The Power of Nightmares: The Rise of the Politics of Fear is a BBC television documentary series by Adam Curtis. It mainly consists of archive footage, with Curtis narrating. The series was originally broadcast in the United Kingdom in 2004. It has subsequently been aired in multiple countries and shown at various film festivals, including the 2005 Cannes Film Festival.
The film compares the rise of the neoconservative movement in the United States and the radical Islamist movement, drawing comparisons between their origins, and remarking on similarities between the two groups. More controversially, it argues that radical Islamism as a massive, sinister organization, specifically in the form of al-Qaeda, is a myth, or noble lie, perpetrated by leaders of many countries — and particularly neoconservatives in the U.S. — in a renewed attempt to unite and inspire their people after the ultimate failure of utopian ideas.
The Power of Nightmares was praised by film critics in Britain and the United States. Its message and content have also been the subject of various critiques and criticisms from conservatives and progressives.
https://en.wikipedia.org/wiki/The_Power_of_Nightmares
Die kritiek is interessant omdat toen al duidelijk werd dat de opvattingen van ‘conservatives and progressives’ begonnen samen te vallen, een feit dat wij nu weer kunnen zien aan de steun van ‘rechts’ zowel als ‘links’ voor de uitgelokte NAVO-proxy war in Oekraïne. De neoliberale macht en haar militair-industrieel complex worden niet langer door ‘links’ bekritiseerd, hetgeen een geweldige opsteker is voor ‘rechts’ dat tot voor betrekkelijk kort altijd de meest prominente woordvoerder van de gevestgde orde is geweest. Woensdag 6 juni 2007 schreef ik op mijn weblog over ‘The Rise of the Politics of Fear’ sinds de val van de Sovjet Unie:
Bill Durodie, directeur van het ‘International Centre for Security Analysis’ van het Londense Kings College verklaarde in The Power of Nightmares – The Politics of Fear, een driedelige BBC-televisiedocumentaire: ‘In een maatschappij die nergens in geloofd wordt angst het enige agendapunt,’ terwijl bovendien ‘een maatschappij die in niets gelooft vooral bang [wordt] gemaakt door mensen die in van alles geloven.’ En het maakt niet uit of dit nu westerse politici en intellectuelen zijn of islamitische fundamentalisten, belangrijker is het gegeven dat hun macht niet allereerst de eigen kracht aantoont maar veeleer ‘hoe erg wij (consumenten. svh) geïsoleerd en versplinterd zijn geraakt,’ aldus Durodie, verwijzend naar de grootscheepse vervreemding, kenmerkend voor de technologische massamaatschappij. The Power of Nightmares werd dan ook met de volgende tekst ingeluid:
In het verleden beloofden politici een betere wereld te scheppen. Ze bezaten verschillende manieren om dit tot stand te brengen, maar hun macht en autoriteit kwam voort uit de optimistische visie die ze hun aanhangers boden. Die dromen zijn niet uitgekomen en vandaag de dag hebben de mensen hun geloof in ideologieën verloren. In toenemende mate worden politici slechts gezien als managers van het openbare leven. Maar nu hebben ze een nieuwe rol ontdekt die hun macht en autoriteit herstelt. In plaats van het verschaffen van dromen beloven politici ons nu te beschermen tegen het leven. Ze zeggen dat ze ons zullen redden van verschrikkelijke gevaren die we niet kunnen zien en niet begrijpen. En het grootste gevaar van alles is internationaal terrorisme, een machtig en sinister netwerk, de slapende cellen in landen verspreid over de wereld. Een dreiging die bestreden moet worden door een oorlog tegen terreur. Maar een groot deel van deze dreiging is een verzinsel dat overdreven en vertekend is door politici. Het is een duister waandenkbeeld dat zich onweersproken verspreid onder regeringen, veiligheidsdiensten en de internationale media in de gehele wereld. Dit is een serie films over hoe en waarom deze fantasie was gecreëerd en wie er het meest van profiteerde. Centraal in het verhaal staan twee groepen, de Amerikaanse neoconservatieven en de radicale islam. Beide waren idealisten die voortkwamen uit het falen van de liberale droom om een betere wereld op te bouwen en beide hadden een in hoge mate vergelijkbare verklaring van wat deze mislukking had veroorzaakt. Deze twee groepen hebben de wereld veranderd, maar niet op de manier die ze beoogden. Samen schiepen ze het huidige nachtmerrieachtige visioen van een in het geheim georganiseerd kwaad dat de wereld bedreigt. Een fantasie die — zo ontdekten de politici — hun macht en autoriteit in een gedesillusioneerd tijdperk herstelde. En degenen met de ergste angsten werden het machtigst.
Adam Curtis, de BBC-producer van The Power of Nightmares stelde dat: ‘Al Qaida as an organization does not exist,’ aangezien door ‘the American invasion that group had been destroyed, killed or scattered. What was left was the idea. And the real danger was the way this idea could inspire groups and individuals around the world, who had no relationship to each other. In looking for an organization the Americans and British were chasing a phantom enemy and missing the real threat.’
Bill Durodie zette uiteen dat: ‘We project our own worst fears and what we see is a phantasy that is being created.’ Adam Curtis: ‘What the British and American governments have done is both distort and exaggerate the real nature of the threat,’ en ‘No one questions this phantasy because increasingly it is serving the interests of so many people.'
De conclusie van The Power of Nightmares is: ‘The fear will not last. And just as the dream that politicians once promised turned out to be illusions so too will the nightmare. And than our politicians will have to face the fact that they have no vision, either good or bad to offer us any longer.’ Het wezenlijke probleem zit evenwel dieper. 'In a society that believes in nothing, fear becomes the only agenda and a society that believes in nothing is particularly frightened by people who believe in anything. But that is a measure of how much we have become isolated and atomized rather than their inherent strength.’
De commerciële massamedia spelen een cruciale rol in de verspreiding van The Power of Nightmares. Zonder de massamedia zou die macht domweg niet bestaan. Nu het geloof, net als de ideologie, geen houvast meer biedt voor de meeste inwoners van de westerse consumptiemaatschappij, blijft alleen nog het appelleren over aan de meest elementaire driften en angsten van de massamens, om hem en haar in het gareel te houden. Overal loert de angst, de angst voor klimaatverandering, de angst voor de bedreigde ecologie, de angst voor de Russen, de angst voor de vluchtelingen, economische zowel als politieke, de angst voor een kernoorlog, de angst voor de ineenstorting van de dollar, de angst voor de Chinezen, ‘het gele gevaar,’ de angst voor de inflatie, de angst voor het terrorisme, de angst te zullen falen, de angst voor drugs, de angst niet meer mee te tellen, de angst voor vrijheid, de angst voor de eigen machteloosheid, eenzaamheid, onzekerheid, en uiteindelijk de angst voor de angst. Veel tijd brengt de mens door met het vergeefs bestrijden van angsten, existentiële en fictieve angsten. The Power of Nightmares:
In the past our politicians offered us dreams of a better world. Now they promise to protect us from nightmares. The most frightening of these is the threat of an international terror network. But just as the dreams were not true, neither are these nightmares. In a new series, the Power of Nightmares explores how the idea that we are threatened by a hidden and organized terrorist network is an illusion. It is a myth that has spread unquestioned through politics, the security services and the international media. At the heart of the story are two groups: the American neoconservatives and the radical Islamists. Both were idealists who were born out of the failure of the liberal dream to build a better world. These two groups have changed the world but not in the way either intended. Those with the darkest fears became the most powerful. Together they created today's nightmare vision of an organized terror network. A fantasy that politicians then found restored their power and authority in a disillusioned age.
Uitgaande van het feit dat ‘degenen met de zwartste angsten’ de afgelopen halve eeuw ‘de machtigste’ werden, is het onvermijdelijk man en paard te noemen. Op de progressieve Amerikaanse website Common Dreams van 28 juni 2022 schreef de gerenommeerde joods Amerikaanse hoogleraar Jeffrey D. Sachs onder de kop ‘Ukraine Is the Latest Neocon Disaster’ hierover het volgende:
The war in Ukraine is the culmination of a 30-year project of the American neoconservative movement. The Biden Administration is packed with the same neocons who championed the US wars of choice in Serbia (1999), Afghanistan (2001), Iraq (2003), Syria (2011), Libya (2011), and who did so much to provoke Russia’s invasion of Ukraine. The neocon track record is one of unmitigated disaster, yet Biden has staffed his team with neocons. As a result, Biden is steering Ukraine, the US, and the European Union towards yet another geopolitical debacle. If Europe has any insight, it will separate itself from these US foreign policy debacles.
The neocon outlook is based on an overriding false premise: that the US military, financial, technological, and economic superiority enables it to dictate terms in all regions of the world.
The neocon movement emerged in the 1970s around a group of public intellectuals, several of whom were influenced by University of Chicago political scientist Leo Strauss and Yale University classicist Donald Kagan. Neocon leaders included Norman Podhoretz, Irving Kristol, Paul Wolfowitz, Robert Kagan (son of Donald), Frederick Kagan (son of Donald), Victoria Nuland (wife of Robert), Elliott Cohen, Elliott Abrams, and Kimberley Allen Kagan (wife of Frederick).
Opvallend is dat zij allen van joodse afkomst zijn, en dat de
main message of the neocons is that the US must predominate in military power in every region of the world, and must confront rising regional powers that could someday challenge US global or regional dominance, most important Russia and China. For this purpose, US military force should be pre-positioned in hundreds of military bases around the world and the US should be prepared to lead wars of choice as necessary. The United Nations is to be used by the US only when useful for US purposes.
This approach was spelled out first by Paul Wolfowitz (eveneens joods. svh) in his draft Defense Policy Guidance (DPG) written for the Department of Defense in 2002. The draft called for extending the US-led security network to the Central and Eastern Europe despite the explicit promise by German Foreign Minister Hans-Dietrich Genscher in 1990 that German unification would not be followed by NATO’s eastward enlargement. Wolfowitz also made the case for American wars of choice, defending America’s right to act independently, even alone, in response to crises of concern to the US. According to General Wesley Clark, Wolfowitz already made clear to Clark in May 1991 that the US would lead regime-change operations in Iraq, Syria, and other former Soviet allies.
The neocons championed NATO enlargement to Ukraine even before that became official US policy under George W. Bush, Jr. in 2008. They viewed Ukraine’s NATO membership as key to US regional and global dominance. Robert Kagan spelled out the neocon case for NATO enlargement in April 2006:
‘the Russians and Chinese see nothing natural in [the “color revolutions” of the former Soviet Union], only Western-backed coups designed to advance Western influence in strategically vital parts of the world. Are they so wrong? Might not the successful liberalization of Ukraine, urged and supported by the Western democracies, be but the prelude to the incorporation of that nation into NATO and the European Union — in short, the expansion of Western liberal hegemony?’
Kagan acknowledged the dire implication of NATO enlargement. He quotes one expert as saying, ‘the Kremlin is getting ready for the “battle for Ukraine” in all seriousness.’ The neocons sought this battle. After the fall of the Soviet Union, both the US and Russia should have sought a neutral Ukraine, as a prudent buffer and safety valve. Instead, the neocons wanted US ‘hegemony’ while the Russians took up the battle partly in defense and partly out of their own imperial pretentions as well. Shades of the Crimean War (1853-6), when Britain and France sought to weaken Russia in the Black Sea following Russian pressures on the Ottoman empire.
Kagan penned the article as a private citizen while his wife Victoria Nuland was the US Ambassador to NATO under George W. Bush, Jr. Nuland has been the neocon operative par excellence. In addition to serving as Bush’s Ambassador to NATO, Nuland was Barack Obama’s Assistant Secretary of State for European and Eurasian Affairs during 2013-17, where she participated in the overthrow of Ukraine’s pro-Russian president Viktor Yanukovych, and now serves as Biden’s Undersecretary of State guiding US policy vis-a-vis the war in Ukraine.
In the ‘battle for Ukraine,’ the neocons were ready to provoke a military confrontation with Russia by expanding NATO over Russia’s vehement objections because they fervently believe that Russia will be defeated by US financial sanctions and NATO weaponry.
The Institute for the Study of War (ISW), a neocon think-tank led by Kimberley Allen Kagan (and backed by a who’s who of defense contractors such as General Dynamics and Raytheon), continues to promise a Ukrainian victory. Regarding Russia’s advances, the ISW offered a typical comment: ‘[R]egardless of which side holds the city [of Sievierodonetsk], the Russian offensive at the operational and strategic levels will probably have culminated, giving Ukraine the chance to restart its operational-level counteroffensives to push Russian forces back.’
The facts on the ground, however, suggest otherwise. The West’s economic sanctions have had little adverse impact on Russia, while their ‘boomerang’ effect on the rest of the world has been large. Moreover, the US capacity to resupply Ukraine with ammunition and weaponry is seriously hamstrung (verlamd. svh) by America’s limited production capacity and broken supply chains. Russia’s industrial capacity of course dwarfs that of Ukraine’s. Russia’s GDP was roughly 10X that of Ukraine before war, and Ukraine has now lost much of its industrial capacity in the war.
The most likely outcome of the current fighting is that Russia will conquer a large swath of Ukraine, perhaps leaving Ukraine landlocked or nearly so. Frustration will rise in Europe and the US with the military losses and the stagflationary (een situatie waarin de inflatie hoog is, de economische groei vertraagt, en de werkloosheid steeds hoog blijft. Het werpt een dilemma op voor het economisch beleid aangezien maatregelen met als doel voor een lagere inflatie te zorgen de werkloosheid kunnen doen verergeren en vice versa. svh) consequences of war and sanctions. The knock-on effects could be devastating, if a right-wing demagogue in the US rises to power (or in the case of Trump, returns to power) promising to restore America’s faded military glory through dangerous escalation.
Instead of risking this disaster, the real solution is to end the neocon fantasies of the past 30 years and for Ukraine and Russia to return to the negotiating table, with NATO committing to end its commitment to the eastward enlargement to Ukraine and Georgia in return for a viable peace that respects and protects Ukraine’s sovereignty and territorial integrity.
https://www.commondreams.org/views/2022/06/28/ukraine-latest-neocon-disaster
Kort samengevat, net als in het geval van de totaal mislukte illegale inval in Irak, geldt ook nu weer dat de agressieve politiek van deze kleine maar machtige joods Amerikaanse kongsi een levensgevaarlijke bedreiging vormt voor de wereldvrede. De neoconservatieve opvattingen die ook het Nederlandse kabinet klakkeloos heeft overgenomen leiden onvermijdelijk tot een even grote chaos in Europa als de chaos die de joodse neocons sinds 2001 in het Midden Oosten hebben veroorzaakt. Zoals professor Sachs aangeeft is het van vitaal belang dat deze groep extremisten zo snel mogelijk wordt geïsoleerd. Meer daarover de volgende keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten