
'I don’t know what you mean,' she repeated.
The façade is crumbling. And as more and more people realize that they have been used and robbed, we will move swiftly from Huxley’s 'Brave New World' to Orwell’s '1984.' The public, at some point, will have to face some very unpleasant truths. The good-paying jobs are not coming back. The largest deficits in human history mean that we are trapped in a debt peonage system that will be used by the corporate state to eradicate the last vestiges of social protection for citizens, including Social Security. The state has devolved from a capitalist democracy to neo-feudalism. And when these truths become apparent, anger will replace the corporate-imposed cheerful conformity. The bleakness of our post-industrial pockets, where some 40 million Americans live in a state of poverty and tens of millions in a category called 'near poverty,' coupled with the lack of credit to save families from foreclosures, bank repossessions and bankruptcy from medical bills, means that inverted totalitarianism will no longer work.
We increasingly live in Orwell’s Oceania, not Huxley’s The World State. Osama bin Laden plays the role assumed by Emmanuel Goldstein in '1984.' Goldstein, in the novel, is the public face of terror. His evil machinations and clandestine acts of violence dominate the nightly news. Goldstein’s image appears each day on Oceania’s television screens as part of the nation’s 'Two Minutes of Hate' daily ritual. And without the intervention of the state, Goldstein, like bin Laden, will kill you. All excesses are justified in the titanic fight against evil personified.
The psychological torture of Pvt. Bradley Manning—who has now been imprisoned for seven months without being convicted of any crime—mirrors the breaking of the dissident Winston Smith at the end of '1984.' Manning is being held as a 'maximum custody detainee' in the brig at Marine Corps Base Quantico, in Virginia. He spends 23 of every 24 hours alone. He is denied exercise. He cannot have a pillow or sheets for his bed. Army doctors have been plying him with antidepressants. The cruder forms of torture of the Gestapo have been replaced with refined Orwellian techniques, largely developed by government psychologists, to turn dissidents like Manning into vegetables. We break souls as well as bodies. It is more effective. Now we can all be taken to Orwell’s dreaded Room 101 to become compliant and harmless. These 'special administrative measures' are regularly imposed on our dissidents, including Syed Fahad Hashmi, who was imprisoned under similar conditions for three years before going to trial. The techniques have psychologically maimed thousands of detainees in our black sites around the globe. They are the staple form of control in our maximum security prisons where the corporate state makes war on our most politically astute underclass—African-Americans. It all presages the shift from Huxley to Orwell.
'Never again will you be capable of ordinary human feeling,' Winston Smith’s torturer tells him in '1984.' 'Everything will be dead inside you. Never again will you be capable of love, or friendship, or joy of living, or laughter, or curiosity, or courage, or integrity. You will be hollow. We shall squeeze you empty and then we shall fill you with ourselves.'
The noose is tightening. The era of amusement is being replaced by the era of repression. Tens of millions of citizens have had their e-mails and phone records turned over to the government. We are the most monitored and spied-on citizenry in human history. Many of us have our daily routine caught on dozens of security cameras. Our proclivities and habits are recorded on the Internet. Our profiles are electronically generated. Our bodies are patted down at airports and filmed by scanners. And public service announcements, car inspection stickers, and public transportation posters constantly urge us to report suspicious activity. The enemy is everywhere.
Those who do not comply with the dictates of the war on terror, a war which, as Orwell noted, is endless, are brutally silenced. The draconian security measures used to cripple protests at the G-20 gatherings in Pittsburgh and Toronto were wildly disproportionate for the level of street activity. But they sent a clear message — DO NOT TRY THIS. The FBI’s targeting of antiwar and Palestinian activists, which in late September saw agents raid homes in Minneapolis and Chicago, is a harbinger of what is to come for all who dare defy the state’s official Newspeak. The agents—our Thought Police—seized phones, computers, documents and other personal belongings. Subpoenas to appear before a grand jury have since been served on 26 people. The subpoenas cite federal law prohibiting 'providing material support or resources to designated foreign terrorist organizations.' Terror, even for those who have nothing to do with terror, becomes the blunt instrument used by Big Brother to protect us from ourselves.
'Do you begin to see, then, what kind of world we are creating?' Orwell wrote. 'It is the exact opposite of the stupid hedonistic Utopias that the old reformers imagined. A world of fear and treachery and torment, a world of trampling and being trampled upon, a world which will grow not less but more merciless as it refines itself.'
Om die 'world of fear' te verwezenlijken is de permanente propaganda van de commerciële massamedia een absolute noodzaak. Vandaar Hoflands voortdurende demonisering van 'Putin,' als grote bedreiging van vrede en veiligheid in Europa. De Franse socioloog Jacques Ellul wees in zijn beroemde studie Propaganda. The Formation of Men’s Attitudes (1965) op twee verschillende vormen van propaganda, te weten de ‘agitation propaganda’ en de geraffineerdere ‘integration propaganda,’ waarbij
propaganda is needed especially for the technological society to flourish, and its technological means – mass media among them – in turn make such integration propaganda possible,’
zoals Konrad Kellen schreef in een introductie van het in 1965 in Engels vertaalde boek. Kellen zelf wist waarover hij schreef aangezien deze prominente geleerde in 1933 als joodse Duitser naar de VS uitweek en tijdens de Tweede Wereldoorlog deel uitmaakte van een ‘U.S. Army intelligence unit in Europe, working in psychological warfare, and being awarded the Legion of Merit.’ Ellul zelf schreef dat
The force of propaganda is a direct attack against man… The strength of propaganda reveals, of course, one of the most dangerous flaws of democracy. But that has nothing to do with my own opinions. As I am in favor of democracy, I can only regret that propaganda renders the true exercise of it almost impossible. But I think it would be even worse to entertain any illusions about a co-existence of true democracy and propaganda. Nothing is worse in times of danger than to live in a dream world. To warn a political system of the menace hanging over it does not imply an attack against it, but is the greatest service one can render a system.
Ellul benadrukt dat
In reality propaganda cannot exist without using the mass media. If, by chance, propaganda is addressed to an organized group, it can have practically no effect on individuals before that group has been fragmented.
En dus
Propaganda must be total. The propagandist must utilize all of the technical means at his disposal – the press, radio, TV, movies, posters, meetings… Propaganda tries to surround man by all possible routes, in the realm of feelings as well as ideas, by playing on his will or on his needs, through his conscious and his unconscious, assailing him in both his private and his public life. It furnishes him with a complete system for explaining the world, and provides immediate incentives to action. We are here in the presence of an organized myth that tries to take hold of the entire person.
Through the myth it creates, propaganda imposes a complete range of intuitive knowledge, susceptible of only one interpretation, unique and one-sided, and precluding any divergence. This myth becomes so powerful that it invades every area of consciousness, leaving no faculty or motivation intact. It stimulates in the individual a feeling of exclusiveness, and produces a biased attitude. The myth has such motive force that, once accepted, it controls the whole of the individual, who becomes immune to any other influence. This explains the totalitarian attitude that the individual adopts – weherever a myth has been successfully created – and simply reflects the totalitarian action of propaganda on him.
Not only does propaganda seek to invade the whole man, to lead him to adopt a mystical attitude and reach him through all possible psychological channels, but, more, it speaks to all men. Propaganda cannot be satisfied with partial successes, for it does not tolerate discussion; by its very nature, it excludes contradiction and discussion. As long as a noticeable or expressed tension or a conflict of action remains, propaganda cannot be said to have accomplished its aim. It must produce quasi-unanimity, and the opposing faction must become negligible, or in any case cease to be vocal.
aldus de Franse geleerde Jacques Ellul, wiens werk in het Engels werd vertaald op voorspraak van Aldous Huxley, de auteur van Brave New World. H.J.A. Hofland doet exact wat Ellul uitgebreid gedocumenteerd beschreef. Met Koude Oorlog-technieken probeert hij het publiek te mobiliseren tegen Het Grote Kwaad. Nu de nieuwe Koude Oorlog is begonnen, loont het interessant na te gaan hoe de eerste Koude Oorlog achter gesloten deuren door de Amerikaanse elite werd voorbereid. In Bomb Power. The Modern Presidency and The National Security State (2010) schreef de Amerikaanse Putlitzer Prize winnaar Garry Wills over Dean Acheson, de toenmalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken:
Acheson felt that the same tactic used to promote the Truman Doctrine had to be relied on again. It was time to 'scare the hell out of the country.' The aim, as Acheson put it in his memoirs, was to increase the (already great) power of the presidency (de enige man op aarde die de mensheid met nucleaire bommen kan vernietigen. s.v.h.):
'The purpose of NSC 68 was to bludgeon that mass mind of 'top government' that not only could the President make a decision but that the decision could be carried out,'
waarbij men dient te weten dat de
National Security Council Report 68 (NSC-68) was a 58-paged top secret policy paper issued by the United States National Security Council on April 14, 1950, during the presidency of Harry S. Truman. It was one of the most significant statements of American policy in the Cold War. NSC-68 largely shaped U.S. foreign policy in the Cold War for the next 20 years, and involved a decision to increase the pressure of Containment against global Communist expansion a high priority. It rejected the alternative policies of friendly Détente or aggressive Rollback.
Garry Wills:
One means to this end was the use of exaggeration as an 'educational' tool:
'Qualification must give way to simplicity of statement, nicety and nuance to bluntness, almost brutality, in carrying home a point… If we made our points clearer than truth. we did not differ from most other educators and could hardly do otherwise,'
aldus Acheson, die nauwkeurig op de hoogte was van de effectiviteit van de nazi-propaganda. Het zijn deze technieken van criminalisering, stigmatisering en demonisering die Henk Hofland in De Groene Amsterdammer inzet om zijn publiek te overtuigen dat
President Poetin geen compromis [wil], zoals de praktijk van deze oorlog aantoont, en het dus noodzaak [is] voor het Westen om grenzen aan de Russische expansie te stellen. We naderen het stadium waarin van Poetin alles te verwachten valt. Eerst werd de Krim geannexeerd, nu is er deze burgeroorlog in Oekraïne'
en en wel omdat 'we' in 'het vredestichtende Westen' worden geconfronteerd met 'een nietsontziende dictator' die streeft 'naar de alleenheerschappij,' eerst in Rusland en dan in de rest van de wereld, want
het is niet meer dan redelijk je af te vragen wat daarna op de agenda van Moskou staat,
aldus de betaalde neoliberale propagandist van De Groene Amsterdammer. Volgende keer meer over het pronkstuk van de 'politiek-literaire elite' alhier.
De neoliberale propagandist Henk Hofland, woordvoerder van de macht.
Obedience is not enough. Unless he is suffering, how can you be sure that he is obeying your will and not his own? Power is in inflicting pain and humiliation. Power is in tearing human minds to pieces and putting them together again in new shapes of your own choosing. Do you begin to see, then, what kind of world we are creating?'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten