One of the peculiarities of the white race's presence in America is how little intention has bend applied to it. As a people, wherever we have been, we have never really intended to be. The continent is said to have been discovered by an Italian who was on his way to India. The earliest explorers were looking for gold, which was, after an early streak of luck in Mexico, always somewhere farther on. Conquests and foundlings were incidental to this search — which did not, and could not, end until the continent was finally laid open in an orgy of gold seeking in the middle of the last century. Once the unknown of geography was mapped, the industrial marketplace became the new frontier, and we continued, with largely the same motives and with increasing haste and anxiety, to displace ourselves — no longer with unity of direction, like a migrant flock, but like the refugees from a broken anthill. In our time we have invaded foreign lands and the moon with the high-toned patriotism of the conquistadors, and with the same mixture of fantasy and avarice.
Wendell Berry. The Unsettling of America. 1977
Kijk, er is iets heel geks gebeurt. In Europa waren we zo bezig met die soft power en op een andere manier een internationale orde te scheppen, en Europa is daar heel succesvol in geweest. Alleen Poetin doet dat weer op een negentiende eeuwse manier. Het is een andere manier van denken die hij ineens weer de Europeanen door de strot douwt. Wij moeten er wel op voorbereid zijn dat her en der de negentiende eeuw ook nog heerst. Dus defensie kun je niet helemáál afbreken.
Geert Mak. Eén op Eén. 5 mei 2014
Nog afgezien van de leugen dat 'Europa' bezig is met het 'helemáál afbreken' van zijn 'defensie,' berust ook Mak's bewering dat de Russische houding inzake Oekraïne '[echt] gaat om een cultuurconflict tussen Europa en... zeg maar, Rusland' op niets anders dan een propagandistische voorstelling van zaken. (Uitspraak van Mak in Nieuwsuur van 24 mei 2014). Feit is dat er tussen de VS en Europa een even groot 'cultuurconflict' bestaat, zoals blijkt uit ondermeer het volgende. 13 februari 2012 publiceerde de New York Times een recensie van het boek The World America Made, geschreven door de invloedrijke Amerikaanse neoconservatieve ideoloog Robert Kagan. De recensente begint met de volgende opmerking:
One thing Barack Obama and Mitt Romney seem to have in common these days is an appreciation for the neoconservative historian Robert Kagan… according to news reports, President Obama has read and been influenced by a recent Kagan essay in The New Republic, which addresses 'the myth of American decline' and underscores the importance of the United States’ maintaining its 'global responsibilities.'
Mr. Kagan’s sometimes shaky reasoning is combined with a failure to grapple convincingly with crucial problems facing America today, the very problems that observers who worry about American decline have cited as clear and present dangers, including political gridlock at home, falling education scores, lowered social mobility and most important, a ballooning deficit.
De ideoloog Robert Kagan, wiens agressief expansionistische opvattingen 'influenced' Obama, de president die door Mak werd aangeprezen met de woorden:
het is beter voor Nederland en de internationale gemeenschap dat Obama de verkiezingen wint.
is de man die medeoprichter was van 'the Project for the New American Century,' de pro-Israel lobbygroep verantwoordelijk voor het Amerikaanse debacle in Irak. Zijn 2003 verschenen boek Of Paradise And Power. America And Europe In The New World Order, begint Robert Kagan met het volgende 'cultuurconflict' tussen Europa en de VS:
On the all-important question of power – the efficacy of power, the morality of power, the desirability of power – American and European perspectives are diverging. Europe is turning away from power, or to put it a little differently, it is moving beyond power into a self-contained world of laws and rules and transnational negotiation and cooperation. It is entering a post-historical paradise of peace and relative prosperity, the realization of Immanuel Kant’s ‘perpetual peace.’ Meanwhile, the United States remains mired in history, exercising power in an anarchic Hobbesian world where international laws and rules are unreliable, and where true security and the defense and promotion of a liberal order still depend on the possession and use of military might. That is why on major strategic and international questions today, Americans are from Mars and Europeans are from Venus: They agree on little and understand one another less and less. And this state of affairs is not transitory — the product of one American election or one catastrophic event. The reasons for the transatlantic divide are deep, long in development, and likely to endure. When it comes to setting national priorities, determining threats, defining challenges, and fashioning and implementing foreign and defense policies, the United States and Europe have parted ways,
aldus de neoconservatief Robert Kagan, wiens echtgenote, Victoria Nuland, die door president Obama werd benoemd tot staatssecretaris van Buitenlandse Zaken voor Europa en Eurazië, tijdens haar bemoeienis met de binnenlandse ongeregeldheden in Oekraïne internationaal naam maakte vanwege haar opmerking 'Fuck the European Union.' De verklaring voor haar uitspraak 'Rot op met de Europese Unie' is simpel: 'Americans are from Mars and Europeans are from Venus… the United States and Europe have parted ways.' De hegemonistische macht in Washington en op Wall Street wil met geweld wereldwijd de neoliberale ideologie afdwingen, terwijl de neoliberale macht van 'Geen Jorwert zonder Brussel' subtieler te werk wil gaan. Het 'cultuurconflict' tussen de Oude en Nieuwe Wereld is historisch verklaarbaar. Europa heeft na twee verwoestende wereldoorlogen zijn hegemonie verloren, terwijl de VS juist mede dankzij die oorlogen de hegemonie in handen kreeg. Maar dit is slechts de politieke kant van het verhaal. Veel belangrijker is de culturele component. En dat is datgene wat de alom gerespecteerde Amerikaanse auteur Wendell Berry in The Unsettling of America heeft geanalyseerd. In aansluiting op zijn citaat, waarmee ik begon, schreef hij:
Generation after generation, those who intended to remain and prosper where they were have been dispossessed and driven out, or subverted and exploited where they were, by those who were carrying out some version of the search for El Dorado. Time after time, inlace after place, these conquerors have fragmented and demolished traditional communities, the beginnings of domestic cultures. They have always said that what they destroyed was outdated, provincial, and contemptible. And with alarming frequency they have been believed and trusted by their victims, especially when their victims were other white people.
If there is any law that has been consistently operative in American history, it is that the members of any established people or group or community sooner or later become 'redskins' — that is, they become the designated victims of an utterly ruthless, officially sanctioned and subsidized exploitation. The colonists who drove off the Indians came to be intolerably exploited by their imperial governments. And that alien imperialism was thrown off only to be succeed by a domestic version of the same thing; the class of independent small farmers who fought the war of independence has been exploited by, and recruited into, the industrial society until by now it is almost extinct.
Even er tussendoor; voor degenen die nooit van Wendell Berry hebben gehoord, hier een korte omschrijving:
Wendell Berry (born August 5, 1934) is an American novelist, poet, environmental activist, cultural critic, and farmer. A prolific author, he has written dozens of novels, short stories, poems, and essays. He is an elected member of the Fellowship of Southern Writers, a recipient of The National Humanities Medal, and the Jefferson Lecturer for 2012. He is also a 2013 Fellow of The American Academy of Arts and Sciences. Berry has been named the recipient of the 2013 Richard C. Holbrooke Distinguished Achievement Award.
In The Unsettling of America beschrijft Berry de continuïteit in de geschiedenis van de VS aan de hand van het lot van ondermeer de Amerikaanse boeren, de binnenlandse slachtoffers van het expansionistische kapitalistische beleid van Washington en Wall Street:
As so often before, these are designated victims — people without official sanction, often without official friends, who are struggling to preserve their places, their values, and their lives as they know them and prefer to live them against the agencies of their own government, which are using their own tax money against them.
The only escape from this destiny of victimization has been to 'succeed' — that is, to 'make it' into the class of exploiters, and then to remain so specialized and so 'mobile' as to be unconscious of the effects of one's life or livelihood. This escape is, of course, illusory, for one man's producer is another's consumer, and even the richest and most mobile will soon find it hard to escape the noxious effluents and fumes of their various public services.
Let me emphasize that I am not talking about an evil that is merely contemporary or 'modern,' but one that is as old in America as the white man's presence here. It is an intention that was organized here almost from the start. 'The New World,' Bernard DeVoto (beroemde twintigste eeuwse Amerikaanse historicus, svh) wrote in The Course of Empire, 'was a constantly expanding market… Its value in gold was enormous but it had still greater value in that it expanded and integrated the industrial systems of Europe.'
And he continues: 'The first belt-knife given by a European to an Indian was a portent as great as the cloud that mushroomed over Hiroshima… Instantly the man of 6000 B.C. was bound fast to a way of life that had developed seven and a half millennia beyond his own. […]
As war became deadlier in purpose and armament a surplus of women developed, so that marriage customs changed and polygamy became common. The increased usefulness of women in the preparation of pelts worked to the same end… Standards of wealth, prestige, and honor changed. The Indians acquired commercial values and developed business cults. They became more mobile.'
Die culturele genocide, 'the systematic destruction of traditions, values, language, and other elements which make a one group of people distinct from other groups,' voltrekt zich nu wereldwijd, als gevolg van de voortgaande gewelddadige globalisering. DeVoto constateerde begin jaren vijftig van de vorige eeuw dat
The New World was a constantly expanding market; no limit to its development could be foreseen and indeed there was no limit. It's volume in gold was enormous but it had still greater value in that it expanded and integrated the industrial systems of Europe. It was thus a powerful force in the development of capitalism and nationalism.
Welke prijs de onderworpen en soms zelfs uitgeroeide volkeren voor deze onverzadigbare blanke, christelijke cultuur betaalde, zal nooit werkelijk te schatten zijn, maar ook Europa betaalde in de twintigste eeuw een zeer hoge prijs voor het kapitalistische narcisme van 'winner takes all.' En nog steeds gaat de Derde Wereld gebukt onder de westerse agressie en uitbuiting. Maar, men dient niet te vergeten dat de eerste slachtoffers de oorspronkelijke bewoners van Amerika waren. Alles wat met hen gebeurde, overkwam naderhand de andere volkeren, die onder blanke en christelijke heerschappij kwamen te leven. Uiteindelijk werd ook de eigen blanke arbeidersklasse de dupe, een proces dat tot op de dag van vandaag gewoon doorgaat. De Indianen waren als het ware de proefkonijnen van het westerse kapitalisme. De historicus Bernard DeVoto:
In the sum it was cataclysmic. A culture was forced to change much faster than change could be adjusted to. All corruptions of culture produce breakdowns of morale, of communal integrity, and of personality, and this force was as strong as any other in the white man's subjugation of the red man.'
Wendell Berry voegt hieraan toe:
I have quoted these sentences from DeVoto because, the obvious differences aside, he is so clearly describing a revolution that did not stop with the subjugation of the Indians, but went on to impose substantially the same catastrophe upon the small farms and the farm communities, upon the shops of small local tradesman of all sorts, upon the workshops of independent craftsmen, and upon the households of citizens. It is a revolution that is still going on. The economy is still substantially that of the fur trade, still based on the same general kinds of commercial items: technology, weapons, ornaments, novelties, and drugs. The one great difference is that by now the revolution has deprived the mass of consumers of any independent access to the staples of life: clothing, shelter, food, even water. Air remains the only necessity that the average user can still get for himself, and the revolution has imposed a heavy tax on that by way of pollution. Commercial conquest is far more thorough and final than military defeat. The Indian became a redskin, not by loss in battle, but by accepting a dependence on traders that made necessities of industrial goods. This is not merely history. It is a parable.
Een parabel (van het Griekse παραβολή parabolè wat 'vergelijking' betekent — evangelisten gebruikten dit woord in de betekenis van 'gelijkenis') of gelijkenis is een kort verhaal, gewoonlijk gesitueerd in het dagelijks leven, dat dient om een religieus, moreel of filosofisch idee te illustreren.
Een moderne parabel. In 2003 bezocht ik het Crazy Horse Memorial in de Black Hills van Zuid Dakota, niet ver van Mount Rushmore National Memorial, waar vier reusachtige hoofden van vier Amerikaanse presidenten met drilboren uit een berg zijn gehouwen Deze titanenklus stond onder leiding van Gutzon Borglum, die in 1930 een veelzeggende definitie van Amerikaanse ‘Bigness,’ gaf. De door hem bewonderde megalomane 'Bigness' is die van de imperium-bouwer, het draait om het kolossale om te kunnen imponeren en te intimideren. Borglum zei er dit over:
Colossal art has [a] value – human and soul-stirring – that should be incorporated permanently in all National expression – consciously and deliberately in scale with its importance [and] with the people whose lives it express.
De beeldhouwer vertelde ooit eens een kenmerkende anecdote:
Some few years ago, a sculptor visited me who showed me the head of a pin, on which he had carved the head of a president. Quite apart from my feelings regarding the purpose, the meaninglessness of this… In thinking of this, I realized how the whole process of life in its healthy form [is expansive] in character… great mass, has a greater emotional effect upon the observer than quality of form; that quality of form (when it is understood) affects the mind; volume shocks the nerve or soul-centers and is emotional in its effect.
Borglum's groteske beelden typeren de grootheidswaan van de Amerikaanse cultuur. Groot betekent volgens deze ideologie tegelijkertijd groots. Klein betekent daarentegen 'betekenisloos.'
A monument's dimensions should be determined by the importance to civilization of the events commemorated… We are cool-headedly, clear-mindedly setting down a few crucial, epochal facts regarding the accomplishments of the Old World radicals who shook the shackles of oppression from their light feet and fled despotism to people a continent; who built an empire and rewrote the philosophy of freedom and compelled the world to accept its wiser, happier forms of government.
Groot, Groter, Grootst! Shock and awe, 'volume shocks the nerve or soul-centers' en kan 'de wereld dwingen' deze superieure 'vormen' te 'accepteren.' Borglum:
We believe a nation's memorial should, like Washington, Jefferson, Lincoln, and Roosevelt, have a serenity, a nobility, a power that reflects the gods who inspired them and suggests the gods they have become.
Deze uitbeelding van zogeheten 'kalmte, grootmoedigheid,' en van de 'kracht die de goden weerspiegelt,' symboliseert tegelijkertijd de gewelddadige onderwerping van de mens en natuur aan grote leiders die geportretteerd worden als 'goden,' zoals de farao's millennia geleden. En ook hier nu wordt de goddelijke heerschappij verbeeldt door reusachtige uit graniet gehouwen hoofden. De top van Mount Rushmore werd ervoor verwoest zodat de Amerikaan tot het einde der dagen deze ode aan zijn leiders en aan zichzelf kan bewonderen. Dat de oorspronkelijke bewoners bijna geheel zijn uitgeroeid en de overlevenden in concentratiekampen werden bijeengedreven, speelt in deze 'grootse' mythe geen rol.
Een half uur rijden westwaarts kan de toerist de Crazy Horse Memorial bezoeken in dezelfde Black Hills, die voor de Lakota Sioux als zo heilig worden beschouwd dat dit Indianen volk nog vandaag de dag 570 miljoen dollar weigert te accepteren die het Amerikaanse Hooggerechtshof hen als compensatie heeft toegewezen voor de illegale 'taking of tribal property' een eeuw eerder. Ondanks al haar pretenties is de blanke cultuur niet in staat te begrijpen dat iets wat heilig is niet kan worden verhandeld. De christelijke God heeft zijn volgelingen nooit duidelijk kunnen maken wat heilig is, en wat dit betekent. Toen ik in 2003 met mijn vrouw en kinderen het Crazy Horse Memorial bezocht, werd ik me opnieuw bewust waarom het bijbels gebod: 'Gij zult geen godenbeelden maken, geen afbeelding van enig wezen boven in de hemel, beneden op de aarde of in de wateren onder de aarde,' getuigt van een diep inzicht in de menselijke psyche. Het vereren middels een afbeelding is een vorm van fetisjisme, de gedachte dat een afbeelding de macht bezit om de menselijke geest te beïnvloeden. Hoe desastreus deze veronderstelling is, blijkt onder andere uit de gewelddadige geschiedenis van het christendom, nadat het in 313 figuratieve afbeeldingen legitimeerde, omdat ze als 'didactische hulpmiddelen' werden beschouwd. Met het kruisbeeld in de hand konden voortaan de gelovigen gewetensvol roven, moorden en verkrachten, met God aan hun kant. De profeet Jesaja wees er daarentegen op dat degenen die levenloze afgoden vereren precies als zij worden, even blind, gevoelloos en doof, en dat afgoderij een belemmering is om de waarheid te vernemen die een directe ervaring met God wel kan overbrengen. Precies hetzelfde geldt vandaag de dag voor het blind vereren van presidentiële afbeeldingen, zeker wanneer één van de beelden van Mount Rushmore die van president Theodore Roosevelt is, de man die de basis legde voor het agressieve Amerikaanse onderzeese imperium. Van hem is bekend dat
He saw life as a struggle between the courageous and the weak – different personality types that he often categorized by race. White people of European descent were like gods; the rest were lesser breeds without the law. Roosevelt once said of Native Americans: ‘I don’t go so far as to think that the only good Indians are dead Indians, but I believe nine out of ten are, and I shouldn’t like to inquire too closely into the case of the tenth.’ To him Native Americans were a degenerate impediment to settlement of the American West; they deserved their near-extinction. So too did whites who threatened the prosperity of their race. Roosevelt wrote in 1914: ‘Criminals should be sterilized and feeble-minded persons forbidden to leave offspring behind them.’
Geert Mak mag dan wel Theodore Roosevelt én Obama bewonderen, maar dat getuigt slechts van gebrek aan kennis. De goed ingevoerde Britse historicus Tim Stanley, Associate Fellow of the Rothermere American Institute, Oxford University, schreef in 2012 dat
Barack Obama’s admiration for the progressive Republicanism of Theodore Roosevelt ignores the true nature of both early 20th-century America and the president who embodied it…
Stanley wijst erop dat het 'ware kenmerk' het racisme en imperialisme is van het blanke christendom waar we vandaag de dag nog steeds getuige van zijn.
Via deze omweg kom ik terug op de overeenkomsten tussen het Mount Rushmore National Memorial en het Crazy Horse Memorial. In mijn dagboek-aantekeningen van 15 juli 2003 lees ik:
Obama’s appropriation of Roosevelt’s record repeats a classic politician’s mistake of trying to fit the past to suit the present. This effort invariably distorts both.Roosevelt’s policies were motivated by Victorian prejudices that we would find uncomfortable today. He saw life as a struggle between the courageous and the weak – different personality types that he often categorised by race. White people of European descent were like gods; the rest were lesser breeds without the law. Roosevelt once said of Native Americans: ‘I don’t go so far as to think that the only good Indians are dead Indians, but I believe nine out of ten are, and I shouldn’t like to inquire too closely into the case of the tenth.’ To him Native Americans were a degenerate impediment to settlement of the American West; they deserved their near-extinction. So too did whites who threatened the prosperity of their race. Roosevelt wrote in 1914: ‘Criminals should be sterilized and feeble-minded persons forbidden to leave offspring behind them.’
Roosevelt argued that government should reflect what he defined as the twin characteristics of the ‘white genius’: compassion and virility. Where Obama has expanded federal power in order to reform society, Roosevelt saw big government as an end in itself. After he left office he said: ‘I believe in power … The biggest [presidential] matters I managed without consultation with anyone, for when a matter is of capital importance, it is well to have it handled by one man only … I don’t think that any harm comes from the concentration of power in one man’s hands.’
Roosevelt personified his power-hungry ideology. In March 1909 he turned a safari in East Africa into a gruesome massacre. Roosevelt and his party killed or trapped more than 11,397 animals, from insects to elephants. They slaughtered 512 big game beasts, including six rare white rhinos. His self-conscious bravado sometimes transformed him into a superman. In 1912 he launched a third run for the presidency on a progressive ‘Bull Moose’ party ticket. During a tour of Wisconsin he was shot in the chest by an assassin. As he was not coughing up blood Roosevelt deduced that the bullet had not punctured a lung and so carried on speaking. ‘Ladies and gentlemen,’ he said, ‘I don’t know whether you fully understand that I have just been shot; but it takes more than that to kill a Bull Moose!’ Ninety minutes later he concluded his talk and strolled to the nearest hospital.
http://www.historytoday.com/tim-stanley/contrarian-teddy-roosevelt-laid-bareVia deze omweg kom ik terug op de overeenkomsten tussen het Mount Rushmore National Memorial en het Crazy Horse Memorial. In mijn dagboek-aantekeningen van 15 juli 2003 lees ik:
Gistermiddag laat in Custer, Zuid Dakota, aangekomen, genoemd naar generaal Custer die met zijn manschappen bij Little Big Horn verslagen werd door de Indianen onder aanvoering van onder andere Crazy Horse.
Geen van de dorpen en stadjes hier hebben een echt centrum, van waaruit alles begint en waar alles eindigt. Niets is organisch gegroeid, zoals in Europa rond de kerk en het marktplein. Daardoor ontbreekt een fysiek beeld van continuïteit, en dat men leeft in een historische context. Buiten op het land zelf staan houten huizen met een Amerikaanse vlag, alsof het buitenposten zijn in pas bezet en gekoloniseerd gebied.
Misschien is het gebrek aan het besef van continuïteit ook de reden dat niets hier in zijn eigen termen met ons spreekt. Neem bijvoorbeeld het eten, alles is zwaar gesaust, kool, sperziebonen, het schepijs heeft onnatuurlijke kleuren, niets mag in zijn oorspronkelijke vorm en smaak worden opgediend. Niets kan met rust worden gelaten. Serveerster in 'Chief Restaurant' in Custer zei: 'Mensen denken dat ze meer nodig hebben dan ze doen. Waar dat eindigt? Ik weet het niet.' Ondertussen hoorde ik op de radio een gesprek over Junk Food. Junkies dus, die net als heroïnejunkies verslaafd zijn.
Overal die vlaggen, hoewel nu minder dan in het jaar na 11 september 2001. Het verraadt eerder de grote onzekerheid, het geëxalteerde bijna hysterische patriottisme. Terecht wees Enzensberger erop dat 'hoe artificiëler haar ontstaan, hoe precairder en hysterischer het nationaliteitsgevoel.' Bewijzen wie je bent via shock and awe.
De drang om te presteren, nog sterker, nog groter, nog massaler. Dat zagen we vanochtend op Mount Rushmore met de huizenhoge hoofden van vier Amerikaanse presidenten die met drilboren en dynamiet uit een granieten berg waren gemaakt. De ideologie van de overtreffende trap, klein heeft geen recht van bestaan. De onnozele zelfgenoegzaamheid van de blanke: 'Fort John,' Fort Laramie dus, 'was a welcome island of civilization,' alsof de Indianen geen 'civilization' vertegenwoordigden. Ook nu nog denkt men dit. Vandaar ook al die gewelddadige interventies elders. En wat als geen 'civilisatie' wordt beschouwd, kan natuurlijk zonder wroeging worden vernietigd. Big is Beautiful in het land waar het begrip 'winners and losers' de kern van het systeem vormt. Een heilig ontzag voor de winnaars, een diepe minachting voor de verliezers. Rumsfeld zei het over het Iraaks verzet dat het 'losers' zijn. We zullen zien.
Een grote bronzen plaquette op Mount Rushmore. Onder de kop: 'History of the United States of America,' de volgende tekst:
All mighty God, from this pulpit of stone the American people render thanksgiving and praise to the new era of civilization brought forth upon this continent. Centuries of tyrannical oppression sent to these shores, God-fearing men to seek in freedom the guidance of the benevolent hand in the progress toward wisdom, goodness toward men and piety toward God. Holding no fear of the economic and political, chaotic clouds hovering over the earth. The consecrated Americans dedicate this nation before God, to exalt righteousness and to maintain mankind's constituted liberties so long as the earth shall endure.
De tekst is geschreven door William Andrew Burkett. Plaquette werd onthuld op 4 juli 1971, en werd in 1935 tijdens een nationale wedstrijd gekozen als de beste. 'Jefferson zou zich in zijn graf omdraaien als hij dit las,' zegt een beeldhoudster die ernaast bezig is en reageert op een Canadees die het vreselijk vindt dat het Amerikaans Hooggerechtshof op grond van de Constitutie de dwingelandij van de fundamentalistische christenen aan wettelijke banden leggen.
'Presidential' met hoofdletter, net als 'God'!
Weer een mededeling:
It was equally important to Borglum to represent the spirit and ideals of America's political development and geographic expansion on a grand scale.
The Bigger The Better. Ondertussen klinken uit het amfitheater nationalistische liederen op, martiale bandmuziek. De vlaggen galerij die naar de 'Grand View Terrace' leidt, de hele lay-out en de granieten pilaren, alles lijkt op de nazi-choreografie van Neurenberg, de iconografie van Speer. Diep beneden ons, op het toneel van het amfitheater staat een granieten gebouw dat sprekend op een mausoleum lijkt. Dit is heilige grond, dat merk je aan de bezoekers die ingetogen en vol ontzag rondwandelen, zwaar hijgend, vanwege hun overgewicht, zodra ze de trappen van het pad dat naar de hoofden leidt, beklimmen.
Borglum schreef eens: 'Schoonheid is even ondefinieerbaar als geest, en toch is het de dominerende kracht in een beschaving.' Om vervolgens het kleine onmiddellijk te diskwalificeren als 'betekenisloos.'
In het bezoekerscentrum de tekst:
Two qualities were essential to Gutzon Borglum's conception for the memorial. First of all the monument must be large. He often said: 'A monuments dimensions should be determined by the importance of the events commemorated.'
Met dynamiet en drilboren ging hij de granieten berg te lijf. Het moest in zijn ogen een grootser werk worden dan de Kolossus van Rodos, één van de zeven wereldwonderen in de oudheid, en de Sfinx van Giza, en de piramiden. En daar pronkt het nu ver boven de zoet geurende pijnbomen en het nationalistische geschetter uit de boxen. De schepper van deze mega-kitsch verwees naar de beelden van hoofden op Paaseiland.
Mount Rushmore is eternal. It will stand until the end of time. Ten thousand years from now our civilization will have passed without leaving a trace. A new race of people will inhabit the earth. They will come to Mount Rushmore and read the record we have made. Hence, let us place here, carved high, as close to heaven as we can, the words of our leaders, their faces to show posterity that these records will endure until the wind and rain alone shall wear them away.
In het oude goudmijn-stadje Keystone, ten noordoosten van Custer, vlakbij Mount Rushmore zag ik in een souvenirwinkel een T-shirt en een legpuzzel met de vier presidentiële hoofden van Mount Rushmore en daarboven vier Indianen opperhoofden. Op de achterkant de volgende tekst:
Mount Rushmore is an unmistakable symbol of American pride and strength. Ironically, sculptor Gutzon Borglum chose a most unusual location to begin the momentous task of carving the portraits of four famous American presidents. Mount Rushmore resides within the boundaries of Harney National Forest and Custer State Park, two of the most detestable names in Sioux tradition. Both, General William S. Harney and General George Armstrong Custer led expeditions into the Black Hills, directly violating government treaties signed with the Sioux. What adds to this irony can be found in Borglum's inspiration to carve their colossal memorial. According to him, the presidents he chose to depict embodied what he believed to be the cornerstones of his country. Ultimately, the meaning of the word 'freedom' was defined differently by the US-government and the Native Americans. When that word is put in its proper context, it is easy to see why famous Indian leaders such as chief Joseph, Sitting Bull, Geronimo, and Red Cloud are admired as those who fought for their people's freedom and way of life. As the Mount Rushmore image of our founding fathers stands in the forefront of our consciousness that 'man has a right to be free and to be happy,' sadly this sentiment was never extended to the original occupants of the Black Hills, the Sioux. The famous Fort Laramie Treaty of 1868, signed by both General Sherman and General Harney, stated that the Great Sioux Reservation would be set apart 'for the undisturbed use of the Indians' and that 'the United States solemnly agrees that no persons... shall ever be permitted to pas over, settle upon, or reside in the territory.' Let us make room for some other well-deserved historical figures. May we allow our history to tell their story as well.' David C. Behrens.
De VS rechtvaardigt, net als elk imperium, met hoogdravende woorden een verwoestende realiteit, waarvan de consequenties niet te overzien zijn, maar die wel de veronderstelling schept dat de zoektocht naar de graal voltooid is, dat de Amerikaan het definitieve antwoord is op la condition humaine. Gedrogeerd door het succes is men blind voor de werkelijkheid geworden. Als in een roes, op de vleugels van hun eigen woorden, wanen ze zichzelf eeuwig en blijven rusteloos doortrekken, zonder ooit ergens wortel te schieten.
Woensdag 16 juli 2003
Custer, South Dakota. De serveersters en obers in 'Chief Restaurant' in de hoofdstraat verdienen tweeënhalf dollar per uur, werken met een tijdelijk contract van acht uur 's ochtends tot 11 uur 's avonds, twee uur pauze. De Indiërs werken er op een drie-jaars-contract, daarna moeten ze de VS weer verlaten. Ze hebben doorgaans geen ziektekosten- verzekering. Als ze geopereerd moeten worden, kunnen ze de kosten niet betalen, zoals een Haïtiaanse taxichauffeur in New York die malaria had opgelopen me eens vertelde.
De overmoed van de blanke bezetters, die geschiedenis wilden maken. Custer die uit eerzucht krankzinnige risico's nam en zichzelf en zijn manschappen naar de ondergang voerde. Custer die politieke ambities had.
Het 'Natuurpark Custer,' genoemd naar een 'loser,' louter en alleen om tegen de Indianen te zeggen: voor ons is hij geen 'loser,' want hij vocht tegen jullie. De strijd is nog steeds gaande: Mount Rushmore National Memorial versus het Crazy Horse Memorial.
On the road, nog steeds trekken ze langs de trails, op zoek naar de Amerikaanse droom. Iets wat klein is moet zich onderwerpen aan de sterkste. De onvrede wordt weg gegeten. Voedsel, men eet zich te pletter, men eet hier zijn ongenoegen weg, de onoplosbare tegenstrijdigheden van het systeem, de angst voor de dood, versterkt door het permanente leven in het heden, waardoor het bestaan geen betekenis kan krijgen. Elke dag is als de andere en leren doet men niet van de ervaring, want die is het volgende moment weer vergeten. Die geweldige vetzucht, Michelin-mannetjes, het verraadt hoe neurotisch deze maatschappij is. De dikke mensen en hun zelfbewustzijn in een samenleving waar de reclame de vrouw dicteert om slank en begeerlijk te zijn.
Mount Rushmore is heilige grond, met een 'Hall of Records' die nog niet publiekelijk toegankelijk is, maar wel op 9 augustus 1998 werd onthuld en waar als het ware alle 'grootsheid' van deze 'grootse civilisatie' voor miljarden jaren opgeslagen moet liggen, zodat een nieuwe intelligentie, na de ondergang van de mensensoort, in shock and awe naar de 'grootse' prestaties van de Amerikanen zullen kijken. En het graniet slijt langzaam, 1 inch in 10.000 jaar is uitgerekend. Het graniet is één van de oudste en hardste steensoorten in de VS.
Mount Rushmore overschreeuwt zichzelf, als een kind, het verbeeldt het nationalisme van een angstige identiteitsloze. Overal die vlaggen bij houten huizen in die eindeloze ruimte als buitenposten in bezet gebied.
Het monument van Crazy Horse. De opdrachtgever zei dat ook de Indianen hun helden hebben. Maar de wijze waarop ze die eren is nu Amerikaans: groots, pompeus. Ze hebben de taal van hun onderdrukkers klakkeloos overgenomen. Dit monument verbeeldt de werkelijke ondergang van de Indiaanse cultuur.
Een videofilm: de beeldhouwer die het werk uitvoerde, zegt: 'When the legends die, the dreams end. When the dreams end there is no more greatness,' een uitspraak van Tecumseh, één van de grootste Indiaanse aanvoerders ooit, die begin negentiende eeuw leiding gaf aan het verzet tegen de blanke genocidale politiek. Maar Korczak Ziolkowski was een Pools Amerikaanse blanke, die niet in staat was te begrijpen dat Tecumseh's cultuur fundamenteel afweek van die van de blanke christen. Zijn civilisatie zocht geen bevrijding in het megalomane, in het artificiële, in de uitbuiting, onderdrukking, expansie en verwoesting. Als Shawnee opperhoofd zei hij
No tribe has the right to sell, even to each other, much less to strangers… Sell a country! Why not sell the air, the great sea, as well as the earth.
In tegenstelling tot de Indiaan in die tijd
the white man is still troubled by primitive fears; he still has in his conscious the perils of this frontier continent… The man from Europe is still a foreigner and an alien… Men must be born and reborn to belong.
Toch is 'the white man' erin geslaagd de culturele genocide op de Indianen te voltooien, want in
1929, Henry Standing Bear, a Lakota elder, initiated the project to honor Crazy Horse by writing to the Polish-American sculptor Korczak Ziolkowski, saying in part, 'My fellow chiefs and I would like the white man to know that the red man has great heroes, too.' The American sculptor had worked on Mount Rushmore in 1924 under Gutzon Borglum. Standing Bear and Ziolkowski scouted potential monument sites together. Ziolkowski suggested carving the memorial in the Wyoming Tetons where the rock was better for sculpting, but the Sioux leader insisted it be carved in the Black Hills, which are sacred to Lakota culture. After making models, Ziolkowski started blasting for the monument in 1948…
Ziolkowski died in 1982. His widow, Ruth Ziolkowski, took charge of the sculpture, overseeing work on the project from the 1980s to the 2010s. Ruth Ziolkowski decided to focus on the completion of Crazy Horse's face first, instead of the horse as her husband had originally planned. She believed that Crazy Horse's face, once completed, would increase the sculpture's draw as a tourist attraction, which would provide additional funding. She also oversaw the staff, which included seven of her children.
Sixteen years later in 1998, the face of Crazy Horse was completed and dedicated. The entire complex is owned by the Crazy Horse Memorial Foundation. Ruth Ziolkowski and seven of their ten children carried on work at the memorial. Ruth and their daughter, Monique Ziolkowski, a sculptor, has modified some of her father's plans to make the sculpture work better. The foundation commissioned reports from two engineering firms in 2009 to help guide completion of the project. Work commenced on the horse after two years of careful planning and measurements. Ruth Ziolkowski died May 21, 2014, at the age of 87.
'You ask me to dig for stones! shall I dig under her skin for her bones? Then when I die I cannot enter her body to be born again.' Wovoka. Paiute.
De wrange ironie, blanken uit de christelijke cultuur maken nu in opdracht van een Indiaan een beeld van een legendarische Indiaanse leider, die volgens de meeste deskundigen nooit een foto van zichzelf liet maken, en die de geschiedenis is ingegaan als één van de grootste oorlogsaanvoerders van de Indianen die tijdens de Battle of the Little Bighorn in juni 1876 het Amerikaanse leger versloegen. Zijn gewapend verzet tegen de blanke overheersing richtte zich tegen de vernietiging van zijn land en zijn cultuur. Vier maanden nadat hij in 1877 was gevangen genomen werd Crazy Horse vermoord in Camp Robinson in het huidige Nebraska. 'He ranks among the most notable and iconic of Native American tribal members.' In mijn dagboekaantekeningen uit 2003 lees ik:
De legendarische Crazy Horse wordt een granieten herinnering. En zo groot mogelijk, groter dan de koppen van Mount Rushmore, want in de blanke en nu ook Indiaanse cultuur geldt klein als 'zinloos.' De legende is versteend geraakt, de overlevering is geketend aan granieten rotsen. De legende is geen doorleefde werkelijkheid meer, dat in de geest voortleeft. Hier gebeurt iets vreselijks. De onderdrukte moet de taal van de onderdrukker spreken om te worden gehoord. De terreur van de blanke terrorist stopt alleen wanneer tegenterreur wordt ingezet. Het bestaan en de gedachten van Indianen zijn onvoldoende om begrepen te kunnen worden gehoord. Het expansionisme is autistisch. De onverzadigbaarheid is blind. Chief White Antelope, een Cheyenne in 1864: 'Nothing lives long - only the earth and the mountains.' De poging om zo oud als de bergen te worden is vergeefs. Over een miljoen jaar bestaat Mount Rushmore National Memorial en het Crazy Horse Memorial alleen nog uit gruis.
Uit een krantenknipsel dat ergens hangt: 'We've been involved in almost two hunderd years of cultural genocide.' Senator Tim Johnson heeft voorgesteld om 6 september 2002 tot 'the first National Crazy Horse Day' uit te roepen.
Black Elk, de wijze medicijnman van de Oglala Lakota, zei over Crazy Horse:
It does not matter where his body lies. There the grass is growing. But where his spirit is, that would be a good place to be.'
Toen de blanken aan Crazy Horse vroegen waar zijn land nu precies lag, wees hij in de verte en zei: 'Daar waar mijn volk begraven ligt.
Alleen al het lange haar van Crazy Horse is even groot als de vier hoofden op Mount Rushmore tezamen. De vlag die tijdens de onthulling over zijn gezicht hing was groter dan de Amerikaanse vlag die de hoofden van de Amerikaanse presidenten tijdens de inauguratie bedekte.
'The colonists who drove off the Indians came to be intolerably exploited by their imperial governments.' Het is allemaal een kwestie van tijd. Nu is de westerse consument aan de beurt om te worden gedegradeerd tot 'redskin.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten