The first principle of the exploitive mind is to divide and conquer. And surely there has never been a people more ominously and painfully divided than we are — both against each other and within ourselves. Once the revolution of expatiation is under way, statesmanship and craftsmanship are gradually replaced by salesmanship. Its stock in trade in politics is to sell despotism and avarice as freedom and democracy. In business it sells sham and frustration as luxury and satisfaction. The 'constantly expanding market' first opened in the New World by the fur traders is still expanding — no longer so much by expansions of territory or population, but by the calculated outdating, outmoding, and degradation of goods and by the hysterical self-dissatisfaction of consumers that is indigenous to an expletive economy.
Wendell Berry. The Unsettling of America. 1977
Twee uitspraken van de journalist/auteur Geert Mak:
Het gaat om de Europese crisis! Er gebeuren nu echt dingen waar in de jaren zeventig en tachtig theoretisch over werd gepraat en vaak ook geleuterd, die nu echt gebeuren. Er zijn machten aan de gang boven Europa, ik zeg echt bóven Europa, het klassieke woord grootkapitaal doet hier zijn intrede. Ik heb er nooit zo in geloofd, maar nu wel, die ons totaal ontglipt en waar je niks tegen kunt doen. En dat vind ik buitengewoon beklemmend.
Geert Mak. Radio I. 29 april 2013
[D]e EU een markt [is] van bijna een half miljard mensen met de hoogste gemiddelde levensstandaard ter wereld. Alleen al voor Nederland is de Unie goed voor tweederde van onze totale export, eenvijfde van het nationale product? We hebben nu een open toegang tot die markt. Gaan we die deur echt dichtgooien? […] Geen Jorwert zonder Brussel.
Geert Mak. Abel Herzberg-lezing. 22 september 2013
Men hoeft geen psycholoog te zijn om te kunnen constateren dat hier iemand aan het woord is die met verschillende tongen spreekt, en dat hier dus sprake is van iemand wiens contact met de realiteit verstoord is geraakt. Hoe kan iemand het marktdenken van de Europese Unie verdedigen en tegelijkertijd dezelfde marktideologie met evenveel stelligheid als een 'Europese crisis' typeren? Ook de vooraanstaande opiniemaker in de polder, H.J.A. Hofland, is een kenmerkend voorbeeld van deze pathologie. In 1994 schreef hij in een essay getiteld De Elite Verongelukt dat deze
klasse collaboreert door zich in te spannen voor haar eigen verkoopbaarheid. Daarmee heeft ze, zonder daartoe te zijn gedwongen, de rollen omgedraaid. Ze wordt zelf geleid door bijval. Ze is niet meer de oorsprong van de norm en de koers; ze peilt de opinie en daaruit brouwt ze haar 'richting.' Het gevolg is een — paradoxaal — internationale provincialisering waarin de horizon wordt bepaald door de macht, de populariteit van de dichtstbijzijnde concurrentie.
Alles wat die bijzondere combinatie van verantwoordelijkheid en verbeeldingskracht vraagt — de combinatie waaraan ze haar bestaansrecht ontleent — de combinatie waaraan ze haar bestaansrecht ontleent — valt daarbuiten. Dàt is de diepste oorzaak van de onverschilligheid jegens politiek verval en genocide binnen de grenzen van ons eigen werelddeel. Daardoor kan het verleden in Schindler's List worden gereduceerd tot een afgebleekt spektakel dat volle zalen trekt, terwijl we in staat zijn de misdadige werkelijkheid naast de deur systematisch weg te onderhandelen…
Ook het kwade geweten heeft zich in de taal van de copywriter bekwaamd, blaast mee in de fanfare van de schijnheiligheid.
Het verraad van de literaire klasse is dat ze de waarheid tot dissonant heeft gemaakt en de halve leugen genormaliseerd.
Ik had het hedendaagse Trahison des Clercs niet beter kunnen verwoorden. Dat moet ook Hofland zelf bedacht hebben, want een jaar later verscheen dit essay in zijn bundel met dezelfde onthullende titel: De Elite Verongelukt. Desondanks beweerde Henk Hofland met dezelfde stelligheid vijftien jaar later, op 20 maart 2009, in De Groene Amsterdammer dat dezelfde 'literaire klasse' absoluut onontbeerlijk is aangezien zij 'een fundament van de westerse democratie' vormt, en dat een 'natie niet zonder een politiek-literaire elite [kan], zoals ze ook niet kan zonder een medische elite, een juridische elite of een elite van ingenieurs.' Kort samengevat, net als de bestseller-journalist Mak, 'collaboreert' ook Hofland 'door zich in te spannen voor' zijn 'eigen verkoopbaarheid.'
H.J.A. Hofland voegde in De Groene eraan toe dat
Redacties van de serieuze media instituten [zijn] waar honderden specialisten werken. Met onverbiddelijke regelmaat leveren ze het product op basis waarvan de burgerij tot een gefundeerd politiek oordeel komt. Het zou logisch zijn om de productie van dit drukwerk ook tot de publieke voorzieningen te rekenen, zoals gas, water en licht.
Ook in dit geval moet duidelijk zijn dat we hier te maken hebben met een opvallende stoornis. Een 'elite' die 'verongelukt' is kan onmogelijk vijftien jaar later even onontbeerlijk zijn als een 'medische elite.' Kwakzalvers blijven kwakzalvers. De enige logische conclusie kan alleen zijn dat Hofland 'de waarheid tot dissonant heeft gemaakt en de halve leugen genormaliseerd.' Hoe is een dergelijk zelfbedrog mogelijk? Hoe is het te verklaren dat een cynische opportunist soms toch de psychische behoefte voelt om niet alleen de prijs van alles te vertellen, maar zo nu en dan ook de waarde ervan, en dus ineens even de waarheid meldt? Wendell Berry schreef in 1977:
This gluttonous enterprise of ugliness, waste, and fraud thrives in the disastrous breach it has helped to make between our bodies and our souls. As people, we have lost sight of the profound communion — even the union — of the inner with the outer life. Confucius said: 'If a man have not order within him/He can not spread order about him…' Surrounded as we are by evidence of the disorders of our souls and our world, we feel the strong truth in those words as well as the possibility of healing that is in them. We see the likelihood that our surroundings, from our clothes to our countryside, are the products of our inward life — our spirit, our vision — as much as they are products of nature and work. If this is true, then we cannot live as we do and be ass we would like to be. There is nothing more absurd, to give an example that is only apparently trivial, than the millions who wish to live in luxury and idleness and yet be slender and good-looking. We have millions, too, whose livelihoods, amusements, and comforts are all destructive, who nevertheless wish to live in a healthy environment; they want to run their recreational engines in clean, fresh air. There is now, in fact, no 'benefit' that is not associated with disaster. That is because power can be disposed morally only by thoroughly unified characters and communities.
Iedere westerling is tot op zekere hoogste besmet door deze 'schizofrenie,' de breuk tussen lichaam en ziel. Maar waar het hierom draait is dat mainstream-opiniemakers kennelijk niet bewust zijn van hun eigen absurde tweeslachtigheid en pretenderen de norm te weten voor allen. Wendell Berry:
Thus we can see growing out of our history a condition that is physically dangerous, morally repugnant, ugly. Contrary to the blandishments of the salesmen, it is not particularly comfortable or happy. It is not even affluent in any meaningful sense, because its abundance is dependent on sources that are being rapidly exhausted by its methods. To see these things is to come up against the question: Then what is desirable?
One possibility is just to tag along with the fantasists in government and industry who would have us believe that we can pursue our ideals of affluence, comfort, mobility, and leisure indefinitely. This curious faith is predicated on the notion that we will soon develop unlimited new sources of energy: domestic oil fields, shale oil, gasified coal, nuclear power, solar energy, and so on. This is fantastical because the basic cause of the energy crisis is not scarcity; it is moral ignorance and weakness of character. We don't know how to use energy, or what to use it for. And we cannot restrain ourselves.
Ondertussen mag het publiek het dagelijkse circus bijwonen, terwijl de opiniemakers als spreekstalmeesters opereren. Zo wordt men in bijvoorbeeld Nederland voortdurend geconfronteerd met tenminste twee Geert Makken, twee Henk Hoflanden, waarbij de ene precies het tegenovergestelde beweert van wat de ander stelt. In één en dezelfde persoon, willen twee persoonlijkheden een zo groot mogelijk publiek behagen, en is de 'waarheid' een almaar veranderend verkoopproduct geworden. Milan Kundera:
Je kunt je de toekomst wel voorstellen zonder de klassenstrijd of zonder de psychoanalyse, maar niet zonder de onweerstaanbare opkomst van pasklare ideeën die, ingevoerd in computers, gepropageerd door de massamedia, het gevaar met zich meebrengen binnenkort een macht te worden die elk oorspronkelijk en individueel denken verplettert en zo de werkelijke essentie van de Europese cultuur van onze tijd verstikt.
Die 'essentie' bestaat bij de gratie van de tegenspraak, de twijfel, het ter discussie blijven stellen van gekoesterde dogma's. Maar doordat het neoliberale systeem almaar totalitairder is geworden, zijn we de wereld van de kitsch binnengetreden, waarin nog maar één waarheid bestaat, namelijk dat er geen waarheden meer zijn, en waar de samenleving gefragmenteerd is in een serie los van elkaar staande netwerken. Kundera:
Het woord kitsch verwijst naar de houding van degene die tot elke prijs zoveel mogelijk mensen wil behagen. Om te behagen dien je je te conformeren aan wat iedereen wenst te horen, in dienst te staan van de pasklare ideeën… Op grond van de dwingende noodzaak te behagen en zo de aandacht van het grootst mogelijke publiek te trekken, is de esthetiek van de massamedia onvermijdelijk die van de kitsch en naarmate de massamedia ons gehele leven meer omsluiten en infiltreren, wordt de kitsch onze dagelijkse esthetiek en moraal.
De krankzinnige chaos waarvan de burger gewild en ongewild onderdeel van is geworden, kan niet worden gestopt omdat de warboel een eigen dynamiek kent. Berry:
Our time is characterized as much by the abuse and waste of human energy as it is by the abuse and waste of fossil fuel energy. Nuclear power, if we are to believen its advocates, is presumably going to be well used by the same mentality that has egregiously devalued and misapplied man- and women power. If we had an unlimited supply of solar or wind power, we would use that destructively too, for the same reasons.
Perhaps all of those sources of energy are going to be developed. Perhaps all of them can sooner or later be developed without threatening our survival. But not all of them together can guarantee our survival, and they cannot define what is desirable. We will not find those answers in Washington, D.C., or in the laboratories of oil companies. In order to find them, we will have to look closer to ourselves.
I believe that the answers are to be found in our history: in its until now subordinate tendency of settlement, of domestic permanence…
Alleen als het individu leert te aarden, geworteld raakt, een direct band met de grond weet op te bouwen, kan er een eind komen aan het gewelddadige Amerikaanse expansionisme. Pas als de afstammelingen van de uit Europa gevluchte kolonisten zich ware inwoners van de Nieuwe Wereld zullen voelen, zullen ze geen behoefte meer hebben zich als exceptionalistisch te beschouwen. Maar die mogelijkheid hebben ze zichzelf nooit gegund. De meest gevoelige geesten in de VS beseffen dit, schreven en schrijven er nog steeds over, proberen alternatieven te vinden. De Amerikaanse auteur Kent Nerburn schreef in de inleiding van The Wisdom of the Native Americans (1999) over de oorspronkelijke bewoners:
[T]hey shared in common a belief that the earth is a spiritual presence that must be honored, not mastered. Unfortunately, western Europeans whom came to these shores had a contrary belief. To them, the entire American continent was a beautiful but savage land that it was not only their right but their duty to tame and use as they saw fit.
As we enter the twenty-first century, Western civilization is confronting the inevitable results of this European-American philosophy of dominance. We have gotten out of balance with our earth, and the very future of our planet depends on our capacity to restore the balance.
Maar hoe kan de macht vanuit zichzelf ooit de balans herstellen? De macht handelt uiteindelijke altijd en overal bij decreet. Zeker wanneer zij tegenover machtelozen staat. Chief Joseph probeerde de blanke macht in 1879 vergeefs met woorden te overtuigen dat 'the earth is the mother of all people, and all people should have equal rights upon it.' In 1904 stierf hij. De doodsoorzaak was simpel: 'Chief Joseph died of a broken heart,' aldus dr. E.H. Latham, een blanke arts die hem veertien jaar had behandeld. Op 14 januari 1879 had het opperhoofd in de Lincoln Hall in Washington de zaak van zijn Indianenvolk bepleit tegenover Congresleden, diplomaten en hoogwaardigheidsbekleders. Chief Joseph vertelde, na zich te hebben overgegeven aan generaal Howard, hoe één van de 'opperhoofden' van zijn volk
rose in the council and said to General Howard, 'The Great Spirit Chief made the world as it is, and as He wanted it, and He made a part of it for us to live upon. I do not see where you get authority to say that we shall not live where He placed us.'
General Howard lost his temper and said, 'Shut up! I don't want to hear any more of such talk. The law says you shall go upon the reservation to live, and I want you to do so. But you persist in disobeying the law. If you do not move, I will take the matter into my own hand and make you suffer for your disobedience.'
Too-hool-hool-suit answered, 'Who are you, that you should ask us to talk, and then tell me I shan't talk? Are you the Great Spirit? Did you make the world? Did you make the sun? Did you make the rivers to run for us to drink? Did you make the grass to grow? Did you make all these things, that you talk to us as though we were boys? If you did, then you have the right to talk as you do.'
General Howard replied, 'You are an impudent fellow, and I will put you in the guard house,' and then ordered a soldier to arrest him.
Hier zitten alle elementen in van de hautaine, gewelddadige alleenheerschappij. Het is de logica van de blinde macht, het gelijk van het geweld. Er wordt geen enkele rekening gehouden met het recht van de ander. Met straffen wordt getracht respect voor het gezag af te dwingen. Zo opereert de blanke christelijke 'beschaving' al vijf eeuwen lang. De manier waarop de Indianen werden onderworpen staat vandaag de dag nog steeds model voor de hegemonistische Amerikaanse buitenlandse politiek. Dat de brute macht geen enkele logica bezit, rationalisme zonder rede is, is niet haar zwakte, maar juist haar kracht. De zwakkere weet nooit waar en wanneer de terreur van de sterkere zal toeslaan. En dat is precies de oorzaak van het feit dat woordvoerders van de macht als Geert Mak en Henk Hofland genoodzaakt zijn niet alleen het publiek, maar ook zichzelf te bedriegen. Het zelfbedrog is hun enige overlevingsstrategie, anders zouden ze zichzelf niet meer in de spiegel kunnen aankijken. En hoewel ze weten hoe corrupt hun beweringen zijn over westerse humanitaire normen en waarden, blijven ze meewerken aan het voorbereiden van de toekomstige oorlogen die onvermijdelijk zijn om de westerse hegemonie te kunnen handhaven. Voor dit slag journalisten geldt wat de Griekse tragedie-schrijver Euripides al vijf eeuwen voor de christelijke jaartelling schreef:
Wanneer iemand met honingzoete woorden,
maar een slechte inborst
de menigte overtuigt,
dan overvalt de staat groot leed
Deze observatie gaat zeker op in tijden van crisis zoals nu, waarin oude zekerheden als sneeuw voor de zon verdwijnen en gewelddadige conflicten veel meer slachtoffers eisen dan ooit tevoren. Sinds de ineenstorting van de Sovjet Unie is alleen al het NAVO-lid Nederland, onder druk van Washington, in meer gebieden op aarde militair actief dan tijdens de Koude Oorlog; op dit moment in Mali, Zuid-Soedan, voor de kust van Somalië, Turkije, Afghanistan, terwijl volgens de Volkskrant van maandag 23 juni 2014 een 'Nieuwe Afghanistan-missie op til' is. En waarom? Om de economische en geopolitieke belangen van de westerse elite veilig te stellen, nu de kloof tussen arm en rijk almaar blijft toenemen, waardoor nu 85 miljardairs evenveel bezitten als de helft van de wereldbevolking. Alleen door massaal geweld in te zetten kan die kloof blijven toenemen en de positie van de neoliberale rijken worden beschermd. Tijdelijk om precies te zijn, want de huidige onrechtvaardigheid is onhoudbaar geworden. De veronderstelling dat de kreet 'Geen Jorwert zonder Brussel' een levensvatbare oplossing kan bieden, is even absurd als het theologisch concept van een Duizendjarig Vredesrijk, dat zijn oorsprong vindt in het Nieuwe Testament. Hoe hoog Hofland ook moge opgeven van 'het vredestichtende Westen' en Mak van zijn 'markt,' het blijft allemaal propaganda van en voor mensen die weigeren volwassen te worden. Het was Gustave Flaubert, die in 1857 in een brief aan 'mejuffrouw Leroyer de Chantepie,' erop wees dat
Lichtzinnige, bekrompen lieden en verwaande, bevlogen geesten overal een conclusie in [willen vinden]; zij zijn op zoek naar het doel van het leven en de afmetingen van het oneindige. Ze nemen wat zand in hun arme kleine handjes en ze zeggen tegen de Oceaan: 'Ik ga de korrels van je kusten tellen .' Maar omdat de korrels door hun vingers stromen en het rekenen lang duurt, stampen zij van woede en huilen. Weet u wat je op het strand moet doen? Je moet er neerknielen of wandelen. Wandelt u maar.
Geen enkel groot genie heeft conclusies getrokken, en wel omdat de mensheid zelf altijd onderweg is en niet tot een conclusie komt. Homerus concludeert niet, Shakespeare niet, Goethe niet en zelfs de bijbel niet. De hoogst modieuze uitdrukking, het Maatschappelijke Vraagstuk stuit mij dan ook zeer tegen de borst. De dag dat er een oplossing voor komt, zal de laatste van de planeet zijn. Het leven is een eeuwig probleem, en de geschiedenis ook, en alles. Er worden steeds nieuwe cijfers aan de optelsom toegevoegd. Hoe wilt u de spaken van een draaiend wiel tellen?
U.S. Ends Losing Streak with Successful Missile Intercept Test
June 23, 2014
By Rachel Oswald
Global Security Newswire
The United States on Sunday intercepted a target ballistic missile, ending a long losing streak of failed tests of its homeland antimissile system.
The test of the Ground-based Midcourse Defense system took place Sunday over the Pacific and involved a strategic Ground Based Interceptor fired from Vandenberg Air Force Base, Calif., and an intermediate-range missile target launched from the Reagan Test Site in the Marshall Islands.
Considerable political attention has been focused on the outcome of the test, given that the three most recent intercept attempts all ended in failure. Before Sunday's test, the last time a Ground Based Interceptor successfully eliminated a target missile was late 2008. Additionally, Sunday's event marked the first time that a second-generation kinetic kill vehicle mounted atop a GBI missile performed correctly. Both previous missile intercept attempts using the 'CE-2' Exoatmospheric Kill Vehicle were unsuccessful.
'I am very proud of the government and industry team conducting the test today,' Navy Vice Adm. James Syring, head of the Pentagon's Missile Defense Agency, said in a press release. 'This is a very important step in our continuing efforts to improve and increase the reliability of our homeland ballistic missile defense system.'
Syring said the agency would continue with its plans to deploy additional Ground Based Interceptors. The Defense Department last year announced plans to spend $1 billion to field 14 more GBI missiles at Fort Greely in Alaska by 2017, but senior officials have been circumspect in their recent statements about what would happen to those plans if Sunday's test had been unsuccessful.
The Missile Defense Agency said 'initial indications' show that all components in the test -- including the interceptor, kill vehicle, an AN/SPY-1 radar onboard the USS Hopper and a sea-based X-band radar system -- performed as intended. Over the next few months, program specialists will use telemetric information and other data collected during the test to conduct a more thorough analysis.
Reactions to the test were varied, with longtime proponents of missile defenses saying it validated the Ground-based Midcourse Defense system.
U.S. Representative Mike Rogers (R-Ala.), chair of the House Armed Services Strategic Forces Subcommittee, in an emailed statement called the test 'a critical success to rebuild[ing] the reliability of the only system currently deployed to defend our country from the threat of ballistic missile attack.'
'Yesterday’s successful missile intercept test is great news for our nation’s security,' said U.S. Senator Richard Shelby (R-Ala.) in a statement to Global Security Newswire. 'Ground-based Midcourse Defense is critical to our efforts to protect the U.S. and our allies from rogue and unpredictable nations who seek to do us harm.'
Meanwhile, program skeptics argued that one successful test did not fully assuage concerns about the reliability and efficacy of the antimissile technology.
'I think it means less than it appears. This kill vehicle is only one hit for three attempts and that's not enough to base a billion-dollar decision to move ahead with expansion,' said Tom Collina, research director at the Arms Control Association, in a Monday phone interview. 'They need to do more testing to determine reliability' and move forward with plans to redesign the kill vehicle, he said.
The Missile Defense Advocacy Alliance in a press release asserted that the successful test 'reduces the amount of interceptors required to be fired at an incoming long-range ballistic missile, thereby increasing the capability of the limited number of 30 interceptors and reducing the cost of engagement.'
However, Philip Coyle, a former chief Pentagon weapons tester and now a senior science fellow at the Center for Arms Control and Nonproliferation, pointed out that the Ground Based Interceptor has never been tested against an intercontinental ballistic missile target even though the system is principally focused on defeating a limited-range ICBM attack.
'In addition, given the difficulties MDA has had with configuration control, and the changes it has made and is planning to make to the [CE-2] kill vehicle, it is far from clear that the performance of the kill vehicle in [Sunday's] test will be representative of other configurations already deployed and planned for deployment in silos at Fort Greely,' he said in an emailed statement.
Of the 30 interceptors currently fielded at bases in Alaska and California, 10 missiles are equipped with the second-generation kill vehicle. The 14 new interceptors slotted for deployment in Alaska are to be outfitted with the CE-2 version.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten